ขุนโจรเหลียงซาน 184
ปะเกาหาร้ายไม่ (2) สิบเจี๋ยตู้สื่อ
ต่งผิง จางชิงกลับจากลาดตระเวนรายงานรายละเอียดสถานการณ์แก่ซ่งเจียง ซ่งเจียงนำทัพใหญ่ลงเขามาได้ไม่ไกลก็เผชิญหน้ากองทัพหลวงซึ่งมีหวางห้วนเป็นทัพหน้า
หวางห้วนถือทวนยาวขี่ม้าขึ้นหน้าทัพตะโกนมาว่า “โจรไพร่ไร้จรรยาบรรณ พวกเดนตายหลังเขา รู้จักขุนพลใหญ่หวางห้วนหรือไม่”
กลุ่มธงปักแหวกออก ซ่งเจียงขี่ม้าขึ้นหน้ามาเอง ขานคารวะหวางห้วนแล้วว่า “หวางเจี๋ยตู้ 王节度 ปีนี้ท่านก็สูงอายุแล้ว ผ่านคมอาวุธสร้างผลงานแก่บ้านเมืองมาไม่น้อย ขออย่าให้ข้อผิดพลาดเพียงเรื่องสองเรื่องต้องมาแปดเปื้อนชื่อเสียงอันดีงามจนมัวหมอง ขอเชิญท่านกลับไปเถิด”
หวางห้วนได้ฟังก็โกรธด่าว่า “เจ้ามันแค่ขี้ข้าหน้าลาย บังอาจมาขวางกองทัพสวรรค์”
ซ่งเจียงว่า “หวางเจี๋ยตู้ ท่านอย่าได้อวดอ้างฝีมือนัก พวกเราเหล่าผู้กล้าผดุงธรรมแทนฟ้า หาได้ด้อยกว่าท่าน”
หวางห้วนชูทวนควบม้าเข้าหาซ่งเจียง เสียงกระพรวนม้าดังด้านหลังซ่งเจียง หัวเสือดาวหลินชงชูทวนควบม้าออกมาสกัดหวางห้วน ทั้งสองรบกันด้วยทวนบนหลังม้า
一个屏风枪势如霹雳，一个水平枪勇若奔雷。
一个朝天枪难防难躲，一个钻风枪怎敌怎遮。
这个恨不得枪戳透九霄云汉，那个恨不得枪刺透九曲黄河。
一个枪如蟒离岩洞，一个枪似龙跃波津。
一个使枪的雄似虎吞羊，一个使枪的俊如雕扑兔。
ทวนหนึ่งรำแพนละม้ายสายฟ้าฟาด
ทวนหนึ่งกวาดคะนองฟ้าก้องภพ
ทวนหนึ่งคลุมนภายากเลี่ยงหลบ
ทวนหนึ่งพายุตลบเหลือป้องปัด
ทวนนี่ดังแทงด้วยความเกรี้ยวกราด
อาจทะลวงสวรรค์อันปกฉัตร
ทวนนั่นดังแทงด้วยความข้องขัด
ชำแรกลัดหวงเหอทะลุบาดาล
ทวนหนึ่งดังหม่างแทรกชะง่อนผา
ทวนหนึ่งท่ามังกรคะนองละหาน
ทวนหนึ่งดุดังเสือกลืนแกะปาน
ทวนหนึ่งอินทรีทะยานโฉบกระต่าย
หลินชงรบหวางห้วนได้แปดสิบเพลง ไม่รู้แพ้ชนะ ต่างฝ่ายต่างตีม้าล่อ แยกกันถอยกลับแถว เจี๋ยตู้สื่อจิงจงอาสาเกาไท่เว่ยออกรบ ขี่ม้ามาหน้าแถว ฮูหยันจว๋อขี่ม้ามาประกบ จิงจงใช้ง้าว ฮูหยันจว๋อใช้กระบองคู่ รบกันได้ยี่สิบกว่าเพลง ฮูหยันจว๋อได้จังหวะฟาดกระบองใส่ศีรษะจิงจง สมองแตกกระจายตายคาม้า
เกาไท่เว่ยเห็นเสียเจี๋ยตู้สื่อไปหนึ่งราย ร้อนใจสั่งให้เจี๋ยตู้สื่อเซี่ยงหยวนเจิ้นออกรบ เซี่ยงหยวนเจิ้นขึ้นม้ามาหน้าแถวตวาดถามว่า “โจรไพร่ ใครกล้ารบกับข้า”
