ขุนโจรเหลียงซาน 98
พายุหมุนดำ หลี่ขุย (2) สังหารสี่พยัคฆ์ที่อี๋หลิ่ง
หลี่ขุยมาถึงต่งเตี้ยนตง 董店东 ตะวันคล้อยไปทางตะวันตกแล้ว พอผลักประตูเข้าไปในบ้าน ได้ยินเสียงมารดาถามว่า “ใครมา”
หลี่ขุยเห็นมารดาบัดนี้ตาบอดแล้วทั้งสองข้างกำลังนั่งสวดมนต์อยู่บนเตียง จึงว่า “แม่ ควายเหล็กกลับมาแล้ว”
มารดาว่า “ลูกเอ๋ย เจ้าไปเสียหลายปี ไปอยู่ที่ไหนมา พี่ชายเจ้าไปรับจ้างทำนาปีก็พอมีข้าวกิน จะเลี้ยงแม่ก็ยังไม่พอ แม่คิดถึงเจ้า ร้องไห้จนน้ำตาแห้งแล้วแห้งอีก ตาจึงบอดเสียแล้ว เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
หลี่ขุยตรองว่า “หากข้าบอกตามตรงว่าไปอยู่เขาเหลียงซาน แม่คงไม่ยอมไป คงต้องโกหก” จึงตอบแม่ว่า “ควายเหล็กได้เป็นขุนนางแล้ว ตั้งใจมารับแม่ไปอยู่ด้วย”
มารดาว่า “ก็ดีสิ แต่เจ้าจะพาแม่ไปอย่างไรล่ะ”
หลี่ขุยว่า “ข้าแบกแม่ไปที่ถนนข้างหน้า ว่าจ้างรถสักคันไป”
“รอพี่ชายเจ้ามา แล้วค่อยหารือกัน”
“รอทำไม ข้าไปกับแม่ก็พอแล้ว”
พอดีหลี่ต๋าหิ้วโถข้าวเดินกลับเข้าบ้านมา หลี่ขุยจึงคารวะแล้วว่า “พี่ชาย ไม่พบกันหลายปี”
หลี่ต๋าด่าว่า “กลับมาทำไม เดือดร้อนคนอื่นอีก”
มารดาว่า “ควายเหล็กเป็นขุนนางแล้ว ตั้งใจมารับแม่”
หลี่ต๋าว่า “แม่ อย่าไปเชื่อมันผายลม แรกก็ฆ่าคนตาย ทำให้ข้าต้องถูกจับไปใส่คาตีตรวน ลำบากแทบตาย นี่ก็ฟังว่าสมคบกับพวกโจรเหลียงซานปล้นแดนประหารป่วนเมืองเจียงโจว ตอนนี้ไปเป็นโจรอยู่ที่เหลียงซาน วันก่อนมีหนังสือมาจากเจียงโจว สืบถามคนบ้านเดิม เลยจะจับข้าไปด้วย ได้เจ้านายช่วยพูดว่า พี่น้องไม่เคยไปมาหาสู่นับสิบปีแล้ว ไม่รู้ไปไหนไม่เคยกลับบ้าน ยังยัดเงินให้ไปอีกถึงไม่ต้องติดคุก ปัจจุบันก็มีรางวัลนำจับตั้งไว้สามพันก้วน เจ้านี่ยังไม่ตาย แถมยังมาบ้านพูดจาเหลวไหลอีก”
หลี่ขุยว่า “พี่ ใจเย็น ข้าพาขึ้นเขาไปอยู่สุขสบายด้วยกันดีไหม”
หลี่ต๋าโมโหใหญ่ จะไล่ตีหลี่ขุยก็รู้ว่าสู้ไม่ได้ จึงเอาโถข้าวเหวี่ยงลงพื้นแล้วเดินจากไป
