ตอนที่ 2 สายใยแห่งมิตรภาพ
ฉาก:
หลังจากงานแต่งงานผ่านไปสองวัน คุณธรรศยังคงคิดถึงหญิงสาวที่เขาได้พบในคืนนั้น แววตาและรอยยิ้มของเธอยังคงติดอยู่ในใจ เขาตัดสินใจติดต่อ "ฝ้าย" เจ้าสาว เพื่อขอเบอร์ติดต่อของคุณแก้ว และด้วยความสนิทสนมของทั้งสอง ฝ้ายก็ยินดีช่วยเหลือ
ธรรศส่งข้อความไปหาคุณแก้ว ด้วยข้อความที่เรียบง่าย แต่แฝงด้วยความอ่อนโยน
บทสนทนา (ผ่านข้อความ)
ธรรศ:
"สวัสดีครับคุณแก้ว ผมธรรศเอง คนที่เราคุยกันในงานแต่งงานของฝ้าย จำผมได้ไหมครับ?"
(แก้วนั่งอ่านข้อความบนมือถือ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้)
แก้ว:
"จำได้ค่ะ คุณธรรศ... ไม่คิดว่าจะทักมา มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
ธรรศ:
"ไม่มีอะไรสำคัญหรอกครับ ผมแค่อยากบอกว่า... รู้สึกดีใจที่ได้คุยกับคุณในวันนั้น แล้วคุณล่ะครับ คิดยังไงกับงานแต่งงาน?"
แก้ว:
"เป็นงานที่อบอุ่นมากค่ะ คุณฝ้ายดูมีความสุขจริงๆ มันทำให้ฉันรู้สึกว่า... ความรักแท้ยังมีอยู่"
ธรรศ:
"ผมคิดเหมือนกันครับ บางครั้งเราอาจลืมไปว่าความรักที่แท้จริงต้องการเวลาและความอดทน แต่การได้เห็นคู่ที่รักกันอย่างฝ้ายกับนนท์ ก็ทำให้ผมมีความหวัง"
แก้ว:
"คุณธรรศเป็นคนที่มองความรักในแง่บวกมากนะคะ หายากในยุคนี้"
ธรรศ:
"บางทีอาจเพราะผมยังเชื่อว่าความรักที่ดีไม่ได้มีแค่ในนิยาย คุณล่ะครับ คุณคิดยังไงกับความรัก?"
แก้ว:
(นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนพิมพ์ข้อความกลับไป)
"ฉันว่าความรักเป็นเหมือนต้นไม้ค่ะ... มันต้องการรากที่ลึกซึ้งและการดูแลอย่างสม่ำเสมอ ถึงจะเติบโตอย่างแข็งแรง"
ธรรศ:
"เปรียบเทียบได้น่าสนใจมากครับ ถ้าคุณแก้วเป็นต้นไม้ คุณอยากให้คนที่รักคุณเป็นแบบไหนครับ?"
แก้ว:
"คนที่รักต้นไม้อาจไม่ใช่แค่คนที่มองว่ามันสวยงามตอนออกดอกนะคะ แต่เป็นคนที่พร้อมดูแลมันตอนที่มันกำลังเหี่ยวเฉาด้วย"
(ธรรศอ่านข้อความนั้นแล้วรู้สึกสะท้อนใจ เธอช่างลึกซึ้งและน่าค้นหาเหมือนที่เขาคิดไว้)
ธรรศ:
"คุณแก้วคิดอะไรได้ลึกซึ้งมาก ผมยิ่งอยากรู้จักคุณมากขึ้น คุณมีเวลาว่างสำหรับกาแฟบ้างไหมครับ?"
แก้ว:
(ลังเลเล็กน้อยก่อนจะพิมพ์ตอบ)
"อาจจะเป็นวันอาทิตย์นี้ค่ะ ถ้าคุณไม่ติดอะไร"
ฉากพบกันที่ร้านกาแฟ
ในวันอาทิตย์ ธรรศและแก้วได้นัดเจอกันที่ร้านกาแฟเล็กๆ บรรยากาศอบอุ่น ธรรศมาถึงก่อนเวลาและเลือกที่นั่งริมหน้าต่างเพื่อความเป็นส่วนตัว
(แก้วเดินเข้ามาในร้าน ธรรศลุกขึ้นยืนทักทาย)
ธรรศ:
"สวัสดีครับคุณแก้ว ดีใจที่คุณมา"
แก้ว:
(ยิ้มเล็กน้อย) "สวัสดีค่ะ ฉันก็ยินดีเหมือนกัน"
(ทั้งสองนั่งลงและเริ่มต้นบทสนทนา)
ธรรศ:
"คุณแก้วชอบกาแฟอะไรครับ? เผื่อครั้งหน้าผมจะได้สั่งให้"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ) "ฉันชอบกาแฟดำค่ะ รสชาติเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์"
ธรรศ:
"เหมือนคุณเลยนะครับ เรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์"
แก้ว:
(เขินเล็กน้อย แต่เก็บอาการ) "คุณธรรศนี่พูดเก่งเหมือนกันนะคะ ฉันไม่ค่อยชินกับคำชมเท่าไหร่"
ธรรศ:
"ผมไม่ได้พูดเก่งหรอกครับ แต่แค่พูดในสิ่งที่ผมรู้สึก"
(บทสนทนาเริ่มเข้าสู่หัวข้อที่ลึกซึ้งขึ้น)
ธรรศ:
"คุณแก้วเคยคิดไหมครับว่าคนเราจะเจอคนที่ใช่ได้ยังไง?"
แก้ว:
"ฉันว่ามันอาจไม่เกี่ยวกับเวลา แต่เป็นความรู้สึกที่เรามีให้กันมากกว่า... แล้วคุณล่ะคะ?"
ธรรศ:
"ผมคิดว่า... บางครั้งคนที่ใช่อาจเป็นคนที่เรารู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ด้วย และเราอยากดูแลเขา ไม่ใช่เพราะเขาดีที่สุดในโลก แต่เพราะเขาดีที่สุดสำหรับเรา"
(แก้วมองเขาอย่างสงสัย แต่ก็รู้สึกประทับใจ)
แก้ว:
"คุณธรรศเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก ฉันไม่เจอคนแบบคุณมานานแล้ว"
(ทั้งสองพูดคุยกันยาวนาน บรรยากาศอบอุ่นแทรกด้วยความลึกซึ้งในบทสนทนา ทำให้ต่างคนต่างเริ่มเปิดใจมากขึ้นทีละน้อย)
จบตอนที่ 2:
ตอนจบคือภาพของธรรศและแก้วนั่งพูดคุยกันจนลืมเวลา แสงแดดส่องผ่านกระจกหน้าต่าง ตอกย้ำถึงสายสัมพันธ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ แต่มีพลัง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