ขุนพลทวนคู่ต่งผิงขี่ม้าเข้ารบด้วยเซี่ยงหยวนเจิ้น รบกันได้ไม่ถึงสิบเพลง เซี่ยงหยวนเจิ้นชักม้าหนี ต่งผิงไล่ตาม เซี่ยงหยวนเจิ้นไม่ถอยกลับเข้าแถวกระบวนพยุหะ แต่ควบไปทางปลายกระบวน ต่งผิงตามไม่ลดละ เซี่ยงหยวนเจิ้นเก็บทวนเข้าที่ หยิบคันธนูและลูกศรพาดขึ้นสาย น้าวแล้วพลิกตัวกลับหลังหันมายิงใส่ต่งผิง
ต่งผิงได้ยืนเสียงสายธนู ยกแขนขึ้นกัน ศรถูกแขนขวา ทวนหลุดมือ ชักม้าหนี เซี่ยงหยวนเจิ้นกลับมาเป็นฝ่ายไล่ ฮูหยันจว๋อ หลินชงรีบเข้ามาช่วยต่งผิงเอาไว้ได้ ซ่งเจียงให้ส่งตัวต่งผิงกลับค่าย เกาไท่เว่ยให้ทหารฉวยจังหวะโจมตีจนทัพซ่งเจียงถอยร่นไม่เป็นขบวน เกาไท่เว่ยตามตีมาจนถึงริมน้ำเพื่อเข้าสมทบกับทัพเรือ
ทางด้านหลิวเมิ่งหลง ตั่งสื้อสยงนำทัพเรือหลวงแล่นลึกเข้ามาในหนองน้ำ รอบด้านเวิ้งว้างมีเพียงพงอัอแขมแยกคลองซอยไม่ออก กองเรือถ่อเรียงกันมากลางพงอ้อเป็นระยะทางยาวสิบกว่าลี้ พลันมีเสียงปืนใหญ่ดัง เรือเล็กแล่นออกมาจากพงอ้อรอบด้านเข้ามาตัดขบวนเรือหลวง ทหารหลวงแล่นเรือมาท่ามกลางความเวิ้งว้าง ใจคอไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เรือเล็กจำนวนมากโผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาตัดขบวนทำให้กู้หน้าไม่ถึงหลังจึงตื่นตระหนกพากันโดดเรือหนีไปเสียมาก
ทางฝ่ายเหลียงซานยิ่งรัวกลองและม้าล่อข่มขวัญ นำเรือพุ่งเข้ามา หลิวเมิ่งหลง ตั่งสื้อสยง จะกลับเรือมาช่วย ถ่อและพายก็ติดเอาไม้ล้มใต้น้ำที่ทางฝ่ายเหลียงซานตัดมาถมทิ้งเอาไว้ เนื่องจากท้องน้ำช่วงนี้ค่อนข้างตื้น พอจะกลับเรือก็ติดนิ่งอยู่กับที่ หลิวเมิ่งหลงเห็นท่าไม่ดีจึงถอดเกราะโดดลงน้ำไปหาเรือเล็กพายหนีไป
ตั่งสื้อสยงยังคงพาเรือใหญ่แล่นต่อไปได้ไม่ถึงสองลี้ มีเรือเล็กสามลำแล่นตรงมาจากด้านหน้า สามหย่วนพี่น้องถือทวนยืนอยู่บนหัวเรือคนละลำ เรือแล่นตรงมาปะทะ หยวนเสี่ยวเอ้อเข้าประมือกับตั่งสื้อสยง ต่างคนต่างยืนอยู่บนหัวเรือ พอหยวนเสียวอู่ หยวนเสี่ยวชีล้อมเข้ามา หยวนเสี่ยวเอ้อก็กระโดดลงน้ำ ตั่งสื้อสยงเห็นท่าไม่ดีก็กระโดดน้ำหนีด้วย คนเรือจางเหิงโผล่มาจากใต้น้ำมือหนึ่งคว้ามวยผมตั่งสื้อสยง อีกมือหนึ่งคว้าเอวจับตัวส่งต่อให้ลูกน้องสิบกว่าคนที่ถือตะขอและบ่วงบาศรออยู่จับมัดได้ตัวพากลับมายังค่าย
