บันทึกนึกได้ ตอน มือของเด็ก 6 ขวบ ช่างเล็กเหลือเกิน
ตอนนี้หลานชาย 6 ขวบแล้ว แต่ก็ยังอยู่ในวัยที่ชอบเล่นสนุกแถมยังซนมากด้วยแถมดื้อแอนด์ดึงดันมากอีกต่างหาก แต่ ไม่รู้เป็นเพราะว่าดวงตาที่แป๋วแหววที่ยังซื่อบริสุทธิ์ หรือหน้าตาที่น่ารักก็ไม่รู้ ทำให้ใจเราละลายเสมอ พอนึกถึงภาพที่เค้าเงยหน้าขึ้นมองเราด้วยดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์แล้วมันทำให้เราปฏิเสธเขาไม่ลงจริงๆ
วันหนึ่งเรากำลังจะไปเข้าห้องน้ำ จู่ๆ หลานชายก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากไหนก็ไม่รู้ แล้วก็วิ่งแซง แย่งเข้าห้องน้ำเฉยเลย
พอเราทักว่า “อ้าวมาเข้าห้องน้ำเหรอครับ อานตี้ก็จะเข้าเหมือนกัน”
หลานชายก็หันกลับมาถามว่า “อานตี้จะฉี่เหรอ” ตรงจนเราไม่รู้จะตอบยังไงเลย
แล้วเราก็ถามกลับไปว่า “แล้วผมจะทำอะไรครับ”
หลานชายตอบว่า “แค่ว่าจะล้างมือ”
แล้วดันมีหน้ามาหัวเราะตอนเราบอกว่า “แย่งอานตี้เข้าห้องน้ำเฉยเลย”
เป็นความสุขง่ายๆ นะแค่คำพูดแค่นี้ก็หัวเราะได้แล้ว บางทีเราก็อิจฉานะ มีความสุขง่ายจังหัวเราะง่ายจริงๆ กับคำพูดคำธรรมดาๆ แค่นี้เอง
หลานชายพยายามล้างมือที่มีสีเทียนติดอยู่ออก มันติดไม่เยอะหรอกแต่มันล้างยากต้องใช้แรงอยู่เหมือนกัน หลานล้างเท่าไหร่ก็ล้างไม่ออก เราเลยมาช่วยล้าง
แล้วเราก็เอามือหลานมาล้างให้
นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้ล้างมือให้หลาน ตอนที่เด็กกว่านี้เราล้างให้ประจำแต่ตอนหลังหลัง เราไม่ค่อยมีเวลาให้หลาน ก็เลยไม่ค่อยได้ล้างมือให้ ทั้งที่เป็นวัยกำลังซนแท้ๆ น่าจะมีเรื่องให้มือเปื้อนอยู่บ่อยๆ
พอจับหลานมาล้างมือแล้วก็รู้สึกได้เลยว่ามือคู่นี้มันเล็กเหลือเกิน มือเด็กหกขวบมันเล็กขนาดนี้เลยเหรอ มันเล็กแบบไ่ม่น่าเชื่อ ดูแล้วสะเทือนใจยังไงบอกไม่ถูกปนด้วยความรู้สึกผิดลึกๆ ว่า เราน่าจะล้างมือให้หลานบ่อยกว่านี้ นานแค่ไหนแล้วคะที่เราไม่เล่นล้างมือให้หลาน
มันไม่เหมือนมือของเราที่เราเองนะ มันเหมือนเป็นมือที่ให้ความรู้สึกว่าผู้ใหญ่ต้องปกป้องทะนุถนอมเขายังไงยังงั้นแหละ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
