ขุนโจรเหลียงซาน 233 ไร้พิษสงหาใช่ลูกผู้ชาย
ผ่านไปสองเดือนเข้าสู่กลางฤดูใบไม้ร่วง วันหนึ่งผู้กำกับแดนจางสื้อไคให้ทหารมาตามหวางชิ่งไปพบ จางสื้อไคว่า
“เจ้ามาอยู่ที่นี่ก็นานแล้ว ข้ายังไม่เคยเรียกใช้งานสักที ข้าต้องการซื้อธนูเฉินโจว 陈州 คันหนึ่ง เฉินโจวนี้ขึ้นกับตงจิง เจ้าเป็นชาวตงจิง ควรรู้ราคาจริงหรือเท็จ”
แล้วล้วงเงินในห่อกระดาษจากแขนเสื้อส่งให้หวางชิ่งว่า
“เงินแท้ 纹银 สองตำลึง เจ้าเอาไปซื้อ”
หวางชิ่งว่า “ผู้น้อยจัดการให้”
หวางชิ่งออกจากค่ายไปยังตลาดทางเหนือของเมือง หาซื้อธนูเขาสัตว์เฉินโจวคันหนึ่งได้ในราคาหนึ่งตำลึงเจ็ดเฉียน นำมาส่งยังที่ว่าการ แต่จางสื้อไคไม่อยู่จึงฝากคนไว้ ดีใจได้กำไรสามเฉียน
วันรุ่งขึ้น จางสื้อไคให้คนมาตามตัวอีก พอพบก็บอกว่า
“ทำได้ดีมาก ธนูเขาสัตว์เมื่อวานอย่างดีทีเดียว”
จากนั้น จางสื้อไคก็เรียกหวางชิ่งไปซื้อของให้ทุกวัน แต่ไม่ได้ให้เงินมาเหมือนครั้งแรก ให้สมุดบัญชีมาเล่มหนึ่ง ซื้ออะไรไปเท่าไรให้จดเอาไว้ แต่คนขายของมีหรือจะขายเชื่อให้ติดเงิน หวางชิ่งจึงต้องออกเงินไปก่อนแล้วลงบัญชีไว้ พอเอาของมาส่งให้ยังที่ว่าการ จางสื้อไคหาเรื่องตินั่นนี่ นอกจากด่าแล้วยังมีสั่งโบย พอครบสิบวัน นำสมุดบัญชีไปแจ้งยอดเงิน ก็ไม่เห็นจ่ายมาสักแดง
ผ่านไปเดือนกว่า ถูกผู้กำกับจางสั่งโบยน่องไปครั้งละห้าทีสิบที ยี่สิบสามสิบที รวมแล้วสามร้อยกว่าที น่องถูกโบยแตกระบมไปหมด เงินที่กงตวนให้มาห้าสิบตำลึงก็ใช้ไปจนไม่เหลือ
มาวันหนึ่ง หวางชิ่งมาซื้อกอเอี๊ยะปิดแผลฟกช้ำที่ร้านขายยาข้างซุ้มประตูอู่กงทางตะวันตกของค่าย หมอจางเอากอเอี๊ยะปิดแผลให้แล้วชวนคุยว่า
“น้าผังต้าหลาง 庞大郎 น้องเมียของผู้กำกับจาง หลายวันก่อนก็มาซื้อกอเอี๊ยะที่นี่ปิดแผลที่ข้อมือ เห็นว่าหกล้มที่แถวหมางตง 邙东镇 (ตำบลหมางตะวันออก) แต่ข้าดูแล้วแผลถูกตีมากกว่า”
หวางชิ่งพอได้ฟังก็รีบถามว่า “ผู้น้อยอยู่ในค่าย ไม่เคยเห็นคนผู้นี้”
หมอจางว่า “เขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของฮูหยินเล็กของผู้กำกับจาง ชื่อคำเดียวว่า หยวน 元 ผู้กำกับจางหลงผังฮูหยินมาก ผังต้าหลางชอบเล่นการพนันและชอบตีกระบอง ดีที่มีพี่สาวคอยดูแล”
หวางชิ่งได้ฟังก็พอคาดเดาได้เก้าส่วนแล้วว่า “วันก่อนคนที่ข้าตีเจ็บไปใต้ต้นไป่ต้องเป็น ผังหยวน 庞元 มิน่าเล่า จางสื้อไคถึงคอยหาเรื่องข้า”
หวางชิ่งออกจากร้านหมอจางกลับมาถึงค่ายก็ไปชวนคนสนิทของผู้กำกับจางเลี้ยงเหล้าแล้วให้เงินด้วย ค่อยค่อยล้วงถามเรื่องของผังหยวน ก็ได้ความตรงกับของหมอจาง ทั้งมีเพิ่มเติมมาว่า
