ขุนโจรเหลียงซาน 217 ด่านหูกวน
ซ่งเจียงกับผองพี่น้องสนทนารำลึกความหลังกำลังจับใจ แต่แรกเห็นหลี่ขุยสัปหงกอยู่กับโต๊ะ แล้วจู่จู่ก็เอาสองมือตบโต๊ะจนถ้วยจานกระดอนคว่ำ แขนเสื้อทั้งสองเลอะน้ำแกง ปากร้องว่า “แม่ เสือไปแล้ว”
พอหลี่ขุยลืมตาขึ้นมา เห็นแสงตะเกียงสว่างไสว ผองพี่น้องยังนั่งล้อมวงร่ำสุราอยู่ หลี่ขุยว่า “เชอะ แค่ฝัน แต่ก็สะใจ”
เหล่าพี่น้องว่า “ฝันอะไร ถึงได้ถูกใจนัก”
หลี่ขุยเล่าถึงฝันว่าแม่ยังไม่ตาย คุยกันอยู่ เสือก็มาตัดบท ผองพี่น้องพากันถอนหายใจ
หลี่ขุยเล่าถึงตอนที่ฆ่าพวกนักเลง แล้วเตะโต๊ะล้ม หลู่จื้อเซิน อู่ซง สือสิ้วปรบมือว่า “สะใจ”
หลี่ขุยหัวเราะแล้วว่า “ยังมีสะใจกว่านั้น” แล้วก็เล่าว่าได้จามขวานใส่หัวพวกไฉ้จิง ถงก้วน หยางเจี่ยน เกาฉิวสี่อำมาตย์โจร ผองพี่น้องปรบมือตะโกนลั่น “สะใจ สะใจ ไม่ฝันเพ้อ”
ซ่งเจียงว่า “พี่น้อง เบาเสียงหน่อย แค่ฝันไป ไม่จริงจัง”
หลี่ขุยกำลังถลกแขนเสื้อเล่าอย่างออกรสจึงว่า “นกเขาไรไม่จริงจัง ยังไม่เคยฝันสะใจถึงไส้ถึงพุงแบบนี้ แต่ก็มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องหนึ่ง ฝันว่ามีบัณฑิตให้ข้าท่องว่า
“要夷田虎族 须谐琼矢镞
จะล้างพันธุ์เถียนหู่
พึงคู่หัวศรหยก”
บอกว่าสิบคำนี้คือวิธีกำจัดเถียนหู่ ให้ข้าท่องให้ขึ้นใจ แล้วมาบอกแม่ทัพซ่ง”
ซ่งเจียง อู๋ย่งไขปริศนาไม่ออก
อันเต้าเฉวียนพอได้ยินคำว่า “หัวศรหยก 琼矢镞” ก็จะเอ่ยปากพูด จางชิงจ้องตาห้ามไว้ อันเต้าเฉวียนจึงยิ้มแล้วไม่พูด
อู๋ย่งว่า “ฝันนี้ประหลาดนัก หมดหิมะนี่เราจะเดินทัพกันต่อ” แล้วก็เลิกงาน แยกย้ายกันไปพักผ่อน
วันรุ่งขึ้นหิมะหยุดตก ซ่งเจียงหารือกับหลูจวิ้นอี้ อู๋ย่งในกระโจมแล้ว ตกลงให้แยกเป็นสองทัพบุกไปทางตะวันออกและตะวันตก
ทัพตะวันออกข้ามด่านหูกวน 壶关 เข้ายึดเมืองเจาเต๋อ 昭德 แล้วเดินทัพผ่านลู่เฉิง 潞城 หวีเส้อ 榆社 ตรงมาทางด้านหลังของรังโจร ผ่านต้ากู่ 大谷 มาสมทบทัพที่หลิงเสี้ยน 临县
