ตอนที่ 4: ปริศนาในใจ
ฉาก:
เช้าวันใหม่มาถึง ธรรศได้รับข้อความจากแก้วที่ทำให้เขาประหลาดใจ:
"คุณธรรศคะ ขอบคุณสำหรับเมื่อวาน แต่ฉันคิดว่าเราควรหยุดพบกันชั่วคราว ฉันยังไม่พร้อมจะเปิดใจกับใครตอนนี้"
ข้อความนั้นทำให้ธรรศรู้สึกวูบโหวง เขาพยายามหาคำตอบว่าทำไมแก้วถึงตัดสินใจแบบนั้น ทั้งที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูเหมือนจะไปได้ดี เขาตัดสินใจส่งข้อความตอบกลับ
บทสนทนา (ผ่านข้อความ)
ธรรศ:
"ผมเคารพการตัดสินใจของคุณครับ แต่ถ้าคุณต้องการใครสักคนที่พร้อมฟัง ผมยังอยู่ที่นี่เสมอ"
แก้ว:
"ขอบคุณค่ะ ฉันแค่... ต้องจัดการกับบางเรื่องในใจ"
ธรรศ:
"เรื่องนั้นเกี่ยวกับอดีตที่คุณเคยพูดถึงหรือเปล่าครับ?"
แก้ว:
(เงียบไปครู่หนึ่งก่อนตอบกลับ)
"ค่ะ... และฉันยังไม่แน่ใจว่าตัวเองจะก้าวข้ามมันได้จริงหรือเปล่า"
ฉากเปลี่ยน:
ในเย็นวันเดียวกัน ธรรศตัดสินใจไปที่ร้านดอกไม้เล็กๆ ที่แก้วเคยบอกว่าเธอชอบมานั่งพักผ่อน เขาไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า แต่แค่อยากลองเสี่ยงดู เผื่อจะเจอเธอ
เมื่อมาถึง เขาเห็นแก้วนั่งอยู่มุมหนึ่งของร้าน พร้อมสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง เธอดูเงียบขรึม ธรรศลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหา
บทสนทนายาว
ธรรศ:
"สวัสดีครับคุณแก้ว ผมไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน แค่ผ่านมาแล้วเห็นคุณอยู่ที่นี่"
(แก้วเงยหน้าขึ้น เห็นธรรศ เธอดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามเก็บอาการ)
แก้ว:
"คุณธรรศ... คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ?"
ธรรศ:
"คุณเคยบอกว่าชอบที่นี่ ผมเลยคิดว่าถ้ามา อาจจะได้เจอคุณ... ผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?"
(แก้วลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า)
ธรรศ:
"ขอบคุณครับ... คุณแก้ว ผมไม่ได้มาเพื่อตั้งคำถามอะไรให้คุณลำบากใจ แต่ผมแค่เป็นห่วง"
แก้ว:
(ยิ้มจางๆ) "คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกค่ะ ฉันแค่... มีเรื่องที่ต้องคิด"
ธรรศ:
"ผมเข้าใจครับ แต่บางครั้งการพูดออกมาอาจช่วยให้รู้สึกดีขึ้น คุณลองเล่าให้ผมฟังได้ไหมครับ? ถ้าคุณไว้ใจผม"
(แก้วนิ่งไปนาน สายตาของเธอจ้องมองสมุดบันทึกที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกำลังชั่งใจ)
แก้ว:
"มันเกี่ยวกับอดีตค่ะ คนที่ฉันเคยรัก... เขาไม่ได้เลือกฉัน ทั้งที่ฉันทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขา"
ธรรศ:
(พูดอย่างนุ่มนวล) "คุณคงเจ็บปวดมาก ผมเสียใจที่คุณต้องผ่านเรื่องแบบนั้น"
แก้ว:
(หัวเราะแผ่วเบา แต่เจือความขมขื่น) "มันไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดค่ะ... มันทำให้ฉันกลายเป็นคนที่ไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีก ฉันกลัวว่าจะถูกทิ้งอีกครั้ง"
ธรรศ:
"แต่คุณแก้ว... การปิดใจตัวเองไม่ได้ช่วยปกป้องคุณจากความเจ็บปวดนะครับ มันอาจทำให้คุณพลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตแทน"
แก้ว:
(มองเขาด้วยสายตาลึกซึ้ง) "แล้วถ้าฉันยังไม่พร้อมล่ะคะ? คุณจะยังอยู่ไหม?"
ธรรศ:
(ตอบโดยไม่ลังเล) "ผมจะอยู่ครับ ไม่ว่าคุณจะพร้อมเมื่อไหร่ หรือแม้แต่ถ้าคุณไม่พร้อมเลย ผมก็ยังอยากเป็นคนที่อยู่เคียงข้างคุณ"
(คำพูดของเขาทำให้แก้วนิ่งไป เธอรู้สึกได้ถึงความจริงใจในน้ำเสียงของเขา)
แก้ว:
"คุณเป็นคนที่อบอุ่นมากนะคะ คุณธรรศ... แต่ฉันก็กลัวว่าสุดท้ายคุณจะเจ็บเพราะฉัน"
ธรรศ:
"ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง ผมยอมรับได้ครับ ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกว่าต้องแบกรับอะไรเพื่อผม"
(แก้วรู้สึกอ่อนโยนในใจ น้ำตาคลอเล็กน้อย แต่เธอก็พยายามซ่อนมันไว้)
เพิ่มมิติและเงื่อนงำ
ระหว่างบทสนทนา ธรรศเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่เธอหลบซ่อน เช่น รอยแผลเล็กๆ บนข้อมือของแก้วที่เธอพยายามปกปิด และสมุดบันทึกที่เธอเปิดแต่ไม่ให้เขามองใกล้
ธรรศ:
"สมุดเล่มนั้นดูสำคัญกับคุณนะครับ คุณเขียนอะไรในนั้นหรือเปล่า?"
แก้ว:
(รีบปิดสมุด) "มันเป็นแค่ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก"
(ธรรศไม่ได้กดดัน แต่ในใจเขาเริ่มสงสัยว่าแก้วอาจกำลังต่อสู้กับบางสิ่งที่ลึกกว่าที่เธอพูดออกมา)
จบตอนที่ 4:
ตอนจบคือภาพของธรรศนั่งอยู่กับแก้วในร้านดอกไม้ ทั้งสองยังคงพูดคุยกัน ท่ามกลางความเงียบที่อบอุ่นแต่แฝงด้วยคำถามในใจ ธรรศตัดสินใจว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะยอมเปิดใจหรือไม่
แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านกระจกหน้าร้าน บอกถึงการเริ่มต้นของบางสิ่งที่ยังไม่ชัดเจน แต่มีความหมายมากขึ้นเรื่อยๆ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
