1 ต.ค. เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น

เขาสะดุ้งตื่น

...
เขาสะดุ้งสุดตัว
แล้วก็ตื่น
หนังสือปกสีเหลืองยังอยู่
...
เขาสะดุ้งตื่น
...
เขาสะดุ้งสุดตัว
แล้วก็ตื่น
เหงื่อแตกพลั่ก
...
เขาสะดุ้งตื่น
...
เขาสะดุ้งสุดตัว
แล้วก็ตื่น
หน้าต่างยังปิดสนิทดีอยู่
...
เขามองออกไปนอกหน้าต่างที่ปิดสนิท เหงื่อแตกพลั่กหลังจากวิ่งออกกำลังกลับบ้าน หนังสือปกสีเหลืองถืออยู่ในมือ
เขาสะดุ้งตื่น
...
เขาสะดุ้งสุดตัว
แล้วก็ตื่น
หน้าต่างยังปิดสนิทดีอยู่
...
เขาสะดุ้งตื่น
...
เขาสะดุ้งสุดตัว
แล้วก็ตื่น
...
หน้าต่างถูกเปิดออก
ผ้าม่านปลิวตามลม
ดอกไม้ในแจกันกวัดแกว่งไปมา
เขายืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่เปิดกว้าง ถนนเงียบ มีเพียงรถไม่กี่คันที่วิ่งอยู่กับมอเตอร์ไซค์ที่แวะร้านสะดวกซื้อปากซอย
สักพักเหมือนได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทดังขึ้น เขารีบเดินมาที่หน้าต่าง เลิกผ้าม่านขึ้นเพื่อดูสภาพภายนอก แล้วค่อยเปิดหน้าต่าง
ใครสักคนในหมู่วิวาทล้มลงกองกับพื้น เสียงอุทานดังไปทั่ว
ใครสักคนหันควับมองตรงมายังหน้าต่างที่เปิดอยู่ จ้องเขม็งแล้วกวักมือเรียกคนในกลุ่มเหมือนจะให้เดินตามมา
เขารีบปิดหน้าต่างแล้วล็อคทันที
ไฟในห้องดับสนิท
...
เสียงวิวาทเงียบไปแล้ว
เขาสะดุ้งตื่น
เขามองออกไปที่นอกหน้าต่างเพื่อดูว่ามีใครในกลุ่มนั้นเดินมาหรือไม่
เงียบ
แต่พลันที่สายตาละจากการมองในระยะไกล ใครสักคนก็มุ่งหน้าใกล้เข้ามา
ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เสียงเอะอะมีพอให้ได้ยิน ลอดเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ปิดสนิทอยู่ ทิศทางฟังแล้วยังสะเปะสะปะ สักพักก็เงียบไปอีก แล้วผ่านเลยไปทางอื่น
เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก
หน้าต่างยังคงปิดสนิทอยู่
...
แล้วก็ผล็อยหลับไปราวเวลาตี3ของวันใหม่
เขาตื่นแล้ว
...
หน้าต่างยังคงปิดสนิท...

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา