2 ส.ค. 2020 เวลา 22:55 • ไลฟ์สไตล์
ประสบการณ์เมื่อเข้าห้องสมุดองค์กร
ทำงานในองค์กรมาตั้งนาน แต่นับครั้งเข้าห้องสมุดขององค์กรได้เลย เนื่องจากชีวิตส่วนใหญ่จะอยู่ที่สำนักงาน หรือเข้าหน้างาน หรืออยู่ในห้องประชุมใดห้องประชุมหนึ่งในองค์กร ดังนั้นการที่อยู่ดีๆ อยากเข้าห้องสมุดเองจะเป็นเรื่องยากมาก (เนื่องจากความรู้ส่วนหนึ่งหาได้นอกห้องสมุด และในกรณีต้องการอ่านหนังสือเล่มใหม่ๆ ไม่ไปยืนอ่านที่ร้านหนังสือก็ไปซื้อหนังสือกลับมาอ่านที่บ้าน)
เมื่อสัปดาห์ก่อนมีประชุมแต่เลือกมาใช้ห้องสมุดในการประชุมกลุ่มย่อยก็เป็นอะไรที่แปลกใหม่ดีเลยมาถึงห้องสมุดก่อนเวลาเพื่อจะเคลียงานต่างๆ ซักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยเดินไปเข้าห้องประชุมแต่ระหว่างทำงานก็เงยหน้าขึ้นมาและสังเกตรูปที่แปะไว้
3 รูปภาพในห้องสมุด
แล้วก็อยู่ดีๆ ก็อมยิ้มและขำตัวเองขึ้นมา.....และนั่งมองรูปคุยกับตัวเองไปเกือบ 10 นาที
เป็น 3 รูปที่วางเรียง ที่พอสังเกต ก็จะเริ่มมองที่รูปตรงกลาง
1. เทียนถูกจุด มีไฟส่องสว่าง มีออร่าเจิดจ้า ตัวเทียนตั้งตรงดูแข็งแรง แต่ก็เห็นว่า ใต้แสงที่ร้อนแรงตัวเทียนที่ตั้งตรงก็หลอมละลายจากความเจิดจ้าของตัวเอง และตัวเทียนทำไมมีแปะทองไว้ด้วยอ่า แล้วทำไมแสงเทียนที่เจิดจ้า ขอบของแสงเป็นสีดำชัดเข้มจัง (มโนคุยกับตัวเองครั้งที่ 1)
2. เนื่องจากเป็นคนที่ถูกสอนเขียนอ่านจากซ้ายไปขวา เลยมามองที่รูปด้านซ้าย อ้อ รูปเทียนยังไม่ได้จุด แต่เอ๊ะ......ทำไมถึงยังไม่ได้จุดแต่ก็มีแสงออร่าในตัวเองหล่ะ (หรือเป็นศักยภาพที่ติดตัวที่ยังไม่ได้เจิดจรัสเหมือนรูปตรงกลาง ที่ตัวเราเองจุดเทียนจุดประกายให้มีไฟ จุดประกายแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างออกไป ทำให้คนอื่นเลยเห็นออร่าที่ตัวเราเองมีมากขึ้น.....ทั้งๆ ที่ตัวเราเองก็มีอยู่แล้ว) (มโนคุยกับตัวเองครั้งที่ 2)
3. แล้วก็มามามองรูปด้านขวาสุด....เอิ่ม..อ๋อ..คงสื่่อถึงสัจธรรมชีวิต.....เทียนดับ แท่งเทียนเอนจากการเผาไหม้ผ่านช่วงชีวิตที่รุ่งโรจน์ ตอนนี้เริ่มโรยรา และออร่ารอบตัวที่เบาบางลง....แต่นี้พึ่งจังหวะเริ่มดับนี้นาเพราะเห็นมีควันอยู่.....(มโนคุยกับตัวเองครั้งที่ 3)
4. ว่าไปถ้าตอนคนซื้อภาพ ซื้อมาเพียงรูปเดียวหละ......วันนี้ผมจะคิดแบบนี้ไหม (ถ้าดูแค่ภาพเดียวแต่เข้าใจวงจรชีวิตทั้งหมด)....หรือเพราะต้องซื้อมา 3 ภาพ แล้วจริงๆ ไม่มี 4 ภาพ หรือ เพราะภาพที่ 3 ด้านขวาสุดเทียนพึ่งดับเอง...เย้ย..จะถึงเวลาต้องไปประชุมแล้ว (มโนคุยกับตัวเองครั้งที่ 4)
ผมรู้สึกว่า คงอีกนานที่ผมจะได้เข้าห้องสมุดอีก แต่ก็เป็นอะไรที่รู้สึกว่าเป็นหนึ่งวันที่ได้อะไรเพิ่มขึ้นดีครับ....เลยเอามาเขียนเป็นบทความดู
ผู้อ่านแต่ละท่านอาจมีมุมมองหรือตีความหรือเข้าใจความหมาย หรือสิ่งที่ผู้วาดสื่อออกมาแตกต่างกัน ซึ่งผมเคารพในการตีความทำความเข้าใจของทุกท่าน และแบ่งบันเล่าสู่กันฟังได้เสมอครับ
โฆษณา