ตอนที่ 6: เงาอดีตในแสงจันทร์
ฉาก:
หลังจากวันที่รีสอร์ตริมทะเล ธรรศและแก้วกลับมายังเมือง แต่ความรู้สึกบางอย่างในใจของทั้งคู่ยังคงก่อตัวและถักทอความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้น คืนนี้ธรรศตัดสินใจส่งข้อความหาแก้วชวนเธอออกมาทานมื้อค่ำที่ร้านอาหารเล็กๆ บนดาดฟ้าของโรงแรมกลางเมือง ซึ่งเป็นที่ที่เขามักมองดาวในวัยเด็ก
แก้วลังเล แต่ก็ตอบรับคำเชิญ ในค่ำคืนนี้ ทั้งสองจะเผชิญหน้ากับบทสนทนาที่เต็มไปด้วยคำถาม ความลับ และความรู้สึกที่ยังไม่เปิดเผย
ฉาก: ร้านอาหารบนดาดฟ้า
แสงจันทร์ส่องสว่างบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ลมเย็นพัดเบาๆ เสียงเพลงคลาสสิกบรรเลงในพื้นหลัง ธรรศและแก้วนั่งอยู่ที่โต๊ะติดขอบระเบียง มองเห็นวิวเมืองที่ระยิบระยับ
บทสนทนายาว
ธรรศ:
"วิวจากที่นี่สวยไหมครับ? ผมมักมาที่นี่ตอนที่อยากคิดอะไรเงียบๆ"
แก้ว:
(ยิ้มบางๆ) "มันสวยจริงๆ ค่ะ... เหมือนเมืองทั้งเมืองหยุดนิ่งอยู่ตรงนี้"
ธรรศ:
"คุณแก้ว ผมสังเกตมาสักพักแล้ว คุณดูเหมือนคนที่มีหลายเรื่องในใจ แต่ไม่ยอมปล่อยให้ใครเข้าไปถึง"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ) "บางทีฉันอาจเป็นแบบนั้นจริงๆ ค่ะ... แล้วคุณล่ะคะ? คุณดูเหมือนคนที่พร้อมเปิดใจให้ทุกคนเสมอ"
ธรรศ:
"ไม่เสมอไปหรอกครับ ผมก็มีบางเรื่องที่เก็บไว้ลึกๆ แต่ผมคิดว่าการพูดคุยกับใครสักคนที่เราไว้ใจ อาจทำให้มันง่ายขึ้น"
(แก้วนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับ)
แก้ว:
"ฉันไม่รู้ว่าฉันไว้ใจใครได้จริงๆ หรือเปล่า... แต่คุณธรรศ คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนอยากลองดู"
ธรรศ:
"ผมดีใจที่คุณคิดแบบนั้นครับ แต่คุณไม่ต้องรีบ ผมพร้อมรอเสมอ"
แก้ว:
"ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้คะ? ทั้งที่คุณแทบไม่รู้จักฉันดีพอ"
ธรรศ:
"ผมอาจไม่รู้จักคุณทุกอย่าง แต่สิ่งที่ผมเห็นในตัวคุณ มันบอกผมว่าคุณเป็นคนที่มีคุณค่า... และบางที คุณอาจแค่ต้องการใครสักคนที่เห็นมันในตัวคุณ"
การเปิดเผยเบื้องต้น
(แก้วถอนหายใจยาว จ้องมองจันทร์บนฟ้า เธอตัดสินใจพูดสิ่งที่ไม่เคยบอกใคร)
แก้ว:
"คุณธรรศ... คุณเชื่อในความรักที่มาพร้อมความเจ็บปวดไหมคะ?"
ธรรศ:
(ขมวดคิ้วเล็กน้อย) "คุณหมายถึงอะไรครับ?"
แก้ว:
"ฉันเคยรักใครบางคนจนหมดใจค่ะ แต่สุดท้าย... ความรักนั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำลายตัวฉันเอง"
ธรรศ:
(พูดเบาๆ) "คนๆ นั้นทำอะไรคุณหรือครับ?"
แก้ว:
(นิ่งไปชั่วครู่) "เขาเป็นคนที่ฉันคิดว่าจะฝากชีวิตไว้ได้ แต่ในวันที่ฉันไว้ใจเขามากที่สุด เขากลับทรยศฉัน... ไม่ใช่แค่หัวใจ แต่รวมถึงความเชื่อมั่นในตัวเองด้วย"
ธรรศ:
(มองแก้วด้วยแววตาเจ็บปวดแทนเธอ) "ผมเสียใจที่คุณต้องเจออะไรแบบนั้น... แต่คุณไม่ใช่คนผิดในเรื่องนี้นะครับ"
แก้ว:
"บางครั้งฉันก็สงสัยว่าฉันอาจจะผิดเองที่เชื่อใจเขามากเกินไป... และตั้งแต่นั้น ฉันก็ไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย"
ธรรศ:
"คุณแก้ว ความเจ็บปวดในอดีตไม่ควรเป็นสิ่งที่คุณใช้ตัดสินอนาคตนะครับ ผมเชื่อว่าคุณสมควรได้รับความรักที่ดี ไม่ใช่ความกลัว"
ความเงียบที่อบอุ่น
(ทั้งสองนั่งเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงลมพัดผ่าน ขณะนั้นเอง ธรรศหยิบกล่องเล็กๆ จากกระเป๋าเสื้อ เป็นกล่องที่ใส่ดาวกระดาษสีฟ้าจำนวนหนึ่ง เขาเลื่อนมันไปตรงหน้าแก้ว)
แก้ว:
"นี่อะไรคะ?"
ธรรศ:
"เป็นดาวที่ผมพับไว้ตอนเด็กๆ ทุกครั้งที่รู้สึกว่าผมอยากให้กำลังใจตัวเอง ผมจะพับดาวหนึ่งดวง แล้วเขียนสิ่งที่อยากบอกตัวเองไว้ข้างใน"
แก้ว:
(เปิดกล่องดู เห็นข้อความเล็กๆ ในดาวกระดาษ) "คุณเก็บมันไว้มานานแค่ไหนแล้วคะ?"
ธรรศ:
"หลายปีแล้วครับ ผมอยากมอบมันให้คุณ เพราะผมคิดว่าบางทีคุณอาจต้องการกำลังใจแบบเดียวกัน"
(แก้วมองดาวในมือ น้ำตาคลอ เธอรู้สึกอบอุ่นในใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน)
จบตอนที่ 6:
ตอนจบคือภาพของแก้วนั่งมองดาวกระดาษในมือ ขณะที่ธรรศมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องลงมา ทั้งคู่รับรู้ถึงความใกล้ชิดทางใจที่กำลังเพิ่มขึ้น
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
