ขุนโจรเหลียงซาน 116
เหตุเกิดที่เติงโจว (3) ปล้นคุกเติงโจว
วันรุ่งขึ้น โจวยวนเก็บทรัพย์สินเลิกค่ายที่เขาเติงหยุนแล้วพาลูกน้องรู้ใจยี่สิบกว่าคนมาสมทบ ซุนซินเองมีลูกน้องไว้ใจได้ในบ้านอยู่เจ็ดแปดคน ซุนลี่มีทหารติดตามสิบกว่าคน รวมแล้วมีกำลังสี่สิบกว่าคน ซุนซินให้เชือดหมูสองตัว แพะหนึ่งตัว จัดสุราอาหารมาเลี้ยงดู
กู้ต้าเส่าเอามีดปลายแหลมซ่อนไว้ในเนื้อ ทำทีเป็นส่งอาหารเข้าไปก่อนในคุก ตามมาด้วยซุนซินกับซุนลี่ โจวยวนกับโจวยุ่น ต่างนำพาลูกน้องแยกกันเป็นสองทาง
捉虎翻成纵虎灾，虎官虎吏枉安排。
全凭铁叫通关节，始得牢城铁瓮开。
ตามจับเสือกลับกลายต้องภัยเสือ
ขุนนางเสือวางกลเสียผลเปล่า
นกหวีดเหล็กเป็นข้อต่อนั่นไงเล่า
ทำเอาคุกค่ายเหล็กแตกแหกไป
ณ คุกเมืองเติงโจว พัศดีเปารับสินบนมาจากเหมาไท่กงให้หาทางกำจัดเซี่ยเจิน และเซี่ยเป่า แต่ยังไม่ทันได้ลงมือ
วันนัดหมาย เยว่เหอถือพลองน้ำไฟยืนเฝ้าประตูคุกด้านใน ได้ยินเสียงสั่นกระดิ่ง จึงถามออกไปว่า “ใครกัน”
กู้ต้าเส่าขานว่า “คนส่งอาหาร”
เยว่เหอนั้นรู้กันอยู่แล้วจึงเปิดประตูให้กู้ต้าเส่าเข้ามา พอปิดประตูแล้วก็นำเดินมาตามระเบียง พัศดีเปานั่งอยู่ในศาลาเห็นเข้าจึงตวาดถามว่า
“หญิงผู้นี้เป็นใคร กล้าเข้ามาส่งอาหาร แต่ไรมาคุกไม่ให้คนเข้า”
เยว่เหอว่า “นางเป็นพี่สาวของเซี่ยเจิน เซี่ยเป่า มาส่งอาหาร”
พัศดีเปาตวาดว่า “ไม่ต้องให้นางเข้าไป พวกเจ้ารับจากนางมาส่งต่อก็พอ”
เยว่เหอรับอาหารมา เปิดประตูคุกนำเข้าไปส่งต่อให้ทั้งสอง เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถามว่า “ท่านน้า ที่คุยกันเมื่อคืนไปถึงไหนแล้ว”
เยว่เหอว่า “พี่สาวท่านเข้ามาในนี้แล้ว รอประสานกับด้านนอก” เยว่เหอถอดพันธนาการออกให้
เจ้าพนักงานคุกผู้น้อยมารายงานว่า “ซุนถีเสียมาเคาะประตู จะขอเข้ามา”
พัศดีเปาว่า “เขาอยู่ค่ายทหารมาทำอะไรที่คุกนี่ อย่าเปิดประตู”
กู้ต้าเส่าเดินไปเดินมา แล้วเดินมาหยุดอยู่ด้านข้างในศาลา
มีเสียงตะโกนบอกมาจากด้านนอกว่า “ซุนถีเสียหัวเสียแล้ว ทุบประตูใหญ่”
พัศดีเปาฉุนกึก เดินเข้ามาในศาลา
กู้ต้าเส่าตะโกนลั่น “น้องชายข้าอยู่ที่ไหน” แล้วชักมีดคมกริบออกมาถือไว้สองเล่ม พัศดีเปาเห็นท่าไม่ดี รีบเดินหนีออกจากศาลา เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าถือคาเดินออกมาจากในคุกมาพบพัศดีเปาเข้าจังหน้า พัศดีเปาไม่ทันตั้งตัวถูกเซี่ยเป่าเอาคาหวดใส่จนสมองแหลกเหลว
