ขุนโจรเหลียงซาน 123
ศึกเมืองเกาถัง (1) ทหารเทพเหินฟ้า
หลี่ขุยหนีมาตลอดคืนจนมาถึงเขาเหลียงซานขึ้นไปยังค่ายใหญ่พบกับเหล่าพี่น้อง จูถงแลเห็นหลี่ขุย โทสะบังเกิดคว้าดาบพอเตาปรี่เข้าหาหลี่ขุย พายุหมุนดำคว้าขวานคู่รับมือจูถง เฉาไก้ ซ่งเจียงและเหล่าพี่น้องพร้อมกันออกหน้าเกลี้ยกล่อมทั้งสอง
ซ่งเจียงกล่าวกับจูถงว่า “คราก่อนที่สังหารคุณชายน้อยไปนั้นไม่ใช่ความผิดของหลี่ขุย แต่เป็นเพราะอู๋เสวียจิวเชิญพี่ท่านขึ้นเขาไม่สำเร็จ จึงวางอุบายนี้ บัดนี้ก็ได้ขึ้นเขามาแล้ว ก็อย่าได้ใส่ใจอีกเลย ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างค่ายให้เข้มแข็งเพื่องานใหญ่ อย่าให้ใครหัวเราะเยาะ” แล้วซ่งเจียงก็เรียกหลี่ขุยให้มาขอโทษจูถง
หลี่ขุยถลึงตาตะโกนมาว่า “เขาทำตัวเช่นนี้ ข้าสร้างผลงานไว้ไม่น้อย เขายังไม่เคยมีผลงานอันใด ทำไมต้องให้ข้าขอโทษ”
ซ่งเจียงว่า “น้องเรา เจ้าฆ่าเสี่ยวหยาเน่ยตายแม้จะทำตามคำสั่งท่านเสนาธิการก็ตาม และถ้าจะนับตามอาวุโส เขาก็นับเป็นพี่ชายเจ้า เห็นแก่หน้าข้า ยอมให้เขาตามมารยาท ถือว่าข้าขอเจ้าเองก็แล้วกัน”
หลี่ขุยทนซ่งเจียงรบเร้าไม่ได้จึงว่า “ข้าไม่ได้กลัวท่านหรอก แต่ท่านพี่บังคับข้า ทำไงได้ ข้าขอโทษ”
หลี่ขุยทิ้งขวานคู่ กราบคารวะจูถงสองครั้ง จูถงจึงค่อยคลายโทสะ
เฉาไก้จึงสั่งให้จัดสุราอาหารออกเลี้ยงรับขวัญ ให้ทั้งสองคืนดีกัน
หลี่ขุยจึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังว่า “ท่านขุนนางใหญ่ไฉไปเมืองเกาถังเพื่อเยี่ยมไข้ท่านอาไฉหวงเฉิง อินเทียนซีน้องเมียเจ้าเมืองจะมาแย่งชิงคฤหาสน์และสวนดอกไม้ ทั้งด่าว่าและจะทุบตีท่านไฉจิ้น ข้าจึงฆ่าเจ้าอินเทียนซีเสีย”
ซ่งเจียงฟังแล้วตกตะลึงกล่าวว่า “แล้วเจ้าก็หนีมา ปล่อยให้ท่านขุนนางใหญ่ไฉเดือดร้อนต้องคดี”
อู๋เสวียจิวว่า “ท่านพี่อย่าเพิ่งตกใจ รอไต้จงกลับมาก็คงรู้ความคืบหน้า”
หลี่ขุยถามว่า “ท่านพี่ไต้จงไปไหนหรือ”
อู๋ย่งว่า “ข้ากลัวว่าเจ้าจะไปก่อเรื่องที่บ้านท่านขุนนางใหญ่ไฉ จึงให้เขาไปตามเจ้ากลับ พอไปถึงไม่เห็นเจ้า ก็คงต้องตามไปหาที่เมืองเกาถัง”
