ขุนโจรเหลียงซาน 211 อาสาศึกเหอเป่ย
ซู่ไท่เว่ยและเจ้าซูมี่กลับจากเมืองเหลียวมาถึงกรุง เข้าเฝ้าฮ่องเต้ทูลรายงานผลงานของซ่งเจียงที่ชายแดน ขณะนี้กลับมาถึงกรุงตั้งค่ายอยู่นอกเมือง โอรสสวรรค์ตรัสชมแล้วให้หวงเหมินสื้อหลาง 黄门侍郎 ไปเชิญพวกซ่งเจียงให้สวมชุดเกราะมาเข้าเฝ้า
พวกซ่งเจียงรับพระบัญชาสวมชุดแพรใส่ชุดเกราะ เว้นแต่อู๋ย่ง กงซุนเสิ้ง หลู่จื้อเซิน อู่ซงที่ไม่มีเกราะ แขวนป้ายเงินป้ายทองประจำตัว เข้าเมืองทางประตูตงหัว 东华门 มาเข้าเฝ้ายังตำหนักเหวินเต๋อ 文德殿
โอรสสวรรค์ตรัสว่า “กว่าเหยิน 寡人 รู้ดีว่าพวกท่านต้องเหนื่อยยากกรำศึกที่ชายแดน ได้รับบาดเจ็บกันมาก กว่าเหยินเสียใจนัก”
ซ่งเจียงกราบทูลว่า “ด้วยพระบารมีของฝ่าบาท แม้พวกกระหม่อมจะมีการบาดเจ็บ แต่ก็ปลอดภัยทุกคน บัดนี้ข้าศึกยอมสวามิภักดิ์แล้ว ชายแดนสุขสงบ พระเดชานุภาพของฝ่าบาทปกแผ่ไปถึง พวกกระหม่อมหาได้เกรงความลำบากไม่”
โอรสสวรรค์รับสั่งให้สำนักเสนาบดีพิจารณายศตำแหน่งที่เหมาะสม พวกราชครูไฉ้จิง ซูมี่ถงก้วนหารือกันแล้วทูลว่า “ยศตำแหน่งของพวกซ่งเจียงนั้น ขอให้พวกกระหม่อมเป็นผู้พิจารณา”
ฮ่องเต้ทรงเห็นชอบ แล้วให้กวงลู่สื้อ 光禄寺 จัดเลี้ยงรับรอง อีกทั้งพระราชทานชุดแพร เกราะทอง ม้าชั้นดีให้แก่ซ่งเจียง เหล่าพวกหลูจวิ้นอี้พระราชทานเงินทองแพรพรรณ พวกซ่งเจียงกราบขอบพระมหากรุณาธิคุณ
ผ่านไปหลายวัน พวกซ่งเจียงพำนักอยู่ที่สถานีเฉินเฉียว ไม่มีข่าวคราวอันใดจากทางไฉ้จิงและถงก้วน
วันหนึ่งไต้จง นำสือสิ้วเข้าพบซ่งเจียงแล้วว่า
“ผู้น้องอยู่ว่างๆ ในค่าย จะขอพาน้องสือสิ้วออกไปเที่ยวสำรวจดูสักรอบ หากพบอะไรจะมารายงานพี่ท่าน”
ซ่งเจียงว่า “รีบไปรีบกลับ ข้าจะรอพวกท่านมาร่วมดื่ม”
ไต้จง สือสิ้วออกจากสถานีเฉินเฉียว เดินเท้ามาทางเหนือผ่านตลาดมาหลายแห่ง เห็นริมทางมีหลักศิลาแท่งหนึ่งสลักอักษรสามคำว่า “เวที ประดิษฐ์ อักษร 造字台” และยังมีอักษรขนาดเล็กอีกสองสามแถว แต่ตัวหนังสือถูกลมฝนสึกกร่อนไป
ไต้จงเพ่งอ่านดูแล้วว่า “เป็นสถานที่ประดิษฐ์อักษรของชางเจี๋ย 苍颉”
(ชางเจี๋ย 苍颉 ผู้ประดิษฐ์อักษรจีนตามตำนาน)
สือสิ้วหัวเราะแล้วว่า “พวกเราไม่มีธุระอะไรให้ท่านช่วย”
ทั้งสองหัวเราะแล้วเดินหน้าต่อมาถึงที่ว่างแห่งหนึ่งบนพื้นเต็มไปด้วยเศษหินเศษกระเบื้อง ทางเหนือมีซุ้มประตูศิลา มีอักษรสามคำสลักเหนือซุ้มว่า “เมือง ป๋อ ล่าง 博浪城”
ไต้จงรำพึงกับตนเอง แล้วกล่าวว่า “ที่แท้นี่คือจุดที่ฮั่นหลิวโหว 汉留侯 ลอบปลงพระชนม์ฉินสื่อหวง 秦始皇”
(ฮั่นหลิวโหว คือ จางเหลียง 张良 ทุ่มหินลอบปลงพระชนม์จิ๋นซีฮ่องเต้ แต่ไม่สำเร็จ)
ไต้จงกล่าวชมว่า “หลิวโหวยอดเยี่ยมนัก”
สือสิ้วว่า “เสียแต่ว่าหินพวกนี้ ทุ่มไม่ถูก”
ทั้งสองถอนหายใจ แล้วเดินต่อไปทางเหนือ ห่างจากค่ายมาแล้วยี่สิบกว่าลี้
สือสิ้วว่า “เดินกันมาครึ่งค่อนวัน หาที่นั่งดื่มก่อนกลับค่ายกันดีกว่า”
ไต้จงว่า “ข้างหน้านั่นไง ร้านอาหาร”
ทั้งสองเข้ามาหาที่นั่งสว่างริมหน้าต่าง ไต้จงเคาะโต๊ะตะโกนว่า “เอาเหล้ามา”
บริกรยกผักมาวางหกจาน แล้วถามว่า “นายท่าน รับเหล้าเท่าไรดี ขอรับ”
สือสิ้วว่า “มาก่อนสองเจี่ยว กับแกล้มอะไรอร่อยก็ทยอยยกมา”
สักพัก บริกรนำเหล้ามาสองเจี่ยว เนื้อวัวหนึ่งจาน เนื้อแพะหนึ่งจาน ไก่หนึ่งจาน
ทั้งคู่นั่งกินดื่มสนทนากันไป เห็นชายคนหนึ่งสะพายห่อผ้า มือถือร่ม สวมชุดดำ ผ้าแถบกว้างคาดเอว สวมสนับเข่า รองเท้าป่านปาตา เดินเหนื่อยหอบเข้าร้านมาหาที่นั่ง วางร่มและห่อผ้าลงแล้วตะโกนสั่ง “รีบเอาเนื้อกับเหล้ามา”
กว้อไม่ 过卖 (พนักงานร้าน) รีบนำเหล้ามาหนึ่งเจี่ยว ผักสามจาน ชายผู้นั้นว่า “ไม่ต้องมากพิธี รีบหั่นเนื้อมาหนึ่งจาน ข้ามีราชการด่วน” แล้วรีบยกเหล้ากรอกปาก
ไต้จงมองดูแล้วตรองว่า “หมอนี่เป็นข้าราชการ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร”
ไต้จงลุกขึ้นประสานมือแล้วถามชายผู้นั้นว่า “พี่ชาย มีเรื่องอันใดจึงรีบร้อนปานนี้”
ชายผู้นั้นวางตะเกียบลง เช็ดปากแล้วว่า “เถียนหู่ 田虎 ก่อกบฎที่เหอเป่ย 河北 ท่านรู้หรือไม่”
ไต้จงว่า “พวกเราก็พอรู้อยู่บ้าง”
ชายผู้นั้นว่า “เถียนหู่หมอนั่นเที่ยวยึดแว่นแคว้น ทหารหลวงทำอะไรมันไม่ได้ เร็วๆ นี้ก็ตีไก้โจว 盖州 แตก อีกไม่นานคงเข้าตีเว่ยโจว 卫州 ชาวเมืองผวากันอยู่ทั้งวันคืน ราษฎรนอกกำแพงเมืองพากันหนีหมด ท่านเจ้าเมืองจึงให้ข้ารีบนำรายงานมาส่งสำนักเสนาบดี”
กล่าวจบก็ลุกขึ้นสะพายห่อผ้าคว้าร่ม รีบจ่ายค่าเหล้า ก้าวออกนอกประตูแล้วถอนหายใจกล่าวว่า “ติดราชการมาอยู่นี่ ครอบครัวยังอยู่ในเมืองโน่น โอ้สวรรค์ โปรดประทานทัพช่วยเหลือมาโดยไว” แล้วก็รีบเข้ากรุงไป
ไต้จง สือสิ้วรีบจ่ายค่าอาหาร เร่งกลับค่ายนำข่าวที่ได้มารายงานซ่งเจียง ซ่งเจียงหารืออู๋ย่งว่า
“พวกเราอยู่กันว่างๆ มิสู้ทูลอาสาศึก ยกทัพไปปราบ”
อู๋ย่งว่า “เรื่องนี้จำต้องให้ท่านซู่ไท่เว่ยช่วยเป็นผู้เพ็ดทูล”
แล้วจึงนำความมาสอบถามผองพี่น้อง ทุกคนต่างยินดี
วันรุ่งขึ้น ซ่งเจียงนำทหารม้าสิบนายเข้าเมืองไปยังจวนซู่ไท่เว่ย ซู่ไท่เว่ยอยู่บ้าน รู้ว่าซ่งเจียงมาจึงให้บ่าวรีบเชิญเข้ามา พอพบหน้าทักทายกันแล้ว ไท่เว่ยก็ถามว่า
“ท่านขุนพล อุตส่าห์มาเยือนด้วยกิจอันใด”
ซ่งเจียงว่า “เรียนนายท่าน ผู้แซ่ซ่งทราบมาว่า เถียนหู่ก่อกบฎที่เหอเป่ย เข้ายึดแว่นแคว้น เปลี่ยนปีศักราช บัดนี้ได้เมืองไก้โจว เตรียมเข้าตีเว่ยโจว ทัพของซ่งเจียงนั้นว่างราชการมานาน พวกเราจึงอยากอาสาออกทำศึกปราบกบฎ จึงใคร่ขอให้นายท่านช่วยเพ็ดทูล”