“ผังหยวนถูกท่านตีเจ็บที่หมางตง จึงมาพูดยุแยงผู้กำกับบ่อยๆ กระบองของท่านฟาดเคราะห์เข้าให้แล้ว”
好胜夸强是祸胎，谦和守分自无灾。
只因一棒成仇隙，如今加利奉还来。
ชอบเอาชนะอวดโอ่บ่อเกิดภัย
มีไมตรีรู้กฎไร้ภัยพิบัติ
กระบองหนึ่งเคียดขึ้งจึงแค้นขัด
มาบัดนี้เสริมแรงถองสนองคืน
หวางชิ่งถามได้ความเรื่องผังหยวนแล้ว กลับมาถึงห้องพักก็ทอดถอนใจว่า
“ไม่กลัวคนมีตำแหน่ง กลัวแต่คนมาแทรกแซง วันก่อนหลุดปากด่าหมอนั่นไป ตีชนะกระบอง ใครจะไปรู้ว่าเป็นน้องชายชู้รักผู้กำกับ ถ้าบีบคั้นกันมากนัก ก็หนีไปที่อื่นเสียก่อนค่อยว่ากัน”
แล้วจึงมายังตลาดหาซื้อมีดสั้นลอบพกติดตัวไว้เล่มหนึ่งกันเหตุสุดวิสัย ผ่านไปอีกสิบกว่าวัน โชคดีที่ผู้กำกับไม่เรียกใช้งาน แผลโบยจึงอาการดีขึ้น
และแล้วผู้กำกับจางก็เรียกใช้ให้ไปหาซื้อผ้าต่วนสองพับ หวางชิ่งมีแผนอยู่ในใจแล้ว จึงไม่รอช้า รีบไปซื้อผ้ากลับมายังค่าย จางสื้อไคนั่งว่าการอยู่ในโถง เห็นผ้าก็ติว่าสีไม่สวย ลายก็เชยไม่ทันสมัย แล้วก็เลยเถิดมาด่าหวางชิ่งว่า
“เจ้าทาสโอหัง ตัวเป็นนักโทษสมควรถูกล่ามโซ่ใช้งานหาบน้ำขุดหิน นี่ใช้ให้วิ่งซื้อของ ก็ยกย่องเจ้ามากแล้ว เจ้ามันสันดานโจรไม่รู้จักชั่วดี”
ด่าจนหวางชิ่งพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้านิ่ง จางสื้อไคจึงตะคอกมาว่า
“โทษโบยค้างไว้ก่อน รีบไปเปลี่ยนผ้าพับใหม่เอากลับมาให้ทันเย็นนี้ ถ้าชักช้า ก็ระวังรักษาชีวิตเจ้าไว้ให้ดี”
หวางชิ่งถอดเสื้อคลุมของตนเข้าโรงรับจำนำได้เงินมาสองก้วน สมทบเงินเปลี่ยนผ้าสองพับใหม่ที่แพงขึ้น แล้วรีบกลับค่าย มาถึงเอาค่ำ ตามตะเกียงกันแล้ว ประตูค่ายปิด ทหารเวรยามบอกว่า
“ฟ้ามืดแล้ว ใครกล้ารับผิดชอบปล่อยท่านเข้าไป”
หวางชิ่งว่า “นี่เป็นงานที่ผู้กำกับใช้ไป”
ทหารเวรยามไม่ยอมฟัง หวางชิ่งพอมีเงินทอนเหลืออยู่มอบให้ทหารไป จึงยอมปล่อยเข้ามาแต่ก็เสียเวลาไปพักใหญ่ หวางชิ่งรีบอุ้มผ้าสองพับมายังบ้านผู้กำกับ คนเฝ้าประตูบอกว่า
“ผู้กำกับทะเลาะกับคุณนายใหญ่ เลยไปหาคุณนายเล็กที่หลังบ้าน คุณนายใหญ่ดุจะตาย ใครกล้าเข้าไปรายงาน หาเรื่องใส่ตัว”
เมื่อเข้าไปไม่ได้ หวางชิ่งจึงมาไตร่ตรองว่า “กำหนดเวลาให้ข้าว่าเย็นนี้ แต่กลับติดขัดนั่นนี่ นี่จงใจแกล้งข้าให้รับโทษ พรุ่งนี้คงไม่พ้นต้องถูกโบยอีก ชีวิตข้าตกอยู่ในมือไอ้ลูกอีสำส่อนนี่ โบยข้าไปแล้วสามร้อยกว่าทีเกินพอชดเชยที่ข้าฟาดไปกระบองหนึ่ง ก่อนหน้านี้ก็รับเงินกงเจิ้งไปแล้วตั้งเยอะ วันนี้ยังกลับมาเล่นงานข้าเช่นนี้”
หวางชิ่งไม่ใช่คนซื่อมาแต่เล็ก พ่อแม่แท้ๆ ยังไม่อยากตอแย จึงเกิดความคิดชั่วแล่น