กู้ต้าเส่าติดลมเสียแล้ว เลยฆ่าเจ้าพนักงานคุกตายไปอีกห้าคน จากนั้นก็ตีฝ่ากันออกจากคุกมา สมทบกับซุนลี่ ซุนซินด้านนอก แล้วก็พากันมายังที่ว่าการเมือง โจวยวน โจวยุ่น หิ้วหัวหวางข่งมู่ออกมาจากที่ว่าการแสดงให้ดู
ทั้งหมดพากันเดินโห่ร้องมาตามถนน ยกออกจากเมืองโดยมีซุนถีเสียถือธนูขี่ม้ารั้งท้าย ชาวบ้านร้านตลาดต่างปิดประตูหน้าต่างไม่กล้าออกมา พวกข้าราชการเห็นเป็นซุนถีเสีย ก็ไม่มีใครกล้าออกมาขวาง พอมาถึงหลักสิบลี้ ประคองนางเยว่ต้าเหนียงขึ้นรถ กู้ต้าเส่าเองขึ้นม้าเตรียมออกเดินทาง
เซี่ยเจิน เซี่ยเป่า กล่าวว่า “ไอ้โจรเฒ่าเหมาไท่กงใส่ความพวกข้า ยังไม่ได้ล้างแค้นก่อนไป”
ซุนลี่ว่า “ใช่แล้ว” จึงให้ซุนซินกับเยว่เหอคุ้มกันขบวนรถเดินทางล่วงหน้าไปก่อน “เดี๋ยวพวกเราจะตามมา”
ซุนลี่นำเซี่ยเจิน เซี่ยเป่า โจวยวน โจวยุ่นและลูกน้องมุ่งหน้ามาถึงบ้านเหมาไท่กง เป็นเวลาที่เหมาจ้งยี่กำลังดื่มฉลองวันเกิดให้เหมาไท่กงอยู่ ไม่มีการตระเตรียมป้องกัน จึงโห่ร้องแล้วบุกเข้าไปสังหารเหมาไท่กง เหมาจ้งยี่และครอบครัวน้อยใหญ่ตายเสียสิ้น
เข้าไปค้นในห้องนอนได้ทรัพย์สินเงินทองสิบกว่าห่อ มีม้าอยู่หลังบ้านแปดตัว นำมาใช้ขนของสี่ตัว เซี่ยเจิน เซี่ยเป่าเลือกเอาเสื้อผ้าอย่างดีมาผัดใส่ จุดไฟเผาคฤหาสน์ทิ้ง แล้วขึ้นม้ากวดมาราวสามสิบลี้ก็ทันสมทบกับขบวนหน้า ผ่านคฤหาสน์รายทางยังชิงม้าเพิ่มได้อีกห้าตัว ขบวนเร่งเดินทางมุ่งหน้าเขาเหลียงซาน
忠义立身之本，奸邪坏国之端。
狼心狗幸滥居官，致使英雄扼腕。
夺虎机谋可恶，劫牢计策堪观。
登州城廓痛悲酸，顷刻横尸遍满。
ซื่อตรงคือรากฐานการตั้งตน
คดโกงส่งผลล่มชาติสลาย
ขุนนางโลภชาติหมาน่าละอาย
เหล่าชาติชายขุ่นเคืองจิตบิดข้อมือ
วางแผนชั่วชิงเสือน่าบัดสี
วางแผนดีปล้นคุกน่านับถือ
เรื่องจาบัลย์คาเมืองเติงโจวคือ
ลัดนิ้วมือตายเกลื่อนระเกะระกะ
(扼腕 กุมข้อมือบิดไปมาอย่างขัดใจ)
ไม่ถึงสองวันก็เดินทางมาถึงร้านอาหารที่สือหย่งดูแลอยู่ โจวยวนพบกันแล้วก็ถามถึงหยางหลินและเติ้งเฟย สือหย่งบอกว่า ซ่งกงหมิงยกไปตีบ้านสกุลจู้ สองคนนั้นตามไปด้วย เข้าตีแต่พลาดท่าไปสองหน ฟังรายงานมาว่า หยางหลินกับเติ้งเฟยถูกจับตัวไป ไม่รู้เป็นตายร้ายดี ฟังว่าบุตรชายคนที่สามบ้านสกุลจู้นั้นร้ายกาจ ทั้งยังมีอาจารย์กระบองเหล็กหลวนถิงวี่คอยช่วยเหลือ ดังนั้นเข้าตีสองครั้งก็ยังไม่แตก