ไม่ทันขาดคำ ลูกน้องมารายงานว่าไต้ย่วนจ่างกลับมาถึงแล้ว ซ่งเจียงจึงให้รีบเชิญมา พอเข้ามาถึงหอ ซ่งเจียงก็ถามถึงข่าวท่านขุนนางใหญ่ไฉ
ไต้จงตอบว่า “พอไปถึงบ้านท่านขุนนางใหญ่ไฉก็รู้ว่าไปเมืองเกาถังกับหลี่ขุย จึงตามไปหาข่าว ได้ยินเขาลือกันทั่วเมืองว่าอินเทียนซีจะยึดบ้านของไฉหวงเฉิง ถูกชายตัวดำฆ่าตาย เดือดร้อนไฉจิ้นถูกตีตรวนขังอยู่ในคุก ทรัพย์สมบัติของครอบครัวไฉหวงเฉิงถูกริบ ชีวิตของท่านขุนนางใหญ่ไฉตกอยู่ในอันตราย”
เฉาไก้ว่า “เจ้าดำนี่ก่อเรื่องอีกแล้ว ไปถึงไหนก็งานเข้าทุกที่”
หลี่ขุยว่า “ไฉหวงเฉิงถูกซ้อมจนเจ็บ คับแค้นใจตาย แล้วยังจะมายึดบ้านเขา จะซ้อมท่านขุนนางใหญ่ไฉ ต่อให้เป็นพระพุทธมีชีวิตก็ทนไม่ไหว”
เฉาไก้ว่า “ท่านขุนนางใหญ่ไฉแต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นผู้มีพระคุณของค่ายเรา บัดนี้ประสบภัย พวกเราต้องลงเขาไปช่วยเหลือ เที่ยวนี้ข้าจะไปเอง”
ซ่งเจียงว่า “พี่ท่านเป็นประมุขของค่าย ไม่ควรต้องไป ท่านขุนนางใหญ่ไฉก็เคยมีพระคุณต่อผู้น้อย จึงยินดีลงเขาแทนพี่ท่าน”
อู๋เสวียจิวว่า “เมืองเกาถังแม้เป็นเมืองเล็ก แต่ผู้คนคับคั่ง ทหารมีมากเสบียงอุดม มิอาจดูแคลนศัตรู รบกวนให้หลินชง ฮวาหยง ฉินหมิง หลี่จวิ้น หลวี่ฟาง กวอเสิ้ง ซุนลี่ โอวเผิง หยางหลิน เติ้งเฟย หม่าหลิน ไป๋เสิ้ง หัวหน้าสิบสองนายนำไพร่พลห้าพันเป็นทัพหน้า
แม่ทัพหลวงซ่งกงหมิง อู๋ย่ง และจูถง เหลยเหิง ไต้จง หลี่ขุย จางเหิง จางซุ่น หยางสยง สือสิ้ว หัวหน้าสิบนายนำไพร่พลสามพันคอยหนุน”
นายทัพทั้งยี่สิบสองอำลาเฉาไก้และเหล่าพี่น้อง นำกำลังลงเขามุ่งหน้าเมืองเกาถัง
绣旗飘号带，画角间铜锣。
三股叉，五股叉，灿灿秋霜；
点钢枪，芦叶枪，纷纷瑞雪。
蛮牌遮路，强弓硬弩当先；
火炮随车，大戟长戈拥后。
鞍上将似南山猛虎，人人好斗能争；
坐下马如北海苍龙，骑骑能冲敢战。
端的枪刀流水急，果然人马撮风行。
แถบอักษรปักธงธวัช เริงร่าสะบัด
ฮว่าเจี่ยวม้าล่อโหมดัง
สามง่ามแลห้าง่าม
แวววามคะนิ้งสะพรั่ง
ทวนใบกกเตี่ยนกัง
วูบวาบหิมะฉายแวว
โล่หวายบังหน้าไว้
