ขุนโจรเหลียงซาน 94
สร้างบารมี (3) จัดลำดับแบบใหม่
ขบวนที่หนึ่งอันมี เฉาไก้ ซ่งเจียง ฮวาหยง ไต้จง หลี่ขุย ขี่ม้านำเดินทางมาได้สามวันถึงเขาหวงเหมิน 黄门山 ซ่งเจียงดูทำเลแล้วว่า
“ชัยภูมิเขาลูกนี้ดูเหมาะแก่การตั้งค่ายโจรอยู่ ควรเร่งขบวนรถข้างหลังให้รีบมาสมทบแล้วข้ามไปพร้อมกัน”
พูดไม่ทันขาดคำ มีเสียงม้าล่อดังมาจากเขา ซ่งเจียงว่า “ข้าว่าแล้ว อย่าเพิ่งไปต่อ รอพวกด้านหลังมาก่อน คงต้องสู้กับพวกมันแน่”
ฮวาหยงคว้าคันธนูมาถือไว้ เฉาไก้กับไต้จงคว้าดาบ หลี่ขุยถือขวานคู่ ล้อมม้าซ่งเจียงไว้ เห็นพวกลิ่วล้อหลายร้อยคนล้อมหัวหน้าโจรสี่นายลงมาจากลาดเขาด้านหน้า ตะโกนเสียงลั่นมาว่า
“พวกเจ้าก่อกวนเจียงโจว ปล้นเมืองอู๋เหวยจวิน ฆ่าทหารและชาวบ้านไปหลายร้อย กำลังจะกลับเหลียงซานใช่หรือไม่ ข้าทั้งสี่รอมานานแล้ว รู้ตัวก็ทิ้งซ่งเจียงไว้ แล้วพวกข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า”
ซ่งเจียงได้ยินก็ลงจากม้าเดินขึ้นหน้ามาคุกเข่าลงกล่าวว่า “ผู้น้อยซ่งเจียงถูกคนใส่ความ ได้เหล่าผู้กล้าทุกสารทิศมาช่วยชีวิตเอาไว้ ผู้น้อยไม่ทราบว่าได้ล่วงเกินท่านทั้งสี่แต่เมื่อใด หวังว่าคงให้อภัยละเว้นผู้น้อยด้วย”
ทั้งสี่เห็นซ่งเจียงมาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า ก็รีบลงจากหลังม้าทิ้งอาวุธ วิ่งขึ้นหน้ามาคุกเข่ากราบคารวะด้วยแล้วว่า
“พวกข้าพี่น้องทั้งสี่ได้ยินชื่อท่านฝนยามแล้งซ่งกงหมิงแห่งซานตงมานานแล้ว รู้ว่าต้องคดีที่เจียงโจว พวกข้าจึงหารือกันว่าจะไปแหกคุกช่วยพี่ท่านออกมา แต่ยังไม่ทันได้ไปด้วยใช้ให้ลิ่วล้อไปสืบหาข่าวก่อน กลับมาแจ้งว่ามีเหล่าผู้กล้ามาปล้นแดนประหารช่วยออกจากเจียงโจวไปยังตำบลเจียหยาง ต่อมาได้เผาอู๋เหวยจวิน ปล้นหวงทงพั่น จึงคิดว่าพี่ท่านคงต้องผ่านมาทางนี้ จึงเฝ้ารออยู่ ใครมาก็ตะโกนถามดูก่อน วันนี้ได้พบพี่ท่านแล้ว ก็ขอเชิญพวกท่านทั้งหลายแวะพักที่ค่ายของพวกเราก่อนเถิด”
ซ่งเจียงชอบใจนัก พยุงทั้งสี่ให้ลุกขึ้นแล้วสอบถามชื่อเสียงเรียงนาม คนหัวหน้าแซ่โอว 欧 ชื่อเผิง 鹏 เป็นชาวเมืองหวงโจว 黄州 มีเชื้อสายทหารประจำการแม่น้ำฉางเจียง มีเรื่องกับผู้บังคับบัญชา จึงหนีมาเป็นโจรอยู่ในวงนักเลงมีฉายาว่า ครุฑาเสียดเมฆ 摩云金翅
