ขุนโจรเหลียงซาน 104
กวนสว่ออมโรค (4) เผยหยูไห่
วันรุ่งขึ้น หยางสยงกลับมาบ้านไม่พูดไม่จา กินข้าวเสร็จก็กลับออกไปอีก พระอาจารย์ไห่ใส่ชุดใหม่เอี่ยมมาหาพานกง พานเฉี่ยวหยุนรู้ก็รีบลงมาต้อนรับ เชิญเข้าด้านในให้ยกน้ำชามาแล้วว่า “เมื่อคืนนี้ หลวงพี่คงเหน็ดเหนื่อย นี่ปัจจัยค่ากงเต๊กก็ยังไม่ได้มอบให้”
พระอาจารย์ไห่ว่า “เรื่องเล็กน้อยมิต้องพูดถึง แต่ที่ใคร่จะแจ้งสีกาผู้น้องคือ เมื่อคืนที่พูดถึงเรื่องทำพิธีทิ้งกระจาดนั้น หากจะทำอุทิศแล้วทางวัดกำลังประกอบพิธีอยู่พอดีจะได้พ่วงกันไปเสียทีเดียว”
นางตอบว่า “ดี” แล้วให้สาวใช้ไปตามบิดามาหารือ
พานกงมาถึงจึงว่า “ผู้เฒ่าอยู่ดึกไม่ไหว เมื่อคืนจึงไม่ได้อยู่รับรอง ท่านอาสือก็มาปวดท้อง เลยไม่มีใครดูแล ต้องขออภัย”
สงฆ์ว่า “ท่านพ่อ ตามที่สะดวกเถิด”
พานเฉี่ยวหยุนว่า “ข้าจะทำพิธีทิ้งกระจาดตามความประสงค์ของท่านแม่ หลวงพี่บอกว่า วันพรุ่งนี้ทางวัดมีประกอบพิธี ก็ถือโอกาสทำอุทิศด้วยเลย ให้หลวงพี่ทำพิธีสวดมนต์ให้ก่อน พรุ่งนี้ข้ากับพ่อค่อยไปกันที่วัด เพียงแต่ยังจะต้องเขียนคำอุทิศ”
พานกงว่า “ก็ดี กลัวแต่ว่าพรุ่งนี้ค้าขายงานยุ่ง ที่ร้านไม่มีคน”
นางว่า “ปล่อยให้ท่านอาสือดูแล กลัวอะไรเล่า”
พานกงว่า “เมื่อลูกออกปากไว้แล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องไป”
นางจึงมอบเงินปัจจัยให้ พระอาจารย์ไห่รับแล้วก็ลากลับว่า “เป็นทานอย่างสูง สงฆ์ผู้น้อยจะบอกเหล่าสงฆ์ให้รอรับสีกาผู้น้องมาประกอบพิธี”
古来佛殿有奇逢，偷约欢期情倍浓。
也学裴航勤玉杵，巧云移处鹊桥通。
นัดพบในวิหารพิสดารนัก
แอบพลอดรักยิ่งประหวัดอีกหลายเท่า
ดูเผยหังขยันตำสากหยกเอา
เฉี่ยวหยุนเจ้าแอ่นสะพานวิหครับ
(ตำนานตำยาที่สะพานสีน้ำเงิน 蓝桥捣药
เผยหัง 裴航 เป็นบัณฑิตเดินทางผ่านตำบลสะพานสีน้ำเงิน 蓝桥驿 พบยายเฒ่าผู้หนึ่งจึงแวะขอน้ำดื่ม ยายเฒ่าให้หลานสาวชื่อ หยุนอิง 云英 นำน้ำมาให้ เผยหังเกิดรักแรกพบ สู่ขอหยุนอิงจากยายเฒ่า ยายเฒ่าว่าเมื่อคืนมีเทพประทานยาลูกกลอนอายุวัฒนะมาให้ แต่ต้องใช้ครกกับสากหยกตำหนึ่งร้อยวันจึงใช้ได้ หากเผยหังหาครกกับสากหยกมาตำให้ได้หนึ่งร้อยวัน จะยกหยุนอิงให้
เผยหังหาครกกับสากหยกมาได้ บ้างว่าขอมาจากกระต่ายบนดวงจันทร์ บ้างว่าได้มาจากกว๋อโจว 虢州 ตำยาไปจนกระต่ายบนดวงจันทร์ลงมาช่วย ตำจนครบร้อยวันจึงได้ครองคู่กับหยุนอิง ภายหลังทั้งคู่สำเร็จเซียน)
