#26 TOB - บทที่ 8️⃣ Delving into the psychosphere
ดำดิ่งสู่ไซโคสเฟียร์ (บันทึกแห่งดาวนพเคราะห์)(3) : #จุดจบแห่งทวีปมู
▪️ผู้แปล : คุณ♾️อุดม (แอดมิน)
Immediately, I was witnessing an extraordinary meeting, presided over by the King and restricted to his six advisers. I was told the matter was serious when the King met only with these six.
ในทันใดนั้น ข้าพเจ้าได้เป็นประจักษ์พยานในการประชุมพิเศษ ซึ่งมีพระราชาเป็นประธานและจำกัดเพียงที่ปรึกษาทั้งหกของพระองค์เท่านั้น ข้าพเจ้าได้รับแจ้งว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงเมื่อพระราชาพบกับทั้งหกท่านนี้
The King had aged significantly, for we had leapt forward in time by twenty years. Everyone present looked grave, as they discussed the technical worth of their seismographs and I was able to understand it all within one-hundredth of a second: I could follow the course of their discussions as if I was one of them!
พระราชาทรงชราลงอย่างมาก เพราะเราได้ก้าวข้ามเวลาไปยี่สิบปี ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นดูเคร่งขรึม ขณะที่พวกเขาหารือถึงคุณค่าทางเทคนิคของเครื่องวัดแผ่นดินไหว และข้าพเจ้าสามารถเข้าใจทั้งหมดได้ภายในหนึ่งในร้อยของวินาที: ข้าพเจ้าสามารถติดตามการสนทนาของพวกเขาราวกับว่าข้าพเจ้าเป็นหนึ่งในพวกเขา❗
One of the advisers was claiming that the equipment had, on occasions, proved unreliable but there was no great cause for concern. Another stated that the seismograph was perfectly accurate since that very model had proven itself at the time of the first catastrophe, occurring in the west of the continent...
ที่ปรึกษาคนหนึ่งอ้างว่าอุปกรณ์เคยพิสูจน์แล้วว่าไม่น่าเชื่อถือในบางครั้ง แต่ก็ไม่มีเหตุให้กังวลมากนัก อีกคนหนึ่งกล่าวว่าเครื่องวัดแผ่นดินไหวนั้นแม่นยำอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากรุ่นนั้นได้พิสูจน์ตัวเองแล้วในช่วงหายนะครั้งแรกที่เกิดขึ้นทางตะวันตกของทวีป…
As they spoke, the palace began to tremble, like leaves on a tree in the wind.
The King rose, his eyes wide with surprise and fear: two of his advisers fell from their seats. Outside, a great din seemed to come from the town.
ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน พระราชวังเริ่มสั่นสะเทือน เหมือนใบไม้บนต้นไม้ที่ถูกลมพัด
พระราชาทรงลุกขึ้น พระเนตรเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและความกลัว : ที่ปรึกษาสองคนตกจากที่นั่ง ภายนอก เสียงอึกทึกดูเหมือนจะมาจากในเมือง
The scene changed and suddenly, we were outside. The moon was full and illuminated the gardens of the palace. All had become calm again - too calm. The only sound heard was a dull rumbling, coming from the edge of town...
ฉากเปลี่ยนไปและทันใดนั้น เราก็อยู่ข้างนอก พระจันทร์เต็มดวงส่องสว่างสวนของพระราชวัง ทุกอย่างกลับสงบอีกครั้ง - สงบเกินไป เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงครืนๆที่มาจากชายเมือง…
Suddenly, the servants ran from the palace and scurried in all directions. Several of the columns supporting the globes that lit up the avenue lay on the ground - smashed. Emerging quickly from the palace, the king and his ‘entourage’ climbed on to a flying platform and headed immediately for the airport. We followed them. Around the flying vessels on the field, and in the terminal, confusion reigned. Some people were making a dash for the vessels, screaming and shoving.
ทันใดนั้น บรรดาคนรับใช้วิ่งออกจากพระราชวังและกระจัดกระจายไปทุกทิศทาง เสาหลายต้นที่รองรับโคมไฟทรงกลมที่ส่องสว่างถนนล้มลงบนพื้น - แตกกระจาย พระราชาและคณะผู้ติดตามเสด็จออกจากพระราชวังอย่างรวดเร็ว ขึ้นไปบนแท่นบินและมุ่งหน้าไปยังสนามบินทันที เราตามพวกเขาไปรอบๆยานบินในสนาม และในอาคารผู้โดยสาร ความสับสนวุ่นวายเข้าครอบงำ บางคนวิ่งพรวดพราดไปที่ยาน กรีดร้องและผลักดันกัน
The King’s flying platform moved quickly towards one of the vehicles that stood apart from the others: he and his followers boarded it. Other craft were already taking off, when a deafening sound rose from the depths of the Earth - a strange, continuous sound like thunder.
