ขุนโจรเหลียงซาน 234 ต้วนซานเหนียง
หวางชิ่งหนีข้ามกำแพงเมืองส่านโจวในคืนนั้น คูเมืองไม่ลึก พอข้ามฟากมาได้ก็ตรองดูว่า
“ถึงจะหนีเอาชีวิตรอด แต่จะไปที่ไหนดี”
ยามนี้ใกล้กลางฤดูหนาว ใบไม้ร่วงหญ้าเหี่ยวเฉา ใต้แสงดาวยังพอมองเห็นเส้นทาง หวางชิ่งเดินตามทางน้อยมาสี่สายจนเข้าสู่ทางใหญ่ เร่งเดินทางมาจนตะวันขึ้นขอบฟ้าตะวันออก ได้ระยะทางราวหกเจ็ดสิบลี้ มุ่งมาทางทิศใต้ แลเห็นชุมชนคนแน่นหนาแห่งหนึ่ง จึงคิดว่ายังมีเงินเหลือติดตัวอยู่หนึ่งก้วน ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยคิดว่าจะไปไหนดี
สักพักก็ถึงตลาด ยังเช้าอยู่ ไม่มีร้านอาหารเปิด มองไปทางตะวันออก ใต้ชายคามีโคมเก่าขาดเขียนบอกว่ามีที่พัก ประตูแง้มอยู่ หวางชิ่งเดินไปผลักประตู ชายผู้หนึ่งยังไม่ล้างหน้าหวีผมเดินออกมาจากด้านใน หวางชิ่งจำได้ว่าเป็นลูกพี่ของน้าหญิงย่วนจ่างฟ่านเฉวียน 院长范全 เมื่อเล็กติดตามบิดาไปค้าขายที่ฝางโจว 房州 ได้กำไรดี ฟ่านเฉวียนจึงได้งานเป็นพัศดีอาวุโสสองที่ว่าการ 两院押牢节级 ที่เมืองนั้น เดือนสามวสันต์ที่ผ่านมาไปราชการที่ตงจิง ยังได้พักที่บ้านหวางชิ่งอยู่หลายวัน
(两院押牢节级 ตำแหน่งเดียวกับจอมเวทเทพเดินหนไต้จง ชาวบ้านเรียกตำแหน่งว่า ย่วนจ่าง 院长)
หวางชิ่งร้องทักไปว่า “พี่ท่าน จากกันมาสบายดี”
ฟ่านเฉวียนว่า “น้องหวางชิ่งหรือนี่”
ฟ่านเฉวียนดูสภาพของหวางชิ่ง ข้างแก้มมีตราสักสองแถว ก็นึกสงสัย แต่ยังไม่ทันได้ถาม หวางชิ่งเห็นรอบข้างไม่มีคน คุกเข่าลงว่า
“พี่ท่าน ช่วยผู้น้องด้วย”
ฟ่านเฉวียนรีบพยุงให้ลุกขึ้นว่า “ท่านคือน้องหวางชิ่งจริงหรือนี่”
หวางชิ่งโบกมือว่า “อย่าเสียงดัง”
ฟ่านเฉวียนได้สติ คว้าแขนเสื้อหวางชิ่งจูงเข้ามาในห้องพัก เป็นห้องพักเดี่ยวที่ฟ่านเฉวียนเช่าพักเมื่อคืน
ฟ่านเฉวียนลดเสียงลงถามว่า “น้องเรา ทำไมมีสภาพนี้”
หวางชิ่งเล่าให้ฟังข้างหูเรื่องที่ตนต้องคดีถูกเนรเทศมาส่านโจว และเรื่องที่จางสื้อไคแก้แค้นเอากับตน และตนตอบโต้ไปเช่นไร
ฟ่านเฉวียนฟังจบ กระอักกระอ่วนอยู่พักหนึ่ง แล้วรีบล้างหน้าหวีผมไปกินข้าว จ่ายค่าที่พัก ให้หวางชิ่งแต่งเป็นทหารติดตาม ออกจากที่พัก มุ่งกลับฝางโจว 房州 ระหว่างทาง หวางชิ่งถามว่าฟ่านเฉวียนมาทำอะไรแถวนี้ ฟ่านเฉวียนว่า
