ลำนำสามก๊ก 02 เส้าตี้รำพัน
จาก 三国演义 วรรณกรรมสามก๊ก บทที่ 4
ถอดความโดย กุ้ยหลิน
汉少帝被废后居于永安宫
ฮั่นเส้าตี้ถูกปลดแล้วคุมตัวในวังหย่งอัน
嫩草绿凝烟，袅袅双飞燕。
洛水一条青，陌上人称羡。
远望碧云深，是吾旧宫殿。
何人仗忠义，泄我心中怨！
ลอนหญ้าอ่อนเขียวสดชื่นผืนควันจาง
นกนางแอ่นเหินเป็นคู่งามสง่า
สายนทีลว่อสีครามอร่ามตา
น่าอิจฉาคนเดินทางอย่างเสรี
หว่างหมู่เมฆมรกตลิบลิบตระการ
พระราชฐานเดิมของข้าสง่าศรี
ใครเลยจะมีใจจงรักภักดี
ระบายแค้นในใจนี้ให้บรรเทา
(แม่น้ำลว่อ 洛水 ต้นน้ำในส่านซี 陕西 ไหลผ่านลว่อหยาง 洛阳 ไปบรรจบแม่น้ำเหลืองที่เหอหนาน 河南)
少帝诀别 为李儒所逼
ฮั่นเส้าตี้สั่งลา เนื่องจากถูกหลี่หยูข่มเหง
天地易兮日月翻，弃万乘兮退守藩。
为臣逼兮命不久，大势去兮空泪潸！
ฟ้าดินภินท์พังตะวันจันทร์พลิกผัน
จำลาบัลลังก์สู่อ๋องขมขื่น
ทุรชนข่มเหงชีพเกรงมิยงยืน
สุดจักขัดขืนจำกล้ำกลืนน้ำตา
(เส้าตี้ถูกปลดลดยศเป็น หงหนงอ๋อง 弘农王)
唐妃诀别
สนมถังสั่งลา
皇天将崩兮后土颓，身为帝姬兮命不随。
生死异路兮从此毕，奈何茕速兮心中悲。
นภาถล่ม ปฐพีทลาย
เป็นหมายว่าสนม ตายมิตามติด
เป็นตายสองแพร่ง สุดทางแห่งชีวิต
ไยฉับพลันปลงปลิด คิดแล้วโศกาดูร
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