(เฉี่ยวหยุน 巧云 จากตำนานวันแห่งความรักชีซี 七夕
คืนวันที่เจ็ดเดือนเจ็ด เป็นเวลาเดียวของปีที่นกเชว่ 鹊 จะบินมารวมเป็นสะพานข้ามทางช้างเผือกให้หนุ่มเลี้ยงโคกับสาวทอผ้าได้ข้ามมาพบกัน)
เย็นนั้นหยางสยงกลับมาค้างที่บ้าน พานเฉี่ยวหยุนดูแลเรื่องอาหารเย็นให้เสร็จแล้ว ก็ให้บิดาของนางมาคุยกับหยางสยงว่า
“ตอนเมียข้าใกล้เสียนั้น ลูกสาวเคยตั้งใจทำพิธีทิ้งกระจาดสวดพระสูตรเซวี่ยเผิน 血盆经 อุทิศให้ที่วัดเป้าเอิน พรุ่งนี้ข้ากับลูกสาวจะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศล จึงมาบอกให้เจ้ารู้”
หยางสยงว่า “ซ้อใหญ่ เรื่องนี้เจ้าบอกข้าเองก็ได้”
นางว่า “ข้าบอกท่าน กลัวท่านจะตำหนิ”
คืนนั้น จึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน
ยามห้าเช้าวันรุ่งขึ้น หยางสยงออกไปลงชื่อเข้างาน 画卯 สือสิ้วตื่นขึ้นมาเปิดร้านค้าขาย ส่วนพานเฉี่ยวหยุนตื่นขึ้นมาก็แต่งหน้าแต่งตัวเต็มพิกัด จัดเตรียมกระดาษธูปเทียนเครื่องเซ่นไหว้ ให้เตรียมเกี้ยวไว้หนึ่งคัน หลังอาหารเช้า สาวใช้อิ๋งเอ๋อ 迎儿 แต่งตัวบ้าง ยามสื้อ 巳牌 พานกงเปลี่ยนชุด ก่อนออกเดินทางแวะมากำชับสือสิ้วให้ดูแลร้านให้ดี
สือสิ้วตอบว่า “ผู้น้อยจะดูแลอย่างดี ท่านผู้อาวุโสก็คอยดูแลอาซ้อด้วย จุดธูปเทียนเสร็จแล้วให้รีบกลับโดยไว”
สือสิ้วรู้แก่ใจว่าต้องเกิดเหตุ
พานเฉี่ยวหยุนขึ้นเกี้ยว พานกงและอิ๋งเอ๋อสาวใช้เดินตามเกี้ยว มุ่งมายังวัดเป้าเอิน
朝看释伽经，暮念华严咒。
种瓜还得瓜，种豆还得豆。
经咒本慈悲，冤结如何救？
照见本来心，方便多竟究。
心地若无私，何用求天佑？
地狱与天堂，作者还自受。
เช้าสวดมนต์ศากยะ
เย็นสวดอวตังสกะ
ปลูกแตงได้แตงนะ
ปลูกถั่วย่อมได้ถั่วแน่
สวดสร้างเมตตาธรรม
กลับก่อกรรมใครช่วยแก้
ใคร่ส่องจิตเดิมแท้
เลือกทางสบายแทนมัชฌิมา
จิตไม่เห็นแก่ตัว
ไม่ต้องมัวอ้อนวอนฟ้า
นรกฤาสวรรคา
ก่อกรรมใดได้ผลนั้น
(华严咒 อวตังสกสูตร
ส่วน 释伽经 ศากยมนตรา น่าจะหมายถึง 楞伽经 ลังกาวตารสูตร
方便法门 ทางง่ายเพื่อหลุดพ้น เช่น ไหว้พระสวดมนต์
究竟法门 ทางสายกลางเพื่อหลุดพ้น คือ ไม่ยึดมั่นถือมั่น)
พระอาจารย์ไห่โจรหัวเถิกผู้นี้ยอมตัวเป็นบุตรบุญธรรมของพานกงก็ด้วยมุ่งหวังในตัวพานเฉี่ยวหยุน จึงเห็นหยางสยงขวางหูขวางตา นับแต่รู้จักนางมาก็แอบเล่นหูเล่นตา แต่ไม่อาจสมประสงค์ มาสบโอกาสเมื่อคืนวันที่สวดกงเต็ก หาเรื่องนัดหมายกัน วันนี้จึงมารอรับที่ประตูผา 山门 แต่เช้า พอเห็นเกี้ยวมาก็ระรื่นรีบมาต้อนรับ
