ดวงตาคือหน้าต่างของดวงใจ : ถามๆๆ
วนมาจนครบเวลาที่ต้องไปตรวจตาอีกรอบ ผมได้แต่นั่งระทึกในใจทั้งที่ควรจะชินได้แล้ว
สารภาพ ชินก็ยังกลัวอยู่ดี
ชีพจรเต้นเร็ว แรง แต่ความดันดูปกติดี ไข้ไม่มีทั้งที่เป็นหวัด
คิดว่าไซนัสคุณน่าจะอักเสบน่ะถึงยังไม่หายซะที แฟนว่าให้ฟัง
กินยาไปตามปกติ
ผมมารอหมอตั้งแต่11โมงเศษเพราะแฟนมาส่ง แม่บ้านลาเลยต้องหาอะไรกินเอง
ได้คิวแรก ปลื้มดีครับ ตรวจเสร็จจะได้รีบกลับบ้าน
หยอดยาขยายม่านตา กินข้าวแล้วกลับมานั่งรอ
ขณะรอก็ไถ่ถามพยาบาลว่าวันที่แผ่นดินไหวนี่เป็นไงกันบ้าง
พยาบาลเล่าว่าพอดีเป็นเวรพักแต่ทุกคนเล่าให้ฟังว่าต้องช่วยกันพาคนไข้ออกจากตึกทั้งหมด โกลาหลมาก โชคดีที่ตัวอาคารไม่เสียหายอะไร
ถามกี่คนก็ได้คำตอบเดียวกัน ช่วยกันพาคนไข้ลงมา
มันเป็นหน้าที่ของบุคคลากรของโรงพยาบาลค่ะ
ปรบมือให้เลย
ว่าแล้วก็รอต่อไป
แต่รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ
พอใกล้เวลา
หมอมาช้ากว่าปกตินะคะ เลท1ช.ม.
อ่า...
เวรของกูอีกแล้ว อุตส่าห์ได้คิวแรก แถมคนไข้ก็ไม่มากเพราะเลื่อนนัดหมอกันไปหมด คาดว่าอาทิตย์ที่แล้วคิวคงยาวเหยียดแหงๆ
เอาวะ รอต่อไป
หมอมาพร้อมกับเรียกคิวตรวจ
ตรวจตามปกติพร้อมฟังผมเล่าอาการที่สังเกตเห็นได้
หมอจดเรียบร้อยพร้อมพยักหน้าเข้าใจที่ผมบอกว่าสังเกตจนขี้เกียจเลยลืมๆมันไปบ้าง จะได้ไม่เหนื่อยใจ
ผมถามหมอว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเลเซอร์ทั้งที่แน่ใจว่าคำตอบน่าจะว่าทำไม่ได้เหมือนเคย
เหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือหมออธิบายละเอียด ให้ภาพชัดเจนว่าเกิดอะไร ทำไมทำไม่ได้ และถ้าทำแล้วจะเกิดผลยังไง หมอไม่อยากให้เสี่ยงสำหรับคุณ
ผมพยักหน้า เข้าใจที่หมอพูดครับ แค่อยากรู้เฉยๆว่ามีความเป็นไปได้เพิ่มจากเดิมไหมที่จะเลเซอร์ เรื่องจะได้จบ
ตรวจไปก็หยอดยาชาเตรียมฉีดยา ผมก็ถามหมอเรื่องแผ่นดินไหว
หมอติดเคสผ่าตัดพอดีครับ ดีที่เสร็จก่อนแผ่นดินไหว อีกเคสช่วงบ่ายมันหลังแผ่นดินไหวไปแล้ว
โห... แล้วบ้านหมอล่ะครับ
บ้านไม่เป็นไรครับ แต่คอนโดนี่ร้าวเลย ชั้น17ครับ งงเหมือนกัน
ไม่เป็นไรมั้งครับหมอ
นั่นสิครับ
ระหว่างนอนรอฉีดยาผมก็ถามพยาบาลที่เห็นหน้ากันบ่อยๆ
ปกติคุณเธอหน้าจะบึ้ง ตอบคำถามแบบปัดตกตัดบท แต่มาเที่ยวนี้กลับคุยเล่นด้วย
วันนั้นก็ช่วยกันพาคนไข้ลงมาล่ะค่ะ เหนื่อยแต่ก็เป็นหน้าที่ ตอนแรกนึกว่าตัวเองไม่สบายหรือเปล่าแต่สักพักก็ว่าไม่น่าใช่แล้ว
พูดไปขำไป
ผมเลยถามว่าเดี๋ยวนี้อาการแบบผมนี่เยอะไหม
เยอะค่ะ ส่วนใหญ่ก็ทำได้แค่ประคับประคองกันไปมากกว่า อาการเรื้อรังแทบทุกเคส บางทีก็ต้องทำใจเหมือนกันค่ะ ขนาดพยาบาลทำงานมานานยังต้องปลงกับหลายเคสเลย
นั่นสิครับ ผมน่ะตั้งแต่มีหวังยัน เออ เอาวะ แค่นี้ก็โอเคแล้ว
แล้วก็หัวเราะกันครืน
หมอทำหัตถการตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเหมือนมีขั้นตอนเพิ่มขึ้นเล็กน้อยให้พอจับได้
เรียบร้อย หมอบอกกล่าวว่าใช้ยาตัวใหม่นะครับ ลองดู
ผมขอบคุณหมอ รอวัดความดันแล้วเดินลงไปจ่ายเงิน
ระหว่างรอก็นึกได้ว่าเมื่อกี้ไปเดินดูกรอบแว่นในโรงพยาบาลแล้วชอบใจ กะว่าจะตัดใหม่เหมือนกัน เลยเดินกลับไปหาคนที่สแกนตาเพื่อถาม
จริงๆแล้วการวัดค่าสายตามันสัมพันธ์กันหมดนะครับ ควรที่จะให้คุณหมอวัดค่าให้เรียบร้อยดีกว่าครับเพราะในเคสคุณมันมีเรื่องจอประสาทตาที่ต้องเอามาคิดด้วย
ได้มาหนึ่ง
ผมรอถามกับหมออีกรอบเพื่อสรุปความ
หมอบอกว่าจะให้ร้านวัดให้ก็ได้ แต่ถ้าให้หมอที่นี่วัดให้ก็ดีเหมือนกัน จะได้มีบันทึกประกอบการรักษาครับ วัดเสร็จคุณค่อยเอาค่าสายตาไปให้ช่างตัดเลนส์ก็ได้ แต่คงต้องรอประมาณ3-4อาทิตย์นะครับ ให้เข้าที่หน่อย
อ้าว งั้นโปรตัดแว่นเดือนนี้สงสัยต้องเว้นไปก่อน เสียดายวุ้ย
แฟนโทรมาบอกจะมารับ ผมเลยรออยู่ที่โรงพยาบาลรอแฟน
เย็นเปิดตามาแฟนก็บ่นว่าเวลาหมอรีบร้อนทีไร ตาคุณจะแดงกว่าปกติทุกที สงสัยจะลงมือหนักไปหน่อย
คงจะจริง หยอดยาชาแป๊บเดียวก็ฉีดยาชาเลย ดีนะที่ชาไปบ้างแล้วไม่งั้นมีสะดุ้ง
นั่นสิ
สบายใจกันไปเปลาะกับเรื่องที่สงสัยและกังวล แต่ก็ต้องมาระทึกกันอีกทีตอนใกล้ครบรอบตรวจ
อย่างว่าครับ ชินก็เหมือนไม่ชิน
แต่มันคงไม่ระทึกแบบแผ่นดินไหวหรอกนะ
อันนั้นมันน่ากลัวกับหลอนโคตร
ช่วงก่อนบ้านเราก็หลอนโควิด ตอนนี้ก็หลอนแผ่นดินไหว พวกหนูก็เหนื่อยกับหลอนเหมือนกับทุกๆคนล่ะค่ะ
เสียงแว่วๆจากพยาบาลที่แผนกตาผ่านมาเข้าหูตอนรอหมอฉีดยา
นั่นสิ หลอนจิงไรจิง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
