ขุนโจรเหลียงซาน 124
ศึกเมืองเกาถัง (2) ศึกไสยเวท
เมื่อซ่งเจียงยกทัพหลวงมาถึง หลินชงเข้าพบรายงานสถานการณ์รบให้ทราบ ซ่งเจียง อู๋ย่ง ต่างตระหนก
ซ่งเจียงถามว่า “เป็นเวทมนตร์ใด จึงร้ายกาจนัก”
อู๋เสวียจิวว่า “คงเป็นไสยเวทมนตร์ดำ หากสามารถย้อนลมและไฟได้ ก็ทำลายศัตรูได้”
ซ่งเจียงนำหนังสือฟ้ามาเปิดหา พบว่าในม้วนที่สามมีมนตร์ย้อนลมและไฟ ซ่งเจียงยินดียิ่ง ท่องจำคาถาและจดจำวิธีการเอาไว้จนขึ้นใจ ให้กองทัพเตรียมพร้อม พอถึงยามห้าหุงหาอาหารกินอิ่มหนำแล้วเดินทัพบุกมาหน้าเมือง
เมื่อได้รับรายงานศึก เกาเหลียนเกณฑ์พลที่ฮึกเหิมจากชัยชนะรวมทั้งกองทหารเทพสามร้อย เปิดประตูเมืองทอดสะพานยกออกตั้งค่ายพยุหะหน้าเมือง
ซ่งเจียงถือกระบี่ขี่ม้าออกมาหน้าค่ายมองไปเห็นกลางค่ายของเกาเหลียนมีธงดำอยู่ผืนหนึ่ง อู๋เสวียจิวว่า “ธงดำกลางค่ายนั่นเป็นธงไสยเวทใช้บัญชาทหารเทพ หากใช้ศาสตร์นี้อีกจะรับมืออย่างไร”
ซ่งเจียงว่า “ท่านเสธ.โปรดวางใจ ข้ามีวิธีทำลายเวทที่ว่าแล้ว บอกเหล่านายทัพอย่าได้วิตก ให้บุกเข้าไป”
ทางด้านเกาเหลียนก็กำชับทหารว่า “ยังไม่ต้องทุ่มรบจนสุดกำลัง รอฟังเสียงสัญญาณก่อนแล้วจึงมุ่งจับซ่งเจียงให้ได้ จะมีรางวัลอย่างงาม”
เกาเหลียนควบม้าออกมาจากค่าย ข้างอานม้ามีแผ่นสำริดแผ่นหนึ่งมีลวดลายสรรพสัตว์ชุมนุมและมีอักษรยันต์หงส์มังกร 龙章凤篆 (ชื่ออักษรยันต์สำนักหนึ่ง เขียนแบบไม่มีใครอ่านออก ไม่ได้หมายถึงภาพหงส์มังกร) มือถือกระบี่อาคม ซ่งเจียงแลเห็นก็ชี้มือด่าว่า
“เมื่อวานข้ายังมาไม่ถีง พี่น้องข้าจึงต้องเสึยทีให้เจ้า วันนี้ข้าต้องกำจัดเจ้าทิ้งเสีย”
เกาเหลียนตวาดมาว่า “ไอ้โจรขบถ รีบลงม้ามาให้จับ อย่าให้มือเท้าข้าต้องแปดเปื้อน”
พูดจบก็กวัดแกว่งกระบี่ร่ายอาคม ตวาดว่า “จี๋ 疾” ไอดำปรากฎ พายุประหลาดก่อตัวขึ้น ซ่งเจียงไม่รอให้พายุพัดมา ท่องคาถา มือซ้ายทำท่ามือ 捏诀 มือขวาชูกระบี่ชี้มา ตวาดว่า “จี๋” พายุที่ก่อตัวไม่พัดมาทางตนกลับย้อนพัดใส่กองทหารเทพเหินฟ้าของเกาเหลียน