“ไม่เหี้ยมเกรียมหาใช่วิญญูชน ไร้พิษสงหาใช่ลูกผู้ชาย
恨小非君子，无毒不丈夫”
ไม่ทำก็แล้วไป ทำแล้วไม่รั้งรอ
เวลายามหนึ่งเศษ นักโทษในค่ายเข้านอนกันหมดแล้ว หวางชิ่งย่องเงียบกริบมายังหลังบ้านผู้กำกับ ปีนกำแพงข้ามไป ค่อยๆ ถอดกลอนประตูหลังทิ้งไว้ หลบไปข้างหนึ่ง ใต้แสงดาวแลเห็นข้างกำแพงด้านตะวันออกเป็นคอกม้า ด้านตะวันตกมีห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง พอเพ่งสังเกตดู เห็นว่าเป็นห้องส้วม
หวางชิ่งหารั้วไม้จากคอกม้า นำมาพาดที่กำแพงประตูชั้นใน เหยียบรั้วไม้ปีนขึ้นกำแพงแล้วเอื้อมมือลงมาคว้ารั้วไม้ข้ามไปวางอีกฟากกำแพงใช้เหยียบลงจากกำแพง ถอดกลอนประตูชั้นในทิ้งไว้ เอารั้วไม้แอบไว้ข้างหนึ่ง ด้านในยังมีกำแพงอีกหนึ่งชั้น มีเสียงคุยกันเฮฮามาจากด้านใน
หวางชิ่งเดินไปแนบหูฟังกับกำแพง ได้ยินเสียงจางสื้อไค กับหนึ่งเสียงผู้หญิง และอีกหนึ่งเสียงผู้ชายกำลังดื่มสุราพูดคุยกันอยู่
เสียงจางสื้อไคว่า “ท่านน้า หมอนั่นมาถึงพรุ่งนี้ ต้องโบยให้ถึงตาย”
เสียงอีกหนุ่มว่า “ข้าลองคำนวณดูแล้วว่า ข้าวของของหมอนั่นคงหมดไปเจ็ดแปดส่วนแล้ว พี่เขยท่านควรลงมือระบายแค้นให้ข้าเสียที”
จางสื้อไคว่า “มะรืนนี้ ท่านก็โล่งอกแล้ว”
เสียงผู้หญิงว่า “พอกันที พวกท่านพอได้แล้ว”
เสียงหนุ่มว่า “พี่พูดอะไร พี่อย่ายุ่งเลย”
หวางชิ่งฟังจนเข้าใจแจ่มแจ้ง เพลิงโทสะพลุ่งสามพันจ้างสะกดไว้ไม่อยู่ อยากมีแรงยักษ์ปักหลั่นพังกำแพงให้เป็นผง ตรงเข้าไปฆ่าคนพวกนั้นทิ้ง
爽口物多终作病，快心事过必为殃。
金风未动蝉先觉，无常暗送怎提防！
ของอร่อยมากนักมักป่วยไข้
เรื่องถูกใจพ้นผ่านพาลขุ่นข้อง
ก่อนลมสารทจักจั่นระงมร้อง
อนิจจังลอบสอดส่องป้องปัดไง
(无常 คือ อนิจจัง จึงใช้เป็นชื่อเรียก ภูตผู้มารับวิญญาน หรือยมทูตว่า อู๋ฉาง ด้วย)
หวางชิ่งข่มโทสะไว้ไม่อยู่แล้วนั้น พลันได้ยินเสียงจางสื้อไคตะโกนว่า
“เด็กๆ ส่องไฟให้ที ข้าจะไปห้องน้ำ”
พอหวางชิ่งได้ยิน ก็ชักมีดพกติดตัวออกมาถือไว้ นั่งยองๆ หลบอยู่หลังต้นเหมย เสียงประตูดังเอี๊ยด บานประตูทั้งสองเปิดออก คนเดินสารที่คุ้นหน้าเดินถือโคมนำทาง จางสื้อไคก้าวตามหลังไปยังประตูชั้นที่สองแล้วด่าว่า
“ทาสพวกนี้ ไม่เคยใส่ใจ ดึกป่านนี้ยังไม่ลงกลอนประตู”
คนเดินสารเปิดประตู แล้วส่องไฟให้ จางสื้อไคข้ามประตูที่สอง หวางชิ่งลอบตามหลังมา จางสื้อไคได้ยินเสียงฝีเท้า หันกลับมาดู เห็นหวางชิ่งถือมีดในมือขวา กางมือซ้ายออก พุ่งพรวดเข้ามา จางสื้อไคขวัญหนีดีฝ่อร้องตะโกนว่า “มีโจร”