(ครุฑาเสียดเมฆโอวเผิง 摩云金翅欧鹏 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 12 ลำดับรวมที่ 48 大鹏金翅鸟 หรือ 金翅鸟 หมายถึง พญาครุฑ)
นายโจรคนที่สองแซ่เจี่ยง 蒋 ชื่อจิ้ง 敬 เป็นชาวหูหนานเมืองถานโจว 湖南潭州 บิดาเป็นบัณฑิตเคอจวี่ 科举 แต่ตัวเองสอบเคอจวี่ตกเจริญรอยตามบิดาไม่ได้ ทิ้งทางอักษรมาเอาดีทางทหาร พอรู้พิชัยยุทธ แต่เรื่องคำนวณตัวเลขแม่นยำไม่มีผิดพลาด สามารถใช้ทวนกระบอง วางค่ายกล จึงมีฉายา เทพคำนวณ 神算子
(เทพคำนวณเจี่ยงจิ้ง 神算子蒋敬 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 17 ลำดับรวมที่ 53)
นายโจรคนที่สามแซ่หม่า 马 ชื่อหลิน 麟 เป็นชาวหนานจิงเมืองเจี้ยนคัง 南京建康 เดิมเป็นคนเก็บส่วยให้เจ้าของที่ดิน ผิวขลุ่ยได้พร้อมกันสองเลา ใช้ดาบกุ่นเตา (ดาบที่มีฟันเล็กๆ คล้ายฟันเฟืองเรียงรอบตัวเป็นแนว) มีฉายา เซียนขลุ่ยเหล็ก 铁笛仙
(เซียนขลุ่ยเหล็กหม่าหลิน 铁笛仙马麟 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 31 ลำดับรวมที่ 67)
นายโจรคนที่สี่แซ่เถา 陶 ชื่อจงว่าง 宗旺 เป็นชาวเมืองกวงโจว 光州 เป็นชาวนา ใช้พลั่วเหล็กเป็นอาวุธ มีพลกำลังมาก มีฉายาว่า เต่าเก้าหาง 九尾龟
(เต่าเก้าหางเถาจงว่าง 九尾龟陶宗旺 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 39 ลำดับรวมที่ 75 เต่าเก้าหางเป็นสัตว์ในตำนาน)
力壮身强无赛，行时捷似飞腾，
摩云金翅是欧鹏，首位黄山排定。
幼恨毛锥失利，长从韬略搜精，
如神算法善行兵，文武全才蒋敬。
铁笛一声山裂，铜刀两口神惊，
马麟形貌更狰狞，厮杀场中超乘。
宗旺力如猛虎，铁锹到处无情，
神龟九尾喻多能，都是英雄头领。
กายาแกร่งเรี่ยวแรงไร้ใครเทียบ
เคลื่อนไหวเปรียบปักษีเหินเวหา
โอวเผิงคือครุฑาเสียดเมฆา
เป็นหัวหน้าผู้กล้าหวงเหมินซาน
ยามเยาว์ไม่ได้ดีเชิงอักษรา
หันศึกษาพิชัยสงครามการทหาร
เทพคำนวณเลขคณิตคิดชำนาญ
เจี่ยงจิ้งกาจด้านอาวุธควบอักขระ
บรรเลงเพลงขลุ่ยเหล็กผาสะท้าน
ข่มวิญญาณด้วยดาบทองผองสุระ
เผชิญหน้าหม่าหลินดิ้นผงะ
กลางสนามประเปรียวเชี่ยวชาญกล้า
จงว่างมีพลกำลังดังเสือฉกาจ
พลั่วเหล็กฟาดไม่เลือกหน้าทั่วทิศา
เต่าเก้าหางเทพนิทานเนิ่นนานมา
ที่กล่าวล้วนหัวหน้าเหล่าวีรชน
(毛锥 Castanopsis fordii ก่อน่าน ดอกกลมมีขนรอบตัว อุปมาเป็น พู่กัน
韬略 พิชัยสงคราม ลิ่วเทา 六韬 ซานเลวี่ย 三略)