ซ่งเจียงกำลังจะสั่งให้ทหารบุก เกาเหลียนเห็นลมพัดหวนจึงคว้าแผ่นสำริดเคาะกระบี่อาคม ทรายเหลืองหอบใหญ่ปรากฎขึ้นกลางกองทหารเทพ สารพัดสัตว์ร้ายปรากฎขึ้น
狻猊舞爪，狮子摇头。
闪金獬豸逞威雄，奋锦貔貅施勇猛。
豺狼作对吐獠牙，直奔雄兵；
虎豹成群张巨口，来喷劣马。
带刺野猪冲阵入，卷毛恶犬撞人来。
如龙大蟒扑天飞，吞象顽蛇钻地落。
ซวนหนีอวดคมเขี้ยว
สิงโตเอี้ยวสะบัดหน้า
เซี่ยจื้ออวดศักดา
ผีซิวท่าทางดุร้าย
หมาไนเขี้ยวงามเงา
จู่โจมทหารเป็นเป้าหมาย
เสือสางปากกว้างหลาย
ไล่งับม้าอันเงอะงะ
หมูป่าขนแข็งชัน
พุ่งตะบันค่ายพยุหะ
ฝูงหมาขนเฟอะฟะ
พุ่งปะทะคนเซซวน
หม่างมิต่างมังกร
โผร่อนฟ้าท่าผันผวน
งูกลืนช้างทะเล้นกวน
ไม่ตกขบวนเลื้อยดินมา
(ซวนหนี 狻猊 เซี่ยจื้อ 獬豸 ผีซิว 貔貅 สัตว์ดุร้ายในตำนาน)
(หม่าง 蟒 มังกรสี่เล็บ)
เกาเหลียนเคาะแผ่นสำริดอีก เหล่าสัตว์ร้ายกรูกันมาเป็นฝูง ทหารในค่ายซ่งเจียงต่างยืนตะลึง ซ่งเจียงทิ้งกระบี่ ชักม้ากลับหลังหนี เหล่าหัวหน้าหนีตามติดไม่ห่าง เหล่าทหารหนีไม่คิดชีวิต เกาเหลียนกวัดแกว่งกระบี่ กองทหารเทพตามไล่สังหาร เหล่าทหารหลวงตามหลัง ไล่มาได้ยี่สิบกว่าลี้ จึงตีม้าล่อเรียกให้กลับเข้าเมือง
ซ่งเจียงหนีมาถึงลาดเขาแห่งหนึ่งจึงตั้งค่ายลง สำรวจดูเหล่าหัวหน้ายังอยู่กันครบ จึงปรึกษากับเสธ.อู๋ย่งว่า “ตีเมืองเกาถังครั้งนี้พลาดถึงสองครั้ง ยังไม่เห็นทางจะทำลายกองทหารเทพได้ จะทำเช่นไรดี”
อู๋เสวียจิวว่า “คนผู้นี้ใช้ไสยเวทได้ คืนนี้คงจะเข้ามาปล้นค่าย จำต้องวางแผนรับมือก่อน ค่ายใหม่นี้เราจะวางกำลังไว้จำนวนหนึ่ง ส่วนพวกเราย้ายกลับไปยังค่ายเก่า”
ซ่งเจียงสั่งให้หยางหลินและไป๋เสิ้งอยู่เฝ้าค่ายใหม่ กองกำลังที่เหลือถอยกลับไปตั้งที่ค่ายเก่า
หยางหลิน ไป๋เสิ้งนำกำลังไปซุ่มยังลาดหญ้าห่างจากตัวค่ายราวครึ่งลี้ จนกระทั่งยามหนึ่ง จึงเกิดพายุ
云生四野，雾涨八方。
摇天撼地起狂风，倒海翻江飞急雨。
雷公忿怒，倒骑火兽逞神威；
电母生嗔，乱掣金蛇施圣力。
大树和根拔去，深波彻底卷干。
若非灌口斩蛟龙，疑是泗州降水母。
เมฆคลุ้มทั้งสี่ทิศ
หมอกหนาปิดโดยรอบด้าน
ลมกรรโชกโยกโลกปาน
คลื่นน้ำคลั่งฝนรั่วฟ้า
เหลยกงทรงพิโรธ
ขี่สัตว์โรจน์อวดศักดา
เตี้ยนหมู่กริ้วโกรธา
คว้างูทองฟาดพัลวัน
ไม้ใหญ่โค่นรากสะบั้น ท้องน้ำทั้งนั้น
แห้งผาก ลมพรากน้ำหาย
เอ้อเสินฆ่ามังกรร้าย ก้วนโข่วจุดตาย
ฤาขจัดนางพรายสื้อโจว
(เหลยกง 雷公 เทพฟ้าร้อง มีคู่ครองคือ เตี้ยนหมู่ 电母 เทพีฟ้าผ่า)
(灌口斩蛟龙 สังหารมังกรที่ก้วนโข่ว
ตำนานเทพเอ้อเสิน 二神 สังหารมังกรที่ก้วนโข่ว 灌口 ช่วยน้ำท่วม)
(泗州降水母 ขจัดนางพรายที่สื้อโจว
ตำนานแก้น้ำท่วมที่สื้อโจว หลากหลายสำนวนแต่โบราณ ตัวละครดัดแปลงไปตามยุค แต่ท้องเรื่องหลัก คือนางพราย 水母 ที่ทำน้ำท่วมถูกกำจัด บางสำนวนโดยเจ้าแม่กวนอิม บางสำนวนโดยหนึ่งในแปดเซียน หรือโดยสงฆ์ ฯลฯ)
คืนนั้นลมฝนกระหน่ำ หยางหลิน ไป๋เสิ้งนำทหารสามร้อยกว่านายซุ่มในพงหญ้า แลเห็นเกาเหลียนเดินเท้ามา นำกองทหารเทพสามร้อยบุกเข้าไปในค่าย พอเห็นว่าเป็นค่ายเปล่าก็รีบกลับออกมา หยางหลิน ไป๋เสิ้ง ส่งเสียงโห่ร้อง เกาเหลียนกลัวต้องกลให้ทหารแยกย้ายกันหลบหนีไปรอบทิศ หยางหลิน ไป๋เสิ้ง ให้ทหารระดมยิงหน้าไม้ ดอกหนึ่งยิงถูกไหล่ซ้ายของเกาเหลียน จากนั้นจึงให้ทหารลุยฝนแยกย้ายไล่สังหารไปโดยรอบ เกาเหลียนนำทหารเทพหนีไปไกลแล้ว หยางหลิน ไป๋เสิ้งทหารน้อยไม่อาจไล่ตามไปไกลจึงถอยกลับ
สักพักลมฝนสงบ แสงจันทร์แสงดาวกระจ่างฟ้า สำรวจดูรอบลาดหญ้าพบทหารเทพเหินฟ้าถูกยิงบาดเจ็บล้มตายอยู่ยี่สิบกว่านาย จึงนำส่งมายังค่ายของซ่งกงหมิง
พอรายงานถึงเรื่องพายุฝนพัดกระหน่ำ ซ่งเจียง อู๋ย่ง ถึงกับตะลึง “ค่ายนี้ห่างมาเพียงห้าลี้กลับไม่มีลมฝน” เหล่าทหารว่า “ต้องเป็นไสยเวทมนตร์ดำ เมฆหนาอยู่สูงสามสี่สิบจ้าง น้ำคงมาจากหนองน้ำที่อยู่ใกล้เคียง”
หยางหลินว่า “เกาเหลียนปล่อยผมถือกระบี่บุกค่ายด้วยตัวเอง ถูกหน้าไม้ไปดอกหนึ่งหนีกลับเมืองไป เนื่องด้วยทหารน้อยจึงไม่อาจไล่ตาม”
ซ่งเจียงให้บันทึกความชอบของหยางหลินและไป๋เสิ้ง ทหารเทพที่บาดเจ็บจับมาให้นำตัวไปประหาร ให้เหล่าหัวหน้าแบ่งกำลังตั้งค่ายเล็กรายรอบค่ายใหญ่ ระมัดระวังการหวนกลับมาลอบโจมตี อีกด้านหนึ่งก็ให้คนกลับขึ้นเขาไประดมกำลังเสริม
ทางด้านเกาเหลียนถูกยิงบาดเจ็บต้องพักรักษาแผล จึงให้ทหารรักษาหน้าที่เชิงเทินทั้งวันคืน “อย่าเพิ่งออกรบ รอแผลข้าหายก่อนจึงค่อยตามจับซ่งเจียง”
ซ่งเจียงพ่ายเสียทหารไปสองครั้ง ปรึกษาอู๋ย่งว่า “ครั้งนี้แก้กลของเกาเหลียนไม่สำเร็จ หากเขาเสริมกำลังบุกมาอีกจะทำเช่นไร”
อู๋เสวียจิวว่า “จะทำลายไสยเวทนี้ มีแต่ต้องไปเชิญกงซุนเสิ้งมาจากจี้โจว”
ซ่งเจียงว่า “คราก่อน ไต้จงไปตามหาแต่ไม่พบ แล้วจะไปตามที่ไหน”
อู๋ย่งว่า “เมืองจี้โจวนี้ยังมีอำเภอ ตำบล หมู่บ้านอีกหลายแห่งที่ยังไม่ได้ไปหา ข้าเห็นว่า กงซุนเสิ้งนั้นเป็นนักพรตควรอาศัยตามวัดถ้ำหรือริมน้ำ ครั้งนี้ให้ไต้จงไปจี้โจวเน้นหาตามวัดตามเขาหรือแดนธรรมที่มีชื่อเสียง หาดูอีกครา น่าจะหาพบ”
ซ่งเจียงจึงเชิญไต้ย่วนจ่างมาหารือเรื่องที่จะให้ไปจี้โจวตามหากงซุนเสิ้ง
ไต้จงว่า “ผู้น้อยพร้อมที่จะไป แต่หากมีผู้ติดตามไปด้วยสักคนคงดี”
อู๋ย่งว่า “ท่านใช้คาถาเทพเดินหน ใครจะตามท่านทัน”
ไต้จงว่า “หากข้านำผ้ายันต์ม้าผูกขาผู้ร่วมทางก็สามารถเดินทางได้ระยะทางเดียวกัน”
หลี่ขุยว่า “ข้าไปกับไต้ย่วนจ่างเอง”
ไต้จงว่า “หากเจ้าจะตามไป ระหว่างเดินทางต้องกินอาหารพิสุทธิ์ และเชื่อฟังคำข้า”
หลี่ขุยว่า “จะยากอะไร ท่านว่าอย่างไรก็ตามนั้น”
ซ่งเจียง อู๋ย่งกำชับว่า “ระหว่างเดินทางต้องระมัดระวังอย่าก่อเรื่องอีก พบตัวแล้วให้รีบกลับโดยไว”
หลี่ขุยว่า “ข้าฆ่าอินเทียนซีตาย ทำให้ท่านขุนนางใหญ่ไฉต้องคดี ข้าต้องช่วยเต็มที่ ไม่เที่ยวหาเรื่องใครแน่”
ทั้งคู่ซ่อนอาวุธเก็บสัมภาระอำลาซ่งเจียงออกเดินทางจากเมืองเกาถังมุ่งสู่จี้โจว
ตอนก่อนหน้า : ทหารเทพเหินฟ้า
ตอนถัดไป : ตามหามังกรดั้นเมฆ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