แท่นบินของพระราชาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วไปยังยานลำหนึ่งที่จอดแยกออกจากลำอื่นๆ : พระองค์และผู้ติดตามขึ้นประทับ ยานลำอื่นๆ กำลังบินขึ้นแล้ว ในตอนที่เสียงกึกก้องดังขึ้นจากใต้พิภพ - เสียงแปลกๆดังต่อเนื่องเหมือนฟ้าร้อง
The airfield suddenly ripped apart like a sheet of paper, and an enormous column of fire enveloped us. The vessels that had just taken off were trapped in the middle of the flames and exploded. The people who had been running on the airfield were lost in the crevasse. The king’s vessel, still on the ground, caught fire and exploded.
#สนามบินในทันใดนั้นฉีกขาดเหมือนแผ่นกระดาษ_และเสาเพลิงมหึมาห่อหุ้มพวกเรา #ยานที่เพิ่งบินขึ้นไปติดอยู่กลางเปลวเพลิงและระเบิด #ผู้คนที่กำลังวิ่งอยู่บนสนามบินสูญหายไปในรอยแยก #ยานของพระราชาที่ยังอยู่บนพื้นติดไฟและระเบิด
At this moment, as if the King’s death had been a signal, we saw the great pyramid topple in a single block into the crevasse, which was extending along the plateau, widening by the second. The pyramid had balanced for a moment on the edge of the crevasse, then, with a violent shudder, it was swallowed into the flames.
ในขณะนั้น ราวกับว่าการสวรรคตของพระราชาเป็นสัญญาณ #เราเห็นมหาปิรามิดล้มลงทั้งก้อนลงสู่รอยแยก_ซึ่งกำลังขยายตัวไปตามที่ราบ_กว้างขึ้นในทุกวินาที ปิรามิดทรงตัวอยู่บนขอบรอยแยกครู่หนึ่ง จากนั้น ด้วยแรงสั่นสะเทือนอันรุนแรง #มันก็ถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง
Again the scene changed. We had a view of the seaport and the town, which seemed to undulate like waves on the ocean. Buildings began to collapse accompanied by screams of terror in the scenes of horror that appeared and disappeared among the flames.
ฉากเปลี่ยนอีกครั้ง เรามองเห็นท่าเรือและเมือง ซึ่งดูเหมือนโคลงเคลงราวกับคลื่นในมหาสมุทร อาคารต่างๆเริ่มพังทลายพร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวในฉากสยองขวัญที่ปรากฏและหายไปท่ามกลางเปลวเพลิง
Deafening explosions occurred, originating I learned, from deep below the surface of the Earth. Entire ‘suburbs’ plunged into the earth; then huge pieces of the continent followed suit. The ocean rushed in to fill the immense chasms being created and suddenly, the entire plateau of Savanasa sunk into the waters, like an enormous foundering liner, but much quicker. Powerful whirlpools were formed and, within them, I could see people desperately clinging to wreckage, trying in vain, to survive.
เกิดเสียงระเบิดดังอื้ออึง ซึ่งข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่ามาจากใต้พื้นผิวโลกในระดับลึก ‘ชานเมือง’ ทั้งหมดจมหายลงไปในพื้นดิน จากนั้น #ชิ้นส่วนมหึมาของทวีปก็จมตามลงไปด้วย #มหาสมุทรไหลบ่าเข้ามาเติมเต็มเหวลึกขนาดมหึมาที่กำลังก่อตัว และในทันใดนั้น #ที่ราบสูงทั้งหมดของซาวานาซ่าก็จมลงสู่ผืนน้ำ เหมือนเรือขนาดใหญ่ที่กำลังอับปาง แต่เร็วกว่ามาก เกิดน้ำวนพลังมหาศาล และภายในนั้น ข้าพเจ้าเห็นผู้คนเกาะซากปรักหักพังอย่างสิ้นหวัง พยายามเอาตัวรอดอย่างไร้ผล
It was horrifying for me to witness such a cataclysm, even knowing that it had occurred 14 500 years ago.
มันเป็นเรื่องน่าสะพรึงกลัวสำหรับข้าพเจ้าที่ได้เห็นภัยพิบัติครั้งใหญ่เช่นนี้ แม้จะรู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อ 14,500 ปีที่แล้ว
We began a very rapid ‘tour’ of the continent, finding everywhere, the same disasters. Water rushed in gigantic waves over the remaining plains, submerging them. We approached a volcano that had just erupted, and nearby, we saw rocks begin to move with a regular motion, as though a gigantic hand was lifting them above the lava flow and creating a mountain before our very eyes. This seemed to take as little time in happening, as the plateau of Savanasa had taken to disappear.
พวกเราเริ่ม ‘เยี่ยมชม’ ไปทั่วทวีปอย่างรวดเร็ว พบเห็นหายนะเดียวกันในทุกที่ น้ำซัดเข้ามาเป็นคลื่นยักษ์ท่วมที่ราบที่เหลืออยู่ จมมิดหายไปจนหมด เราเข้าใกล้ภูเขาไฟที่เพิ่งปะทุ และใกล้ๆกันนั้น เราเห็นก้อนหินเริ่มเคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอ #ราวกับมือยักษ์กำลังยกพวกมันขึ้นเหนือธารลาวาและสร้างภูเขาต่อหน้าต่อตาเรา #เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะใช้เวลาน้อยพอๆกับที่ที่ราบสูงซาวานาซ่าใช้ในการหายไป
The scene vanished again, to be repeated by another.
ฉากเปลี่ยนไปอีกครั้ง แล้วถูกแทนที่ด้วยฉากอื่น
‘We are arriving in South America, Michel, where the cataclysm has not yet had effect. We’ll have a look at the coast here and the port of Thiacuano. In time, we’ve gone back to just prior to the first tremor, when the King of Mu was meeting with his advisers.’
“เรากำลังมาถึงอเมริกาใต้แล้ว มิเชล ที่ซึ่งภัยพิบัติยังไม่ส่งผล เราจะดูชายฝั่งที่นี่และที่ท่าเรือเธียคัวโน ในแง่เวลา เราย้อนกลับไปยังช่วงก่อนการสั่นสะเทือนครั้งแรก ตอนที่พระราชาแห่งมูกำลังประชุมกับที่ปรึกษาของพระองค์”
We were on the quays of the large seaport of Thiacuano. It was night and a full moon lit up the land, although quite soon it would set. In the east, a faint lightening of the sky heralded the approach of dawn. All was quiet. Watchmen patrolled the quays where numerous boats were moored.
เราอยู่บนท่าเทียบเรือของท่าเรือใหญ่เธียคัวโน มันเป็นเวลากลางคืนและพระจันทร์เต็มดวงกำลังส่องสว่างแผ่นดิน แม้ว่าอีกไม่นานมันจะลับขอบฟ้า ทางทิศตะวันออก ท้องฟ้าที่สว่างขึ้นเล็กน้อยบ่งบอกถึงการมาถึงของรุ่งอรุณ ทุกอย่างเงียบสงบ ยามลาดตระเวนบนท่าเทียบเรือที่มีเรือจอดเทียบท่าอยู่มากมาย
A few rowdy revellers were entering a building on which a small night light shone. Here, we could see some of the spherical globes of Mu - but just a few.
นักท่องราตรีที่ส่งเสียงดังไม่กี่คนกำลังเข้าไปในอาคารที่มีไฟกลางคืนดวงเล็กส่องสว่างอยู่ ที่นี่ เราเห็นโคมไฟทรงกลมของมูบ้าง - แต่มีไม่มาก
We flew over the canal, where several ships could be seen heading in the direction of the inland sea (now Brazil).
เราบินข้ามคลอง ที่ซึ่งมองเห็นเรือหลายลำมุ่งหน้าไปทางทะเลใน (ปัจจุบันคือบราซิล)
Our group ‘came to rest’ on the bridge of a pretty sailing ship. A gentle breeze coming from the west pushed the vessel from behind. It carried little sail, as it negotiated a zone congested with numerous boats. There were three masts on deck, quite modern in style, and of about 70 metres in length. Judging by the shape of its hull, it would be capable of significant speed in open waters.
