ตอนที่ 7: เงาที่ส่องผ่านความจริง
ฉาก:
แก้วเริ่มเปิดใจให้ธรรศมากขึ้น หลังจากค่ำคืนที่ร้านอาหารบนดาดฟ้า เธอรู้สึกว่าสามารถเชื่อใจเขาได้มากขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงเงาในอดีตที่ยังคงตามหลอกหลอน เธอตัดสินใจนัดพบธรรศที่สวนสาธารณะในยามบ่าย เพื่อเล่าเรื่องที่เธอเก็บไว้ให้เขาฟัง
ฉาก: สวนสาธารณะ
แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านต้นไม้ เสียงนกร้องผสมกับเสียงน้ำพุที่ไหลเบาๆ แก้วนั่งอยู่บนม้านั่งใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ ขณะรอธรรศที่กำลังเดินมาพร้อมกาแฟสองแก้ว
บทสนทนายาว
ธรรศ:
(ยื่นกาแฟให้แก้ว) "นี่ครับ ชาเขียวลาเต้ ใส่นมอัลมอนด์ตามที่คุณชอบ"
แก้ว:
(ยิ้มบางๆ รับแก้วมา) "ขอบคุณค่ะ คุณจำได้ด้วย"
ธรรศ:
"จำได้สิครับ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณ ผมตั้งใจจำเสมอ"
แก้ว:
(หัวเราะเบาๆ) "คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองสำคัญกว่าที่คิดไว้"
ธรรศ:
"เพราะคุณสำคัญจริงๆ ครับ ไม่ใช่แค่สำหรับตัวคุณเอง แต่สำหรับคนที่คุณปล่อยให้เขาเข้าไปในชีวิตคุณ"
(แก้วนั่งนิ่งไปครู่หนึ่ง จิบกาแฟอย่างช้าๆ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ)
การเปิดใจครั้งใหญ่
แก้ว:
"คุณธรรศ... ฉันมีบางอย่างที่อยากเล่าให้คุณฟังค่ะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าคุณจะมองฉันเปลี่ยนไปไหม"
ธรรศ:
(มองเธอด้วยความอ่อนโยน) "คุณเล่าได้ทุกอย่างครับ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร ผมจะอยู่ตรงนี้"
แก้ว:
(หันไปมองน้ำพุ เหมือนกำลังรวบรวมความกล้า) "ตอนที่ฉันพูดถึงคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดในอดีต... มันไม่ได้จบแค่ความรักที่ล้มเหลว"
ธรรศ:
(ขมวดคิ้วเล็กน้อย) "หมายความว่ายังไงครับ?"
แก้ว:
"เขา... เขาไม่ได้แค่ทำลายความเชื่อมั่นในตัวฉัน แต่เขายังทำให้ฉันต้องสูญเสียสิ่งที่สำคัญในชีวิตไปด้วย"
ธรรศ:
(พูดด้วยเสียงแผ่วเบา) "สิ่งที่สำคัญ...? คุณหมายถึงอะไรครับ?"
แก้ว:
(น้ำตาคลอ) "ฉันเคยมีครอบครัวค่ะ ครอบครัวที่ฉันรักมาก แต่เขา... เขาหลอกฉันให้เชื่อใจจนฉันต้องเสียบ้านและสมบัติทุกอย่างไป ฉันกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย"
(ธรรศนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะจับมือเธออย่างแผ่วเบา)
ธรรศ:
"ผมไม่รู้ว่าคุณต้องผ่านอะไรมาบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือ คุณยังคงเป็นคนที่มีคุณค่าเสมอ แม้ว่าจะไม่มีสิ่งของหรือทรัพย์สิน คุณก็ยังเป็นตัวคุณ"
แก้ว:
"คุณพูดแบบนี้เพราะคุณไม่รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ฉันต้องเริ่มต้นใหม่จากศูนย์ ต้องพิสูจน์ตัวเองในโลกที่ไม่มีใครเชื่อใจฉันอีกต่อไป"
ธรรศ:
"คุณอาจคิดว่าคุณเริ่มต้นใหม่จากศูนย์ แต่จริงๆ แล้วคุณเริ่มต้นใหม่ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งกว่าเดิม คุณยังยืนอยู่ตรงนี้ ทั้งที่คุณเคยล้มลง คุณรู้ไหมว่ามันน่าชื่นชมแค่ไหน?"
บทสนทนาที่ลึกซึ้ง
แก้ว:
"คุณพูดเหมือนทุกอย่างมันง่าย... แต่ความจริงมันไม่ง่ายเลยค่ะ"
ธรรศ:
"ผมไม่ได้บอกว่ามันง่าย ผมแค่เชื่อว่าคุณทำได้ เพราะคุณเคยผ่านมันมาแล้ว คุณแก้ว คุณยังมีพลังในตัวคุณที่จะก้าวต่อไป"
แก้ว:
(น้ำตาไหล แต่ยิ้มบางๆ) "คุณเป็นคนเดียวที่พูดแบบนี้กับฉัน... ทำไมคุณถึงมองฉันในแง่ดีขนาดนี้?"
ธรรศ:
"เพราะผมเห็นในตัวคุณสิ่งที่คุณอาจไม่เคยเห็นในตัวเอง คุณเป็นคนที่กล้าหาญ แม้ว่าจะไม่รู้ตัว คุณไม่ยอมแพ้ต่อความเจ็บปวด และนั่นคือสิ่งที่ผมชื่นชม"
การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์
(แก้วรู้สึกเหมือนภูเขาหนักในใจถูกยกออก เธอยิ้มอย่างจริงใจครั้งแรกในรอบหลายปี ขณะที่ธรรศมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและกำลังใจ)
แก้ว:
"ขอบคุณนะคะ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันอาจจะเริ่มต้นใหม่ได้จริงๆ"
ธรรศ:
"คุณทำได้แน่นอนครับ และถ้าคุณต้องการใครสักคน ผมจะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ"
(ทั้งสองนั่งคุยกันต่อถึงเรื่องชีวิตและความฝัน แม้บทสนทนาจะดูเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและการเริ่มต้นที่เปลี่ยนไป)
จบตอนที่ 7:
ตอนจบคือภาพของธรรศและแก้วนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านใบไม้ลงมา ทั้งสองหัวเราะเบาๆ ราวกับความเจ็บปวดในอดีตกำลังถูกเยียวยาด้วยมิตรภาพและความเข้าใจ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
