บันทึกนึกได้ ตอน ภาพวาดของหนู
อานตี้เริ่มได้รับภาพวาดจากหลานสาวตอนที่ยูริอายุได้ 4 ขวบ
มันเป็นภาพวาดดินสอสีง่ายๆ เป็นรูปผู้หญิงใส่กระโปรงที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนเราเลย แต่ตอนที่ที่ยูริเอาภาพวาดมาให้นั้น หน้าตาของยูริดูภูมิใจมากที่ได้ยื่นให้อานตี้ พร้อมกับพูดว่า
“ หนูรักอานตี้นะคะ”
คนเป็นอานตี้ฟังแล้วก็ซึ้งสิคะ
นั่นคือภาพวาดภาพแรกที่ได้รับจากยูริ หลังจากนั้น ตลอดมาอีกนาน อานตี้ได้รับภาพวาดในลักษณะนั้นอีกเรื่อยๆ ประมาณว่า ได้รับจนไม่มีที่เก็บ รวมๆ แล้วประมาณ 40 ภาพได้
แต่แล้วพอตอนยูริอายุได้ 8 ขวบ ภาพเหล่านั้นก็ไม่มีมาอีกเลย ยูริเริ่มโต มีกิจกรรมของตัวเองที่สนใจมากขึ้นเริ่มติดเกมติดเพื่อนจนไม่มีเวลามาวาดภาพให้อานตี้เเหมือนก่า ส่วนใหญ่ยูริไปเล่นเกมเกมคอมพิวเตอร์มากกว่า
ตอนนั้นเป็นตอนที่เรากำลังจะจัดห้อง ก็ได้ไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับการรื้อสัมภาระที่สะสมไว้ พยายามทำตัวให้ลีนที่สุดไม่มีสัมภาระอะไรมากมาย ภาพวาดของหลานที่มีอยู่มากมายก็เลยกลายเป็นสิ่งที่น่าจะนำออกไปเหมือนกัน
เราคัดเลือกภาพวาดเก็บไว้จำนวนหนึ่งแล้วที่เหลือก็ทิ้งไปเพราะตอนนั้นยูริให้ภาพว่าอยู่เรื่อยๆ เราก็เลย Take it for granted ว่าเดี๋ยวก็มีมาอีก
แต่มันไม่มีมาอีกเลยเพราะยูริเริ่มโตแล้ว
ถ้ารู้อย่างนี้ เราน่าจะเก็บภาพวาดของหลานไว้ทั้งหมด ไม่น่าจะทิ้งบางส่วนไปเลย พอมาคิดดูแล้วรู้สึกเสียดายมากจริงๆ หลานคนนั้นหายแล้วเหลือแต่หลานคนใหม่ในปัจจุบันที่ยังไงเราก็รักแหละแต่จะไม่มีภาพวาดให้อานตี้อีกแล้ว
ถ้าชอบบทความในลักษณะนี้ช่วยกดไลค์กดติดตามกันด้วยนะคะ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