พอขึ้นเขาไปสี่นายโจรก็ล้มวัว ม้า จัดเตรียมสุราอาหารเลี้ยงต้อนรับ ขบวนที่สองถึงขบวนที่ห้าที่ตามกันมาห่างขบวนละยี่สิบลี้ก็มากันครบหมด ซ่งเจียงจึงกล่าวเชิญสี่นายโจรไปอยู่ด้วยกันที่เขาเหลียงซาน ซึ่งทั้งสี่ต่างเห็นด้วย คืนนั้นทั้งหมดพักกันที่ค่าย เช้าวันรุ่งขึ้นก็ทยอยเดินทางกลับตามลำดับเดิม แต่ละขบวนห่างกันยี่สิบลี้ โดยมีสี่นายโจรเขาหวงเหมิน นำลิ่วล้อห้าร้อยคน ตามมาเป็นขบวนที่หก และเผาค่ายเดิมบนเขาทิ้ง
เมื่อกลับมาถึงเขาเหลียงซาน เหล่าหัวหน้าทั้งใหม่เก่าก็มาร่วมชุมนุมกันที่โถงร่วมธรรม เพื่อจัดลำดับที่นั่งใหม่และจัดแบ่งทรัพย์ที่ปล้นมาได้ หลังจุดธูปบูชาปักในกระถางแล้วเฉาไก้เชิญซ่งเจียงขึ้นเป็นหัวหน้านั่งเก้าอี้หมายเลขหนึ่ง
ซ่งเจียงย่อมไม่ยินยอมด้วยว่ายังไม่ถึงเวลา “ไม่ใช่แล้วพี่ท่าน เหล่าผู้กล้าฝ่าอันตรายต่างๆ นานา จึงช่วยชีวิตซ่งเจียงเอาไว้ได้ พี่ท่านเป็นหัวหน้าค่ายอยู่แต่เดิม เหตุใดจะมายกให้ผู้ไร้ความสามารถ หากยืนกรานเช่นนั้น ซ่งเจียงยินยอมตาย”
เฉาไก้ว่า “น้องเราอย่ากล่าวเช่นนั้น หากมิใช่น้องเราเสี่ยงอันตรายช่วยชีวิตพวกเราทั้งเจ็ดขึ้นเขามา ไหนเลยจะมีวันนี้ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของค่ายนี้ ท่านไม่นั่ง ใครกล้านั่ง”
ซ่งเจียงว่า “พี่ท่าน หากนับตามอาวุโสแล้ว ท่านเป็นพี่ข้าถึงสิบปี ซ่งเจียงหากกล้านั่ง นับว่าไม่ละอาย”
เกี่ยงกันไปมาจนในที่สุดเฉาไก้ก็นั่งเก้าอี้ลำดับหนึ่ง ซ่งเจียงลำดับสอง อู๋ย่งลำดับสาม กงซุนเสิ้งลำดับสี่ และตามธรรมเนียมเดิมก็ควรจะเรียงตามลำดับอาวุโสต่อไปจากห้าจนถึงสี่สิบ ซึ่งจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกันไปหมด
แต่ซ่งเจียงไม่ต้องการให้เป็นอันหนึ่งเดียวกัน จึงใช้วิธีอันแยบยล
ซ่งเจียงว่า “อย่าเพิ่งจัดลำดับที่นั่งในตอนนี้ ให้ผู้ที่มาก่อนนั่งแถวเจ้าภาพ 主位 ด้านซ้าย ให้ผู้ที่มาใหม่นั่งแถวอาคันตุกะ 客位 ด้านขวา รอวันหน้าสร้างผลงานแล้ว ค่อยจัดลำดับกันใหม่”
เหล่าหัวหน้าเห็นด้วยต่างกล่าวว่า “พี่ท่านกล่าวได้เหมาะสมยิ่ง”
แถวเจ้าภาพ 主位 ทางซ้ายจึงมี หลินชง หลิวถัง หยวนเสี่ยวเอ้อ หยวนเสียวอู่ หยวนเสี่ยวชี ตู้เชียน ซ่งว่าน จูกุ้ย ไป๋เสิ้ง
