ตอนที่ 5: เบื้องหลังคำสัญญา
ฉาก:
หลังจากการพูดคุยที่ร้านดอกไม้ ธรรศรู้สึกว่าแก้วมีบางสิ่งในใจที่เธอไม่กล้าพูด เขาตัดสินใจหาโอกาสพาเธอไปที่สถานที่เงียบสงบ เพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและกล้าเปิดใจกับเขามากขึ้น เขาชวนเธอไปที่รีสอร์ตริมทะเลที่เขาเคยไปเมื่อวัยเด็ก ซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ ของเขา
บทสนทนาในรถ
ธรรศ:
"คุณแก้ว เคยคิดไหมว่าบางครั้งการออกไปจากที่เดิมๆ อาจช่วยให้เราคิดอะไรได้ชัดเจนขึ้น?"
แก้ว:
(ยิ้มเล็กน้อย) "คุณหมายถึงการหนีจากปัญหาหรือเปล่าคะ?"
ธรรศ:
"ไม่เชิงหนีครับ ผมคิดว่ามันเหมือนกับการถอยออกมาสักก้าว เพื่อมองสิ่งที่เรากำลังเผชิญหน้าได้ชัดขึ้น"
แก้ว:
(พยักหน้าเบาๆ) "ฟังดูน่าสนใจนะคะ แล้วคุณเคยทำแบบนั้นบ้างไหม?"
ธรรศ:
"เคยครับ ที่ที่เรากำลังไปวันนี้ ผมเคยมาเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นผมเจอเรื่องที่ทำให้สับสน แต่พอได้มาที่นี่ มันช่วยให้ผมตัดสินใจบางอย่างได้ง่ายขึ้น"
แก้ว:
(มองออกไปนอกหน้าต่าง) "บางทีฉันอาจจะต้องลองบ้าง... แต่ถ้าถอยออกมาแล้วพบว่าเราไม่อยากกลับไปที่เดิมล่ะ?"
ธรรศ:
(หัวเราะเบาๆ) "ถ้าคุณแก้วพบว่าที่เดิมมันไม่เหมาะกับคุณ ผมว่าคุณก็แค่เดินต่อไปข้างหน้า"
ฉากที่รีสอร์ตริมทะเล
หลังจากมาถึง ธรรศพาแก้วเดินเล่นบนชายหาดยามเย็น ท้องฟ้าสีส้มแดงสะท้อนบนผืนน้ำ เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังเป็นจังหวะ ธรรศตั้งใจให้บรรยากาศช่วยให้แก้วรู้สึกสบายใจมากขึ้น
บทสนทนาในขณะเดินเล่น
แก้ว:
"ที่นี่สวยมากเลยค่ะ ฉันไม่เคยรู้สึกสงบแบบนี้มานานแล้ว"
ธรรศ:
"ผมดีใจที่คุณชอบครับ... ตอนเด็กๆ ผมเคยมาที่นี่กับครอบครัว ทุกครั้งที่มาที่นี่ ผมรู้สึกเหมือนได้พักจากโลกวุ่นวาย"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ) "คุณธรรศนี่ดูเหมือนคนที่มองโลกในแง่ดีตลอดเลยนะคะ"
ธรรศ:
"ไม่เสมอไปหรอกครับ ผมก็มีช่วงเวลาที่ยากเหมือนกัน แค่พยายามมองหาสิ่งดีๆ ในทุกเรื่องมากกว่า"
แก้ว:
"บางทีฉันก็อิจฉาคนที่มีความคิดแบบคุณนะคะ ฉัน... มักจะติดอยู่กับความคิดแย่ๆ จนมองไม่เห็นแสงสว่าง"
ธรรศ:
(หยุดเดิน หันมามองเธอด้วยความจริงใจ)
"คุณแก้ว... ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังเจออะไร แต่ผมเชื่อว่าคุณมีแสงสว่างในตัวเอง คุณแค่ต้องกล้าหามันให้เจอ"
(แก้วนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ)
แก้ว:
"ฉันเคยเชื่อแบบนั้นค่ะ แต่ตอนนี้... มันเหมือนฉันกำลังวิ่งอยู่ในวงกลม ไม่มีทางออก ไม่มีจุดหมาย"
ธรรศ:
"บางทีทางออกอาจอยู่ใกล้กว่าที่คุณคิด คุณแค่ต้องหยุดมองหามันในที่เดิมๆ"
บทสนทนาในระหว่างนั่งพักบนโขดหิน
(ทั้งสองนั่งลงบนโขดหิน มองดูพระอาทิตย์ค่อยๆ ลับขอบฟ้า บรรยากาศเงียบสงบ ธรรศตัดสินใจถามคำถามที่เขาคิดมาตลอด)
ธรรศ:
"คุณแก้วครับ... สมุดบันทึกเล่มนั้น มันสำคัญกับคุณมากใช่ไหม?"
แก้ว:
(สะดุ้งเล็กน้อย) "ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นคะ?"
ธรรศ:
"ผมแค่รู้สึกว่ามันเหมือนเป็นสิ่งที่คุณใช้เก็บอะไรบางอย่างที่คุณไม่อยากพูดออกมา"
แก้ว:
(นิ่งไปก่อนจะตอบ) "ใช่ค่ะ... มันเป็นที่ที่ฉันเขียนทุกความรู้สึก ทุกความเจ็บปวด ที่ฉันไม่กล้าบอกใคร"
ธรรศ:
"แล้วคุณเคยคิดไหมครับ ว่าการแบ่งปันความรู้สึกพวกนั้นกับใครสักคน อาจทำให้มันเบาลง?"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ แต่แฝงความเศร้า) "ฉันไม่แน่ใจว่าจะมีใครเข้าใจมันได้จริงๆ หรือเปล่า"
ธรรศ:
"ถ้าคุณลองให้โอกาสผม ผมอยากลองเข้าใจมันครับ"
(แก้วมองเขาด้วยความลังเล เธอรู้สึกถึงความจริงใจของธรรศ แต่ก็ยังกลัวที่จะเปิดใจ)
แก้ว:
"บางทีฉันอาจต้องใช้เวลามากกว่านี้ค่ะ แต่... ขอบคุณที่คุณยอมรับในสิ่งที่ฉันเป็น"
จบตอนที่ 5:
ตอนจบคือภาพของธรรศและแก้วนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน แม้คำพูดจะน้อยลง แต่ความเงียบระหว่างพวกเขากลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความหวังใหม่
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