ทัพตะวันตกเข้ายึดเมืองจิ้นหนิง 晋宁 ออกทางเขาฮว่อซาน 霍山 ยึดเมืองเฝินหยาง 汾阳 ผ่านทางเจี้ยซิว 介休 ผิงเหยา 平遥 ฉีเสี้ยน 祁县 ตรงมาทางตะวันตกเฉียงเหนือของเวยเสิ้ง 威胜 สมทบทัพที่หลิงเสี้ยน เข้ายึดเวยเสิ้ง จับเถียนหู่
ทัพของแม่ทัพซ่งเจียงมีขุนพลเอกโทสี่สิบเจ็ดนาย มีอู๋ย่งเป็นเสนาธิการ
มีหลินชง สว่อเชา สวีหนิง ซุนลี่ จางชิง ไต้จง จูถง ฝานยุ่ย หลี่ขุย หลู่จื้อเซิน อู่ซง เป้าสวี้ เซี่ยงชง หลีกุ่น ซ่านถิงกุย เว่ยติ้งกว๋อ หม่าหลิน เอี้ยนซุ่น เซี่ยเจิน เซี่ยเป่า ซ่งชิง หวางอิง หู้ซานเหนียง ซุนซิน กู้ต้าเส่า หลิงเจิ้น ทังหลง หลี่หยุน หลิวถัง เอี้ยนชิง เมิ่งคัง หวางติ้งลิ่ว ไฉ้ฝู ไฉ้ชิ่ง จูกุ้ย เผยเซวียน เซียวย่าง เจี่ยงจิ้ง เยว่เหอ จินต้าเจียน อันเต้าเฉวียน วี่เป่าสื้อ หวงฝู่ตวน โหวเจี้ยน ต้วนจิ่งจู้ สือเชียน และเกิ่งกง ขุนพลสามิภักดิ์ใหม่จากเหอเป่ย
ทัพของรองแม่ทัพหลูจวิ้นอี้มีขุนพลเอกโทสี่สิบนาย มีจูอู่เป็นเสนาธิการ
มีฉินหมิง หยางจื้อ หวงซิ่น โอวเผิง เติ้งเฟย เหลยเหิง หลวี่ฟาง กวอเสิ้ง เซวียนจ้าน เห่าซือเหวิน หันเทา เผิงฉี่ มู่ชุน เจียวถิ่ง เจิ้งเทียนโซ่ว หยางสยง สือสิ้ว โจวยวน โจวยุ่น จางชิง ซุนเอ้อเหนียง หลี่ลี่ เฉินต๋า หยางชุน หลี่จง ข่งหมิง ข่งเลี่ยง หยางหลิน โจวทง สือหย่ง ตู้เชียน ซ่งว่าน ติงเต๋อซุน กงว่าง เถาจงว่าง เฉาเจิ้ง เซวียหย่ง จูฟู่ ไป๋เสิ้ง
ซ่งเจียงแบ่งกำลังแล้วเสร็จ หารือกับหลูจวิ้นอี้ว่า
“บัดนี้ เราแบ่งกำลังเป็นสองทัพเพื่อบุกทางตะวันออกและตะวันตก น้องเราจะเลือกไปทางไหน”
หลูจวิ้นอี้ว่า “แม่ทัพใหญ่บัญชามา ทหารย่อมต้องปฏิบัติ จะให้เลือกได้อย่างไร”
ซ่งเจียงว่า “ถึงกระนั้น ก็ลองดูลิขิตฟ้า เขียนฉลากขึ้นมาแล้วเลือกคนละแผ่น”
เผยเซวียนเป็นผู้เขียนฉลากว่า ตะวันออก และ ตะวันตก ซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้ จุดธูปบูชาฟ้า แล้วซ่งเจียงก็จับฉลากขึ้นมาใบหนึ่งเขียนว่า ตะวันออก และแน่นอนว่าของหลูจวิ้นอี้ย่อมเป็น ตะวันตก รอหิมะละลายแล้วก็ออกเดินทาง ให้ฮวาหยง ต่งผิง ซือเอิน ตู้ซิง นำพลสองหมื่นอยู่รักษาไก้โจว
พอถึงวันที่หกได้ฤกษ์ออกเดินทัพ ซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้เตรียมพร้อมเดินทาง พลันมีรายงานมาว่าทหารจากอำเภอหยางเฉิง 阳城 และชิ่นสุ่ย 沁水 ซึ่งขึ้นกับไก้โจวนั้น ไม่พอใจเถียนหู่แต่จำใจต้องยอมตาม บัดนี้รู้ว่าทัพสวรรค์ยกมาถึงจึงจับตัวขุนพลรักษาเมืองมาส่ง หยางเฉิงจับตัวโค่วฝู 寇孚 ชิ่นสุ่ยจับตัวเฉินไข่ 陈凯 มาอยู่หน้าทัพ ผู้อาวุโสทั้งสองอำเภอนำราษฎรจูงแพะหาบสุรามามอบให้
ซ่งเจียงยินดียิ่งให้มอบรางวัลแก่ทหารทั้งสองอำเภอ ให้ติดประกาศปลอบขวัญราษฎร ส่วนโค่วฝู เฉินไข่ รู้ว่าทัพสวรรค์มาถึง ไม่รีบมาสามิภักดิ์ ให้ตัดหัวเซ่นธงเป็นการตักเตือนมิให้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง
วันนั้นทัพทั้งสอง ตั้งต้นออกเดินทางจากประตูทิศเหนือ ฮวาหยงนำสุรามาส่งทัพ ซ่งเจียงกำชับฮวาหยงให้รักษาเมืองจงดี ศัตรูถ้าจะมาตีเมือง มีแต่มาทางทิศเหนือที่ต้องระวัง คงไม่กล้ามาทางทิศใต้
ซ่งเจียงมอบสำเนาแผนที่แสดงชัยภูมิของสามจิ้นคัดลอกมาจากฉบับที่สวี่ก้วนจงมอบให้เอี้ยนชิง ให้แก่หลูจวิ้นอี้ แล้วแยกเดินทัพไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนหลูจวิ้นอี้เดินทัพไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ
ฮวาหยง ต่งผิง ซือเอิน ตู้ซิง ส่งซ่งเจียง หลูจวิ้นอี้แล้วกลับเข้าเมือง พอกลับถึงฮวาหยงสั่งการให้ตั้งค่ายเล็กสองค่ายทางเหนือห่างจากเมืองห้าลี้ ให้ซือเอิน ตู้ซิงนำทหารคนละห้าพันไปรักษาคนละค่ายคอยระวังศัตรูทางเหนือ ส่วนทางตะวันออกตะวันตกและทางใต้มีพวกสื่อจิ้น ไฉจิ้น กวนเสิ้งกำกับเมืองในแต่ละทิศ
กล่าวถึงทัพของซ่งเจียงจัดทัพเป็นสามทัพ หลินชง สว่อเชา สวีหนิง จางชิงนำพลหนึ่งหมื่นเป็นทัพหน้า ซุนลี่ จูถง เอี้ยนซุ่น หม่าหลิน ซ่านถิงกุย เว่ยติ้งกว๋อ ทังหลง หลี่หยุนนำพลหนึ่งหมื่นเป็นทัพหลัง ซ่งเจียงนำพวกที่เหลือพลสามหมื่นเป็นทัพหลวง เดินทัพออกจากไก้โจวมาได้สามสิบกว่าลี้ ถึงเทือกเขาแห่งหนึ่งมีลักษณะประหลาด
万叠流岚鳞次密，数峰连峙雁成行。
岭颠崖石如城郭，插天云木绕苍苍。
หมอกล่องลอยหมื่นเกล็ดซ้อนขนัด
ยอดต่อยอดจัดเรียงแถวห่านป่า
ผาต่อผาก่อดังกำแพงนครา
เขียวชอุ่มเสียดฟ้าล้วนยอดไม้
ซ่งเจียงกำลังชมทัศนียภาพอยู่นั้น หลี่ขุยพลันชี้ไปแล้วบอกว่า “ท่านพี่ เขาเทือกนี้เหมือนในฝันข้าไม่มีผิด”
ซ่งเจียงให้ตามเกิ่งกงมาถามว่า “ท่านอยู่ที่นี่มานาน คงพอรู้จักเขาเทือกนี้ ตามแผนที่ของสวี่ก้วนจง เทือกเขาทางตะวันออกของเมืองเรียกว่าเทือกเขาสระสวรรค์ 天池 (เทียนฉือ)”
หลี่ขุยว่า “บัณฑิตในความฝันก็เรียกว่าเทือกสระสวรรค์ ข้าเองเกือบลืมไป”
เกิ่งกงว่า “เทือกเขานี้มีชื่อว่าสระสวรรค์จริง ผาหินบนยอดเรียงตัวกันเหมือนแนวกำแพง คนโบราณเอาไว้หลบซ่อนจากทหาร คนท้องถิ่นเชื่อว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์สิงสถิตอยู่ ตกกลางคืน กลางผาหินจะมีแสงสว่างสีแดง คนตัดฟืนบอกกันว่าริมผามีกลิ่นหอมประหลาดเตะจมูก”
ซ่งเจียงว่า “เช่นนี้ ก็ตรงตามความฝันของหลี่ขุย”
วันนั้นเดินทัพได้หกสิบลี้ก็หยุดตั้งค่าย วันต่อมาอีกไม่ถึงวันก็มาถึงด่านหูกวน 壶关 จึงตั้งค่ายลงห่างจากด่านห้าลี้
ด่านหูกวนตั้งอยู่ตีนเขาทางตะวันออก มีสันฐานคล้ายกาต้มน้ำจึงเรียกว่า หู 壶 (กาน้ำ) ด่านตั้งขึ้นตั้งแต่สมัยฮั่น ทางตะวันออกติดต่อกับเขาเป้าตู๋ 抱犊山 ด่านหูกวนจึงอยู่ระหว่างสองเทือกเขา ตั้งอยู่ห่างจากเมืองเจาเต๋อมาทางใต้แปดสิบลี้ เป็นชัยภูมิสำคัญป้องกันเมือง ในด่านมีทหารเอกของเถียนหู่เฝ้าอยู่แปดนาย คือ ซานสื้อฉี 山士奇 ลู่ฮุย 陆辉 สื่อติ้ง史定 อู๋เฉิง 吴成 จ้งเหลียง 仲良 หยุนจงอู่ 云宗武 อู่ซู่ 伍肃 จู๋จิ้ง 竺敬
ซานสื้อฉี 山士奇 เดิมเป็นลูกเศรษฐีเมืองชิ่นโจว มีพละกำลังมากชอบฝึกทวนกระบอง ฆ่าคนตายจึงหลบหนีมาอาศัยบารมีเถียนหู่ ปราบศัตรูมีความชอบได้รับตำแหน่งตูเจียน 都监 ผู้บัญชาการทหาร ใช้กระบองเหล็กหนักสี่สิบชั่งเป็นอาวุธ เพลงยุทธช่ำชอง พอเถียนหู่รู้ว่าราชสำนักซ่งส่งพวกซ่งเจียงมาทำศึก ก็ให้ซานสื้อฉีมาที่เจาเต๋อ คัดทหารฝีมือดีหนึ่งหมื่นนายมารักษาด่านหูกวนร่วมกับลู่ฮุย ให้ปฏิบัติหน้าที่ได้ตามที่เห็นควร ไม่ต้องเพ็ดทูลล่วงหน้า
