ไร้กระบวนท่า ไร้ร่องรอย ไร้ตัวตน ไร้ขอบเขต
เบื้องต้นต้องยอมรับว่าได้ฟังคำเหล่านี้มานานมากเกิน 7 ปี ผ่านหลักสูตรการเตรียมผู้บริหาร และจำเครดิตผู้สอนไม่ได้จริงๆ แต่จดคำว่า “ไร้กระบวนท่า ไร้ร่องรอย ไร้ตัวตน ไร้ขอบเขต” ไว้ (เพราะมันแปลกดี) แม้ไม่เข้าใจลึกซึ้งก็ตาม ทั้งนี้พอทำงานนานวันขึ้นจึงเริ่มเข้าใจในบริบทตามที่ได้ลงมือปฏิบัติผ่านชีวิตการทำงานดังนี้
ไร้กระบวนท่า (เริ่มทำงาน ต้อง เก่งงาน) << เป็นความจริงที่ตั้งแต่เข้าสู่ระบบการศึกษาจะได้รับการติดอาวุธ เรียนรู้ผ่านหลักสูตรเสริมสร้างความรู้ ทักษะมากมาย ในการทำงานเบื้องต้นเมื่อเจอปัญหาต่างๆ เราจะคิดถึงหลักสูตร แนวคิด หลักการความรู้ต่างๆ ที่เคยร่ำเรียนมา แต่จะพบว่าเมื่อทำงานมากขึ้น เริ่มผ่านความผิดพลาด ผ่านปัญหา อุปสรรคต่างๆ เริ่มมีประสบการณ์มากขึ้น จะพบว่า เมื่อเจอปัญหาใหม่การแก้ปัญหาของเราจะลื่นไหลมากขึ้น แทบไม่ต้องคิดถึงกระบวนท่าหลักวิชาใดๆ ที่เคยร่ำเรียนมาแต่สามารถประยุกต์ในเรื่องหลายเรื่อง หลายกระบวนการ มาปรับใช้ได้ทันที (ปรับเข้าสู่วิถีการทำงานของแต่ละคน)
ไร้ร่องรอย (เริ่มสำเร็จในงาน ต้อง เก่งคน) << การทำงานในปีที่ 2 ปีที่ 3 แต่ละคนจะเก่งขึ้น เริ่มมีประสบการณ์เดิมในอดีตที่ตัดสินใจ หรือแก้ไขปัญหา ผ่านการ “ไร้กระบวนท่า” เริ่มสำเร็จในงานที่บริหารจัดการได้ด้วยตัวเอง ทั้งนี้จะพบว่า ตัวงานเองเมื่อเริ่มอิ่มตัวหรือผ่านการเรียนรู้ในโครงการใดๆ มาหลายปี (เกิด CQI ในงาน) คนเราจะได้รับโอกาสต่อยอดรับโปรเจคใหม่ งานใหม่ที่พบเจอต่างผู้คน มีความท้าทายใหม่มากขึ้น ตัวเราเองจึงต้องเริ่มทิ้งความสำเร็จในอดีต (ที่บริหารจัดการหรือสามารถทำอะไรสำเร็จได้โดยตัวเอง) เพื่อเข้าสู่การเรียนรู้ร่วมกันในโปรเจ็คใหม่ กับกลุ่มคนใหม่ๆ ที่หลากหลายแนวคิดทัศนคติ ต่างรูปแบบการทำงาน สิ่งหนึ่งที่ต้องพัฒนาและเรียนรู้ในช่วงนี้ คือ การข้ามผ่านช่วงเวลานี้ได้แบบไร้รอยต่อ
ไร้ตัวตน (เริ่มสอนงาน ต้อง เก่งคิด) << เมื่อทำงานจนมีความมั่นใจ เริ่มประสบความสำเร็จประมาณนึง (ส่วนใหญ่อาจเริ่มเป็นผู้บริหารทีม หรือเริ่มเป็นผู้บริหาร) แต่ละคนจะเริ่มสอนงานน้องๆ และความผิดพลาดใหญ่ของคนเราในช่วงนี้ คือการสอนทุกอย่างโดยการอิงตัวเราเองจากประสบการณ์ความสำเร็จ เป็นหลัก (ผมก็เคยผิดพลาดครั้งใหญ่แบบนี้มาแล้วเช่นกัน) สิ่งที่ควรและถูกต้องในการสอนงาน หรือสนับสนุนให้น้องในงานประสบความสำเร็จ จึงจำเป็นต้องเป็นการสนับสนุนที่ผลักดันความสำเร็จโดยตัวน้องสำเร็จได้ด้วยตัวเอง (ลบสภาพตัวตน EGO ของเรา หรือแนวคิดต่างๆ ที่เราเคยสำเร็จและพยายามหวังดีช่วยใส่เข้าไปในหัวน้องๆ) สิ่งที่เป็นความยากคือการที่เราลบร่องรอยของตัวเราเองได้อย่างไรโดย ไม่ครอบงำความคิดของน้องๆ แต่กระตุ้นให้น้องคิด น้องตัดสินใจ จนความสำเร็จต่างๆ ของน้องเกิดจากตัวน้องเองที่ผลักดันตัวเองจนสำเร็จขึ้นมา
ไร้ขอบเขต << พอดีผมเองยอมรับว่ายังอยู่ในขั้นไร้ตัวตนมากกว่า จึงยังไม่มีประสบการณ์แชร์โดยตรงของการไร้ขอบเขต แต่ตามที่ผมเข้าใจคือว่า เมื่อมาถึงจุดนึง การทิ้งทุกอย่างที่ฝึกมาในอดีต (การไร้ร่องรอย ไร้ตัวตน) จะทำให้เข้าสู่สภาพไร้ขอบเขต (หลุดเกินกรอบคำจำกัดความต่างๆ ตามความเข้าใจผมบางเรื่องอาจใกล้เคียงแนวคิด Zero Design) หรือหลุดจากความสำเร็จของการทำงาน เข้าสู่จุดสูงสุดของความสำเร็จในการดำเนินชีวิตครับ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