หวางชิ่งใช้มีดฟันเข้าตรงต้นคอต่อใบหู จางสื้อไคล้มลงกับพื้น คนเดินสารนั้นคุ้นหน้าหวางชิ่งอยู่ แต่ไม่เคยเห็นตอนดุร้าย ตกใจจนก้าวเท้าไม่ออก อยากจะตะโกน
ก็พาลบ้าใบ้ ร้องไม่ออกอีก ได้แต่ยืนแข็งทื่อ จางสื้อไคดิ้นรนลุกขึ้น ก้าวเท้าออกวิ่งหนี หวางชิ่งวิ่งตามมาแทงเข้ากลางหลังอีกที จบชีวิตลง
ผังหยวน 庞元 นั่งดื่มเหล้ากับพี่สาวอยู่ ได้ยินเสียงร้องด้านนอก ไม่รอจุดโคม รีบวิ่งออกมาดู หวางชิ่งเห็นคนวิ่งออกมาจึงเตะใส่คนถือโคมล้มลง โคมดับลงด้วย ผังหยวนคิดว่าจางสื้อไคทุบตีคนรับใช้ จึงตะโกนมาว่า
“พี่เขย จะไปตีเด็กมันทำไม” แล้วจะเข้ามาห้าม
หวางชิ่งโถมตัวมาแทงใส่สีข้างผังหยวน ล้มลง ร้องเหมือนหมูถูกเชือด แล้วตามเข้ามาคว้ามวยผม ใช้มีดตัดคอขาด
นางผังสื้อได้ยินเสียงไม่น่าไว้ใจ ให้สาวใช้สองคนรีบจุดโคมแล้วพากันเดินออกมาดู หวางชิ่งเห็นก็จะเข้ามาฆ่า แต่ทว่าเหลือเชื่อ ชั่วพริบตา มีคนถืออาวุธตามหลังนางมานับสิบคน หวางชิ่งตื่นตระหนก รีบวิ่งหนีออกทางประตูหลัง โดดข้ามกำแพงค่าย ถอดเสื้อเปื้อนเลือดออกมาเช็ดมีดให้สะอาดแล้วเหน็บติดตัว ทิ้งเสื้อไป
เสียงกลองบอกเวลายามสาม ตลาดยังไม่มีผู้คน หวางชิ่งวิ่งไปยังกำแพงเมือง กำแพงเมืองส่านโจวเป็นกำแพงดินไม่สูงนัก คูเมืองก็ไม่ลึก หวางชิ่งจึงข้ามได้โดยง่าย หนีหายไปในคืนนั้น
ทางด้านนางผังสื้ออนุของจางสื้อไคกับสาวใช้สองคนเดินถือโคมออกมากันเพียงสามคน ไม่มีใครถืออาวุธวิ่งตามมาดังภาพที่หวางชิ่งเห็น สิ่งแรกที่เห็นคือ หัวกับตัวของผังหยวนแยกกันอยู่คนละที่ เลือดยังไหลทะลักอยู่ จึงตกใจดังถูกถังน้ำแข็งสาดใส่กระหม่อม ยืนตะลึงสามคนมองหน้ากันอยู่ค่อนวัน จึงรีบวิ่งลนลานหนีเข้าบ้านไปตามบ่าวไพร่ในบ้าน ทหารด้านนอกถืออาวุธชูคบไฟออกค้นหาเบาะแส
พบศพผู้กำกับจางอยู่นอกประตูชั้นสอง และคนรับใช้นอนรวยรินอยู่อีกคน เห็นประตูหลังเปิดอยู่ เป็นทางที่คนร้ายเข้ามา ตามรอยไปนอกบ้าน พบผ้าต่วนสองพับทิ้งเอาไว้บนพื้น จึงคิดกันว่าต้องเป็นหวางชิ่ง พอไปตรวจนับนักโทษดู ไม่พบหวางชิ่ง
จึงระดมคนเพิ่มเติมออกตามหาหวางชิ่ง มาพบเสื้อเปื้อนเลือดทิ้งเอาไว้ หารือกันแล้วเห็นว่า อาศัยประตูเมืองยังไม่เปิด รีบรายงานเจ้าเมืองให้เร่งตามจับตัว
เวลายามห้า เจ้าเมืองทราบความแล้วตกใจ ให้เจ้าหน้าที่ไปชันสูตรศพ ตรวจเบาะแส ปิดประตูเมืองทั้งสี่ทิศ ให้ค้นหาตัวหวางชิ่งกันอยู่ในเมืองสองวันไม่พบ จึงออกประกาศจับบรรยายรูปพรรณ ตั้งเงินรางวัลหนึ่งพ้นก้วน ส่งไปยังหัวเมืองใกล้เคียง
ตอนก่อนหน้า : ความวัวไม่ทันหาย
ตอนถัดไป : ต้วนซานเหนียง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