พานกงเห็นจึงว่า “รบกวนสงฆ์ท่านแล้ว”
นางลงจากเกี้ยวมาว่า “รบกวนหลวงพี่ยิ่งนัก”
พระอาจารย์ไห่ว่า “หามิได้ เหล่าสงฆ์พร้อมกันอยู่ที่หอสุ่ยลู่ 水陆堂 ลงมาสวดมนต์กันตั้งแต่ยามห้าจนถึงขณะนี้ยังไม่ได้พัก รอสีกาผู้น้องมาประกอบพิธี ได้บุญใหญ่หลวงนัก”
แล้วจึงนำนางและผู้เฒ่าเข้าไปในหอ ถวายดอกไม้ผลไม้ จุดธูปเทียนสักการะพระรัตนตรัย แล้วมาถวายคำอุทิศหน้าพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ 地藏菩萨 แล้วเผากระดาษ พอเสร็จพิธีเหล่าสงฆ์แยกย้ายไปฉันอาหารเจ
เผยหยูไห่จึงเชิญนางและผู้เฒ่าไปยังกุฏิของตนที่ด้านในแล้วให้ศิษย์วัดยกน้ำชามาให้ ดื่มน้ำชาแล้วก็เชิญย้ายไปยังศาลาหลังเล็กมีโต๊ะสีดำเงาเป็นมันตั้งอยู่ มีภาพเขียนแขวนประดับรอบด้านสวยงาม ที่โต๊ะเล็กมีกระถางจุดกำยานหอมฟุ้ง นางเห็นจึงชมว่า
“เป็นสถานที่ที่สวยงามเงียบสงบเหมาะสำหรับผู้ออกบวชยิ่งนัก”
พานกงว่า “รบกวนหลวงพี่มาแล้วทั้งวัน พวกเราควรกลับแล้ว”
สงฆ์นั้นมีหรือจะยอมจึงว่า “ท่านพ่อมาแล้วทั้งทีหาใช่คนอื่นคนไกล อาหารวันนี้ก็เป็นทานบริจาคของสีกาผู้น้อง อยู่รับประทานหมี่ด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับ”
แล้วให้ศิษย์วัดไปจัดอาหารมาวางจนเต็มโต๊ะ แถมมีสุรามาด้วย
นางว่า “หลวงพี่ไยต้องจัดหาสุรา รบกวนยิ่งนัก”
สงฆ์หัวเราะแล้วว่า “น้ำใจเล็กน้อย” แล้วให้ศิษย์วัดรินใส่จอก
สงฆ์เชิญพานกงว่า “ท่านพ่อไม่ได้มาเสียนาน ลองชิมดูเถิด”
พานกงยกดื่มแล้วว่า “เหล้าดี รสเข้มข้น”
“วันก่อนประสกท่านหนึ่งที่บ้านหมักเหล้านี้ นำมาให้ห้าตันหมี่ 五石米 ไว้พรุ่งนี้จะแบ่งใส่ขวดไปมอบให้ท่านพ่อที่บ้าน”
(ตันหมี่ 石米 หน่วยน้ำหนักโบราณ แต่แรก 石 ก็ออกเสียง สือ ตามปกติ แต่เนื่องจากเทียบน้ำหนักราวหนึ่งหาบ 担 (ตัน) ชาวบ้านจึงเปลี่ยนมาออกเสียง ตัน โดยไม่เปลี่ยนอักษรเขียน 石米 จึงกลายเสียงเป็น ตันหมี่ แต่ออกเสียงเดิม สือหมี่ ก็ถูกตามโบราณ ไม่รู้จะเปลี่ยนเสียงกันทำไม)
สงฆ์ชวนพานเฉี่ยวหยุนดื่มด้วย และให้ศิษย์วัดรินให้อิ๋งเอ๋อสาวใช้ดื่ม ดื่มกันหลายจอกจนพานเฉี่ยวหยุนต้องว่า “สุราพอแล้ว ดื่มไม่ไหวแล้ว”
สงฆ์ว่า “นานทีน้องเราจะมา ดื่มอีกสักหน่อยเถิด”
