8 ต.ค. เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น

เช้านี้แดดแรงเหมือนจะไม่ใช่หน้าฝน

ล่วงเข้าปลายเดือน ฝนที่ตกกระหน่ำยังไม่พาดผ่านเมืองกรุง มีแต่ฝนตกกระหน่ำที่อื่นและยังให้เกิดความเสียหายนานัปการ
ธารน้ำใจหลั่งไหลไปยังจุดเปราะบางที่เสียหายเป็นหลายระลอก ถือเป็นสิ่งที่บุคคลพึงมีให้บุคคล หมู่คณะมีให้หมู่คณะ
ช่วยกันไปตามกำลัง
ฝนที่ยังไม่พาดผ่านเมืองกรุงทำให้คนกรุงหายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง
เช้ามาก็ยัดเยียดเบียดเสียดกันไปทำงาน ท้องถนนคลาคล่ำไปด้วยจักรยนต์ล้อเลื่อนไม่ว่าจะเป็น2ล้อหรือ4ล้อ ต่างพากันเคลื่อนตัวฝ่าการเดินทางในเมืองที่ถือว่ามีการจราจรที่ติดขัดมากที่สุดแห่งหนึ่งบนพิภพนี้
ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปเพื่อทำงานเลี้ยงปากท้อง
หน้าชื่นอกตรม?
...
จวบจนเย็นย่ำถนนนั้นจึงกลับมาคลาคล่ำมีชิวิตเฉกเช่นเดียวกันกับในยามเช้าอีกครั้ง ผิดกันที่แต่ละคนมุ่งหน้ากลับสู่เรือนพักผ่อนของตน และทั้งแดดแรงก็อ่อนล้าลงไปตามเวลา
เมืองกรุงที่อ่อนแรงด้วยแสงแดดในยามเย็นกลับมามีสีสันอีกคราในยามมืดลับจากอาทิตย์
แสงไฟเจิดจ้าตามแบบเมืองใหญ่ที่ไม่เคยว่างเว้นจากผู้คน
เมืองที่ไม่เคยหลับไหล
ไม่เคยมีเวลา24ที่แท้จริง
นาฬิกาหมุนเข็มเดินทางมาจนครบเวลาทุกอย่างก็เดินหน้าต่อไปตามวงจรชีวิตที่เป็นอยู่
วัฏอันเวียนเปลี่ยนไปตามเวลา
เช้านี้แดดแรงจัดจนไม่เหลือเค้าฝนให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
แดดแรงแสบตาแต่ก็ยังไม่วางใจในเรื่องฝนฟ้า
ฝันร้ายยังติดอยู่ในใจ
แต่มันทำอะไรไม่ได้ คนเรายังต้องใช้ชีวิตไปตามปกติ
ปกติอย่างเคยๆ
ตื่นเช้า ไปทำงาน พักกลางวัน เลิกงาน กลับบ้าน นอน
มีบ้างในบางโอกาสกับการสังสรรค์
ชีวิตมันก็อย่างนี้...
แต่ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว
ชีวิตราตรีเริ่มต้นขึ้นเมื่ออาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว
ถนนถูกสาดไปด้วยด้วยแสงสีในยามราตรี ผู้คนมากหน้าเดินกันขวักไขว่
บ้างยืน บ้างนั่ง บ้างพูดคุย ระคนไปด้วยควันบุหรี่คละคลุ้ง
แถวยาวเหยียดรอเข้าอโคจรสถานอย่างเนืองแน่นในยามนี้
สีหน้าทุกผู้ดูผ่อนคลายจากการคร่ำเคร่งเมื่อตอนกลางวัน มีแต่เสียงหัวเราะครึกครื้น
เสียงดนตรีรุกเร้ากระตุ้นความคึกคักในยามราตรีนี้ที่มันยังคงอยู่ไปยาวถึงก่อนเช้าวันใหม่มาเยือน
แสงไฟสาดสว่าง
นักท่องราตรีออกจากอโคจรสถานกันอย่างเนืองแน่น
บ้างมีสีหน้ายิ้มแย้ม
บ้างประคองกายไปได้
บ้างนอนกลิ้งโค่โล่ หมดซึ่งสติประคองตัว
คนมาด้วยหัวเราะร่า
รถแท็กซี่หนาตารอผู้โดยสารโบกเรียก
ราวตี4
เขารีบโบกแท็กซี่ให้จอดรับไปโรงพยาบาล ขณะเดียวกับที่เมียคอยดูลูกน้อยที่นอนอย่างหมดเรี่ยวแรงเพราะป่วยไข้
ราวตี5
ผู้คนออกจากอโคจรสถานหมดแล้ว
ราว7โมงเช้านี้
นักท่องราตรีนอนเหยียดยาวอยู่ริมทางเท้าโดยมีผู้มาด้วยคอยดูแลกัน
...
เขาออกมาใส่บาตรแล้วค่อยกลับเข้าบ้าน กะว่าเช้านี้จะไปเยี่ยมลูกที่โรงพยาบาลก่อนไปทำงาน

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา