ขุนโจรเหลียงซาน 99
พายุหมุนดำ หลี่ขุย (3) นักบุญคนบาป
หลี่ขุยฝังกระดูกมารดาแล้วลงเขามา ทั้งหิวทั้งกระหาย นายพรานเจ็ดคนพร้อมธนูและหน้าไม้ดักซุ่มอยู่แถวนั้นเห็นหลี่ขุยเลือดโชกไปทั้งตัวเดินลงมา พากันตกใจ เข้ามาถามว่า “ท่านเป็นเทพภูเขาหรือเจ้าที่กล้าเดินข้ามสันเขาตามลำพัง”
หลี่ขุยตรองว่า “มีประกาศจับข้าอยู่ที่อำเภออี๋สุ่ยตั้งค่าหัวไว้สามพันก้วน คงต้องโกหกไป” จึงตอบว่า “ข้าเป็นคนเดินทาง เมื่อคืนจะพาแม่ข้ามสันเขา แม่เกิดกระหายน้ำ ข้าลงไปหาน้ำ เสือมันคาบแม่ข้าไปกิน ข้าจึงตามไปที่รังมัน ฆ่าลูกเสือตายไปสองตัว เสือใหญ่อีกสองตัว แล้วไปนอนค้างที่อารามสื้อโจวต้าเสิ้งจนเช้า ค่อยลงมานี่”
พวกพรานว่า “ไม่เชื่อหรอก คนเดียวฆ่าเสือได้สี่ตัว ต่อให้เป็นหลี่ฉุนเสี้ยว 李存孝 กับ จื่อลู่ 子路 ก็ฆ่าได้เพียงคนละตัว ลูกเสือสองตัวนั่นไม่เท่าไร แต่สองตัวใหญ่นี่ไม่ใช่เล่น พวกเราเฝ้าจับไม่ได้ ถูกโบยลงโทษกันคนละหลายที ตั้งแต่มีเสืออยู่บนเขา คนแถวอี๋หลิ่งนี่ไม่กล้าไปไหนมาห้าเดือนแล้ว พวกเราจึงไม่เชื่อ ท่านคงหลอกเรา”
(หลี่ฉุนเสี้ยว 李存孝 เป็นขุนพลสมัยถัง จื่อลู่ 子路 เป็นลูกศิษย์ขงจื่อ ทั้งคู่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ แต่การฆ่าเสือเป็นตำนานเล่าขานว่าฆ่าเสือไปคนละตัว)
หลี่ขุยว่า “ข้าไม่ใช่คนแถวนี้ ไม่มีเหตุผลใดต้องหลอกพวกท่าน หากไม่เชื่อ ข้าจะพาไปดู พาคนไปช่วยกันหามลงมาด้วยล่ะ”
พวกพรานเป่าปากเรียกพรรคพวกอีกราวห้าสิบคนถือทวนกระบองเดินตามหลี่ขุยกลับขึ้นเขา พอมาถึงยอด ก็เห็นแต่ไกลว่า ที่ถ้ำมีลูกเสือนอนตายอยู่สองตัว ตัวหนึ่งนอกถ้ำ ตัวหนึ่งในถ้ำ เสือใหญ่ตัวเมียตายอยู่ใต้ชะเงื้อมผา ตัวผู้ตายอยู่หน้าอารามสื้อโจวต้าเสิ้ง พวกพรานเห็นเสือทั้งสี่ตายต่างพากันดีใจ ให้คนช่วยกันมัดหามลงเขา เชิญหลี่ขุยไปรับรางวัล ให้คนรีบกลับลงมาแจ้งหลี่เจิ้ง 里正 (ผู้ใหญ่บ้านรัศมีหนึ่งลี้)ให้รู้ก่อน
ที่หมู่บ้านมีคหบดีคนหนึ่งเรียกว่า เฉาไท่กง 曹太公 เป็นอดีตข้าราชการ 闲吏 ร่ำรวยมาจากการหากินทางทุจริต พฤติกรรมต่ำช้า พอรู้ว่ามีคนปราบเสือได้ก็มารอรับด้วยตัวเอง แล้วเชิญหลี่ขุยไปที่บ้าน นั่งคุยกันที่โถงมุงหญ้าสอบถามถึงเรื่องการฆ่าเสือ หลี่ขุยเล่าให้ฟังอีกรอบ พวกที่มาร่วมฟังต่างอึ้งกันไป
เฉาไท่กงสอบถามชื่อเสียงเรียงนาม หลี่ขุยตอบว่า “ข้าแซ่จาง 张 ไม่มีชื่อ คนจึงเรียกข้าว่า จางใจกล้า 张大胆 (จางต้าตั่น)”
人言只有假李逵，从来再无李逵假。
如何李四冒张三，谁假谁真皆作耍。
มีแต่หลี่ขุยปลอมฟังเขาว่า
แต่ไรมาหลี่ขุยไม่ปลอมใคร
แล้วไฉนหลี่สื้อเป็นจางซานได้
ใครจะปลอมใครจะจริงล้วนกลิ้งกลอก
เฉาไท่กงว่า “นับเป็นผู้กล้าที่ใจกล้าโดยแท้ หากใจไม่กล้าจะฆ่าเสืออย่างไรสี่ตัว” แล้วก็ให้จัดสุราอาหารเลี้ยงรับรอง
ชาวบ้านเกือบทั้งหมู่บ้านมาดูเสือที่แบกมาไว้ที่บ้านเฉาไท่กง เห็นเฉาไท่กงเลี้ยงรับรองผู้กล้าฆ่าเสืออยู่ เมียของหลีกุ่ยที่หนีกลับมาอยู่บ้านพ่อแม่ก็มาดูด้วย เห็นหลี่ขุยก็จำได้จึงกลับไปบอกพ่อแม่ว่า
“ชายตัวดำที่ฆ่าเสือนี้ คือคนเดียวกับที่ฆ่าผัวข้าแล้วเผาบ้านทิ้ง พายุหมุนดำหลี่ขุย เขาเหลียงซาน”
แล้วจึงพากันไปแจ้งหลี่เจิ้ง หลี่เจิ้งจึงให้คนแอบไปเชิญเฉาไท่กงมาหารือ เฉาไท่กงฟังแล้วถามว่าแน่ใจหรือ หลี่เจิ้งว่ามีเมียหลีกุ่ยเป็นพยานจำตัวได้
เฉาไท่กงว่า “ถ้าเช่นนั้น ตอนข้าดื่มเหล้าเลี้ยงรับรองเขา ข้าจะลองถามเขาว่า ฆ่าเสือครั้งนี้จะเข้าอำเภอไปรายงานความชอบ หรือจะรับเฉพาะรางวัลของหมู่บ้านเรา ถ้าเขาไม่ยอมไปอำเภอ ก็คงจะเป็นพายุหมุนดำ ข้าจะให้คนสลับหน้าไปชวนดื่มจนเมาแล้วจับมัดไว้ ให้คนไปแจ้งอำเภอส่งตูโถวมาจับตัวไป”
常言芥投针孔，窄路每遇冤家。
李鬼鬼魂不散，旋风风色非佳。
打虎功思县赏，杀人身被官拿。
试看螳螂黄雀，劝君得意休夸。
เมล็ดเจี๋ยสนเข็มเสียแรงเปล่า
ทางแคบเข้ามักเผชิญปรปักษ์
วิญญานผีหลีกุ่ยมาทายทัก
พายุหมุนจักหมุนได้ไม่สวย
ฆ่าเสือไปอำเภอรับรางวัล
ฆ่าคนนั่นรอจับกุมใครอุ้มช่วย
ดูตัวอย่างตั๊กแตนนกขมิ้นด้วย
ป่วยการมองข้างหน้าลืมข้างหลัง
(เมล็ดเจี๋ยสนเข็ม 芥投针孔 มาจาก 滚芥投针 เอาเมล็ดเจี๋ยทาให้ลื่นเพื่อหวังจะสนเข็มง่าย ทำเรื่องเปลืองแรงเปล่า ใกล้เคียงกับสำนวน “ฝนทั่งให้เป็นเข็ม”)
(ตั๊กแตนนกขมิ้น 螳螂黄雀 สำนวนย่อจาก 螳螂捕蝉，黄雀在后 ตั๊กแตนจะจับจั๊กจั่น นกหวงเชว่ (นกสีเหลืองไม่มีในไทย จึงเลี่ยงเป็น นกขมิ้น) จะจับตั๊กแตน คนจะยิงนก ต่างคนเห็นแต่ประโยชน์เบื้องหน้าไม่ระวังหลัง)
เฉาไท่กงกลับมานั่งคุยกับหลี่ขุย เห็นหลี่ขุยยังคงนั่งกุมดาบอยู่จึงชวนดื่มแล้วว่า “ท่านผู้กล้าทำตัวตามสบายเถิด ปลดสัมภาระ วางดาบก่อน”
หลี่ขุยว่า “ได้ ได้ แต่ดาบคาดเอวนี่เหลือแต่ฝัก ดาบอยู่ในท้องเสือตัวเมีย ผ่าเมื่อไร ก็เอาดาบมาคืนข้าด้วย”
เฉาไท่กงว่า “ท่านผู้กล้าวางใจ บ้านข้ามีดาบดีหลายเล่ม ข้าเลือกแล้วมอบให้ท่านสักเล่มก็แล้วกัน”
หลี่ขุยจึงปลดฝักดาบ สัมภาระ ส่งให้บ่าวรับฝากไว้ ส่วนดาบใหญ่พิงไว้ข้างกำแพง
เฉาไท่กงให้จัดสุราอาหารชุดใหญ่มาเลี้ยง ตนเองกับหลี่เจิ้งและพวกพรานก็สลับกันชวนหลี่ขุยดื่มกันเป็นชามใหญ่ เฉาไท่กงถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านผู้กล้าจะเข้าอำเภอไปรายงานความชอบที่ฆ่าเสือ หรือจะรับแต่รางวัลของหมู่บ้านนี้”
หลี่ขุยว่า “ข้าผ่านทางมายังมีธุระ เผอิญได้กำจัดเสือ ไม่ต้องไปอำเภอหรอก ที่นี่มีรางวัลก็รับแค่นั้น ไม่มีก็ไม่เป็นไร ข้าต้องไปต่อ”
เฉาไท่กงว่า “ถ้าเช่นนั้นคงไม่ถ่วงเวลาท่านผู้กล้า สักครู่ทางหมู่บ้านนำค่าเดินทางมามอบให้ท่านแล้ว ทางเราจะนำเสือไปส่งอำเภอเอง”
หลี่ขุยว่า “ข้าขอเสื้อผ้าเปลี่ยนสักชุดเถอะ”
เฉาไท่กงจึงให้คนนำเสื้อคลุมผ้าเนื้อละเอียดสีเขียวมาให้หลี่ขุยผัดเสื้อเปื้อนเลือด
ที่หน้าบ้านมีขบวนดนตรีประโคม ชาวบ้านพากันมาเชิญหลี่ขุยดื่มฉลอง มีทั้งสุราร้อนสุราเย็นสลับกันไป หลี่ขุยไม่รู้ว่าเป็นอุบาย ลืมคำเตือนของซ่งเจียง ดื่มเหล้าไปไม่ถึงสองชั่วยามก็เมาพับ ถูกหามไปไว้ยังห้องว่างด้านหลัง และใช้เชือกมัดไว้กับม้านั่งยาวตัวหนึ่งอย่างแน่นหนา
หลี่เจิ้ง(ผู้ใหญ่บ้าน) กับพวกพรานพาเมียหลีกุ่ยในฐานะพยาน รีบเข้าอำเภอไปแจ้งความ นายอำเภออี๋สุ่ยขึ้นว่าการถามว่า “พายุหมุนดำจับกุมตัวไว้ที่ไหน”
“จับมัดไว้ที่บ้านท่านคหบดีเฉา เนื่องด้วยไม่มีใครสู้เขาได้ กลัวจะหลบหนีไประหว่างนำตัวมาส่ง”
นายอำภอจึงเรียกตูโถว 都头 ของอำเภอมาเข้าพบ
面阔眉浓须鬓赤，双睛碧绿似番人。
沂水县中青眼虎，豪杰都头是李云。
หนวดเคราแดงคิ้วดกหนาใบหน้าใหญ่
ลูกนัยน์ตามรกตเหมือนต่างด้าว
หลี่หยุนคือตูโถวผู้หาญห้าว
เสือตาครามชาวอำเภออี๋สุ่ยเสี้ยน
นายอำเภอสั่งการหลี่หยุนว่า “พายุหมุนดำหลี่ขุยถูกจับไว้ที่บ้านคหบดีเฉาที่อี๋หลิ่ง ท่านพาคนไปนำตัวมาอย่าให้หนีไปได้ระหว่างทาง” หลี่ตูโถวมาคัดทหารสามสิบนายอาวุธครบมือตรงมายังหมู่บ้านอี๋หลิ่ง
(เสือตาครามหลี่หยุน 青眼虎李云 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 61 ลำดับรวมที่ 97 เป็นชาวอำเภออี๋สุ่ย เป็นอาจารย์ของเสือหน้าเป็นจูฟู่ 笑面虎朱富 เป็นผู้รับผิดชอบงานซ่อมแซมอาคารที่พักอาศัยบนเขาเหลียงซาน)
ตอนถัดไป: เสือหน้าเป็น เสือตาคราม
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