หน้าไม้ธนูอยู่หน้าแถว
ปืนใหญ่ลากเป็นแนว
ทวนเกอจี่ป้องหลังไป
พยัคฆ์ร้ายขุนเขาใต้ เหนืออานเรียงไล่
ทุกนายพร้อมรบล่าเหยื่อ
มังกรคะนองทะเลเหนือ ขี่ม้าง่าเงื้อ
กระแทกกระทั้นไพรี
แถวอาวุธดุจน้ำปรี่ ไหลเชี่ยวเร็วรี่
แถวทหารดุจเหินลม
ทัพหน้าเหลียงซานล่วงเข้าแดนเมืองเกาถัง ทหารรายงานไปยังเกาเหลียน เกาเหลียนยิ้มเยาะว่า
“เจ้าพวกโจรกระจอกสุมหัวกันอยู่เหลียงซานป๋อ ข้าว่าจะยกไปปราบ ตอนนี้พวกเจ้ายกมาให้จับ นับว่าสวรรค์ช่วยข้าสร้างผลงาน เจ้าหน้าที่ สั่งการลงไป ให้กองทหารเตรียมทัพตั้งรับนอกเมือง เกณฑ์พลเรือนขึ้นประจำการป้องกันกำแพง”
เจ้าเมืองเกาผู้นี้ ขึ้นม้าบัญชาการทัพ ลงม้าปกปักประชา พอออกคำสั่งไป บรรดาแม่ทัพนายกองระดมทหารเข้าประจำกรมกอง ยกทัพออกตั้งค่ายรับนอกเมือง ในบังคับบัญชาของเกาเหลียนเองมีกองทหารส่วนตัวสามร้อยนายเรียกว่า ทหารเทพเหินฟ้า 飞天神兵 เป็นชายฉกรรจ์คัดสรรมาจาก ซานตง เหอเป่ย เจียงซี หูหนาน สองไหวย สองเจ้อ 山东、河北、江西、湖南、两淮、两浙 ทั้งสามร้อยนายลักษณะผิดธรรมดา
头披乱发，脑后撒一把烟云；
身挂葫芦，背上藏千条火焰。
黄抹额齐分八卦，豹皮甲尽按四方。
熟铜面具似金装，镔铁滚刀如扫帚。
掩心铠甲，前后竖两面青铜；
照眼旌旗，左右列千层黑雾。
疑是天蓬离斗府，正如月孛下云衢。
ผมเผ้ากระเซิงยุ่ง
หมอกควันพลุ่งอยู่หลังหัว
น้ำเต้าคาดติดตัว
เพลิงกลางหลังแผลงแรงฤทธิ์
หน้าผากโพกผ้าเหลือง
ลงเครื่องหมายยันต์แปดทิศ
หนังเสือดาวปกปิด
คลุมมิดชิดทั้งสี่มุม
หน้ากากทองสำริด
สวมปิดดังทองคำหุ้ม
ดาบมีฟันเป็นกลุ่ม
ดังไม้กวาดเหล็กเนื้อแกร่ง
แผ่นสำริดคลุมอก
ปรกหน้าหลังทั้งสองแผง
ธงแยงตาทอแสง
หมอกดำทึบอยู่ซ้ายขวา
เทพเทียนเผิงเสด็จมา จากหมู่ดารา
ฤาเยว่ป๋อเสด็จลง
(เทียนเผิง 天蓬 เทพคุมกฎสวรรค์)
(เยว่ป๋อ 月孛 ชื่อเรียกดาวดวงหนึ่งตามความเชื่อในลัทธิเต๋า คนละดวงกับพระจันทร์ 月
月孛 ใช้เรียกตำแหน่งที่ดวงจันทร์โคจรไกลสุดจากโลกด้วย จึงใช้เรียกหมายถึงพระจันทร์แรมไปในตัว)
เจ้าเมืองเกาเหลียนขึ้นม้านำกองทหารเทพทั้งสามร้อยด้วยตัวเอง ออกมายังนอกเมือง ให้ทหารหลวงตั้งค่ายกลไว้ ตนนำกองทหารเทพตั้งไว้ตรงกลาง โบกธงโห่ร้อง ลั่นฆ้องรัวกลอง รอทัพศัตรูจู่โจม