“ท่านเจ้าเมืองใช้ให้มาส่งเอกสารที่ส่านโจว เพิ่งได้รับหนังสือตอบเมื่อวาน จึงมาค้างแรมที่นี่ ไม่รู้ว่าน้องเรามาอยู่ส่านโจว ทั้งยังก่อเรื่องขึ้นมาอีก”
พอมาถึงฝางโจวได้สองวัน หมายจับหวางชิ่งจากส่านโจวก็มาถึง ฟ่านเฉวียนปาดเหงื่อ กลับถึงบ้านบอกหวางชิ่งว่า
“คงพักอยู่ในเมืองไม่ได้แล้ว ที่นอกเมืองทางตะวันออกของป้อมเขาติ้งซาน 定山堡 ข้าปลูกกระท่อมหญ้าไว้หลายหลัง มีที่นาอยู่ยี่สิบกว่าหมู่ 亩 ซื้อไว้เมื่อปีก่อนให้เขาเช่าทำนา น้องเราไปหลบอยู่ที่นั่นก่อนแล้วค่อยหาลู่ทางต่อไป”
พอฟ้ามืด ฟ่านเฉวียนพาหวางชิ่งมาซ่อนตัวในกระท่อมทางตะวันออกของป้อมเขาติ้งซาน เปลี่ยนชื่อเรียกหวางชิ่งเป็น หลี่เต๋อ 李德
ฟ่านเฉวียนตรองว่าข้างแก้มหวางชิ่งมีตราสักปิดไว้ไม่ได้ ดีที่หลายปีก่อนหน้า ฟ่านเฉวียนไปเมืองเจี้ยนคัง ได้ยินชื่อหมอเทวดาอันเต้าเฉวียน จึงจ่ายเงินไปโขอยู่ให้คนพาไปทำความรู้จักและขอเรียนรู้วิธีลบตราสัก จึงใช้ยาพิษตามสูตรลบจนเป็นปานแดง ตามด้วยยาขัด สองเดือนปานก็จางหายไป
เวลาเดินหน้าอย่างว่องไว ผ่านไปร้อยกว่าวัน เข้าสู่กลางฤดูใบไม้ผลิปีเซวียนเหอที่หนึ่ง หมายจับหวางชิ่งกลายเป็นหัวมังกุท้ายมังกร รอยสักข้างแก้มไม่เห็นแล้ว หวางชิ่งเริ่มโผล่หน้าไปไหนต่อไหน
วันหนึ่ง หวางชิ่งอยู่ในกระท่อมแว่วเสียงเฮฮามาแต่ไกล จึงถามไพร่เช่านาว่า “ที่ไหนกันครึกครื้นเชียว”
ไพร่ว่า “นายท่านหลี่ไม่รู้หรือว่า จากนี่ไปทางตะวันตกหนึ่งลี้กว่า เป็นบ้านสกุลต้วน 段家庄 อยู่ในป้อมเขาติ้งซาน พี่น้องสกุลต้วนรับตัวหญิงงามนางหนึ่งมาจากในเมือง ตั้งเวทีร้องรำทำเพลง นางเป็นคณิกาจรมาใหม่จากซีจิง ทั้งลีลาและการแสดงทีเด็ดนัก ดึงคนไปเป็นเขาเลากา นายท่านไม่ลองไปชมดูสักหน่อย”
หวางชิ่งได้ฟัง มีหรือจะนั่งเป็นสุข รีบมายังป้อมเขาติ้งซาน ที่ป้อมมีชาวบ้านอยู่ห้าหกร้อยครัวเรือน เวทีแสดงตั้งอยู่บนลานนวดข้าวทางตะวันออกของป้อม ขณะที่มาถึงยังไม่เริ่มการแสดงบนเวที
