Blockdit Logo (Mobile)
จิด.ตระ.ธานี #ให้ภาพเล่าเรื่อง
•
22 ก.ค. เวลา 16:03 • ภาพยนตร์ & ซีรีส์

ทำไมความรู้สึกผิดหวัง โศกเศร้า สูญเสีย อาจทำให้เรารู้สึกซาบซึ้ง ตราตรึงใจ ได้มากกว่าความรู้สึกสมหวัง

คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ทุกวันนี้...เราทุกคนต่างดิ้นรนแสวงหาความสุขกัน จริงมั้ยครับ? แต่....คำถามคือ มันมีอยู่จริงมั้ย? ไอ้ความสุขที่ว่าเนี่ย หรือมันมีอยู่...แต่กลับถีบตัวถอยห่างออกไปเรื่อยๆ ทุกครั้ง...ที่เราคิดว่ากำลังคว้ามันไว้ หรือจับมันไว้ได้แล้ว รึเปล่า?
แต่แปลกใจกันมั้ยว่า ในเมื่อเราทุกคนต่างดิ้นรนแสวงหาความสุข แต่...สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้ง ติดตราตรึงใจ ฝังลึกอยู่ในความทรงจำกันนานแสนนาน กลับไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่า “ความสุข” แต่กลับกลายเป็น ความทุกข์ ความเศร้าโศก หรือความสูญเสีย ซะมากกว่า เอ...แปลก? ทำไมมันถึงเป็นอย่างงั้นอะ?
ผมมักจะกวาดนิ้ว ไล่ดูฟีดข่าวในโซเซียลไปเรื่อยๆ เมื่อมีเวลา แต่แล้วก็พอดีไปโป๊ะ! เจอกับความทรงจำครั้งเก่าในอดีต ที่คิดถึงทีไรก็ยังรู้สึกประทับใจไม่หาย อ่ะ..อ่ะ เดี๋ยวๆ ขอเตือนไว้ก่อนว่า โพสต์นี้คือ #โพสต์ดักแก่ 555+
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ใน พ.ศ. 2544 (2001) น่าจะเป็นช่วงต้นๆ ของกระแสที่เรียกว่า “ฮันรยู” (한류 : Hallyu) หรือที่รับรู้กันโดยทั่วไปในเวลานี้คือ Korean Wave หรือ “กระแสเกาหลี”
ซึ่งช่องไอทีวี* ได้นำเข้าละครเกาหลีเข้ามาฉายในไทยเป็นช่องแรกๆ เรื่องที่ผมจะพูดถึงคือซีรี่ย์เรื่อง “รักนี้ชั่วนิรันดร์” ชื่อในภาษาเกาหลีคือ “คาอึล ดงฮวา” 가을동화 แปลตรงตัวได้ว่า “เทพนิยายฤดูใบไม้ร่วง” มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Autumn in My Heart ซึ่งเป็นละครแนวโรแมนติก-ดราม่า ที่ตอนจบโคตรๆ จะเศร้า แต่นั่นแหละอาจเป็นเหตุผลสำคัญ ที่ทำให้มันติดตาตรึงใจผู้ชมมาจนถึงทุกวันนี้ก็เป็นได้
*itv ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2538 ยุติการออกอากาศเมื่อ พ.ศ. 2550 ปัจจุบันถูกแทนที่โดยช่อง ThaiPBS
ท่ามกลางละครไทยที่อุดมไปด้วยเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ นางร้าย นางเอก ตบตีกันแย่งผู้ชายคนเดียว แต่...ละครเกาหลีเรื่องนี้มาแปลกคือ ชายหนุ่ม 2 คน แย่งผู้หญิงคนเดียวกัน ทำให้ดูจะตรงข้ามกับละครไทยในยุคนั้น (เอ..แต่ยุคนี้ก็ยังไม่ค่อยต่างมั้ง?) แล้วก็มาพีคสุดๆ ในตอนจบ . . . .
หากจะเล่าอย่างย่อๆ ต้นเรื่องดูจะเหมือนนิยายน้ำเน่าหน่อยๆ คือเกิดการสลับลูกกัน ระหว่างเด็กสาวยากจนชื่อ “ชิเน่” กับเด็กสาวตระกูลร่ำรวย “อึนโซ” เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ทำให้ “อึนโซ” ในวัยเพียง 14 ปี ถูกส่งกลับไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริง แล้วก็ยากจนทันตาเห็น
