บันทึกนึกได้ ตอน เอาแครกเกอร์คืนมาเลยนะ
ขนมปังกรอบหวานหวานโรยน้ำตาลเป็นที่ชื่นชอบของคนในบ้านอีกครั้ง
แต่ก่อนเราก็ชอบกินหนมปังแบบนี้แหละ แต่หลังๆ พอเราพอโตขึ้นก็ไม่ค่อยได้กิน
คุณย่าของหลานเป็นคนซื้อมาและทำให้ขนมปังกรอบโรยน้ำตาลเป็นที่ Popular อีกครั้ง หลานๆ ชอบมาก
วันหนึ่งเราก็อยากกินแครกเกอร์แบบนี้ขึ้นมา เราเห็นว่ามีสองถุงใหญ่อยู่ในตู้เย็นเพราะคุณย่าซื้อมาเราก็เลยขอกินบ้าง
มันเหลือน้อยแล้วเพราะคุณย่าเอาไปให้หลานกินเกือบหมดแล้วมันก็เหลือแค่ไม่กี่ชิ้นแต่ยังเป็นห่ออยู่ 2 ห่อ
เราก็แบ่งมากินแต่ยังเหลือสองห่อปกติอยู่
แล้วเราก็เอาไปเก็บตู้เย็นตามเดิมเหมือนที่คุณย่าเก็บไว้
แต่คุณย่าคิดว่าเรากินหมดไม่เหลือเลย ตอบไม่เห็นแครกเกอร์อยู่บนโต๊ะอีกต่อไป
พ่อหลานถามถึงแครกเกอร์ คุณย่าก็บอกหลานว่า
“ อานตี้กินไปหมดแล้ว”
แล้วหลานก็มา โวยวายใส่เราพูดว่า
“ เอาแครกเกอร์คืนมาเลยนะ”
หลานพูดไปยิ้มไปด้วยแต่ก็พูดในทำนองกล่าวหาอยู่ดีนั่นแหละ
เรารู้ว่าหลานไม่ได้มีเจตนาร้ายขนาดนั้น เค้าคงแค่อยากกินของที่ตัวเองชอบกับถูกเป่าหูจากคุณย่าเขาว่าเรากินไปหมดแล้วก็เลยมาทวงเรา
แต่เราก็อดเฮิร์ทไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ
เพราะว่าคุณย่าหรือแม่เราเองนี่แหละ มองเราในแง่ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ขนาดที่ว่าเรากินของของคุณย่าหมดไม่เหลือเลยเหรอ ทำไมเค้าถึงมองลูกสาวเค้าในแง่ร้ายขนาดนี้ แถมยังเอาความเข้าใจผิดอันนี้ ไปถ่ายทอดต่ออีกว่า”อานตี้กินหมดแล้ว“
ทำไมต้องล้างสมองหลานให้หลานพานมาโกรธเรา ทั้งที่ตัวเองเข้าใจผิดเองแท้ๆ
เค้ายังไม่ได้หาเลย แต่กลับมาโทษคนอื่นว่าเป็นเพราะคนอื่นของเค้าเลยหายแล้ว
แม่เราไม่เคยพูดขอโทษเลยสักครั้งทั้งที่ตัวเองผิด แต่ก็จะทำลืมๆ ไปพยายามชวนเราคุยก่อนถือว่าเป็นการขอโทษแล้วหรอการชวนคุยก่อนเนี่ยนะ
สำหรับเรามันไม่ใช่ ถ้าทำผิดก็ควรจะเอ่ยปากขอโทษหรือเปล่าโดยเฉพาะคนที่เป็น”แม่“ ควรจะ Set Standard“ ให้หลานไม่ใช่เหรอ
แต่น่าเสียดายครอบครัวเราไม่ใช่อย่างนั้น
ตลอดมาหลาย 10 ปี การที่ค้าอายุมากกว่าทำให้เเค้าไม่ยอมเอ่ยปากขอโทษทั้งที่เค้าทำอะไรพลาดไป พลังไป หรือเข้าใจผิดไป
“อายุ“ มันเป็นอะไรที่เค้ายึดมั่นถือมั่นมากขนาดนั้นเหรอ
ครอบครัวเราเป็นแบบนี้มานานจนเรารู้สึกว่าไม่ได้ละ มันต้องเป็นเปลี่ยนแปลง
ไม่เราพยายามทำให้เห็นเป็นตัวอย่างโดยที่ถ้าเราทำอะไรผิดไปถ้าไปอย่างเช่นเผลอไปขยับเลโก้ของหลานอ ทำให้เลโก้พังลง เราก็ยอปมรับผิดเอ่ยปากขอโทษหลาน เราจะไม่โบ้ยไปว่าหลานเอาเลโก้มาวางตรงนี้ทำไม มันขวางทาง
เราพยายามทำให้เห็นว่า การทำผิดพลาดไปแล้วเอ่ยปากขอโทษมันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องที่ถูกที่ควร การเอ่ยปากขอโทษเป็นเรื่องปกติ
หลานเราทั้ง 2 คน ทั้งหลานสาวหลานชายเอ่ยปากขอโทษง่ายมาก ไม่มีทิฐิอะไรบ้าบอค้ำคออยู่
แต่ผู้ใหญ่ในบ้านโดยเฉพาะปู่ย่านี่แหละตัวดีให้ ตายยังไงก็ไม่ยอมขอโทษทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิด
เราจะพยายามสอนหลานยยังไงดี เพราะในบ้านการขอโทษเหมือนเป็นเรื่องที่ยากมากยิ่งใหญ่คนอายุมากกว่าไม่ขอโทษเด็กเด็ดขาด แต่ถ้าออกไปนอกบ้านการขอโทษเป็นสิ่งที่จำเป็น เป็นสิ่งที่ยอมรับกันในสังคม
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