ทางด้านเกาไท่เว่ยเมื่อมาถึงริมน้ำ เห็นเรือปักธงของหลิวเมิ่งหลงลอยเคว้งกันอยู่บนท้องน้ำ ก็รู้ว่าทัพเรือพลาดท่าเสียแล้ว จึงให้ทัพบกถอยทัพกลับจี้โจว ระหว่างถอยทัพ ฟ้าก็มืดลง มีเสียงปืนใหญ่ดังขึ้นรอบด้าน ทัพเกาไท่เว่ยรีบหนีกันจ้าละหวั่นกลับมายังเมืองจี้โจว ซ่งเจียงนั้นเพียงซุ่มปืนใหญ่ไว้ยิงข่มขวัญ แต่ไม่ได้ซุ่มทัพเอาไว้ด้วย
เกาไท่เว่ยกลับถึงจี้โจวสำรวจดูความเสียหาย ทัพบกเสียหายไม่มาก แต่ทัพเรือเสียไปกว่าครึ่ง เรือไม่มีเหลือกลับมาสักลำ หลิวเมิ่งหลงและทหารที่ว่ายน้ำเป็นยังหนีกลับมาได้ ทหารที่ว่ายน้ำไม่เป็นไม่มีใครรอดกลับมา นับเป็นการพ่ายแพ้ของเกาไท่เว่ยครั้งที่หนึ่ง
ทางฝ่ายซ่งเจียงนำต่งผิงกลับถึงค่ายก็ให้หมอเทวดาอันเต้าเฉวียนช่วยรักษาแผลธนู จางเหิงนำตัวตั่งสื้อสยงที่จับเป็นได้มารายงานความชอบ ซ่งเจียงให้นำตัวไปกักบริเวณเอาไว้ ส่วนเรือหลวงที่ยึดได้ทั้งหมดให้แบ่งไปประจำหน้าที่ตามเหล่าค่ายน้ำ
เกาไท่เว่ยเรียกประชุมแม่ทัพนายกองที่จี้โจวหารือการศึกในลำดับถัดไป
สวีจิง 徐京 เจี๋ยตู้สื่อเมืองส้างตั่งเสนอว่า “สมัยที่ผู้แซ่สวียังหนุ่มท่องวงนักเลง รำพลองเร่ขายยาอยู่ เคยคบหากับคนผู้หนึ่งช่ำชองพิชัยสงครามลิ่วเทา ซานเลวี่ย มีความสามารถดังซุนอู่ อู๋ฉี่ มีปัญญาปานจูเก่อเลี่ยง คนผู้นี้แซ่เหวิน 闻 ชื่อห้วนจาง 焕章 ปัจจุบันสอนหนังสืออยู่ที่หมู่บ้านอันเหยิน 安仁村 นอกกรุงตงจิง 东京 หากได้คนผู้นี้มาช่วยวางแผนการ อาจรับมือแผนชั่วของอู๋ย่งได้”
เกาไท่เว่ยจึงสั่งการให้ขุนพลผู้หนึ่งนำผ้าแพรและอานม้ากลับไปยังตงจิง เชิญบัณฑิตเหวินห้วนจาง 闻焕章 มาเป็นที่ปรึกษาการทัพ ขุนพลออกเดินทางไปได้ไม่ถึงห้าวัน มีรายงานว่าซ่งเจียงยกทัพมาท้ารบ เกาไท่เว่ยได้ฟังก็โกรธ รีบเตรียมทัพนำเหล่าเจี๋ยตู้สื่อออกมารับศึก
ซ่งเจียงเห็นเกาไท่เว่ยยกทัพมาจึงถอยทัพไปสิบห้าลึ้ถึงทุ่งราบกว้างแห่งหนึ่ง เกาไท่เว่ยตามมาถึง ซ่งเจียงจึงให้ตั้งค่ายพยุหะติดกับลาดเขา แม่ทัพธงแดงฮูหยันจว๋อขี่ม้านำทหารมาประจันหน้าเกาไท่เว่ย