ซุนลี่ฟังจบ หัวเราะร่าว่า “พวกข้ามาขอเข้าค่ายยังไม่มีผลงานใด ขอใช้อุบายตีบ้านสกุลจู้เป็นผลงานฝากตัว เป็นอย่างไร”
สือหย่งชอบใจยิ่งถามว่า “ขอฟังอุบายสักหน่อย”
ซุนลี่ว่า “หลวนถิงวี่เป็นศิษย์ร่ำเรียนเพลงยุทธอาจารย์เดียวกันกับข้า กระบี่กระบองที่ข้าเรียนเขารู้จัก เพลงยุทธที่เขาเรียนข้ารู้แจ้ง พวกข้าจะทำทีเป็นว่าถูกโยกย้ายจากเติงโจวไปประจำการที่วิ่นโจว ผ่านทางแวะมาเยี่ยม เขาย่อมออกมาต้อนรับ พอพวกข้าเข้าไปด้านในแล้ว จะรอประสานกับด้านนอก งานใหญ่ย่อมลุล่วง แผนนี้เป็นเช่นไร”
คุยกันไม่ทันจบ ทหารมารายงานว่า “ท่านอู๋เสวียจิวลงเขามา จะยกไปช่วยรบบ้านสกุลจู้”
สือหย่งจึงสั่งให้ทหารกลับไปเชิญท่านเสธ.ให้แวะมา ไม่ทันขาดคำ หลวี่ฟาง กวอเสิ้ง สามหย่วนพี่น้อง ตามมาด้วยเสธ.อู๋ย่ง นำทหารห้าร้อยมาถึงหน้าร้าน สือหย่งออกต้อนรับ พาเข้ามาในร้านแนะนำให้รู้จักกับพวกที่จะมาขอเข้าพวกใหม่ อีกทั้งแผนการที่คุยกันไว้
อู๋ย่งฟังแล้วชอบใจใหญ่ว่า “ในเมื่อพวกท่านสมัครใจมาเข้าค่าย อย่าเพิ่งขึ้นเขาเลย รบกวนพวกท่านไปบ้านสกุลจู้จัดการเรื่องนี้เสียก่อน สร้างผลงานเอาไว้”
พวกซุนลี่ย่อมยินดี พากันรับปาก
อู๋ย่งว่า “ผู้น้อยจะไปจัดการตามแผนนี้ ข้าจะพาทหารล่วงหน้าไปก่อน พวกท่านค่อยตามมา”
อู๋ย่งมาถึงค่ายของซ่งเจียง เห็นซ่งกงหมิงนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด จึงจัดสุราให้ซ่งเจียงดื่มแก้กลุ้มแล้วเล่าให้ฟังว่า คนรู้จักของสือหย่ง หยางหลิน และเติ้งเฟย เป็นถีเสียอยู่เมืองเติงโจวเรียกว่า วี่ฉืออมโรคซุนลี่ คนผู้นี้ยังเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เดียวกันกับหลวนถิงวี่ พาพรรคพวกรวมแปดคนมาขอเข้าพวก วางแผนเด็ดเป็นของฝากตัวมาด้วย ตกลงกันแล้วว่าจะประสานงานกันทั้งนอกใน ซ่งเจียงได้ฟังชอบใจใหญ่ คลายกังวลเป็นปลิดทิ้ง
ทางด้านซุนลี่ให้กองกำลังของตนเตรียมพร้อมไว้ ตนนำเฉพาะหัวหน้าคือ เซี่ยเจิน เซี่ยเป่า โจวยวน โจวยุ่น ซุนซิน กู้ต้าเส่า และเยว่เหอ รวมตนด้วยเป็นแปดคนมาพบทำความรู้จักกับซ่งเจียงก่อน อู๋ย่งวางแผนนัดแนะกับเหล่าพี่น้องว่าต้องทำอะไรบ้างในวันไหนตามลำดับ ซุนลี่พากันกลับมายกพวกไปดำเนินการตามนัด