ซานสื้อฉีมาถึงด่านหูกวนก็รู้ข่าวไก้โจวแตกแล้ว คาดการณ์ได้ว่า ทัพซ่งจะยกมาชิงด่านเป็นแน่ จึงเตรียมพร้อมตลอดเวลา พอได้รับรายงานว่าทัพซ่งมาตั้งค่ายห่างจากด่านไปห้าลี้ จึงนำพลหนึ่งหมื่น พร้อมขุนพลสื่อติ้ง จู๋จิ้ง จ้งเหลียงออกรับศึก ตั้งพยุหะประจัญหน้าทัพซ่ง สองฝ่ายต่างโบกธงลั่นกลองรบเรียกขวัญ ธงทัพด่านแหวกออก ขุนพลใหญ่ขี่ม้าขึ้นหน้า
凤翅明盔稳戴，鱼鳞铠甲重披。
锦红袍上织花枝，狮蛮带琼瑶密砌。
纯钢铁棍紧挺，青毛鬃马频嘶。
壶关新到大将军，山都监士奇便是。
สวมหมวกศึกปีกหงส์
เกราะผจงซ้อนเกล็ดปลาหนา
ชุดแพรแดงลายผกา
หยกขนัดเข็มขัดสิงห์อยู่
กวัดกระบองเหล็กกล้า
ม้าแผงเขียวคะนองกู่
ขุนพลใหม่ด่านหู
ตูเจียนนามซานสื้อฉี
ซานสื้อฉีตะโกนลั่น “โจรไพร่หนองน้ำ บังอาจมาบุกรุกชายแดนข้า”
หัวเสือดาวหลินชงทะยานม้าออกหน้า “โจรสถุล ทัพสวรรค์มาถึง อย่าคิดต่อต้าน” แล้วถือทวนควบม้าเข้าหาสื้อฉี รบกันไปได้ห้าสิบกว่าเพลงไม่รู้แพ้ชนะ หลินชงแอบชมว่าฝีมือดีจริง
จู๋จิ้งเห็นสื้อฉีเอาชนะไม่ได้ จึงควงง้าวควบม้ามาหมายรุม ศรไร้ขนจางชิงออกสกัด รบกันไปยี่สิบกว่าเพลง จางชิงกำลังตก ชักม้าหนี จู๋จิ้งกวดติดมา จางชิงเก็บทวน ล้วงหยิบหิน บิดตัวกลับเล็งแล้วซัดใส่หน้าถูกดั้งจมูก เลือดสดไหล ตีลังกาตกจากหลังม้า จางชิงกลับม้าถือทวนจะมาซ้ำ สื่อติ้ง จ้งเหลียงควบม้าออกมาช่วยพาจู๋จิ้งรอดกลับไปได้
บนด่านเห็นฝ่ายตนเพลี่ยงพล้ำจึงลั่นม้าล่อให้ถอย ซ่งเจียงก็ตีม้าล่อสั่งถอยบ้าง พอกลับถึงค่าย ซ่งเจียงปรึกษาอู๋ย่งว่า “วันนี้ล้มขุนพลไปได้คนหนึ่ง พอข่มขวัญได้บ้าง แต่ชัยภูมิด่านแห่งนี้คับขันอยู่ ควรใช้แผนใดเข้าตี”
หลินชงว่า “พรุ่งนี้ ข้าจะออกท้ารบ คงฆ่านายทัพโจรได้สักคน เหล่าพี่น้องก็บุกพร้อมกัน”
อู๋ย่งว่า “ท่านขุนพลอย่าใจร้อน ซุ่นอู่ว่า ไม่อาจชนะ ให้รักษา อาจชนะ จงโจมตี พวกเรายังไม่อาจเอาชนะ จำตั้งมั่นไว้ก่อน ต่อมีเงื่อนไขชนะได้จึงเข้าตี”
ซ่งเจียงว่า “ท่านเสธ.กล่าวได้ดี”
ตอนก่อนหน้า : หลี่ขุยอาละวาดสระสวรรค์
ตอนถัดไป : กวนเสิ้งเกลี้ยกล่อมสามขุนพล
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