หลินชง ฮวาหยง ฉินหมิงนำทหารห้าพันมาถึง ทัพทั้งสองประจันหน้า รัวกลองเป่าฮว่าเจี่ยวข่มกัน หลินชงชักม้าขึ้นหน้าตะโกนเสียงกร้าว “พวกเมืองเกาถังอยากตายก็ออกมา”
เกาเหลียนควบม้านำทหารหลวงสามสิบนายมาหยุดยืนอยู่ใต้ผืนธงชี้หน้าหลินชงด่าว่า “เจ้าพวกโจรขบถไม่รู้จักความตาย บังอาจบุกรุกเมืองของข้า”
หลินชงตวาดว่า “ไอ้โจรชั่วให้ร้ายประชา ช้าเร็วข้าต้องบุกถึงเมืองหลวงจับเจ้าขุนนางโฉดเกาฉิวมาสับนับหมื่นท่อนจึงจะสาใจ”
เกาเหลียนโกรธจัดหันมาถามว่า “ใครจะอาสาจับไอ้โจรนี่”
นายทัพถ่งจื้อชื่อ หวีจื๋อ 于直 ควงดาบชักม้าขึ้นหน้า หลินชงควบปราดเข้าใส่ สู้กันได้ไม่ทันห้าเพลง หลินชงใช้ทวนแทงถูกหน้าอกหวีจื๋อตีลังกาตกม้าตาย
เกาเหลียนตกตะลึงถามว่า “ใครจะออกไปล้างแค้น”
นายทัพถ่งจื้อชื่อ เวินเหวินเป่า 温文宝 ใช้ทวนยาวควบม้าเข้าหาหลินชง ฉินหมิงแลเห็นตะโกนมาว่า “พี่ท่านพักก่อน ข้าจะฆ่าไอ้โจรนี่เอง”
หลินชงหยุดยืนม้าปล่อยให้ฉินหมิงเข้ารบ สู้กันได้สิบกว่าเพลง ฉินหมิงแกล้งเปิดช่องโหว่ล่อให้แทงทวนมา แล้วใช้กระบองฟาดลงกลางกบาลศัตรู ศีรษะยุบหายไปครึ่งหนึ่งตายคาหลังม้า ม้าวิ่งกลับค่ายพยุหะ ทหารทั้งสองฝ่ายโห่ร้องข่มขวัญ
เกาเหลียนเสียนายทัพสองนายซ้อน จึงชักกระบี่อาคมไท่เออ 太阿 ที่สะพายหลัง ร่ายมนต์แล้วตวาดว่า “จี๋ 疾” ไอดำม้วนตัวจากกลางค่ายขึ้นไปกลางฟ้า กระจายออกกลายเป็นห่าหินและทรายสะเทือนแผ่นดิน พายุประหลาดพัดกวาดใส่ฝ่ายตรงข้าม หลินชง ฉินหมิง ฮวาหยง มองไม่เห็นมิอาจช่วยเหลือกัน ทัพเกิดโกลาหล ถอยหนีไม่เป็นกระบวน
เกาเหลียนชี้ไปยังทหารเทพสามร้อย ที่พากันกรูออกจากกระบวนออกไล่สังหาร ทหารหลวงตามหลังมาสมทบ ทหารหลินชงหนีระส่ำ ตะโกนถามหาพ่อแม่พี่น้อง ทหารห้าพันล้มตายเสียพันกว่า ล่าถอยไปห้าสิบลี้จึงตั้งค่ายลง เกาเหลียนจึงยกทัพกลับเข้าเมือง
ตอนก่อนหน้า : อินเทียนซี
ตอนถัดไป : ศึกไสยเวท
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