หลี่ขุยคิดว่า “เขาไปแล้ว คงไปตามคนมาจับข้า ต้องรีบไปกันแล้ว พี่แกแต่ไหนมาไม่เคยเห็นเงินก้อนใหญ่ ข้าเอาเงินแท่งห้าสิบตำลึงนี่ทิ้งไว้ให้บนเตียง พี่กลับมาก็คงไม่มาตาม”
หลี่ขุยวางเงินบนเตียง แล้วบอกแม่ว่า “แม่ ข้าแบกท่านขี่หลังไป”
“เจ้าจะให้แม่ขี่หลังไปไหน”
“แม่อย่าถามเลย ไปสบายก็แล้วกัน ข้าแบกท่านไป”
หลี่ขุยแบกแม่ขึ้นหลัง หยิบดาบแล้วเดินมาตามทางน้อย
หลี่ต๋าไปบอกเจ้านายแล้วพาบ่าวบ้านนายมาสิบกว่าคนมาที่บ้าน พอมาถึง แม่ไม่อยู่แล้วเห็นเงินก้อนใหญ่ทิ้งไว้บนเตียง จึงคิดว่า
“ควายเหล็กคงพาแม่ไปอยู่สบายที่เขาเหลียงซาน ขืนตามไป คงไปหาที่ตายเปล่า”
จึงบอกพวกที่พามาว่า “ควายเหล็กพาแม่หนีไปทางไหนไม่รู้ ทางเล็กก็เยอะเสียด้วย ไม่รู้จะไปตามยังไง”
เป็นอันว่าแยกย้ายกันกลับไป
หลี่ขุยกลัวหลี่ต๋าพาคนมาตาม จึงลัดเลาะเข้าป่าไปตามทางน้อยที่ไม่ค่อยมีคนใช้
暮烟横远岫，宿雾锁奇峰。
慈鸦撩乱投林，百鸟喧呼傍树。
行行雁阵，坠长空飞入芦花；
点点萤光，明野径偏依腐草。
卷起金风飘败叶，吹来霜气布深山。
เขาลิบลิบเร้นหลบไอละออง
หมอกหมองมัวยามเย็นกอดยอดภูผา
อีการ้องกากาก้องพงพนา
ทิชาชาติเกาะพฤกษาร้องรบเร้า
แถวห่านป่าเหินลงดงดอกอ้อ
หิ่งห้อยทอแสงกำเนิดจากหญ้าเฉา
ใบไม้ร่วงปลิดปลิวกลางลมเป่า
พัดเอาความหนาวสะท้านย่านป่าลึก
(腐草为萤 หิ่งห้อยกำเนิดจากหญ้าเน่า เป็นความเชื่อของจีนแต่โบราณ)
หลี่ขุยแบกมารดามาถึงตีนสันเขาก็เป็นเวลาฟ้ามืดแล้ว มารดานั้นตาบอดย่อมไม่รู้ว่าเป็นเวลาใด หลี่ขุยจำได้ว่าสันเขานี้เรียกว่า อี๋หลิ่ง 沂岭 ข้ามสันไปอีกฟากมีบ้านเรือน สองแม่ลูกอาศัยแสงดาวเดือนกระจ่างค่อยๆ ย่างข้ามสันมา มารดาว่า “ลูกเอ๋ย หาน้ำให้แม่หน่อยสิ”
หลี่ขุยว่า “แม่เฒ่า รอข้ามสันเขานี้ไป หาบ้านขออาศัยพักแล้วค่อยกินข้าว”
มารดาว่า “เมื่อกลางวันกินแต่ข้าวไม่มีน้ำ คอแห้งทนไม่ไหวแล้ว”
หลี่ขุยว่า “คอข้าก็แห้งเป็นผง แม่รอขึ้นถึงบนยอดสันแล้วข้าจะไปหาน้ำให้”
มารดาว่า “ลูกเอ๋ย หิวน้ำจะตายอยู่แล้ว ช่วยแม่ที”
