12 ก.พ. เวลา 10:57 • ประวัติศาสตร์

ขุนโจรเหลียงซาน 209 ปุจฉาวิสัชนาที่เขาอู่ไถ

ก่อนออกเดินทัพกลับ หลู่จื้อเซินมาพบซ่งเจียงพนมมือกล่าวว่า
“แต่ก่อน ผู้น้องสังหารเจิ้นกวนซี หนีมาอำเภอยั่นเหมิน เมืองไต้โจว เจ้าสัวเจ้าช่วยส่าเจียขึ้นเขาปลงผมออกบวชกับท่านเจ้าอาวาสจื้อเจิน 智真 ที่เขาอู่ไถ 五台山 ส่าเจียเมาอาละวาดสองหนจนท่านอาจารย์ต้องส่งตัวมายังวัดต้าเซี่ยงกว๋อที่ตงจิง มาขอพึ่งพาพระอาจารย์จื้อชิง ส่าเจียรับหน้าที่ดูแลสวนผักที่วัดต้าเซี่ยงกว๋อ
กลายมาเป็นโจรเมื่อไปช่วยหลินชงที่ถูกเกาฉิวใส่ร้าย จึงได้มาพบและติดตามท่านพี่อยู่หลายปี แต่ยังรำลึกถึงท่านอาจารย์อยู่เสมอ ไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมคารวะ ส่าเจียยังจำคำอาจารย์ได้ว่า ส่าเจียแม้มีสันดานฆ่าคนวางเพลิง แต่อาจบรรลุมรรคผลได้ในที่สุด
วันนี้เสร็จศึกเหตุการณ์สงบ ผู้น้องใคร่ขอลาสักหลายวันไปกราบเยี่ยมพระอาจารย์ที่เขาอู่ไถ นำทรัพย์สินที่ได้มาไปถวายสังฆทาน และขอคำชี้แนะอนาคตจากท่านด้วย พี่ท่านเดินทัพกลับไปก่อน ผู้น้องค่อยตามไปทีหลัง”
ซ่งเจียงได้ฟังถึงกับตะลึง ฉุกใจได้คิดกล่าวว่า
“น้องเรารู้จักพระอรหันต์มีชีวิต ทำไมไม่บอกก่อน พวกเราไปเยี่ยมคารวะท่านด้วยกัน จะได้ให้ท่านช่วยทำนายอนาคตให้ด้วย”
เจ้าอาวาสจื้อเจินที่เขาอู่ไถท่านนี้ ในสมัยซ่ง นับถือกันว่าเป็น พระพุทธะมีชีวิต ล่วงรู้อดีตและอนาคต หลายปีก่อนก็รู้แล้วว่า หลู่จื้อเซินยังไม่สิ้นกรรม ต้องมาวุ่นอยู่ทางโลกย์ แต่ต่อไปจักบรรลุมรรคผล
ซ่งเจียงหารือกับเหล่าพี่น้อง ล้วนอยากติดตามไปหาท่านอาจารย์ด้วยกันทั้งสิ้น เว้นแต่กงซุนเสิ้งซึ่งเป็นนักพรตในลัทธิเต๋า หลังจากปรีกษากับอู๋ย่งแล้วจึงสั่งการว่า
“ให้จินต้าเจียน หวงฝู่ตวน เซียวย่าง เยว่เหอ อยู่กับรองแม่ทัพหลูจวิ้นอี้ นำทัพกลับไปก่อน พี่น้องที่เหลือพาทหารหนึ่งพันคนตามหลู่จื้อเซินไปเยี่ยมคารวะพระอาจารย์จื้อเจินที่เขาอู่ไถ”
ซ่งเจียงจัดเตรียมเครื่องหอม ทรัพย์ที่จะถวายสังฆทานนำทัพมาถึงเขาอู่ไถ ให้ตั้งค่ายลงที่ตีนเขา แล้วส่งคนขึ้นเขาไปแจ้งทางวัดล่วงหน้า
ซ่งเจียงและเหล่าพี่น้องผัดเสื้อผ้า เดินเท้าขึ้นเขา พอมาถึงหน้าประตูผา มีเสียงตีระฆังในวัด เหล่าสงฆ์ออกมาต้อนรับ หลายรูปยังจำหลู่จื้อเซินได้ พอเห็นซ่งเจียงมีเหล่าหัวหน้าติดตามมาร่วมร้อยคน ต่างรู้สึกเกรงใจ สงฆ์อาวุโสรูปหนึ่งกล่าวว่า
“ท่านเจ้าอาวาสเข้าฌานอยู่ ยังไม่สะดวกออกมาพบ ต้องขออภัยด้วย”
แล้วนำคณะซ่งเจียงไปยังห้องรับแขก
พอเลี้ยงน้ำชาเสร็จ พระอุปัฏฐากมาแจ้งว่า
