ลำนำสุยหู่ 56 สามวันจากนารีเป็นอื่น
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
一别家山岁月赊，寸心无日不思家。
此身恨不生双翼，欲借天风过水涯。
แต่จากบ้านมานับแรมเดือน
มิมีวันใดเลือนลืมถวิล
ไยร่างนี้จึงไร้ปีกโบยบิน
อาศัยลมโผผินข้ามวารี
不亲女色丈夫身，为甚离家忆内人？
谁料室中狮子吼，却能断送玉麒麟！
เป็นสามีมิใส่ใจสมสอง
จากน้องไปไกลบ้านกลับคิดถึง
ในคูหามิคาดมีสิงห์สะพรึง
อาจฉีกทึ้งกิเลนหยกถึงมรณา
谁家玉笛弄秋清，撩乱无端恼客情。
自是断肠听不得，非干吹出断肠声。
ขลุ่ยบ้านใครเสียงใสล้อสารทฤดู
ก่อกวนใจหดหู่มิรู้สิ้น
คนใจขาดบาดใจยามได้ยิน
หาใช่กินใจจากเสียงบาดใจ
弩桩劲裁乌木，山根对嵌红牙。
拨手轻衬水晶，弦索半抽金线。
背缠锦袋，弯弯如秋月未圆；
稳放雕翎，急急似流星飞迸。
คันโครงทำจากไม้ตะโกแกร่ง
ไม้จันทน์แดงแฝงฝังร่องไกเสริม
ด้ามจับมีแก้วผลึกแต่งเติม
สายคันศรเพิ่มด้ายทองฟั่นคาด
ใส่ถุงแพรเอาขึ้นสะพายหลัง
วงโค้งดังจันทร์แรมคืนเดือนสารท
ศรนิ่งด้วยขนอินทรีมิมีพลาด
วาดเวหาว่องไวราวผีพุ่งไต้
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
หน้าไม้ของเอี้ยนชิง
两声破鼓响，一棒碎锣鸣。
皂纛旗招展如云，柳叶枪交加似雪。
犯由牌前引，白混棍后随。
押牢节级狰狞，仗刃公人猛勇。
高头马上，监斩官胜似活阎罗；
刀剑林中，掌法吏犹如追命鬼。
可怜十字街心里，要杀含冤负屈人！
รัวกลองแตกสองที
แล้วตีฆ้องร้าวหนึ่งหน
ธงดำพลิ้วดังเมฆฝน
ทวนวาวขาวหิมะสะพรั่ง
ป้ายแจงโทษนำหน้า
พลองขาวแห่มาด้านหลัง
พัศดีท่าทีขึงขัง
เพชฌฆาตหน้าเหี้ยมหาญ
เชิดหน้าบนหลังม้า
พญายมคุมลานประหาร
กลางหอกดาบละลาน
เสมียนศาลทวงวิญญา
ตรงกลางสี่แยกมรรคา สมเพชนักหนา
ประหารด้วยอยุติธรรม
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
ประหารกิเลน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