เกาไท่เว่ยจำได้จึงว่า “หมอนี่คือแม่ทัพม้าห่วงโซ่ที่ขบถต่อราชสำนัก” จึงสั่งให้หานฉุนเป่า เจี๋ยตู้สื่อแห่งหยุนจงออกรับศึก
หานฉุนเป่าใช้ทวนฟางเทียนจี่ 方天戟 ไม่พูดพล่ามทำเพลงควบม้าแทงใส่ฮูหยันจว๋อ ฮูหยันจว๋อใช้ทวนรับ รบกันได้ห้าสิบกว่าเพลง ฮูหยันจว๋ออาศัยจังหวะผละหนี ควบม้ามาทางลาดเขา หานฉุนเป่าไล่หลังมา ม้าทั้งสองไล่กันมาได้เจ็ดลี้ถึงที่เปลี่ยวไร้ผู้คน ฮูหยันจว๋อชักม้าหันกลับ เก็บทวนเปลี่ยนเป็นกระบองคู่เข้ารบกับหานฉุนเป่าได้อีกสิบกว่าเพลง ใช้กระบองคู่ปัดทวนแล้วควบม้าหนีอีก
หานฉุนเป่าตรองว่า “หมอนี่ใช้ทวนทำอะไรข้าไม่ได้ ใช้กระบองก็เอาชนะข้าไม่ได้ ข้าไม่รีบไล่ต้อนไปจับเป็น จะรอเมื่อไร” จึงรีบขี่ม้าไล่มาจนเลี้ยวชะง่อนผาแห่งหนึ่ง เห็นทางแยกเป็นสองแพร่ง ไม่เห็นฮูหยันจว๋อว่าไปทางไหน จึงขี่ม้าขึ้นไปบนลาดเขามองดูเห็นฮูหยันจว๋อใช้เส้นทางเลียบลำธาร
หานฉุนเป่าตะโกนว่า “โจรกระจอก จะหนีไปไหน รีบลงม้ามาให้จับ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”
ฮูหยันจว๋อหยุดม้าไม่หนีหันมาด่าหานฉุนเป่า
หานฉุนเป่าควบม้าลงมาตัดทางถอยฮูหยันจว๋อ ทางเส้นนี้ข้างหนึ่งเป็นลำธาร ข้างหนึ่งเป็นเขา ทางผ่านระหว่างกลาง ไม่มีที่พอให้ม้าวิ่งฉวัดเฉวียน
ฮูหยันจว๋อว่า “ท่านยังไม่ยอมแพ้ จะรอเมื่อไร”
หานฉุนเป่าว่า “ท่านก็เพียงขุนพลขี้แพ้ในมือข้า กลับมาบอกให้ข้ายอมแพ้”
ฮูหยันจว๋อว่า “ข้าล่อท่านมาที่นี่เพื่อจับเป็น ชีวิตท่านเหลือเวลาไม่มากแล้ว”
หานฉุนเป่าว่า “ข้าก็จะจับเป็นเจ้า”
ทั้งคู่โทสะพลุ่งกันมาอีกครั้ง หานฉุนเป่าใช้ทวนแทงใส่หน้าอกสีข้างหน้าท้องฮูหยันจว๋อดังห่าฝน ฮูหยันจว๋อใช้ทวนปัดซ้ายแทงขวากระหน่ำดังพายุ
รบกันได้อีกสามสิบกว่าเพลงพันตูอยู่นั้น หานฉุนเป่าเสือกทวนแทงใส่สีข้างฮูหยันจว๋อ ฮูหยันจว๋อแทงทวนใส่หน้าอกหานฉุนเป่า ทั้งคู่ต่างเบี่ยงตัวหลบ ทวนแทงเฉียดสีข้างกันและกัน ฮูหยันจว๋อจึงใช้แขนหนีบทวนหานฉุนเป่าไว้ หานฉุนเป่าคว้ายุดทวนฮูหยันจว๋อ ต่างคนต่างใช้กำลังฉุดดึงกันไปมาบนหลังม้า ขาหลังม้าหานฉุนเป่าก้าวพลาดลงไปในลำธารจึงฉุดพาฮูหยันจว๋อลงน้ำไปทั้งคนทั้งม้า ทั้งคู่ยังคงยื้อยุดกันอยู่ในน้ำ ม้าทำน้ำกระเซ็นขึ้นมาจนเปียกโชก
ฮูหยันจว๋อปล่อยมือจากด้ามทวนของตน แต่ยังคงหนีบทวนอีกฝ่ายไว้ รีบหันมาคว้ากระบอง หานฉุนเป่าจึงปล่อยมือจากทวนของตนบ้างแล้วใช้มือกดสองไหล่ฮูหยันจว๋อไว้ กอดฟัดกันต่อจนตกน้ำทั้งคู่ ม้าทั้งสองพรวดขึ้นฝั่งแล้ววิ่งหายไป อาวุธต่างจมน้ำกันหมด หมวกก็หลุดหายไปทั้งคู่ แต่ยังสู้กันด้วยหมัดมือเปล่าอยู่ในน้ำจากน้ำลึกมายังน้ำตื้น ชุลมุนแยกกันไม่ออก
บนฝั่งมีทหารทัพหนึ่งยกมาถึง นำโดยศรไร้ขนจางชิง พวกทหารจึงลงน้ำไปช่วยกันจับเป็นหานฉุนเป่ามัดไว้ได้ แล้วส่งคนไปตามม้าทั้งสองตัวกลับมา อีกทั้งงมอาวุธ หมวกเกราะขึ้นมาจากน้ำคืนให้ฮูหยันจว๋อแล้วขึ้นม้าทั้งเปียกโชก ส่วนหานฉุนเป่ามัดมือไพล่หลังขึ้นม้าอีกตัว พากันออกมายังปากหุบเขา
เหมยจ่าน จางไคสองเจี๋ยตู้สื่อนำทัพตามหาหานฉุนเป่า มาถึงเห็นหานฉุนเป่าตัวเปียกโชกถูกมัดอยู่บนหลังม้า เหมยจ่านก็โกรธ รำดาบสามปลายสองคมเข้าหาจางชิง รบกันได้ไม่ถึงสามเพลง จางชิงก็หนี เหมยจ่านไล่ตาม จางชิงนั้นมือไวเอวพลิ้วอยู่แล้ว บิดตัวซัดหินใส่มุมหน้าผากเหมยจ่านแตกเลือดไหล ต้องทิ้งดาบเอาสองมือปิดหน้า จางชิงรีบกลับม้ามา จางไคน้าวธนูยิงมาช่วยเหมยจ่าน จางชิงเชิดหัวม้าขึ้น ลูกธนูยิงถูกตาม้าจนม้าล้ม จางชิงโดดม้าคว้าทวนได้วิ่งเข้ามาเดินเท้ารบ จางไคช่วยเหมยจ่านไว้ก่อนแล้วค่อยหันมารบกับจางชิง
จางชิงนั้นฉกาจเรื่องซัดหิน แต่เพลงทวนนั้นไม่เป็นเลิศนักอีกทั้งจางไคอยู่บนหลังม้า จางชิงจึงได้แต่ตั้งรับ รับมือไม่ไหวจึงต้องหนีเข้าไปในกลุ่มทหารม้าฝ่ายตน จางไคตามมาไล่สังหารทหารม้าไปราวหกสิบคน ทัพม้าแตกกระเจิง จางไคชิงตัวหานฉุนเป่ามาได้จะพากลับมายังพวกตน พลันมีทัพใหม่ยกมาสองทัพ เป็นทัพของอสนีบาตฉินหมิง และง้าวใหญ่กวนเสิ้ง จางไคจึงได้แต่คุ้มกันเหมยจ่านหนี ส่วนหานฉุนเป่าถูกจับกลับไป
จางชิงหาม้าตัวใหม่ได้ขึ้นม้ามาสมทบฮูหยันจว๋อไล่ตามจางไคมาถึงแนวทัพทหารหลวง จึงเข้าโจมตี ทัพทหารหลวงรีบถอยกลับจี้โจว ทัพเหลียงซานก็ไม่ไล่ตาม นำเชลยหานฉุนเป่ากลับค่ายบนเขา
ตอนก่อนหน้า : เกาฉิวออกศึก
ตอนถัดไป : ผีผมแดงเผาทัพเรือ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