หลี่ขุยเห็นหินสีเขียวก้อนใหญ่อยู่ใต้ต้นสนจึงวางแม่ลง เอาดาบปักไว้ด้านข้าง แล้วบอกว่า “ทนนั่งรอสักครู่ ข้าไปหาน้ำมาให้”
หลี่ขุยแว่วเสียงน้ำลำธารไหลอยู่ จึงเดินไปตามเสียง เลี้ยวตีนเขาไปสองแห่งจนมาถึงลำธาร
穿崖透壑不辞劳，远望方知出处高。
溪涧岂能留得住，终归大海作波涛。
ไหลลอดผาข้ามเหวหาเหนื่อยไม่
เห็นแต่ไกลรู้กำเนิดจากยอดเขา
ห้วยละหานหรืออาจเก็บกักเอา
สุดท้ายเข้าสู่สมุทรเป็นคลื่นทะเล
หลี่ขุยวักน้ำดื่มไปหลายอึก แล้วคิดว่าจะเอาอะไรใส่น้ำกลับไปดี มองไปเห็นอารามตั้งอยู่บนยอดเขาแต่ไกล จึงเหนี่ยวเถาวัลย์ไต่ขึ้นไปยังอาราม ผลักประตูเข้าไป เห็นว่าเป็นอารามสื้อโจวต้าเสิ้ง 泗州大圣 (หลวงพ่อสังฆา 僧伽 มาจากชมพูทวีป มาเผยแพร่พุทธศาสนาอยู่ที่สื้อโจว 泗州) มีกระถางธูปหินอยู่หน้าแท่นบูชา จึงก้มลงยก แต่ยกไม่ขึ้น ที่แท้สลักจากหินชิ้นเดียวกับแท่น หลี่ขุยจึงลากมาทั้งแท่นกระแทกเข้ากับยกพื้นหินด้านหน้าจนกระถางแยกออกมา แล้วยกกระถางลงมายังลำธาร เอาแช่น้ำถอนหญ้ามาถูให้สะอาด แล้วตักเอาน้ำครึ่งกระถางแบกกลับมา
พอมาถึงก้อนหินเขียวใต้ต้นสน ไม่เห็นมารดาเสียแล้วมีแต่ดาบปักอยู่ มองไปรอบด้านไม่เห็นใคร หลี่ขุยร้องเรียกมารดาแต่ไม่มีเสียงขานตอบ จึงวางกระถางลง เดินมาได้ราวสามสิบก้าวเห็นรอยเลือดบนพื้น เดินตามรอยเลือดมาถึงปากถ้ำใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นลูกเสือสองตัวกำลังเลียน่องคนอยู่
假黑旋风真捣鬼，生时欺心死烧腿。
谁知娘腿亦遭伤，饿虎饿人皆为嘴。
พายุหมุนดำจำแลงแกล้งเล่นลิ้น
อยู่สิ้นคิดสิ้นชีวิตน่องถูกหัน
ใครจะรู้น่องมารดาก็เช่นกัน
ยามหิวนั้นคนหรือเสือล้วนเพื่อปาก
หลี่ขุยคิดในใจว่า “ข้ากลับมาจากเหลียงซานเพื่อมารับแม่ ลำบากแค่ไหนกว่าจะแบกมาถึงนี่ให้เจ้าเอาไปกินเสียแล้ว น่องที่ไอ้เสือนกเขานี่ลากไปลากมา ไม่ใช่ของแม่ข้าจะเป็นของใคร”
หลี่ขุยโกรธจนขนเคราตั้ง เงื้อดาบในมือวิ่งมาแทงลูกเสือทั้งสอง ลูกเสือตัวหนึ่งหันมากางเขี้ยวพุ่งเข้าใส่ หลี่ขุยใช้ดาบแทงตาย อีกตัวหนึ่งวิ่งหนีเข้าไปในถ้ำ หลี่ขุยตามเข้าถ้ำใช้ดาบแทงตายไปด้วย หลี่ขุยเลยลึกเข้าไปในถ้ำหมอบลงแล้วหันกลับมองมาทางหน้าถ้ำ เห็นแม่เสือแยกเขี้ยวกลับเข้าถ้ำมา หลี่ขุยคิดว่า “เดรัจฉานนี่แน่ที่กินแม่ข้า” จึงวางดาบพอเตา แล้วชักดาบข้างเอวขึ้นมาถือไว้