ซู่ไท่เว่ยได้ฟังก็ชอบใจยิ่งนักว่า “พวกท่านขุนพลมีความจงรักภักดี ยอมทุ่มเทเพื่อบ้านเมือง ผู้แซ่ซู่ย่อมยินดีกราบทูลรับรอง”
ซ่งเจียงกล่าวขอบคุณ ซู่ไท่เว่ยจัดสุราอาหารเลี้ยงกันจนเย็น ซ่งเจียงจึงกลับค่ายนำความมาแจ้งเหล่าพี่น้อง
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮ่องเต้เสด็จออกว่าราชการยังตำหนักพีเซียง 披香殿 สำนักเสนาบดีทูลรายงานว่า
“เถียนหู่เหอเป่ยก่อกบฎ ยึดได้ห้าหัวเมือง ห้าสิบหกอำภอ เปลี่ยนปีศักราชตั้งตนเป็นอ๋อง บัดนี้ยึดได้หลิงชวน 陵川 เมืองไหวยโจว 怀州 ข้างเคียงหวาดผวา รีบรายงานด่วนเข้ามา”
โอรสสวรรค์ทรงตกพระทัย ตรัสถามเหล่าขุนนาง “พวกท่านมีผู้ใดจะอาสาทำศึกปราบโจร”
ซู่ไท่เว่ยก้าวออกมากราบทูลว่า “กระหม่อมฟังมาว่ากองกำลังกบฎของเถียนหู่บัดนี้ลุกลามดังไฟลามทุ่ง หากมิใช้กองทัพที่เข้มแข็งคงมิอาจกำจัดภัย บัดนี้ ทัพของท่านแม่ทัพหน้าซ่งชำนะศึกเหลียวกลับมายังตั้งค่ายอยู่นอกเมือง ฝ่าบาทโปรดมีพระบัญชาให้กรีธาทัพปราบกบฎ คงได้ชัยสมพระประสงค์”
โอรสสวรรค์พอพระทัยยิ่งนักมีพระราชโองการให้ซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้มาเข้าเฝ้าที่ตำหนักพีเซียง พอมาถึง ทรงตรัสว่า
“เจิ้น 朕 รู้ว่าพวกท่านกล้าหาญและภักดี บัดนี้ ขอให้พวกท่านนำทัพไปปราบเหอเป่ย พวกท่านจงอย่าได้เห็นแก่เหนื่อยยาก เร่งพิชิตศึกกลับมาโดยไว เจิ้นจักเลื่อนชั้นยศปูนบำเหน็จให้ตามควร”
ซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้ คำนับทูลว่า “พวกกระหม่อมขอปฏิบัติหน้าที่ที่ทรงมอบหมายจนสุดกำลังความสามารถ เรื่องความตายเป็นเรื่องรอง”
โอรสสวรรค์ทรงพอพระทัย แต่งตั้งซ่งเจียงเป็นแม่ทัพหน้าปราบอุดร 平北正先锋 หลูจวิ้นอี้เป็นรองแม่ทัพหน้าปราบอุดร พระราชทานสุรา เข็มขัดทอง ชุดแพร เกราะทอง และแพรพรรณแก่ทั้งสอง ขุนพลที่เหลือ พระราชทานเงินทองแพรพรรณ ยศศักดิ์เมื่อกลับมา เหล่านายกอง พระราชทานเงินทอง โดยให้ข้าหลวงเป็นผู้อัญเชิญสิ่งของพระราชทานไปมอบยังค่าย
แล้วทรงกำหนดวันออกเดินทัพ
ซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้กล่าวขอบพระทัย แล้วถวายบังคมลากลับค่าย เรียกประชุมเหล่าพี่น้อง แจ้งให้ตระเตรียมม้าอาวุธชุดเกราะให้พร้อมสำหรับออกเดินทางปราบเถียนหู่
วันรุ่งขึ้น ข้าหลวงนำสิ่งของมาพระราชทานแล้ว ซ่งเจียงก็สั่งการให้เหล่าแม่ทัพน้ำนำเรือรบออกเดินทางไปก่อน โดยล่องไปตามแม่น้ำเปี้ยน 汴河 เข้าสู่แม่น้ำเหลืองจนถึงเขตอำเภอหยวนอู่ 原武县 ให้หยุดรอรับทัพหลวงข้ามแม่น้ำ ทัพบกให้เตรียมพร้อมออกเดินทางตามไป
ตอนก่อนหน้า : วนาคู่
ตอนถัดไป : กิเลนหยกประเดิมชัย
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
