ขุนโจรเหลียงซาน 115
เหตุเกิดที่เติงโจว (2) ระดมคนปล้นคุก
เยว่เหอ ย่างเท้าเข้าร้าน มองมายังกู้ต้าเส่า 顾大嫂 ขานคารวะแล้วถามว่า “ที่นี่ร้านสกุลซุนใช่หรือไม่”
กู้ต้าเส่ารีบตอบว่า “ใช่แล้ว ใต้เท้าจะซื้อเนื้อ หรือซื้อเหล้า หากจะเข้าบ่อนก็เชิญด้านหลัง”
เยว่เหอว่า “ผู้น้อยคือน้องเมียของซุนถีเสียชื่อเยว่เหอ”
กู้ต้าเส่าหัวเราะแล้วว่า “ที่แท้ก็ท่านน้าเยว่เหอ หน้าตาเหมือนท่านแม่ไม่มีผิด เชิญรับน้ำชาด้านใน”
เยว่เหอเข้าไปเป็นแขกด้านในแล้ว กู้ต้าเส่ากล่าวว่า “ฟังมาว่าท่านน้าก็รับราชการอยู่ในเมืองนี้ ยังไม่มีเวลาว่างไปเยี่ยมเลย”
เยว่เหอว่า “ผู้น้อยไม่มีเรื่องก็ไม่กล้ามารบกวน แต่วันนี้ที่คุกมีนักโทษสองคนเพิ่งเข้ามา แม้จะไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน แต่เคยได้ยินชื่ออยู่บ่อยครั้ง คนหนึ่งคือ อสรพิษสองหัวเซี่ยเจิน ส่วนอีกคนคือ แมงป่องสองหางเซี่ยเป่า”
กู้ต้าเส่าว่า “สองคนนี้เป็นน้องชายข้าเอง ไม่ทราบว่าทำผิดอะไรจึงต้องเข้าคุก”
เยว่เหอว่า “ทั้งสองยิงเสือได้ตัวหนึ่ง แต่ถูกเศรษฐีแถวบ้านนี้ชื่อเหมาไท่กงโกงเอาเสือไป อีกทั้งยัดข้อหาทั้งสองว่าเป็นโจรเข้าชิงทรัพย์ที่บ้าน จับมัดส่งตัวมายังที่ว่าการ ติดสินบนเจ้าหน้าที่ จะให้พัศดีเปากำจัดเสียในคุกในเร็ววัน ผู้น้อยเห็นว่าไม่เป็นธรรม แต่ตัวคนเดียวทำอะไรไม่ได้ ดังนั้น ข้อหนึ่งในฐานะญาติ ข้อสองเพื่อผดุงความเป็นธรรม จึงได้มาช่วยส่งข่าว เขายังบอกด้วยว่า มีแต่พึ่สาวจึงช่วยเขาได้ หากไม่คิดหาทางโดยไวอาจไม่ทันการ”
กู้ต้าเส่าฟังแล้วรู้ว่าแย่ จึงให้คนไปตามหาตัวพี่รอง ไม่นานนักซุนซินก็กลับบ้านมา
军班才俊子，眉目有神威。
身在蓬莱寓，家从琼海移。
自藏鸿鹄志，恰配虎狼妻。
鞭举龙双见，枪来蟒独飞。
年似孙郎少，人称小尉迟。
เก่งกาจเชื้อชาติทหาร
คิ้วตาปานเทพทรงฤทธิ์
กายอยู่เผิงไหลสถิต
จากฉยงไห่ย้ายบ้านมา
ซ่อนปณิธานใหญ่
ได้เมียดุดังเสือป่า
ชูกระบองสองมกรา
ทวนแทงมา หม่างฉกสอย
อายุเพียงซุนหลาง
คนต่างเรียกวี่ฉือน้อย
(ซุนหลาง 孙郎 คือ ซุนเช่อ 孙策 เก่งกาจวางรากฐานแคว้นอู๋ (ง่อก๊ก) ตั้งแต่อายุยังน้อย)
(หม่าง 蟒 มังกรสี่เล็บ)
(วี่ฉือกง 尉迟恭 หรือ 尉迟敬德 วี่ฉือจิ้งเต๋อ ขุนพลยุคบุกเบิกราชวงศ์ถัง ใช้กระบองเหล็ก 铁鞭 เป็นอาวุธ)
ซุนซิน 孙新 เป็นชาวเมืองฉยงโจว 琼州 ตระกูลทหาร ย้ายมาอยู่เติงโจว ซุนซินมีร่างกายสูงใหญ่พละกำลังมาก ฝึกวิชามาจากซุนลี่ 孙立 พี่ชายใช้กระบองและทวนได้ดี ดังนั้นคนจึงนำทั้งสองพี่น้องไปเปรียบกับวี่ฉือกง 尉迟恭 ที่ใช้อาวุธแบบเดียวกัน ซุนซินได้ฉายาว่า วี่ฉือน้อย 小尉迟
กู้ต้าเส่าเล่าเรื่องให้ฟัง ซุนซินจึงว่า “เช่นนี้แล้ว ท่านน้าก็กลับไปก่อน สองคนในคุกนั่นต้องฝากท่านน้าให้ช่วยดูแลด้วย ทางเราสามีภรรยาหารือกันได้วิธีใดจะแจ้งให้ท่านทราบ”
เยว่เหอว่า “หากมีอะไรให้ทำก็ใช้มา ผู้น้อยจะทำอย่างเต็มที่”
กู้ต้าเส่าจัดสุราอาหารเลี้ยงดูแล้วนำเงินปลีกมอบให้จำนวนหนึ่ง “รบกวนท่านน้ากลับไปถึงคุกแล้วช่วยแจกจ่ายเงินให้เจ้าหน้าที่คุกให้ทั่วถึง ให้พวกเขาดูแลน้องทั้งสองให้ดี”
เยว่เหอรับเงินแล้วกลับไปถึงคุกก็หว่านเงินอย่างทั่วถึง
ทางด้านกู้ต้าเส่าหารือกับซุนซิน กู้ต่าเส่าถามว่า “ท่านมีวิธีอะไร จะช่วยน้องชายข้า”
ซุนซินว่า “เหมาไท่กงมีเงินมีอำนาจ เขาไม่ต้องการให้น้องเจ้าออกจากคุก ไม่เท่านั้น คงคิดกำจัดทิ้งในคุกเสียด้วย หากไม่ปล้นคุก คงไม่มีวิธีอื่น”
กู้ต้าเส่าว่า “งั้นท่านกับข้าลงมือกันเสียคืนนี้”
ซุนซินหัวเราะแล้วว่า “เจ้านี่ก็คิดตื้นเกินไป หากเราชิงตัวออกมาได้แล้วจะพาไปที่ไหน เรื่องนี้ต้องให้พี่ชายข้า และยังมีอีกสองคนมาช่วย มิฉะนั้นจะไม่ลุล่วง”
กู้ต้าเส่าถามว่า “สองคนไหน”
ซุนซินว่า “อาหลานที่เป็นผีพนันสองคน โจวยวน 邹渊 โจวยุ่น 邹润 ตอนนี้ตั้งส้องโจรอยู่ในหุบเขาที่เขาเติงหยุน 登云山 เขาสนิทกับข้าดี ถ้าได้สองคนนี้มาช่วยเรื่องคงราบรื่น”
กู้ต้าเส่าว่า “เขาเติงหยุนห่างจากที่นี่ไม่ไกล ท่านออกเดินทางเลย เชิญอาหลานทั้งสองมาหารือกัน”
ซุนซินว่า “เดี๋ยวข้าไปเลย เจ้าก็จัดสุราอาหารเตรียมไว้ ข้าเชิญมาได้แน่นอน”
กู้ต้าเส่าให้ฆ่าหมูหนึ่งตัว จัดเตรียมสุราอาหารไว้รับรอง
ตกเย็นซุนซินพาชายฉกรรจ์สองคนกลับมาด้วย
คนแรกแซ่โจว ชื่อยวน เป็นชาวเมืองไหลโจว 莱州 ชอบการพนันมาแต่ยังเยาว์ เป็นพวกปังเสียน แต่ซื่อตรงผ่าเผย มีฝีมือยุทธดี นิสัยทระนงไม่ยอมคน ในวงนักเลงเรียกฉายา มังกรจากป่า 出林龙
คนที่สองชื่อ โจวยุ่น เป็นหลานของโจวยวน แต่อายุอาหลานใกล้เคียงกัน รูปร่างสูงใหญ่ มีลักษณะพิเศษมาแต่เกิดคือ หลังศีรษะมีก้อนเนื้องอกมาก้อนหนึ่ง จึงเป็นที่มาของฉายา มังกรเขาเดียว 独角龙 เวลาโจวยุ่นทะเลาะกับใคร เกิดโทสะขึ้นมามักเอาหัวพุ่งชน มีอยู่วันหนึ่ง พุ่งชนใส่ต้นสนที่ริมลำธารจนต้นสนหักโค่น ผู้คนต่างตกตะลึง
厮打场中为首，呼卢队里称雄。
天生忠直气如虹，武艺惊人出众。
结寨登云台上，英名播满山东。
翻江搅海似双龙，岂作池中玩弄？
ตีกันกลางแปลงแซงหน้านั่น
ผีพนันเรียกวีรบุรุษอย่างยกย่อง
ซื่อสง่าผ่าเผยดังสายรุ้งผ่อง
เพลงยุทธคล่องข่มขวัญผองศัตรู
อยู่บนเขาเติงหยุนตั้งค่ายใหญ่
ชื่อลือไปทั่วซานตงเต็มสองหู
พลิกสายชลคนทะเลดังมังกรคู่
ใช่ว่าอยู่เพียงแค่ในหนองบึง
(ฮูหลู 呼卢 การพนันทายสีในยุคโบราณ)
กู้ต้าเส่าเชิญทั้งสองเข้ามานั่งในบ้าน เล่าเรื่องราวให้ฟัง แล้วขอหารือเรื่องการปล้นคุก
โจวยวนว่า “ข้ามีพวกอยู่ราวเก้าสิบคน แต่ที่นับว่ารู้ใจกันจริงเพียงยี่สิบกว่าคน พรุ่งนี้หากปล้นคุกแล้ว คงอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้อีก ข้าพอมีที่จะไปอยู่และคิดเอาไว้นานแล้ว มิทราบท่านทั้งสองสามีภรรยาจะยินยอมไปด้วยไหม”
กู้ต้าเส่าว่า “ไม่ว่าที่ไหนก็ขอตามพวกท่านไป ขอเพียงช่วยน้องข้าทั้งสองออกมา”
โจวยวนว่า “บัดนี้เขาเหลียงซานรุ่งเรืองมาก ซ่งกงหมิงเปิดกว้างให้ผู้มีความสามารถ คนรู้จักกับข้าสามคนยังเป็นลูกน้องเขาอยู่ในตอนนี้ คนหนึ่งคือเสือดาวขนแพรหยางหลิน อีกคนคือซวนหนีตาไฟเติ้งเฟย และอีกคน ขุนพลศิลาสือหย่ง เมื่อพวกเราช่วยสองพี่น้องออกมาแล้ว ก็ไปขอเข้าร่วมเขาเหลียงซานกันทั้งหมด เป็นอย่างไร”
กู้ต่าเส่าว่า “ดีเลย ใครไม่ไปก็ฆ่าทิ้งเสีย”
โจวยุ่นว่า “ยังมีอีกเรื่อง พอเราได้ตัวคนมาแล้ว ทางเติงโจวต้องส่งทหารมาไล่ตาม จะรับมืออย่างไร”
ซุนซินว่า “พี่ชายของข้าเป็นถีเสียกำกับทหารอยู่เมืองนี้ ที่เติงโจวนี่ก็มีเพียงเขาผู้เดียวที่มีฝีมือ พวกโจรมาปล้นเมืองครั้งไหนก็มีเขานี่แหละที่ไล่โจรไป รู้จักกันไปทั่ว พรุ่งนี้ข้าจะไปเชิญเขามา ขอความยินยอมเป็นใช้ได้”
โจวยวนว่า “กลัวแต่เขาจะไม่ยอมมาเป็นโจร”
ซุนซินว่า “ข้ามีวิธีของข้า”
คืนนั้นร่วมดื่มกันครึ่งคืน ผู้กล้าอาหลานก็พำนักกันอยู่ที่บ้าน รุ่งขึ้นฟ้าสาง ซุนซินให้ลูกน้องตระเตรียมรถสั่งว่า “รีบไปที่ค่ายทหารในเมือง ไปเชิญตัวพี่ชายข้ากับอาซ้อเยว่ 乐大娘 บอกเขาว่า อาซ้อที่บ้านนี้ป่วยหนัก ให้เขาช่วยมาเยี่ยม”
กู้ต้าเส่าย้ำว่า “บอกพวกเขาว่าข้าป่วยหนักมาก มีเรื่องสำคัญต้องการคุยด้วย เชิญมาให้ได้ เรื่องนี้ต้องคุยต่อหน้าเท่านั้น”
ลูกน้องนำรถไปแล้ว ซุนซินก็ยืนรอรับอยู่หน้าประตู ชั่วเวลาราวมื้อข้าวอิ่มก็เห็นรถกลับมาแต่ไกล อาซ้อเยว่โดยสารรถมา ส่วนซุนถีเสียขี่ม้าตามมาด้านหลัง พาทหารตามมาด้วยสิบกว่านาย ตรงมายังหลักสิบลี้
ซุนซินเข้าไปบอกกู้ต้าเส่า “พี่สะใภ้มาแล้ว”
กู้ต้าเส่าว่า “ทำตามที่ข้าบอก”
ซุนซินออกมารับพี่ชายและพี่สะใภ้ พาเข้ามาเยี่ยมน้องสะใภ้
ซุนถีเสีย 孙提辖 เป็นชายชาตรี ใบหน้าสีเหลืองซีดเล็กน้อย ไว้หนวดเคราเต็มคางและแก้ม ร่างสูงกว่าแปดฉื่อ แซ่ซุน 孙 ชื่อลี่ 立 ฉายา วี่ฉืออมโรค 病尉迟 ใช้ธนู ทวนยาว อีกทั้งยังมีกระบองข้อไม้ไผ่ (แส้กระด้าง) เป็นอาวุธ
胡须黑雾飘，性格流星急。
鞭枪最熟惯，弓箭常温习。
阔脸似妆金，双睛如点漆。
军中显姓名，病尉迟孙立。
หนวดเคราดำหมอกเมฆ
อารมณ์เฉกผีพุ่งไต้
ทวนกระบองช่ำชองใช้
ธนูก็เชี่ยวชาญนัก
หน้ากว้างดังทาทอง
นัยน์ตาสองดังลงรัก
ท่ามทหารนามประจักษ์
วี่ฉืออมโรคซุนลี่
วี่ฉืออมโรคซุนลี่ลงม้าเดินเข้าประตูมาถามว่า “น้องเรา น้องสะใภ้ป่วยเป็นอะไร”
ซุนซินตอบว่า “อาการของโรคประหลาดนัก พี่ท่านเชิญด้านในก่อนค่อยคุยกัน”
ซุนซินให้ลูกน้องพาทหารติดตามไปเลี้ยงสุราอาหารที่ร้านตรงข้าม แล้วพาซุนลี่มานั่งด้านใน
นั่งอยู่เป็นนานกว่าซุนซินจะบอกว่า “เชิญพี่ท่านและอาซ้อไปเยี่ยมไข้ในห้องเถิด”
พอเดินเข้าไปในห้อง ไม่เห็นคนป่วย ซุนลี่ถามว่า “อาซิ้มป่วยอยู่ห้องไหน”
กู้ต้าเส่า เดินนำโจวยวน โจวยุ่นเข้ามาในห้อง
ซุนลี่ถามว่า “อาซิ้ม ท่านป่วยหนักไม่ใช่หรือ”
กู้ต้าเส่าว่า “คารวะท่านลุง ข้าป่วยด้วยโรคช่วยน้องชาย”
ซุนลี่ว่า “แปลกจริง ช่วยน้องคนไหน”
กู้ต้าเส่าว่า “ท่านลุง อย่าทำบ้าใบ้ ท่านอยู่ในเมือง ไม่รู้เรื่องน้องสองคนหรือ หรือว่าเขาไม่ใช่น้อง”
ซุนลี่ว่า “ข้าไม่รู้เรื่อง น้องสองคนไหน”
กู้ต้าเส่าว่า “ท่านลุงผู้สูงศักดิ์ วันนี้เรื่องด่วน จำต้องกราบเรียนตามตรง เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถูกเหมาไท่กงที่ตีนเขาเติงหยุนกับหวางข่งมู่วางแผนใส่ความ หมายเอาชีวิตในไม่ช้า ข้ากับผู้กล้าสองท่านนี้นัดแนะกันแล้วว่าจะไปปล้นคุกชิงตัวน้องทั้งสองออกมา แล้วจะพากันไปพึ่งพาเขาเหลียงซาน
แต่เกรงว่า วันพรุ่งนี้พอเกิดเรื่องจะเดือดร้อนถึงท่านลุง จึงแกล้งป่วยเชิญมาหารือกันก่อน หากท่านลุงไม่ยอมไปด้วย พวกเราก็จะไปเขาเหลียงซานกันเอง
ว่าแต่ทุกวันนี้ ราชสำนักมีอะไรดี หนีให้ไกลเสียดีกว่า ท่านลุงคงหนีไม่พ้นโทษ เขาว่ากันว่า ใกล้ไฟไหม้เสียก่อน ท่านลุงต้องมารับโทษแทนพวกเรา ถึงตอนนั้นไม่มีใครส่งข้าวส่งน้ำ ท่านลุงเห็นอย่างไร”
ซุนลี่ว่า “ข้าเป็นข้าราชการทหารเมืองเติงโจว จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร”
กู้ต้าเส่าว่า “ในเมื่อท่านลุงไม่ยอม วันนี้พวกเรากับท่านลุงก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง” แล้วกู้ต้าเส่าก็ชักมีดคู่มาถือไว้ โจวยวน โจวยุ่น ต่างชักมีดสั้นมาถือไว้คนละเล่ม
ซุนลี่ว่า “อาซิ้มช้าก่อน อย่าเพิ่งรีบร้อน ให้ข้าคิดดูก่อน ค่อยๆ หารือกัน”
อาซ้อเยว่ตกใจกลัวจนพูดอะไรไม่ออก
กู้ต้าเส่าว่า “ในเมื่อท่านลุงไม่ยอมไป ก็จัดการป้าสะใภ้ก่อน พวกเราลงมือ”
ซุนลี่ว่า “จะให้ไปกัน ก็ให้ข้ากลับบ้านเก็บข้าวของก่อน ดูลาดเลาแล้วค่อยลงมือ”
กู้ต้าเส่าว่า “ท่านน้าเยว่เหอของท่านเป็นคนส่งข่าวให้พวกเราเอง ปล้นคุกแล้วค่อยไปเก็บของก็ยังไม่สาย”
ซุนลี่ถอนหายใจกล่าวว่า “ก็พวกเจ้าจะเอากันเช่นนี้แล้ว ข้าจะบอกปัดได้อย่างไร มิเช่นนั้นวันหลังก็ต้องติดคุกแทนพวกเจ้า เอาละ เอาละ เอาตามที่เจ้าหารือกันตามนั้น”
จึงให้โจวยวนกลับค่ายไปจัดการเรื่องทรัพย์สินผู้คน คัดเอาเพียงยี่สิบกว่าคนที่รู้ใจมาพร้อมกันที่ร้าน ซุนซินก็เข้าเมืองไปหาเยว่เหอในคุกถามไถ่แจ้งความคืบหน้าและนัดหมายกัน อีกทั้งแอบแจ้งข่าวให้เซี่ยเจิน เซี่ยเป่ารู้ด้วย
ตอนก่อนหน้า : อสรพิษสองหัว แมงป่องสองหาง
ตอนถัดไป : ปล้นคุกเติงโจว
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