รอบเวทีมีโต๊ะอยู่สี่สิบโต๊ะ ทุกโต๊ะคนมุงกันแน่นพนันทอดลูกเต๋ามีกติกาแบบลิ่วเฟิง 六风儿 อู่เอียวจื่อ 五幺子 หว่อเหลียวเหมา 火燎毛 จูวอ 朱窝儿 ยังมีพวกนั่งยองๆ พนันทอยเหรียญอีกยี่สิบกว่าวง มีกติกาแบบหุนฉุน 浑纯儿 ซานเปยเจียน 三背间 ปาชา 八叉儿 วงลูกเต๋าตะโกนกันเอี่ยวบ้างหกบ้าง วงทอยเหรียญได้ยินเสียงหัวบ้างก้อยบ้าง บางคนเล่นเสียจนผ้าหายไปทีละชิ้น คนเล่นเสียมากกว่าคนเล่นได้ คนเล่นได้ดีใจไปขึ้นเงิน ถึงได้ก็ได้ไม่มาก
หวางชิ่งเดินดูอยู่รอบหนึ่งชักคันไม้คันมือ เห็นที่ข้างเวทีด้านใน ชายหน้าใหญ่ตากลม ไหล่กว้างเอวคอด นั่งบนม้านั่งเอามือเท้าโต๊ะ บนโต๊ะมีเงินกองอยู่ห้าก้วน จานทอยเต๋า และลูกเต๋าหกลูก แต่ยังไม่มีใครมาเล่นด้วย
หวางชิ่งตรองว่า “ตั้งแต่ต้องคดีความมาถึงวันนี้ สิบเดือนเข้าไปแล้วยังไม่ได้เล่นพนันเลย วันก่อนพี่ฟ่านเฉวียนให้เงินข้าแท่งหนึ่งไว้ซื้อฟืน เอามาทำทุนทอดเต๋ากับหมอนี่เสียหน่อย ชนะพอได้เงินค่าขนม”
หวางชิ่งควักเงินแท่งโยนลงบนโต๊ะว่า “มาลองทอดดูสักตา”
ชายผู้นั้นมองดูหวางชิ่งแล้วว่า “จะเล่นก็มา”
ก่อนจะเริ่ม ชายหน้าใหญ่คนหนึ่งเบียดคนเข้ามาหา ท่าทางรู้จักกับเจ้าของโต๊ะบอกว่า
“เงินแท่งนั่นจะวางเดิมพันอย่างไร มาแลกเหรียญกับข้า ก้วนละยี่สิบเหวิน”
หวางชิ่งว่า “ก็ดี”
เอาเงินแท่งแลกเหรียญมาได้สองก้วน ถูกหักไปก่อนก้วนละยี่สิบเหวิน
หวางชิ่งตกลงเล่นทอดเต๋าแบบ จูวอ 朱窝儿 ความที่เป็นผีพนันเก่าครั้งอยู่ตงจิง ลูกเล่นต่างๆ พอรู้ ทอดไปไม่กี่ตาชนะรวด ได้ทุนสองก้วนมาแล้ว คนปล่อยกู้ก็หายไปปล่อยโต๊ะอื่นเสียแล้ว เล่นต่อไปเรื่อยๆ จนชนะเงินห้าก้วนของอีกฝ่ายจนหมด
หวางชิ่งเอาเชือกร้อยเหรียญไว้สองพวงรอแลกคืนทุนพนัน แล้ววางแยกไว้ข้างๆ อีกสามพวงเก็บขึ้น เจ้ามือที่แพ้เสียพนันตะคอกว่า
“จะเอาเงินไปไหน ของร้อนออกจากเตา มันจะลวกมือเอา”
หวางชิ่งโกรธ ตอบไปว่า “เจ้าแพ้แล้ว จะมาผายลมนกเขาไร”
ชายผู้นั้นถลึงตาด่าว่า “ไอ้ลูกน้องหมา กล้าว่าพ่อเรอะ”
หวางชิ่งสวนว่า “ไอ้นกเขาบ้านนอก ถ้าข้ากลัวหมัดเอ็ง ก็ไม่เอาเงินไป”
ชายผู้นั้นกำสองหมัดชกใส่หน้าหวางชิ่ง หวางชิ่งเบี่ยงหลบสกัดหมัดชายผู้นั้น แล้วถองศอกขวาตามแรงเหวี่ยงใส่หน้าอกฝ่ายตรงข้าม ใช้ขาขวาเกี่ยวขาซ้ายชายผู้นั้นที่รู้จักแต่ใช้กำลัง ไม่ค่อยรู้เชิงมวย ล้มลงหลังกระแทกพื้น แหงนหน้ามองฟ้า พวกจีนมุงพากันหัวเราะ ชายผู้นั้นพยายามจะลุกขึ้น หวางชิ่งกดตัวไว้แล้วกระหน่ำชก