แต่ที่ติดลมดูท่าจะเป็นพานกง ถึงกับบอกว่าให้รินเหล้าไปให้คนแบกเกี้ยวคนละจอก เผยหยูไห่จึงบอกว่า “ท่านพ่อไม่ต้องห่วง เดี๋ยวสงฆ์ผู้น้อยจะให้ศิษย์วัดไปช่วยดูแลหาที่นั่งชวนดื่มที่ด้านนอก ท่านพ่อดื่มให้สบายใจสักหลายจอก”
พานกงดื่มต่อได้อีกราวสองจอกก็เมาฟุบหลับ สงฆ์จึงช่วยกันกับศิษย์วัดพยุงไปนอนต่อในห้องห้องหนึ่ง
เผยหยูไห่กลับมาชวนพานเฉี่ยวหยุนดื่ม นางนั้นมีใจอยู่แล้วผสมกับฤทธิ์เหล้า
酒乱性，色迷人。
สุราพาใจป่วน
ตัณหาชวนลุ่มหลง
ดื่มไปอีกสามจอก นางก็กล่าวว่า “ดื่มไม่ไหวแล้ว”
“เชิญแม่นางไปชมพระธาตุที่ห้องสงฆ์ผู้น้อย”
เผยหยูไห่นำนางไปยังห้องนอนชั้นบน
“ห้องนอนท่านสะอาดเรียบร้อยนัก”
“ขาดแต่เพียงศรีภรรยา”
“ท่านไม่หาสักคนเล่า”
“จะมีใครใคร่ทำทาน”
“ท่านบอกว่าจะให้ชมพระธาตุ”
“ท่านให้อิ๋งเอ๋อลงไปข้างล่าง ข้าจะเอามาให้ชม”
นางหันไปบอกว่า “อิ๋งเอ๋อ เจ้าลงไปดูว่าพ่อข้าตื่นหรือยัง”
อิ๋งเอ๋อออกจากห้องไป เผยหยูไห่รีบปิดประตู นางถามว่า “ท่านจะขังข้าไว้ทำไม”
โจรหัวเถิกตัณหารุมเร้าเข้าประคองนางว่า “ข้าหลงรักแม่นาง และพยายามมาสองปีเข้านี่แล้วจึงสบโอกาสให้แม่นางมาเยือนถึงที่นี่”
นางว่า “สามีข้าไม่ใช่ใครจะแหย่ได้ ท่านหลอกข้ามา หากเขารู้เข้าคงไม่ปล่อยท่านไว้แน่”
สงฆ์คุกเข่าไม่ยอมลุก “ขอเพียงแม่นางเห็นใจผู้น้อย”
“เป็นพระกลับมาทำเซ้าซี้ คงต้องให้ข้าตบบ้องหูท่าน”
สงฆ์หัวเราะระริกระรี้ “สุดแต่แม่นางจะเลือกตบ แต่เกรงจะมือเคล็ดเสียเปล่า”
นางมีจิตกระสันเป็นทุนอยู่แล้วจึงโอบศีรษะสงฆ์นั้น
知不顾如来法教，难遵佛祖遗言。
一个色胆歪斜，管甚丈夫利害。
一个淫心荡漾，从他长老埋冤。
这个气喘声嘶，却似牛齁柳影。
那一个言娇语涩，浑如莺啭花间。
一个耳边诉雨意云情，一个枕上说山盟海誓。
阇黎房里，翻为快活道场。
报恩寺中，反作极乐世界。
可惜菩提甘露水，一朝倾在巧云中。
พระธรรมของพระหยูไหล หาได้ใส่ใจ
คำสอนพระสัมพุทธา
ผู้หนึ่งลุ่มหลงตัณหา พาลเกิดขวัญกล้า
สามีใครหาได้กลัว
ผู้หนึ่งหน้ามืดตามัว กิเลสยวนยั่ว
เจ้าอาวาสหาได้ห่วง
นี่หอบหายใจห้วงห้วง สูดลมช่วงช่วง
ดังโคถึกคะนองเงา
นั่นอิดออดอ้อนงอนเง้า สุ้มเสียงกระเส่า
แซ่สำเนียงสกุณชาติ
หนึ่งบอกเล่าข้างหู
ฟ้าพรั่งฝนพรูสายสวาท
หนึ่งหนุนเขนยเฉลยวาด
ขุนเขาสมุทรสุดเกลียวกลม
ในห้องพระอาจารย์
กลายสถานแหล่งเริงรมย์
กลางเป้าเอินอาศรม
ดุจดังแดนสุขาวดี
เสียดายก็เพียงแต่
โพธิ์กระแสทิพย์วารี
ตะแคงหกรดที่
กลางสะพานเมฆเฉี่ยวหยุน
ตอนก่อนหน้า : พานเฉี่ยวหยุน
ตอนถัดไป : ชายโฉดหญิงชั่ว
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