อู๋เสวียจิวยังสั่งการอีกว่าให้ไต้จงเร่งกลับเขาเหลียงซานไปเชิญตัวพี่น้องสี่คนให้รีบตามมาสมทบ มีตุลาการหน้าเหล็กเผยเซวียน บัณฑิตหัตถ์เทวะเซียวย่าง วานรแขนยาวโหวเจี้ยน และ ประติมากรแขนหยกจินต้าเจียน
ทหารจากหน้าค่ายเข้ามารายงานว่า “หู้เฉิง 扈成 แห่งบ้านสกุลหู้ตะวันตกจูงวัวและนำสุรามาขอเข้าพบ” ซ่งเจียงจึงให้ไปเชิญเข้ามา
หู้เฉิงเข้ามาในค่ายกระทำคารวะแล้วกล่าวว่า “น้องสาวผู้น้อยอายุยังเยาว์จึงไม่รู้ความบังอาจลบหลู่ท่าน บัดนี้ถูกท่านจับกุมไว้ หวังว่าท่านขุนพลจะโปรดให้อภัย น้องสาวผู้น้อยนั้นได้หมั้นหมายไว้กับบ้านสกุลจู้ จึงได้หาญกล้าออกหน้าสู้รบจนถูกจับเป็นเชลย หากท่านขุนพลยินยอมปล่อยนางแล้วไซร้ ไม่ว่าจะต้องการอะไร ยินดีจัดให้ตามบัญชา”
ซ่งเจียงว่า “เชิญนั่งก่อนแล้วค่อยเจรจากัน พวกบ้านสกุลจู้นั้นไร้มารยาทเป็นอย่างยิ่ง ปกติมักดูหมิ่นศักดิ์ศรีค่ายของเราเสมอมา จึงจำยกทัพมาล้างแค้นนี้ ไม่เกี่ยวอันใดกับบ้านสกุลหู้ของท่าน แต่น้องสาวของท่านมาจับตัวเสือเตี้ยหวางของเราไป จึงจับตัวน้องสาวท่านไว้เป็นการตอบโต้ หากท่านปล่อยตัวเสือเตี้ยหวางกลับมาให้ข้า ข้าก็จะคืนน้องสาวให้แก่ท่าน”
หู้เฉิงว่า “ทางบ้านสกุลจู้กุมตัวผู้กล้าท่านนี้ไปเสียแล้ว”
อู๋เสวียจิวถามว่า “เสือเตี้ยหวางของเรา ตอนนี้อยู่ที่ไหน”
หู้เฉิงว่า “ตอนนี้ถูกขังอยู่ในบ้านสกุลจู้ ผู้น้อยมิอาจนำตัวมา”
ซ่งเจียงว่า “ท่านไม่นำตัวเสือเตี้ยหวางกลับมาคืนข้า แล้วจะมาขอตัวน้องสาวคืนได้อย่างไรกัน”
อู๋เสวียจิวว่า “พี่ท่านอย่าได้กล่าวเช่นนั้น โปรดฟังผู้น้อยสักคำ จากนี้ไปช้าหรือเร็วทางบ้านสกุลจู้จักเกิดศึกแน่ ทางบ้านท่านก็จงอยู่เฉยอย่าส่งกำลังมาช่วย แลหากว่ามีคนบ้านสกุลจู้หลบไปยังบ้านท่านก็ให้จับมัดไว้ หากจับคนมาได้ ก็แลกตัวน้องสาวท่านคืนไป แต่ทว่าน้องสาวของท่านในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ค่ายนี่ วันก่อนได้ให้คนส่งไปยังค่ายใหญ่ ฝากท่านซ่งไท่กงช่วยดูแล ฉะนั้นท่านโปรดวางใจ ทางเราจัดการให้เอง”
หู้เฉิงว่า “ต่อไปเราจะไม่ยกไปช่วยแน่นอน หากมีคนสกุลจู้มาหาเราจริง ก็จะจับส่งท่านขุนพล”
ซ่งเจียงว่า “หากท่านทำดังว่านี้ ดีกว่ากำนัลเงินทองมาเสียอีก” แล้วหู้เฉิงก็ลากลับไป
ตอนก่อนหน้า : ระดมคนปล้นคุก
ตอนถัดไป : ไส้ศึก
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