ชายปล่อยกู้เดินกลับมา ไม่ห้ามไม่ช่วย คว้าเงินสองก้วนบนโต๊ะแล้วเดินหนี หวางชิ่งโกรธ ผละจากชายที่ล้มบนพื้นรีบก้าวตามหลังไป พลันมีหญิงสาวก้าวออกมาจากกลุ่มคนตวาดลั่น
“หมอนี่ไร้มารยาท ข้าอยู่นี่”
หวางชิ่งหันมามอง เห็นหญิงผู้นั้นอายุยี่สิบห้า
眼大露凶光，眉粗横杀气。
腰肢坌蠢，全无袅娜风情；
面皮顽厚，惟赖粉脂铺翳。
异样钗环插一头，时兴钏镯露双臂。
频搬石臼，笑他人气喘急促；
常掇井栏，夸自己膂力不费。
针线不知如何拈，拽腿牵拳是长技。
นัยน์ตาโตแวววาวกร้าวกร่าง
คิ้วหยาบขวางแฝงแววเข่นฆ่า
ไร้ทรวดทรงอ้อนแอ้นเอวอวบหนา
ผิวหน้ากร้านอาศัยแป้งพอกไว้
ทั้งต่างหูปิ่นประหลาดปักทรงผม
กำไลกลมคล้องสองแขนดูนำสมัย
สากตำครก ยกตนเยาะเขาร่วนไป
ยกขอบบ่อ ไว้คุยโวโอ่เรี่ยวแรง
เรื่องเย็บปักถักร้อยไม่ประสา
ชอบออกหมัดขัดขาอวดกำแหง
(井拦四平 ขอบบ่อสี่ทิศ เป็นชื่อเพลงหมัดมวย)
นางถอดเสื้อนอก ม้วนเป็นก้อนโยนลงบนโต๊ะ เสื้อตัวในเอวลอยแขนลีบสีนกแก้ว ท่อนล่างใส่กางเกงสีม่วง สาวเท้าเข้ามา ชูหมัดชกใส่หวางชิ่ง หวางชิ่งเห็นว่าเป็นผู้หญิง ทั้งชกหมัดมีช่องโหว่ คิดว่าจะหยอกนาง จึงยกหมัดวางท่ามวย
拽开大四平，踢起双飞脚。
仙人指路，老子骑鹤。
拗鸾肘出近前心，当头炮势侵额角。
翘跟淬地龙，扭腕擎天橐。
这边女子，使个盖顶撒花；
这里男儿，耍个绕腰贯索。
两个似迎风贴扇儿，无移时急雨催花落。
ปราบสี่ทิศวางท่า
กระโดดเตะสองขาคู่
เพลงมวยเซียนชี้ลู่
ผู้เฒ่าขี่กระเรียนบิน
หลวนพับศอกถองอก
ปืนใหญ่ชกมุมผกผิน
ยกจุ่มมังกรดิน
บิดข้อมือท่อค้ำฟ้า
สตรีทางด้านนี้
เหนือศีรษะโปรยบุปผา
บุรุษข้างนี้หนา
เล่นม้วนมัดรัดรอบเอว
ทั้งสองดุจลมกรรโชกโบกพัดกระพือ
เพียงชั่วมื้อฝนกระหน่ำบุปผาโรย
บทเวทีสาวงามเริ่มแสดงตลกโหมโรง แต่ผู้ชมเห็นมีชายหญิงวางมวยกันอยู่ จึงแห่มามุงดูมวยแทน ฝ่ายหญิงได้แต่ปัดป้อง เข้ารุกทำอะไรไม่ได้ ใช้ท่าเสือดำฉกหัวใจ ชกใส่หน้าอกหวางชิ่ง หวางชิ่งเบี่ยงหลบรวบหมัดไว้ ทุ่มฝ่ายหญิงล้มลงกับพื้น แล้วตามเข้ามาอุ้มเอาไว้กล่าวว่า
“ทำเสื้อผ้าท่านเลอะทอะ ขออภัยด้วย แต่ท่านมาหาข้าก่อน”
ฝ่ายหญิงไม่ได้มีสีหน้าโมโห กลับกล่าวชมหวางชิ่งว่า
“หมัดเท้าดี มีฝีมือ”
ชายเสียพนันถูกชกกับชายปล่อยกู้ชิงเงินแหวกกลุ่มคนออกมาแล้วตวาดว่า “ไอ้เด็กหลุดจากท้องวัวท้องลา บังอาจมาแตะต้องน้องสาวข้า”
หวางชิ่งด่ากลับ “ไอ้ลูกเต่าดำโสโครกขี้แพ้ แย่งเงินข้าไป ยังปากเสีย” แล้วกำหมัดตรงเข้ามาชก