“ท่านเจ้าอาวาสเข้าฌานเสร็จแล้ว อยู่ในกุฏิ ขอเชิญท่านขุนพล”
แล้วนำคณะมายังกุฏิเจ้าอาวาส
ซ่งเจียงเห็นพระอาจารย์ราวหกสิบกว่าพรรษา คิ้วขาว มีราศีผู้ออกบวชมาต้อนรับทักทายตามธรรมเนียม ซ่งเจียงเข้าในกุฏิเชิญพระอาจารย์ขึ้นนั่งบนแท่น จุดธูปคารวะ เหล่าพี่น้องทยอยกันคารวะบ้าง หลู่จื้อเซินเป็นคนสุดท้ายที่ปักธูป
อาจารย์จื้อเจินกล่าวทักว่า “ศิษย์เราไปครั้งนี้หลายปี ฆ่าคนวางเพลิงไม่ง่าย”
หลู่จื้อเซินนิ่งไม่ตอบ
ซ่งเจียงก้าวออกมากล่าวว่า “ทราบนามท่านผู้ทรงศีลมานาน แต่วาสนาน้อยไม่มีโอกาสได้พบ วันนี้รับพระบัญชามาทำศึกเหลียว จึงได้มาคารวะหลวงพ่อท่าน นับเป็นบุญใหญ่ในชีวิต ผู้น้องจื้อเซินแม้จะฆ่าคนวางเพลิง แต่ใจซื่อถือสัตย์ไม่ให้ร้ายคนดี วันนี้เป็นผู้นำซ่งเจียงและพี่น้องมาคารวะพระอาจารย์”
อาจารย์จื้อเจินว่า “สงฆ์อาวุโสหลายท่านมาสนทนาธรรมยังวัดนี้อยู่เสมอ ได้พูดถึงท่านขุนพลให้ฟังว่า ผดุงธรรมแทนฟ้า ภักดีมีคุณธรรม จื้อเซินศิษย์อาตมาติดตามท่านขุนพล คงไม่ผิดกัน”
ซ่งเจียงกล่าวตอบขอบคุณ
หลู่จื้อเซินนำทรัพย์สินที่ติดมาถวายพระอาจารย์
อาจารย์จื้อเจินว่า “ศิษย์เรา ทรัพย์นี้ได้มาอย่างไร ทรัพย์อันผิดบาปมิอาจรับไว้”
จื้อเซินว่า “ศิษย์รับนิมนต์สวดมนต์สั่งสมมา ไม่มีที่ใช้ จึงขอถวายเป็นสังฆทานเพื่อเป็นประโยชน์สาธารณะ”
เจ้าอาวาสว่า “หมู่สงฆ์จะสวดมนต์ให้แก่เจ้าเพื่อปัดเป่าบาปเคราะห์ลงบ้าง”
จื้อเซินตอบขอบคุณ
ซ่งเจียงจึงนำทรัพย์สิ่งของที่เตรียมมาถวายสังฆทานบ้าง เจ้าอาวาสปฏิเสธไม่รับ ซ่งเจียงจึงว่า
“ท่านอาจารย์ไม่รับ ก็ขอมอบให้ไวยาวัจกรเอาไว้ใช้สอยในกิจการของวัด”
คืนนั้นทั้งคณะก็แรมคืนกันในวัดที่เขาอู่ไถ
วันรุ่งขึ้นหลังอาหารเจ เสียงระฆังเสียงกลองที่วัดเขาอู่ไถตีบอกเวลาเจ้าอาวาสแสดงธรรม เหล่าสงฆ์ร่วมชุมนุมในหอธรรม พวกซ่งเจียง หลู่จื้อเซินยืนเรียงรายอยู่สองฟาก เสียงกังสดาลหินดัง เจ้าอาวาสจื้อเจินขึ้นบนธรรมาสน์ จุดธูปสามดอก ดอกแรกถวายพระพรฮ่องเต้ ดอกที่สองให้พรเหล่าศาสนูปถัมภก ดอกที่สามขอพรให้บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุข
ซ่งเจียงถือธูปก้าวออกมาคารวะแล้วพนมมือกล่าวถามว่า
“ศิษย์ขอปุจฉาพระอาจารย์ วันเวลาบนโลกนี้มีจำกัด ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต ร่างกายมนุษย์นี้เล็กนัก เกิดดับเป็นเรื่องใหญ่”
เจ้าอาวาสจื้อเจินวิสัชนาเป็นโศลกว่า
“六根束缚多年,四大牵缠已久。
堪嗟石火光中,翻了几个筋斗。
咦!阎浮世界诸众生,泥沙堆里频哮吼。
อายตนะหกผูกมัดมานานปี
ธาตุทั้งสี่พัวพันมานานเนิ่น
ประกายหินเหล็กไฟสั้นเหลือเกิน
จะเพลิดเพลินพลิกกายกี่ตลบ
เออ สรรพชีวิตบนชมพูทวีปนี้