กลุ่มของเรา ‘หยุดพัก’ บนสะพานเรือใบสวยงาม สายลมอ่อนๆพัดมาจากทิศตะวันตกดันเรือจากด้านหลัง ใบเรือกางได้ไม่มากนัก ขณะแล่นผ่านเขตที่มีเรือหนาแน่น บนดาดฟ้ามีเสาสามต้น ค่อนข้างทันสมัยมีสไตล์ และมีความยาวประมาณ 70 เมตร ตัดสินจากรูปทรงของตัวเรือ มันน่าจะทำความเร็วได้สูงในน่านน้ำเปิด
A moment later, we found ourselves in a large seaman’s cabin, furnished with a good dozen bunks, all occupied.
ในวินาทีต่อมา เราพบตัวเองในห้องพักกะลาสีเรือขนาดใหญ่ มีเตียงสองชั้นสิบกว่าเตียง ทุกเตียงมีคนนอนอยู่
Everyone was asleep, apart from two men of about thirty years of age, who, by their physical appearance, probably came from Mu. They sat at a table, engrossed in a game, which might well have been mahjong. My attention was drawn to one of the pair - perhaps older than his companion - whose long dark hair was tied back in a red scarf. I was attracted to him as a piece of iron is to a magnet and, in an instant I was upon him, taking my companions with me.
ทุกคนหลับหมด ยกเว้นชายสองคนอายุราวสามสิบปี ซึ่งจากลักษณะทางกายภาพ น่าจะมาจากมู พวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะ หมกมุ่นอยู่กับเกมที่อาจเป็นไพ่นกกระจอก ความสนใจของข้าพเจ้าถูกดึงดูดไปที่ชายคนหนึ่งในสองคนนั้น - อาจจะแก่กว่าเพื่อนของเขา - ผมยาวสีดำของเขาถูกมัดด้วยผ้าพันคอสีแดง ข้าพเจ้าถูกดึงดูดไปหาเขาราวกับแท่งเหล็กถูกดึงดูดด้วยแม่เหล็ก และในชั่วพริบตา ข้าพเจ้าก็เข้าไปในตัวเขา พาเพื่อนร่วมทางไปด้วย
As I passed through him, I felt an almost electric stimulation - and a sensation of love, such as I had never felt before, invaded my being. I felt an indefinable oneness with him and I passed through him again and again.
เมื่อข้าพเจ้าผ่านเข้าไปในตัวเขา ข้าพเจ้ารู้สึกถึงการกระตุ้นคล้ายไฟฟ้า - #และความรู้สึกของความรักที่ข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกมาก่อนได้แผ่ซ่านเข้าสู่จิตใจ #ข้าพเจ้ารู้สึกถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับเขาอย่างบอกไม่ถูก และข้าพเจ้าผ่านเข้าออกตัวเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
‘This is easily explained, Michel. In this man, you are reunited with your Astral body. This is you, in one of your previous lives. However, you are here as an observer and no purpose is served by trying to re-live this time. Do not get involved.’
‘เรื่องนี้อธิบายได้ง่ายๆ มิเชล #ในชายคนนี้_คุณได้พบกับร่างแอสตรัล_กายทิพย์_ของคุณอีกครั้ง #นี่คือคุณในชาติภพก่อน อย่างไรก็ตาม #คุณอยู่ที่นี่ในฐานะผู้สังเกตการณ์ และ #ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามย้อนกลับไปมีชีวิตในช่วงเวลานั้น_อย่าเข้าไปพัวพัน’
With regret, I ‘followed’ my companions back to the bridge.
ด้วยความเสียดาย ข้าพเจ้า ‘ตาม’ เพื่อนร่วมทางกลับไปที่สะพานเรือ
Suddenly, in the distance to the west, a loud explosion was heard, then another nearer. Still in the west, the sky began to glow. Closer still, amid much sharper explosions, we watched the eruption of a volcano that lit up the western sky for about a 30 kilometre radius.
ทันใดนั้น ในระยะไกลทางทิศตะวันตก มีเสียงระเบิดดังขึ้น แล้วตามด้วยอีกเสียงที่ใกล้กว่า ยังคงอยู่ทางทิศตะวันตก ท้องฟ้าเริ่มเรืองแสง ใกล้เข้ามาอีก ท่ามกลางเสียงระเบิดที่ดังกว่ามาก #เราดูการปะทุของภูเขาไฟที่ส่องสว่างท้องฟ้าตะวันตกด้วยรัศมีประมาณ_30_กิโลเมตร
On the canal and in the port, we were aware of a feverish agitation as cries rang out and sirens sounded.
บนคลองและที่ท่าเรือ เราตระหนักได้ถึงความวุ่นวายอย่างเร่งร้อน เสียงร้องดังขึ้นและหวอสัญญาณดังกึกก้อง
We heard running footsteps and the sailors from below spilled on to the bridge. Among them, I could see the sailor who ‘wore’ my Astral body, just as frightened as his companions and I felt an enormous wave of sympathy for the panic-stricken ‘self’.
เราได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่ง และกะลาสีจากข้างล่างทะลักขึ้นมาบนสะพานเรือ ในบรรดาพวกเขา ข้าพเจ้าเห็นกะลาสีที่ถูก ‘สวมใส่’ โดยร่างแอสตรัล (กายทิพย์) ของข้าพเจ้า หวาดกลัวเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงานของเขา และข้าพเจ้ารู้สึกได้ถึงคลื่นความเห็นอกเห็นใจอันมหาศาลต่อ ‘ตัวเอง’ ที่กำลังตื่นตระหนกนั้น
On the outskirts of the town, in the glow of the volcano, I saw a shining sphere fly very rapidly up into the sky, and eventually, disappear from sight.
ที่ชานเมือง ในแสงของภูเขาไฟ ข้าพเจ้าเห็นทรงกลมเรืองแสงบินขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็วมาก และในที่สุดก็หายลับไปจากสายตา
‘Yes, that was one of our spacecraft,’ explained Thao. ‘It will observe the cataclysm from very high. There are seventeen people on board, who will do what they can to help survivors, but this will be very little. Watch.’
“ใช่ #นั่นคือยานอวกาศลำหนึ่งของพวกเรา” เธาว์อธิบาย “#มันจะทำการสังเกตการณ์ภัยพิบัตินี้จากที่สูงมาก มีคนสิบเจ็ดคนบนยาน #ที่จะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยผู้รอดชีวิต_แต่คงช่วยได้น้อยมาก ดูสิ”
The ground began to shake and rumble. Three more volcanoes surged from beneath the surface of the ocean near the coast, only to be engulfed by the waters as quickly as they had appeared. At the same time, it caused a tidal wave of about 40 metres in amplitude to surge towards the coast with an infernal noise. Before it reached the town however, the land beneath us began to rise.
The port, the town and the countryside beyond - a whole section of the continent - rose rapidly, blocking the assault of the waves. In order to see better, we rose higher. I was reminded of a gigantic animal arching its back as it stretched, after extricating itself from a burrow.
พื้นดินเริ่มสั่นและส่งเสียงครืน ภูเขาไฟอีกสามลูกผุดขึ้นมาจากใต้ผิวมหาสมุทรใกล้ชายฝั่ง เพียงเพื่อจะถูกกลืนหายไปโดยน้ำเร็วพอๆกับตอนที่มันปรากฏขึ้น ในเวลาเดียวกัน มันก็ทำให้เกิดคลื่นสึนามิสูงประมาณ 40 เมตร ซัดเข้าหาชายฝั่งด้วยเสียงดังอย่างโหดเหี้ยม
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มันจะถึงเมือง พื้นดินใต้เราเริ่มยกตัวสูงขึ้น ท่าเรือ เมือง และชนบทที่อยู่ไกลออกไป - ส่วนหนึ่งของทวีปทั้งหมด - ยกตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ขวางการโจมตีของคลื่น เพื่อจะมองให้เห็นชัดขึ้น เราลอยสูงขึ้น ข้าพเจ้านึกถึงสัตว์ยักษ์ที่แอ่นหลังขณะที่มันยืดตัว หลังจากดิ้นรนจนหลุดออกจากโพรง
The cries of the people reached us as a Dantean screech. They were mad with panic, for they were rising with the town, as though in a lift, and it seemed their ascent would never stop.
เสียงร้องของผู้คนดังมาถึงเราเหมือนเสียงกรีดร้องในนรก พวกเขาคลุ้มคลั่งด้วยความตื่นตระหนก เพราะพวกเขากำลังลอยขึ้นไปพร้อมกับเมือง ราวกับอยู่ในลิฟต์ และดูเหมือนว่าการลอยขึ้นของพวกเขาจะไม่มีวันสิ้นสุด
The boats had been smashed to pieces on rocks hurled from the ocean, and I watched as the sailor we had left behind was literally pulverised. One of my ‘selves’ had just returned to its source.