คนผู้หนึ่งแหวกกลุ่มคนออกมาขวางไว้ ตะโกนว่า
“หลี่ต้าหลาง อย่าเสียมารยาท พี่รองต้วน พี่ห้าต้วน อย่าลงมือ อยู่ร่วมดินเดียวกัน มีอะไรค่อยค่อยพูด”
หวางชิ่งมองเห็นว่าเป็น ฟ่านเฉวียน
ฟ่านเฉวียนหันไปหาหญิงสาวกล่าวว่า “คารวะซานเหนียง”
หญิงผู้นั้นกระทำคารวะว่านฝู แล้วถามว่า
“หลี่ต้าหลางเป็นญาติของย่วนจ่างหรือ”
ฟ่านเฉวียนว่า “เป็นลูกพี่ลูกน้องของข้าน้อย”
หญิงนั้นว่า “เพลงมวยดีมากทีเดียว”
หวางชิ่งบอกฟ่านเฉวียนว่า
“หมอนั่นเล่นเสียเอง กลับให้พรรคพวกมาชิงเงินไป”
ฟ่านเฉวียนหัวเราะแล้วว่า “นี่เป็นการค้าของพี่รอง พี่ห้า ทำไมเจ้ามาก่อกวนเขา”
ต้วนเอ้อ 段二 ต้วนอู่ 段五 มองดูหน้าน้องสาว นางว่า
“เห็นแก่หน้าฟ่านย่วนจ่าง อย่าทะเลาะกันเลย เอาเงินแท่งนั้นมา”
ต้วนอู่เห็นน้องสาวไว้ไมตรี จึงว่า “ข้าเล่นเสียเอง” แล้วส่งเงินแท่งนั้นให้ซานเหนียงน้องสาว ซานเหนียงส่งต่อคืนให้ฟ่านเฉวียนว่า
“เงินอยู่นี่ รับไปสิ”
พูดจบก็ดึงตัวต้วนเอ้อ ต้วนอู่เดินหายไปในกลุ่มคน ฟ่านเฉวียนก็พาหวางชิ่งกลับกระท่อมหญ้า
ฟ่านเฉวียนตำหนิหวางชิ่งว่า “ข้าเห็นแก่หน้าท่านแม่ จึงเสี่ยงภัยช่วยท่านไว้ รอพ้นโทษคอยว่ากัน ท่านกลับอยู่ไม่สุข ต้วนเอ้อ ต้วนอู่มันพวกเจ้าเล่ห์ ต้วนซานเหนียง 段三娘 น้องสาวยิ่งดุใหญ่ คนให้ฉายานางว่า นางถ้ำเสือ 大虫窝 ลูกชายบ้านมีอันจะกิน ถูกนางหลอกไปไม่รู้เท่าไรแล้ว อายุสิบห้า นางแต่งกับผู้เฒ่าท่านหนึ่ง เฒ่านั่นก็โง่บัดซบ ไม่ถึงปีถูกนางหลอกจนตายไป
นางถือดีว่ามีเรี่ยวแรงเยอะ ร่วมมือกับต้วนเอ้อ ต้วนอู่ ก่อกวนชาวบ้านหาเงินทุจริต บ้านใกล้เรือนเคียงใครก็กลัว ช่วงนี้ไปหาได้หญิงงามนางหนึ่ง เอามาล่อคนให้ไปเล่นพนัน โต๊ะตัวนั้นน่ะ เป็นกับดัก ท่านไปมีเรื่องที่นั่น เรื่องของท่านเกิดแดงขึ้นมา ท่านคงรู้ว่าผลลัพธ์จะร้ายแรงแค่ไหน”
หวางชิ่งได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบ
ฟ่านเฉวียนว่า “ข้าต้องเข้าไปทำงานในเมืองละ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”
ตอนก่อนหน้า : ไร้พิษสงหาใช่ลูกผู้ชาย
ตอนถัดไป : นายส้องเขาห้อง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