แถวอาคันตุกะ 客位 ทางขวามี ฮวาหยง ฉินหมิง หวงซิ่น ไต้จง หลี่ขุย หลี่จวิ้น มู่หง จางเหิง จางซุ่น เอี้ยนซุ่น หลฺวี่ฟาง กวอเสิ้ง เซียวย่าง เสือเตี้ยหวาง เซวียหย่ง จินต้าเจียน มู่ชุน หลี่ลี่ โอวเผิง เจี่ยงจิ้ง ถงเวย ถงเหมิ่ง หม่าหลิน สือหย่ง โหวเจี้ยน เจิ้งเทียนโซ่ว เถาจงว่าง
เพื่อส่งเสริมบารมีของตนยิ่งขึ้น ซ่งเจียงจึงเล่าเรื่องเพลงพยากรณ์ว่า
“เจ้าหวงเหวินปิ่ง ไม่ใช่เรื่องของมันเลย กลับกล่าวเหลวไหลต่อหน้าเจ้าเมือง แกล้งถอดความว่า “ปล้นเมืองไม้ในบ้าน 耗国因家木 ผู้ที่ปล้นบ้านปล้นเมืองนั้น คือผู้ที่มีอักษร “ไม้ 木” อยู่ใต้หลังคา “บ้าน 家” ก็คืออักษร “ซ่ง 宋” ส่วนวรรคที่สองที่ว่า บัญชาทหารงานแต้มอุทก 刀兵点水工 ผู้ที่ระดมกำลังก่อการนั้นคือ ผู้ที่มีน้ำแต้มอยู่ข้างอักษร “งาน 工” ก็คืออักษร “เจียง 江” หมายถึง ซ่งเจียง”
ส่วนอีกสองวรรคที่ว่า “ทั้งสิ้นสามสิบหก 纵横三十六 เพาะขบถที่ซานตง 播乱在山东” ก็ปะเหมาะกับซ่งเจียงอยู่ซานตง ต้องเป็นผู้ก่อกบฏ เจ้าเมืองจึงจับซ่งเจียงไว้ ประจวบกับไต้ย่วนจ่างส่งหนังสือปลอม เจ้าหวงเหวินปิ่งจึงยุยงให้ประหารก่อนแล้วค่อยกราบทูล หากไม่ได้เหล่าผู้กล้าช่วยไว้ ก็คงไม่รอด”
หลี่ขุยกระโดดลุกขึ้นว่า “พี่ท่าน รับบัญชาฟ้าเสียก็แล้วกัน ส่วนเจ้าหวงเหวินปิ่งนั่น แม้จะถูกมันใส่ความ แต่มันก็ถูกข้าเชือดสบายไปแล้ว พวกเรามีทหารตั้งเยอะ ขบถเลย กลัวอะไร ให้พี่เฉาไก้เป็นฮ่องเต้ใหญ่ พี่ซ่งเจียงเป็นฮ่องเต้น้อย อาจารย์อู๋เป็นเสนาบดี ท่านนักพรตกงซุนเป็นราชครู พวกเราเป็นขุนพล บุกเข้าเมืองหลวงไปชิงบัลลังก์นกเขานั่น แล้วเสพสุขอยู่ที่นั่นดีกว่าอยู่หนองน้ำเล็กๆ นี่”
ไต้จงตวาดปรามว่า “ควายเหล็ก เจ้านี่พูดจาเหลวไหล เพิ่งมาถึงที่นี่ อย่าทำตัวเหมือนอยู่เจียงโจว ต้องฟังพี่ท่านทั้งสอง ห้ามพูดมากปากสว่าง หากพูดสอดขึ้นมาแบบนี้อีก ต้องตัดหัวเจ้าทิ้งไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง”
หลี่ขุยว่า “ไอ้หยา ตัดหัวข้าทิ้งแล้วเมื่อไรจะงอกมาใหม่ ข้ากินเหล้าดีกว่า”
ทั้งหมดพากันหัวเราะ
ตอนก่อนหน้า : จุดจบเหล็กไนต่อ
ตอนถัดไป : หนังสือฟ้า
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