เรือถูกทำลายจนแหลกเป็นชิ้นๆ บนก้อนหินที่พุ่งมาจากมหาสมุทร และข้าพเจ้าได้เห็นกะลาสีที่เราทิ้งไว้ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด หนึ่งใน ‘ตัวตน’ ของข้าพเจ้าเพิ่งกลับคืนสู่ต้นกำเนิด
It seemed the Earth was completely remodelling its shape. The town disappeared as thick black clouds rolled in rapidly from the west, showering the land with lava and ash, spewed from the volcanoes. Two words of description came to mind at that moment: ‘grandiose’ and ‘apocalyptic’.
ดูเหมือนโลกกำลังปรับเปลี่ยนรูปร่างตัวเองใหม่ทั้งหมด เมืองหายไปขณะที่เมฆดำหนาทึบพัดเข้ามาอย่างรวดเร็วจากทิศตะวันตก โปรยฝนลาวาและเถ้าถ่านที่พ่นออกมาจากภูเขาไฟลงสู่แผ่นดิน สองคำที่อธิบายได้ผุดขึ้นในความคิด ณ ขณะนั้น : ‘ยิ่งใหญ่’ และ ‘วินาศสันตะโร’
Everything blurred and I felt my companions close around me. I was aware of a silvery-grey cloud moving away from us at a dizzying speed and then Thiaoouba appeared. I had the impression that we were pulling on the silvery threads, in order to return quickly to our physical bodies that seemed to be waiting for us - huge like mountains and shrinking as we approached.
ทุกอย่างพร่าเลือน และข้าพเจ้ารู้สึกถึงเพื่อนร่วมทางที่อยู่รอบตัว #ข้าพเจ้าเห็นเมฆสีเทาเงินเคลื่อนห่างจากเราด้วยความเร็วน่าเวียนหัว และจากนั้นเทียร์อูบาห์ก็ปรากฏขึ้น #ข้าพเจ้ารู้สึกราวกับว่าเรากำลังดึงเส้นใยสีเงิน_เพื่อกลับคืนสู่ร่างทางกายภาพของเราอย่างรวดเร็ว ที่ดูเหมือนกำลังรอเราอยู่ - #ใหญ่โตเหมือนภูเขาและหดเล็กลงเมื่อเราเข้าใกล้
My astral eyes appreciated the beauty of the colours here on this ‘golden’ planet, after enduring the nightmares we had just left behind.
ดวงตาแอสตรัล (กายทิพย์) ของข้าพเจ้าชื่นชมความงามของสีสันที่นี่บนดาวเคราะห์ ‘สีทอง’ นี้ หลังจากทนกับฝันร้ายที่เราเพิ่งจากมา
I felt the hands which were touching my physical body let go. Opening my eyes, I looked around me. My companion stood up, smiling, and Thao asked me if I was all right.
ข้าพเจ้ารู้สึกถึงมือที่สัมผัสร่างทางกายภาพของข้าพเจ้าปล่อยมือ เมื่อลืมตา ข้าพเจ้ามองไปรอบๆ เพื่อนร่วมทางของข้าพเจ้ายืนขึ้น ยิ้ม และเธาว์ถามข้าพเจ้าว่าเป็นอย่างไรบ้าง
‘Very well, thank you. I am very surprised it is still light outside.’
“สบายดีมาก ขอบคุณ ผมประหลาดใจมากที่ข้างนอกยังสว่างอยู่”
‘Of course it is still light, Michel. How long do you think we were away?’
“แน่นอนว่ายังสว่างอยู่ มิเชล คุณคิดว่าเราไปนานแค่ไหนกัน❓”
‘I really don’t know. Five or six hours?’
“ไม่รู้สิ ห้าหรือหกชั่วโมงกระมั้ง❓”
‘No,’ said Thao, amused. ‘No more than fifteen lorses - about fifteen minutes.’
“ไม่ใช่เลย” เธาว์กล่าวอย่างขบขัน “ไม่เกินสิบห้าลอร์ส - #ประมาณสิบห้านาที”
Then each taking me by a shoulder, Thao and Biastra guided me out of the ‘relaxation chamber’, bursting with laughter at my dumbfounded air. Lationusi followed, less exuberant in his amusement.
จากนั้นแต่ละคนจับไหล่ข้าพเจ้าข้างละคน เธาว์และเบียสตราพาข้าพเจ้าออกจาก ‘ห้องผ่อนคลาย’ หัวเราะร่วนกับท่าทางงงงวยของข้าพเจ้า ลาทิโอนูซีตามมา แสดงความขบขันอย่างสำรวมกว่า
➖➖➖(((จบบทที่ 8️⃣)))➖➖➖
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