แม่เสือพอมาถึงปากถ้ำก็ใช้หางกวาดฟาดเข้ามา ร่างท่อนหลังจึงหันเข้ามาในถ้ำ หลี่ขุยหมายตาโดยละเอียดจึงฉวยจังหวะนี้ลุกขึ้นเอาดาบแทงเข้าใต้หางเสือ ถูกรูก้นพอดีจึงใช้แรงเสือกสุดกำลัง ดาบแทงทะลุท้องเข้าไปจนมิดด้าม แม่เสือคำรามแล้วหนีจากปากถ้ำทั้งดาบคาท้องกระโจนไปริมลำธาร หลี่ขุยคว้าดาบพอเตาวิ่งออกมาจากถ้ำ แม่เสือหนีลงชะเงื้อมเขาไปด้วยความเจ็บปวด หลี่ขุยกวดตามมา พลันเกิดลมบ้าหมูม้วนหมุนเอาใบไม้ร่วงขึ้นมาดังห่าฝน โบราณว่า
云生从龙，风生从虎。
มังกรก่อเมฆา
พยัคฆาก่อวายุ
พายุหมุนก่อตัว ดาวเดือนสลัวลง มีเสียงคำรามลั่น พ่อเสือตัวใหญ่กระโจนใส่หลี่ขุย หลี่ขุยไม่ลนลาน อาศัยกำลังของเสือที่กระโจนมา ตั้งดาบขึ้นสวนใส่ใต้คางของเสือร้าย เสือร้ายสิ้นฤทธิ์จะกระโจนเป็นหนสอง ทั้งเจ็บและถูกแทงเข้าหลอดลม ถอยหลังได้ไม่ถึงเจ็ดก้าวก็ล้มโครมลงจนขุนเขาสะเทือน ล้มตายอยู่ตรงชะเงื้อมผา
หลี่ขุยฆ่าเสือไปทีเดียวสี่ตัว ไม่ไว้ใจเกรงจะมีโผล่มาอีก จึงเดินย้อนกลับไปสำรวจร่องรอยที่ถ้ำอีกรอบ แม้จะไม่มีแต่ก็เหน็ดเหนื่อยเต็มทีจึงเดินไปยังอารามสื้อโจวต้าเสิ้ง อาศัยนอนจนถึงเช้า วันรุ่งขึ้น หลี่ขุยจึงย้อนมาเก็บกระดูกและน่องขามารดาห่อผ้าไว้ นำไปฝังไว้ที่หลังอาราม แล้วก็ร้องไห้เสียยกใหญ่
沂岭西风九月秋，雌雄虎子聚林丘。
因将老母残躯啖，致使英雄血泪流。
猛拚一身探虎穴，立诛四虎报冤仇。
泗州庙后亲埋葬，千古传名李铁牛。
อี๋หลิ่งลมประจิมสารทเดือนเก้า
บนเนินเขาเนาพยัคฆ์พ่อแม่ลูก
เหตุแม่เฒ่าถูกกัดกินทิ้งกระดูก
วีรชนผูกแค้นหลั่งเลือดและน้ำตา
พลีชีพรีบรุกบุกถ้ำพยัคฆ์
ยืนปักหลักจับเหยื่อสี่เสือฆ่า
หลังอารามสื้อโจวฝังมารดา
ระบือนามนานมาหลี่ควายเหล็ก
ตอนก่อนหน้า : พายุหมุนดำจำแลง
ตอนถัดไป : นักบุญคนบาป
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