ครอบครัวที่ร่ำรวยได้พา “ชีเน่” บินไปอยู่อเมริกา เวลาผ่านไปนานหลายปี จึงได้ย้ายกลับมาที่เกาหลี “ชีเน่” ได้ทำงานเป็นผู้จัดการโรงแรม” ส่วน “อึนโซ” เป็นเพียงพนักงานทำความสะอาดอยู่ในโรงแรมเดียวกัน
“จุนโซ” พี่ชายที่แท้จริงของชีเน่ (ที่เคยเป็นพี่ชายปลอมๆ ของอึนโซมานานถึง 14 ปี และเคยรักอึนโซในฐานะน้องสาวมาก) ได้กลับมาเป็นนักวาดภาพ และอาจารย์สอนอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรื่องอลเวงเริ่มต้นตรงนี้ หลังจาก อึนโซ และ จุนโซ ได้มาพบหน้ากันอีกครั้ง ด้วยความผูกพันจากหนหลังในอดีต ทำให้ความรักของทั้งคู่เบ่งบานอย่างรวดเร็ว
แต่มันจะสมหวังได้ยังไงเพราะมันเป็นละคร....(โคตร) เศร้า อึนโซ พยายามหักห้ามใจไม่ให้รักจุนโซ และพยายามตีตัวออกห่าง (ในขณะที่จุนโซก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว) ขณะเดียวกัน “แทซอก” (พระรอง แสดงโดย วอนบิน 원빈 Won Bin) ชายหนุ่มลูกเจ้าของธุรกิจโรงแรมชื่อดัง ซึ่งเป็นคนไม่เอาถ่าน แต่กลับหลงรัก “อึนโซ” ตั้งแต่แรกพบ และยอมเปลี่ยนแปลงตนเองทุกอย่างเพื่อคนที่ตนรัก และแล้วดราม่า 1 หญิง 2 ชาย ก็เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนาว
แต่จุดจบ คือ....ไม่มีใครสมหวังสักราย เพราะอึนโซตรวจพบมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย ฉากจบโคตรเศร้าที่ทุกคนที่เคยดูจดจำได้คือ It’s time to say goodbye.
จุนโซพาอึนโซไปเดินเล่นที่ชายหาดในเวลาใกล้ค่ำ ชายหนุ่มแบกเธอไว้บนหลัง ระหว่างที่กำลังคุยกัน จู่ๆ มืออึนโซที่โอบคอจุนโซอยู่ ก็ร่วงตกลงมาที่ข้างตัวจุนโซ พร้อมๆ กับศีรษะของเธอก็ฟุบลงไปที่บ่าขวาของจุนโซ คือสัญญะทางละคร ที่แสดงให้รู้ว่านางเอกได้จบชีวิตลงแล้ว แน่นอนว่าละครเรื่องนี้ได้สร้างปรากฏการณ์ระดับ Big wave ส่งผลให้ดารานำทุกคนโด่งดังไปทั่วเอเชีย แต่ที่ผมรู้สึกแปลกใจคือ พระรองอย่าง “วอนบิน” กลับดังระเบิดยิ่งกว่าตัวพระเอกเสียอีก
แน่นอนว่ามีละครอีกหลายเรื่องที่พยายามก๊อปสูตรสำเร็จนี้ คือความรักที่โคตรจะไม่สมหวัง เศร้าสลดแบบโคตรไม่น่าให้อภัย เพราะมันสามารถสร้างแรงกระเพื่อมทางใจให้กับคนดูได้มากกว่า แต่...ก็ใช่ว่าจะสำเร็จไปซะทุกเรื่อง อาจเพราะจำเป็นต้องมีการปูท้องเรื่องเป็นระยะๆ ให้น่าจดจำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงตอนจบ และทำให้ฉากสุดท้ายดูน่าประทับใจมากที่สุดหรือเปล่า? ก็ไม่ทราบได้
เพราะการ “ทำสื่อ” มันคือ “ศาสตร์ของการเล่าเรื่อง” อย่างหนึ่ง ที่ไร้สูตรสำเร็จอย่างสิ้นเชิง ขึ้นอยู่กับว่าผู้กำกับแต่ละคน จะคั้นมันออกมาได้แทงใจคนดูได้มากขนาดไหน
แต่...จะว่าไปในชีวิตของคนเราจริงๆ ที่ไม่ใช่ละคร หลายคนต่างมีเรื่องราวประทับใจ และติดตราตรึงใจอยู่ในความทรงจำอย่างไม่มีวันลืมเลือน ก็กลับเป็นเรื่อง “ที่ไม่ใช่ความสุข” อีกมากมาย และน่าแปลกว่า มันกลับฝังลึกอยู่ในความทรงจำได้นานมากกว่าซะอีก หรือว่า....จริงๆ แล้ว เพราะเราชอบมันกันแน่หว่า...?
จิด.ตระ.ธานี #เล่าสู่กันฟังนะครับ
#Jitdrathanee

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา