ขุนโจรเหลียงซาน 235 นายส้องเขาห้อง
เช้าวันรุ่งขึ้น หวางชิ่งล้างหน้าหวีผมเสร็จ บ่าวมาบอกว่า “ต้วนไท่กงมาหาต้าหลาง”
หวางชิ่งออกมาพบ เห็นชายชราร่างผ่ายผอมหน้าเหี่ยวย่นเคราสีเงิน กระทำคารวะแล้วเชิญนั่ง ต้วนไท่กงมองดูหวางชิ่งจากศีรษะจรดปลายเท้า กล่าวชมว่า
“กำยำล่ำสันดี”
แล้วถามต่อว่า “เป็นคนที่ไหน มาที่นี่ได้อย่างไร ฟ่านย่วนจ่างกับท่านเป็นญาติกันข้างไหน เคยมีภรรยาหรือยัง”
หวางชิ่งฟังถามยังระแวง จึงแต่งเรื่องไปว่า
“ข้าน้อยเป็นชาวเมืองซีจิง 西京 พ่อแม่เสียไปแล้ว เมียก็เสียแล้วเช่นกัน เป็นลูกพี่ลูกน้องของพัศดีฟ่าน ปีที่แล้วพัศดีฟ่านไปราชการที่ซีจิง เห็นข้าน้อยอยู่ตามลำพัง ไม่มีใครดูแล จึงพาข้าน้อยมาอยู่ที่นี่ ข้าน้อยพอรู้เพลงหมัดมวยอยู่บ้าง ยังรอโอกาสหาที่ยืนในเมืองนี้อยู่”
ต้วนไท่กงได้ฟังก็ชอบใจ ถามวันเดือนปีเกิดของหวางชิ่ง แล้วลากลับไป
ผ่านไปหลายเพลา มีคนผลักประตูเข้ามาถามว่า
“ฟ่านย่วนจ่างอยู่หรือไม่ ท่านนี้คือหลี่ต้าหลางหรือ”
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วต่างคิดว่า เคยพบหน้ากันมาก่อน ยังไม่ทันถามไถ่ ฟ่าเฉวียนก็มาถึง ทั้งสามนั่งลง ฟ่านเฉวียนว่า
“อาจารย์หลี่ ทำไมมาถึงนี่”
พอหวางชิ่งได้ยินจึงนึกออกว่า “เขาคือหมอดูหลี่จู้”
หลี่จู้ก็นึกออกว่า “เขาคือคนตงจิงแซ่หวาง เคยให้ข้าดูโชคชะตา”
หลี่จู้ถามฟ่านเฉวียนว่า “ย่วนจ่าง ผู้น้อยไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเยียน ขอถามว่าท่านมีญาติชื่อหลี่ต้าหลางหรือไม่”
ฟ่านเฉวียนชี้มายังหวางชิ่งว่า “คนนี้แหละหลี่ต้าหลาง”
หวางชิ่งเลยว่าต่อว่า “ข้าน้อยเดิมแซ่หลี่ ส่วนแซ่หวางเป็นของท่านตา”
หลี่จู้ปรบมือหัวเราะว่า “ผู้น้อยจำได้แล้ว ข้าก็ว่าแซ่หวาง เคยพบกันที่ตงจิงเมืองไคเฟิง”
หวางชิ่งก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไร
หลี่จู้กล่าวกับหวางชิ่งว่า
“นับแต่แยกจากท่าน กลับมาถึงจิงหนาน 荆南 ได้พบผู้วิเศษถ่ายทอดเพลงกระบี่ให้ คนเห็นว่าพิศดาร เลยให้ฉายาผู้น้อยใหม่ว่า อาจารย์กระบี่ทอง 金剑先生
ช่วงนี้ ฟังว่าที่ฝางโจวนี้คึกคักนัก จึงมาหาทางค้าขาย พี่น้องสกุลต้วนรู้ว่าผู้น้อยมีวิชากระบี่ มาขอให้ผู้น้อยช่วยชี้แนะ ตอนนี้จึงอาศัยอยู่ที่บ้านสกุลต้วน พอดีต้วนไท่กงกลับมา เอาวันเดือนปีเกิดให้ช่วยดู เป็นดวงชะตาที่ดียิ่ง วันหน้าจะได้เป็นใหญ่ เบื้องหน้านี้หลวนแดงแผ่บารมี จักมีงานมงคล ต้วนซานเหนียงกับต้วนไท่กงชอบใจใหญ่ ใคร่ได้ต้าหลางเป็นเขยเข้าบ้าน
ผู้น้อยเห็นว่าเป็นวันฤกษ์ดี จึงอาสาเป็นกามเทพเยว่เหล่า 月老 มาที่นี่ เลขปาจื้อ 八字 ของซานเหนียงก็เป็นสวัสดิศรี เป็นคู่ครองที่เหมาะสมกันยิ่งนัก ผู้น้อยจะคอยดื่มสุรามงคล”
ฟ่านเฉวียนฟังแล้วนิ่งตรองว่า
“สกุลต้วนมากเล่ห์เหลี่ยม หากไม่คล้อยตามงานตกแต่งนี้หรือมีความรั่วไหลออกไป คงเกิดผลร้ายไม่น้อย คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามโอกาส”
จึงกล่าวกับหลี่จู้ว่า “เช่นนี้นี่เอง เป็นเจตนาดีของต้วนไท่กงและซานเหนียง เพียงแต่น้องผู้นี้ทึ่มสักหน่อย จะไปเป็นเขยได้หรือ”
หลี่จู้ว่า “ไอ้หยา ย่วนจ่าง อย่าเกี่ยงเลย ทางซานเหนียงยังเอ่ยชมต้าหลางอยู่ไม่ขาดปาก”
ฟ่านเฉวียนว่า “เช่นนี้ดียิ่งนัก ข้าน้อยขอเป็นเจ้าภาพฝ่ายนี้เอง”
แล้วควักเงินแท่งห้าตำลึงออกมาส่งมอบให้หลี่จู้ว่า
“ที่บ้านไม่มีอะไรจะรับรอง นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อย ค่าน้ำชาค่าขนม หากงานลุล่วงจะสมนาคุณอีกอย่างงาม”
หลี่จู้ว่า “ไม่เห็นจำเป็นเลย”
ฟ่านเฉวียนว่า “เกรงใจ เกรงใจ แต่มีเรื่องหนึ่ง อาจารย์อย่าแพร่งพรายไปว่าเขามีสองแซ่ ทุกอย่างคงจะราบรื่น”
หลี่จู้มีอาชีพดูดวง รับเงินแล้วก็กล่าวขอบคุณลากลับไปแจ้งข่าวให้บ้านสกุลต้วน ไม่สนใจอะไรกับเรื่องมีแซ่เดียวสองแซ่ คนดีคนร้าย ขอเพียงจับคู่เสร็จได้เงินได้ดื่มเหล้า อย่าว่าแต่ครั้งนี้ ต้วนซานเหนียงถูกใจอีกฝ่ายเอง หากเป็นปกติ มีแต่คนกลัวนาง ไท่กงเองยังไม่กล้าตอแย เรื่องครานี้จึงสำเร็จลุล่วงโดยง่าย
ฤกษ์แต่งงานวันที่ยี่สิบสองเดือนเดียวกันนี้ ต้วนไท่กงเชิญญาติทางฝ่ายตนมากันหลายคน ถึงกำหนดวัน ทุกอย่างเป็นไปโดยราบรื่นจนเสร็จพิธี ฟ่านเฉวียนมีงานราชการจึงขอตัวกลับเข้าเมือง ญาติพี่น้องที่อยู่ไกลต่างลากลับก่อน ญาติพี่น้องที่อยู่ใกล้ยังอยู่ร่วมดื่มต่อ
ต้วนไท่กงตั้งโต๊ะสุราอาหารที่โถงมุงหญ้า มีญาติอีกยี่สิบกว่าคน ลูกหลานในบ้าน เขยใหม่ และพ่อสื่อหลี่จู้ ร่วมดื่มกันตลอดวันจนค่ำจึงเลิกรา ญาติที่อยู่ใกล้เคียงพากันเดินกลับ ญาติที่อยู่ไกลหน่อยเมาเดินกันไม่ไหวยังอยู่อีกสามคู่ มีอาหญิงกับสามีฟางฮั่น 方翰 สามีภรรยา ลูกพี่ลูกน้องชิวเสียง 丘翔 ผัวเมีย และน้องเมียของต้วนเอ้อ ซือจวิ้น 施俊 อีกคู่
ฝ่ายชายทั้งสามคนไปนอนพักกันในห้องทางปีกตะวันออกแล้ว ฝ่ายหญิงทั้งสามยังหอบหิ้วสุรามาดื่มต่อในห้องหอของบ่าวสาว จนกระทั่งผู้เฒ่ามาปูเตียงให้บ่าวสาวลงนอน สาวใช้ปิดประตูห้อง จึงออกมาอยู่กันหน้าห้อง
ต้วนเอ้อพลันพรวดพราดมาหน้าห้องตะโกนว่า
“ทำไงดี ทำไงดี พวกท่านยังหัวเราะกันอยู่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
เหล่าญาติสตรีเลิ่กลั่ก ทำอะไรไม่ถูก
ต้วนเอ้อตะโกนเรียกอีกว่า “ซานเหนียง น้องเรา รีบลุกขึ้นมา บนเตียงเจ้าก่อเรื่องแล้ว”
ต้วนซานเหนียงกำลังสุขใจ นอนอยู่บนเตียงต่อว่าต้วนเอ้อว่า
“ดึกดึกดื่นดื่น มีเรื่องใหญ่โตอะไรกัน”
ต้วนเอ้อตะโกนอีกว่า “ไฟไหม้ขนแล้ว ไม่รู้จะเป็นหรือตาย”
หวางชิ่งเป็นผู้ที่มีปมอยู่ในใจ บอกเมียให้สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกจากห้องมาด้วยกัน พวกญาติสตรีแยกย้ายไปก่อนแล้ว พอหวางชิ่งโผล่ออกจากห้อง ต้วนเอ้อก็คว้ามือนำออกมายังโถงมุงหญ้า ฟ่านเฉวียนมาอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว หน้าดำคร่ำเครียด งุ่นง่านเหมือนมดวิ่งบนหม้อไฟ จากนั้น ต้วนไท่กง ต้วนอู่ ต้วนซานเหนียงก็ตามมาถึง
เรื่องของเรื่องคือ หวงต๋า 黄达 ผู้ที่อาศัยอยู่ทางตะวันออกของหมู่บ้านสกุลกง 龚家村 อำเภอซินอัน หลังจากหายเจ็บแล้ว สืบรู้ร่องรอยของหวางชิ่ง จึงตามมาถึงฝางโจวเมื่อวานเข้าฟ้องร้องต่อเจ้าเมือง จางกู้สิง 张顾行 เจ้าเมืองฝางโจว ใช้ให้มือปราบนำทหารท้องที่มาตามจับจำเลยหวางชิ่ง และผู้ให้ที่หลบซ่อน ฟ่านเฉวียนและบ้านสกุลต้วน
เซวียข่งมู่ 薛孔目 (ตุลาการเซวีย) ผู้รับผิดชอบคดีนี้สนิทกับฟ่านเฉวียน แอบแจ้งข่าวให้รู้ตัวก่อน ฟ่านเฉวียนจึงรีบตรงมาที่นี่
“อีกสักพัก ทหารจะมาถึงที่นี่ พวกเราจะต้องคดีทุกคน”
ทุกคนต่างตีอกชกหัว กล่าวโทษหวางชิ่ง และซานเหนียง
เอะอะโวยวายกันอยู่นั้น อาจารย์กระบี่ทองนักพยากรณ์เดินมาจากอาคารปีกตะวันออก บอกว่า
“ทุกท่าน หากอยากพ้นภัย ควรฟังคำผู้น้อย”
ทุกคนพร้อมกันหันมารอฟัง
หลี่จู้ว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้ สามสิบหกกลยุทธ สุดยอดคือหนี”
ทุกคนว่า “จะหนีไปที่ไหน”
หลี่จู้ว่า “ห่างจากที่นี่ไปทางตะวันตกยี่สิบลี้คือ เขาห้อง 房山 (ฝางซาน)”
ทุกคนว่า “ที่นั่นเป็นที่ซ่องสุมของโจร”
หลี่จู้หัวเราะแล้วว่า “ทุกท่านไยยังเขลา พวกท่านยังเป็นคนดีได้อยู่หรือ”
ทุกคนว่า “แล้วอย่างไร”
หลี่จู้ว่า “เลี่ยวลี่ 廖立 นายส้องเขาห้อง กับผู้น้อยพอรู้จักกัน เขามีลิ่วล้ออยู่หกร้อยคน ทางการไม่กล้าไปจับกุม อย่ารอช้าเลย รีบเก็บข้าวของที่ย้ายได้ แล้วรีบลี้ภัยไปขอเข้าเป็นพวก”
พวกฟางฮั่นทั้งหก ญาติสามคู่ที่เมาตกค้างอยู่ กลัวว่ากลับบ้านไปก็ถูกจับกุมฐานเป็นญาติผู้กระทำผิดอยู่ดี หวางชิ่ง ต้วนซานเหนียงจึงชักชวนให้หนีตามกันไป
ทั้งหมดช่วยกันเก็บของ จุดคบไฟขึ้นสามสี่สิบคบ หวางชิ่ง ต้วนซานเหนียง ต้วนเอ้อ ต้วนอู่ ฟางฮั่น ชิวเสียง ซือจวิ้น หลี่จู้ ฟ่านเฉวียนรวมเก้าคนสะพายดาบที่เอว หยิบดาบพอเตาจากแท่นอาวุธ เรียกชุมนุมบ่าวไพร่ในบ้าน ถามคนที่สมัครใจติดตามไปด้วยมีอยู่สี่สิบกว่าคนต่างเตรียมตัวพร้อม
หวางชิ่ง หลี่จู้ ฟ่านเฉวียนนำเป็นกองหน้า ฟางฮั่น ชิวเสียง ซือจวิ้นคุ้มกันสตรีในครอบครัวเป็นกองกลาง โชคดีที่สตรีทั้งห้าล้วนอึดถึกดังบุรุษ ต้วนซานเหนียง ต้วนเอ้อ ต้วนอู่เป็นกองหลัง เผาบ้านทิ้ง ชูอาวุธโห่ร้องแล้วออกเดินทางมุ่งหน้ามาทางตะวันตก พวกเพื่อนบ้านปกติก็เห็นพวกสกุลต้วนเหมือนเสือดุอยู่แล้ว วันนี้เผาบ้านเดินทาง ก็ไม่มีใครกล้ามาถามไถ่ ปิดบ้านไม่อยากไปตอแย
พวกหวางชิ่งเดินทางมาได้ห้าลี้ก็พบพวกตูโถวที่นำทหารท้องที่พร้อมทั้งหวงต๋าเพื่อมาจับกุม ตูโถวประมือกับหวางชิ่ง ถูกฟันขาดสองท่อน พวกหลี่จู้ ต้วนซานเหนียงไล่ฆ่าทหารท้องที่แตกหนีกระจัดกระจาย หวงต๋าก็ถูกหวางชิ่งฆ่าทิ้งเช่นกัน
พวกหวางชิ่งมาถึงเชิงเขาห้องเมื่อยามห้า หลี่จู้เสนอว่า ตนจะขึ้นเขาไปขอพบเลี่ยวลี่ก่อน แล้วค่อยกลับมารับทั้งหมดขึ้นเขา พวกลิ่วล้อของส้องโจรเห็นคนมากันจนคบเพลิงสว่างไสวรีบรายงานนายส้องก่อนแล้ว เลี่ยวลี่คิดว่าเป็นพวกทหารของทางการ จึงแต่งตัวถืออาวุธพร้อมนำลิ่วล้อลงเขามาพร้อมรบ
หวางชิ่งเห็นแสงคบเพลิงกรูกันไหลลงมาจากบนเขา ก็เตรียมตัวพร้อมเช่นกัน เลี่ยวลี่ลงมาใกล้เห็นกลุ่มชายหญิงไม่ใช่ทหารของทางการ จึงชูทวนตะคอกถามว่า
“เจ้าพวกนกเขาที่ไหนบังอาจมาบุกค่ายของข้า แหย่ดินบนกบาลไท่สุ้ย”
หลี่จู้ค้อมคารวะว่า “ท่านอ๋องใหญ่ ผู้น้องเอง หลี่จู้”
แล้วเล่าเรื่องที่หวางชิ่งต้องโทษ สังหารผู้กำกับแดนจำ ฆ่าทหารที่มาจับกุม ให้ฟังโดยละเอียด
เลี่ยวลี่ฟังหลี่จู้เล่าถึงความร้ายกาจของหวางชิ่ง ทั้งยังมีพี่น้องสกุลต้วนคอยช่วยด้วย จึงตรองว่าตนเองคนเดียวต่อไปหากมีเรื่องคงสู้พวกเขาไม่ได้จึงบอกหลี่จู้ว่า
“ค่ายของข้าที่นี่คับแคบ คงรับพวกท่านไว้ไม่ได้”
หวางชิ่งได้ยินก็ตรองว่า “ค่ายแห่งนี้มีนายส้องคนเดียว ฆ่าทิ้งเสีย ลิ่วล้อไม่ต้องไปกังวล”
จึงควงพอเตาวิ่งเข้าหาเลี่ยวลี่ เลี่ยวลี่เห็นก็โกรธใช้ทวนตั้งรับ ต้วนซานเหนียงกลัวหวางชิ่งเพลี่ยงพล้ำ จึงชูพอเตาเข้ามารุมรบ สู้กันได้เจ็ดเพลง หวางชิ่งเห็นช่องโหว่ ใช้พอเตาแทงเลี่ยวลี่ล้ม ต้วนซานเหนียงตามเข้ามาฟันซ้ำอีกทีจบชีวิตลง
หวางชิ่งชูดาบพอเตาตะคอกลั่นว่า “มีใครไม่ยอม ดูเลี่ยวลี่เป็นเยี่ยงอย่าง”
พวกลิ่วล้อเห็นเลี่ยวลี่ถูกฆ่าตายแล้ว ก็ทิ้งอาวุธยอมสยบ
หวางชิ่งพาพรรคพวกขึ้นค่ายบนเขา ฟากฟ้าตะวันออกสว่างขาวพอดี เขาลูกนี้ทั้งสี่ด้านล้วนเป็นซอกหลืบเหมือนดังห้องหับ จึงเป็นที่มาของชื่อ เขาห้อง 房山 (ฝางซาน) ขึ้นกับเขตเมืองฝางโจว 房州
หวางชิ่งจัดที่พักให้ครอบครัวผู้ติดตาม ตรวจรายชื่อลิ่วล้อ บัญชีทรัพย์สินเงินทองบรรดามีที่ในค่าย แล้วให้ล้มวัวและม้าจัดเลี้ยงฉลองและปลอบขวัญพวกลิ่วล้อ ตั้งตัวเป็นนายส้อง ให้จัดตีอาวุธ ฝึดหัดลิ่วล้อ ไว้รับมือทหารทางการที่จะมาโจมตี
ตอนก่อนหน้า : ต้วนซานเหนียง
ตอนถัดไป : ฉู่อ๋องหวางชิ่ง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
