ตอนที่ 3: เงาอดีตและคำถามในใจ
ฉาก:
ธรรศและแก้วนัดพบกันอีกครั้งในเย็นวันเสาร์ที่สวนสาธารณะริมทะเลสาบ แสงอาทิตย์ยามเย็นทาบทาไปทั่วผืนน้ำ บรรยากาศสงบและโรแมนติก หลังจากที่ทั้งคู่เริ่มรู้จักกันมากขึ้นจากบทสนทนาในครั้งก่อน แต่ในครั้งนี้ แก้วดูเงียบไปเล็กน้อย เหมือนมีบางสิ่งในใจที่เธอยังไม่พร้อมพูด
บทสนทนา
(ทั้งสองเดินไปตามทางเดินริมทะเลสาบ ธรรศสังเกตว่าแก้วมีสีหน้าครุ่นคิด จึงพยายามเริ่มบทสนทนา)
ธรรศ:
"คุณแก้วดูเหมือนจะมีเรื่องในใจนะครับ หรือผมคิดไปเอง?"
แก้ว:
(ยิ้มบางๆ แต่สายตาดูหม่นเล็กน้อย) "ฉันเหรอคะ? ไม่มีอะไรหรอกค่ะ บางทีอาจแค่คิดอะไรเพลินๆ"
ธรรศ:
"ถ้าเป็นเรื่องที่คุณอยากเล่า ผมยินดีฟังเสมอนะครับ"
(แก้วหยุดเดินและมองออกไปที่ทะเลสาบ ลมพัดผมของเธอปลิวเบาๆ เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ)
แก้ว:
"คุณธรรศเคยคิดไหมคะว่าความรักมันซับซ้อนแค่ไหน?"
ธรรศ:
"ผมคิดว่ามันซับซ้อนนะครับ แต่ความซับซ้อนนั้นก็เป็นสิ่งที่ทำให้มันมีค่า"
แก้ว:
"บางครั้งฉันก็สงสัยว่าความซับซ้อนที่คุณพูดถึง มันจะเป็นอุปสรรคสำหรับความรักหรือเปล่า..."
(ธรรศนิ่งฟัง เขารู้สึกว่าคำพูดของแก้วมีความหมายที่ลึกกว่าสิ่งที่เธอพูดออกมา)
ธรรศ:
"ผมว่าอุปสรรคในความรัก ไม่ได้มาจากความซับซ้อนของมันหรอกครับ แต่มาจากการที่เราไม่กล้าพอจะเผชิญหน้ากับมัน"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ แต่แฝงความเศร้า) "คุณดูเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในความรักมากนะคะ ฉันเอง... เคยเชื่อแบบนั้น แต่บางครั้งโลกก็ไม่ได้ใจดีกับเราเสมอไป"
ธรรศ:
"โลกอาจจะไม่ใจดีครับ แต่บางครั้งการที่เราผ่านอะไรยากๆ มาได้ มันก็ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น... คุณแก้วเคยผ่านอะไรที่ยากลำบากมาหรือเปล่าครับ?"
(แก้วหันมามองเขา ดวงตาเธอเหมือนมีเรื่องราวมากมายที่อยากพูด แต่ก็ลังเลที่จะเปิดเผย)
แก้ว:
"เคยค่ะ... ฉันเคยคิดว่าฉันเจอคนที่ใช่แล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เลือกฉัน"
(ธรรศมองเธออย่างอ่อนโยน)
ธรรศ:
"บางทีเขาอาจไม่ใช่คนที่ใช่จริงๆ สำหรับคุณก็ได้นะครับ"
แก้ว:
"คุณพูดเหมือนมันง่าย แต่สำหรับฉัน... การต้องยอมรับว่าคนที่เราทุ่มเทใจให้ไม่ใช่คนที่ใช่ มันไม่ง่ายเลย"
ธรรศ:
(พูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง) "มันไม่ง่ายหรอกครับ แต่บางครั้งการปล่อยมือจากสิ่งที่ไม่เหมาะสม อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราเอง"
แก้ว:
(นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่เบาลง) "คุณธรรศเคยเสียใครไปไหมคะ?"
(คำถามของแก้วทำให้ธรรศเงียบไป เขามองไปที่ทะเลสาบ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง)
ธรรศ:
"เคยครับ... ผมเคยเสียคนสำคัญไป เพราะผมไม่กล้าพอจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจตอนที่ยังมีโอกาส"
(แก้วมองเขาอย่างเข้าใจ เธอรู้สึกถึงความจริงใจในคำพูดของเขา)
แก้ว:
"นั่นอาจเป็นเหตุผลที่คุณพยายามทำให้ทุกโอกาสมีความหมายใช่ไหมคะ?"
ธรรศ:
(ยิ้มบางๆ) "ใช่ครับ ผมไม่อยากให้ตัวเองต้องเสียใจอีก"
(ทั้งสองหยุดเดินและยืนมองทะเลสาบด้วยกัน ความเงียบแทรกเข้ามา แต่กลับเป็นความเงียบที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความเข้าใจ)
เพิ่มมิติและความลึกในบทสนทนา
ธรรศเริ่มเล่าถึงอดีตของเขา โดยพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเคยรัก แต่ด้วยความลังเลและความกลัวในตัวเอง เขาไม่ได้สารภาพความรู้สึก และเมื่อเธอจากไป เขาก็ต้องอยู่กับความเสียใจ
แก้วเองก็ค่อยๆ เปิดใจเกี่ยวกับอดีตของเธอ ผู้ชายที่เธอเคยรักเลือกที่จะเดินไปกับคนอื่น เพราะเขาไม่เห็นคุณค่าของเธอ
จบตอนที่ 3:
ตอนจบคือภาพของธรรศและแก้วยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบ แม้จะมีอดีตที่เจ็บปวด แต่ทั้งสองก็รู้สึกว่าพวกเขาเริ่มเข้าใจและเชื่อมโยงกันผ่านความเจ็บปวดนั้น แสงอาทิตย์ยามเย็นเป็นฉากหลังที่บอกเป็นนัยถึงการเริ่มต้นใหม่
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