ในกองปัถวีเกรี้ยวกราดอันใด”
(阎浮世界 ชมพูทวีป)
เจ้าอาวาสวิสัชนาจบ ซ่งเจียงคารวะแล้วถอยไปยืนด้านข้าง เหล่าขุนพลถือธูปมาคารวะ แล้วกล่าวคำสัตย์ว่า
“ผองพี่น้องขอร่วมเป็นร่วมตาย ร่วมกันไปทุกชาติภพ”
เสร็จพิธี เหล่าสงฆ์ออกจากหอธรรม แล้วเชิญรับประทานอาหารเจยังโรงฉัน
หลังอาหาร ซ่งเจียงนำเหล่าพี่น้องตามเจ้าอาวาสมายังกุฏิ ระหว่างสนทนา ซ่งเจียงถามเจ้าอาวาสว่า
“ศิษย์และหลู่จื้อเซินใคร่ปรนนิบัติพระอาจารย์นานวันหน่อยเพื่อขอคำชี้เแนะให้หลุดพ้นความโง่เขลา ทว่ามีงานกองทัพรออยู่ มิอาจผ่อนเวลานาน วิสัชนาของพระอาจารย์นั้น ศิษย์มิเข้าใจกระจ่างนัก บัดนี้ จักต้องอำลากลับกรุง ผองพี่น้องของศิษย์ต่อนี้ไปอนาคตเป็นเช่นไร ใคร่ขอให้พระอาจารย์โปรดชี้ทางสว่างด้วย”
อาจารย์จื้อเจินให้นำกระดาษพู่กันมา แล้วเขียนโศลกสี่วรรค
“当风雁影翩,东阙不团圆。
只眼功劳足,双林福寿全。
ผ่านพายุเงาห่านป่าโลดถลา
หอบูรพานำพาไม่พร้อมพรัก
เพียงพอใจในผลงานอันประจักษ์
วนาคู่จักเปี่ยมวาสนาอายุขัย”
เขียนเสร็จส่งให้แก่ซ่งเจียงแล้วว่า
“นี่คือชีวิตนับแต่นี้ของท่านขุนพล เก็บซ่อนให้จงดี นานไปจักเห็นสม”
ซ่งเจียงรับมาอ่านแล้ว ไม่เข้าใจความหมายแต่อย่างใด จึงถามเจ้าอาวาสว่า
“ศิษย์โง่เขลานัก ไม่รู้จักภาษาธรรม ขอท่านอาจารย์ช่วยอธิบายให้เข้าใจสิ้นสงสัย”
อาจารย์จื้อเจินว่า “นี่คือปริศนาธรรม ท่านต้องขบคิดเอง มิอาจบอกตามตรง”
แล้วก็เรียกหลู่จื้อเซินมาหากล่าวว่า
“ศิษย์อาตมาลาไปหนนี้ วิถีเบื้องหน้าไม่มีมาบรรจบกันอีก มรรคผลใกล้บรรลุแล้ว อาตมามีคาถาสี่วรรค สำหรับชีวิตในบั้นปลาย”
คาถามีว่า
“逢夏而擒,遇腊而执。
听潮而圆,见信而寂。
สบเซี่ยจงจับ
พบล่าจงกุม
ยินกระแสจงลับ
เสียงสินธุ์จงล่วง”
หลู่จื้อเซินกราบรับคาถามาอ่านอยู่หลายเที่ยวแล้วเก็บขึ้น กราบขอบคุณอาจารย์ คืนนั้นต่างค้างแรมที่วัดอีกคืน
วันรุ่งขึ้น ซ่งเจียง หลู่จื้อเซิน และพวกอู๋ย่งอำลาพระอาจารย์ลงเขา อาจารย์จื้อเจินนำเหล่าสงฆ์มาส่งถึงประตูผา
ซ่งเจียงและพวกลงจากเขาอู่ไถแล้วเร่งเดินทางมาสมทบกองทัพ พบกับหลูจวิ้นอี้ กงซุนเสิ้ง ก็เล่าเรื่องราวที่เสวนากับพระอาจารย์จื้อเจิน แล้วนำคาถาธรรมที่ได้มาส่งให้ดู หลูจวิ้นอี้ กงซุนเสิ้งอ่านแล้วต่างไม่เข้าใจ เซียวย่างว่า
“คาถาธรรม ฆราวาสจะเข้าใจได้อย่างไร”
1
ซ่งเจียงเร่งกองทัพให้รีบกลับกรุง ระหว่งทางมีชาวบ้านอุ้มลูกจูงหลานออกมาต้อนรับ เดินทัพมาหลายวันจนกระทั่งมาถึงตำบลหนึ่งเรียกว่า ตำบลวนาคู่ 双林镇 (ซวงหลินเจิ้น)
ตอนก่อนหน้า : ต้าเหลียวสามิภักดิ์
ตอนถัดไป : วนาคู่

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา