3.8. บทสนทนาลึกลับ
สามพี่น้องต่างสังกัด จูกัดกิ๋น กังตั๋ง - จูกัดจิ๋น หุบเขามังกรซ่อน - จูกัดเอี๋ยน รัฐบาลฮั่น
ขงเบ้งพูดคุยโต้ตอบอยู่กับอาจารย์และศิษย์พี่ศิษย์น้อง แต่ภายในใจกลับวนเวียนนึกถึงการตวาดเตือนของศัตรูเมื่อครู่
“มันร่ำร้องออกมาอย่างเหลวไหล เพื่อหวังให้เรากังวลใจ หยุดชะงักชั่วครู่ หรือเป็นการส่งสัญญาณให้ผู้คนออกมาช่วยเหลือ” ขงเบ้งทบทวนภาพที่ฮองเสงหงันตัวปลอมส่งเสียงตวาด พร้อมกับการเงยหน้าขึ้นด้านบนอย่างมีนัยยะแอบแฝง
เสียงอาจารย์ผู้เฒ่ากำลังกล่าวถึงแผนงานขั้นต่อไป มันมองตามต้นเสียงอย่างแช่มช้า พลันรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติที่อยู่ตรงเบื้องหน้า
…
คนที่หนึ่ง "ท่านพ่อ น้องสามมีปัญหาแล้ว”
คนที่สอง "เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "แต่เล็กจนโต น้องสามไม่ยอมรับความพ่ายแพ้แก่ใคร วันนี้ มันทั้งตกน้ำหมดสภาพ ทั้งโดนเย้ยหยัน แต่กลับไม่ถือสา ดูผิดวิสัยยิ่งนัก”
คนที่สอง "คนเรานิสัยย่อมเปลี่ยนแปลงได้ตลอด เจ้าอาจจะคิดมากไป”
คนที่หนึ่ง "คนอื่นอาจเปลี่ยนแปลงได้ แต่น้องสามไม่อาจ”
คนที่สอง "อืม เอาไว้ ข้าจะคอยสังเกตด้วยแล้วกัน”
มันสัมผัสถึงความคิดอันลึกซึ้ง เข้าถึงจิตใจผู้คน ของสุมาอี้ เต่าสมถะ เป็นคนแรก
...
คนที่หนึ่ง "อาจารย์ น้องสามมีปัญหาแล้ว”
คนที่สอง “เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "น้องสามเป็นเป็ดดอน ว่ายน้ำไม่ได้ แต่วันนี้กลับว่ายน้ำได้คล่องแคล่วยิ่งนัก”
คนที่สอง "มันอาจจะฝึกปรือเพิ่มเติมในภายหลัง เจ้าอาจจะคิดมากไป”
คนที่หนึ่ง "มันว่ายน้ำไม่ได้ด้วยมีความหลังฝังใจในวัยเด็ก เรื่องนี้ไม่น่าแก้ไขได้”
คนที่สอง "อืม เอาไว้ ข้าจะคอยสังเกตด้วยแล้วกัน”
มันพบเห็นความใส่ใจในเรื่องราวของผู้อื่น ของตันฮก กิเลนพิสดาร เป็นคนที่สอง
...
คนที่หนึ่ง "อาจารย์ พี่สามมีปัญหาแล้ว”
คนที่สอง “เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "พวกเรานัดแนะกันมาอย่างเปิดเผย แต่มันกลับใส่ชุดรัดกุมสีดำ ราวกับมือสังหารพร้อมจะลงมือ”
คนที่สอง "การแต่งกายอาจจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ เจ้าอาจจะคิดมากไป”
คนที่หนึ่ง "พี่สามมักใส่ชุดหลวมกว้างอยู่ตลอดเวลา จู่ๆมาใส่ชุดรัดกุม จึงผิดปกติวิสัยแล้ว”
คนที่สอง "อืม เอาไว้ ข้าจะคอยสังเกตด้วยแล้วกัน”
มันรับรู้ถึงความช่างสังเกต จดจำรายละเอียด ของลกซุน พยัคฆ์คะนอง เป็นคนที่สาม
...
คนที่หนึ่ง "อาจารย์ พี่สามมีปัญหาแล้ว”
คนที่สอง “เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "สรีระร่างกายคนเราบางส่วนไม่อาจเปลี่ยนแปลง ข้าอยู่ร่วมกับมันมานานย่อมรู้ความแตกต่าง ครั้งนี้มันตกน้ำจนเสื้อผ้าแนบเนื้อ ย่อมเห็นสิ่งต่างๆชัดเจนขึ้น โครงสร้างร่างกายของมันไม่ถูกต้องแน่นอน”
คนที่สอง "คนเราอ้วนผอมเปลี่ยนแปลงได้ตลอด เจ้าอาจจะคิดมากไป”
คนที่หนึ่ง "หนาบาง คืออ้วนผอม ย่อมเปลี่ยนแปลงได้ แต่ยาวสั้น คือสัดส่วน เมื่อเติบใหญ่ถึงวัยแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนแปลงโดยง่าย แต่คนนี้ช่วงขาสั้นเกินไป ช่วงเอวยาวเกินไป อีกทั้งสะโพกก็อวบใหญ่เกินไป”
คนที่สอง "อืม เอาไว้ ข้าจะคอยสังเกตด้วยแล้วกัน”
มันตระหนักถึงสายตาอันแหลมคม การวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนของขงเบ้ง มังกรซ่อน เป็นคนที่สี่
...
คนที่หนึ่ง "พวกเรา ท่านอาจารย์มีปัญหาแล้ว”
คนที่สอง “เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "เรื่องน้องสามกลัวน้ำจนฝังใจ พวกเราล้วนจดจำได้ดี แต่อาจารย์ทำเหมือนไม่รู้มาก่อน”
คนที่สาม "พี่สามชอบใช้แต่ชุดหลวมกว้าง อาจารย์ก็เหมือนจำไม่ได้”
คนที่สี่ "ปกติ อาจารย์ชอบใช้เครื่องหอม ผิวกายเนียนนุ่ม แต่วันนี้ ทั้งไร้กลิ่นหอม ทั้งมือหยาบกระด้าง น่าสงสัยนัก”
คนที่สอง "จริงสิ เตียวเลี้ยว สายลับสองหน้าของพวกเรา เคยแจ้งว่า เตียวคับคือดาวอำพราง ดังนั้น ผู้ตายวันนี้ไม่น่าจะเป็นดาวอำพรางไปได้ แต่ท่านกลับบอกผิดเพี้ยนไปเช่นกัน”
คนที่สาม “ท่านอาจารย์มีปัญหาแน่แล้ว"
คนที่สี่ “คงต้องให้เวลาเป็นบทพิสูจน์แล้ว"
คนที่หนึ่ง “เราจะทำเช่นไรดี"
คนที่สอง "จับตาดูทั้งอาจารย์ และน้องสาม ระวังตัวด้วย”
มันนึกทบทวนเหตุการณ์ลอบสังหารในสำนักนักปราชญ์ครั้งนั้น หรือว่า ผู้ตายเป็นท่านพ่อจริงๆ
...
คนที่หนึ่ง "ครั้งนี้ พวกเราพ่ายแพ้ยับเยิน สูญเสียน้องเค้าแมว เหมือนขาดมันสมองไปแล้วครึ่งหนึ่ง”
คนที่สอง "การรบย่อมมีความสูญเสีย พวกเราคงต้องปรับเปลี่ยนแผนการครั้งใหญ่ เพราะพวกมันคงเริ่มสงสัยตัวเจ้าแล้ว”
คนที่หนึ่ง “พี่อินทรีจะเรียกรวมพลพวกเราทั้งหมดเลยหรือไม่"
คนที่สอง "ช่วงนี้ อย่าเพิ่งพบปะ หรือติดต่อกัน ให้แยกย้ายกันทำงานไปก่อน จะปลอดภัยกว่า ว่าแต่เจ้าจัดการตัวจริงแล้วหรือยัง”
คนที่หนึ่ง "จัดการเรียบร้อยแล้วขอรับ พบว่ามันแฝงตัวอยู่ในจวนโลซกพอดี”
คนที่สอง "ระวังตัวแล้วกัน ฝากข่าวถึงน้องพิราบด้วย”
คนที่หนึ่ง "เช่นกัน ขอรับ”
เพียงแต่มันรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า พิราบไม่รอดแน่ เพราะสหายใหม่ของมันจัดการให้เรียบร้อยแล้ว
...
คนที่หนึ่ง "ท่านพี่ อาจารย์ท่านมีปัญหาจริงๆ”
คนที่สอง “เหตุไรจึงคิดเช่นนั้น"
คนที่หนึ่ง "การมาครั้งนี้ ต้นคิดคืออาจารย์ท่าน เรียกพวกเรากลับมาพร้อมหน้ากัน อีกทั้ง จำเพาะต้องเดินทางมาในช่วงเวลาที่ผู้ร้ายเริ่มลงมือ ราวกับนัดแนะกันมาล่วงหน้า จึงน่าสงสัยอยู่”
คนที่สอง "หากประสงค์ร้ายจริง เหตุไรอาจารย์จึงต้องนำพี่น้องคนอื่นมาด้วยเล่า”
คนที่หนึ่ง "เพื่อให้ตัวปลอมสวมรอยเป็นท่านได้สะดวกขึ้นน่ะสิ ส่วนคนมาถึงก่อน แต่กลับไม่แสดงตัว ทำตัวลับๆล่อๆ คาดว่า พี่สาม ก็น่าจะมีปัญหาเช่นกัน”
คนที่สอง "ที่จริง มันซ่อนตัวอยู่นานแล้ว แต่จงใจทำให้ข้ารู้ตัว เหมือนว่าเพิ่งจะมาถึงที่นั่น และมันไม่รู้ว่าพวกเรามีกลไกพิสดารอยู่”
คนที่หนึ่ง “มันจะก่อกวนเช่นนั้นเพราะเหตุใด"
คนที่สอง "มันต้องการให้ข้ากับพี่น้องสงสัยในตัวอาจารย์ อืม ข้าเริ่มจับเค้ารางได้บ้างแล้ว พวกมันไม่รอดแน่ เจ้าจงเงียบเฉยไว้ก่อน อย่าเพิ่งบอกพี่ใหญ่ และพี่รอง”
มันนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์บนเนินผาที่อ้วนเสี้ยวถูกรุมสังหาร และคนตายที่กลับฟื้นคืนอีกครั้ง หรือว่าเป็นคนจากกลุ่มลับนี้ สวมรอยเป็นอาจารย์และพี่สามเช่นกัน ช่วงนี้ มันคงต้องค่อยๆสาวให้ถึงเครือข่ายต้นตอให้ได้ ค่อยลงมือในคราวเดียว
...
ที่จริง นกเค้าแมวมิได้ประมาทเลินเล่ออย่างที่อินทรีคิด เพียงแต่ผิดที่ไว้วางใจคนเกินไป เพราะการลงมือครั้งนี้ ได้นัดแนะการจู่โจมไว้กับสมาชิกปักษาสวรรค์อีกคนไว้แล้ว หน่วยปักษาค้นพบก่อนแล้วว่า ขงเบ้งที่พบพาน มีวิทยายุทธ์พอตัว มิใช่แค่บัณฑิตรอบรู้ธรรมดาสามัญเหมือนในพงศาวดารบรรยายไว้
หากแต่วินาทีสำคัญ กองหนุนสำคัญกลับส่งสัญญาณให้ลงมือเร็วขึ้นกว่าเดิมที่เคยนัดแนะกันไว้ แล้วไม่ยอมปรากฏตัวออกมาช่วยเหลือตามแผนการ นกเค้าแมวผู้ปราดเปรื่องจึงต้องสังเวยชีวิตให้กับกลไกพิสดารของฮองเย่อิงไปอย่างคาดไม่ถึง
กองหนุนสำคัญที่เป็นตัวปัญหาคือใครกันหนอ ล่อหลอกจนคนในหน่วยล้มตายเสียแล้ว เรื่องราวเช่นนี้ คงไม่ใช่การล้อเล่นกลั่นแกล้งกันระหว่างสมาชิกในกลุ่ม
ดูเหมือนกลุ่มทายาทมังกรจะเริ่มมีรอยปริร้าวภายใน ลุกลามไปถึงท่านอาจารย์เสียแล้ว ในขณะที่หน่วยปักษาสวรรค์เอง ก็อาจจะมีปัญหาซ่อนเร้นอยู่ด้วย ถึงได้เป็นสาเหตุการตายของสมาชิกไปถึงสองคน หรือว่าภายในกลุ่ม เกิดคนทรยศขึ้นมาอีก อย่างไรก็ตาม เกรงว่า ต่อไป การเคลื่อนไหวของหน่วยปักษาสวรรค์อาจจะไม่ง่ายดายเหมือนแต่ก่อนแล้ว
...
ขงเบ้งนั่งซึมเซาครุ่นคิดอันใดอยู่ในห้องหนังสือตามลำพัง จนกระทั่งจูกัดจิ๋น ผู้เป็นน้องชาย ถือถาดน้ำชาพร้อมถ้วยสองใบ เดินเข้ามานั่งเคียงข้างกัน
“สารภาพผิดหรือ ไม่จำเป็นดอก หากบุคคลเหล่านี้ต้องการลอบเข้ามา เวรยามสามัญย่อมไม่อาจหยุดยั้งพวกมันได้ ข้าไม่ตำหนิเจ้าดอก” ขงเบ้ง-จูกัดเหลียงกล่าว
“ข้าเพียงแต่ไม่สบายใจว่า เหตุไรศัตรูจึงต้องพยายามปลอมแปลงเป็นตัวท่าน และยังสามารถแทรกซึมอยู่ใกล้ตัวเราได้ตั้งหลายเดือนเช่นนี้ เกรงว่า ภายภาคหน้า อาจจะมีขบวนการอันใดก้าวขึ้นมาขัดขวางแผนการของเราได้อีก หรือว่า เป็นเบ้งเฮ็กผู้นั้้น ส่งคนมาลงมือแก้แค้นแล้ว” จูกัดจิ๋นกล่าวความกังวลใจออกมา
“เย่อิง เจ้าเข้ามานั่งฟังด้วยกันเถอะ” ขงเบ้งส่งเสียงเรียกภรรยา นึกรู้ว่า การจัดเตรียมน้ำชาเช่นนี้ ย่อมมิใช่ความคิดของน้องชายของมัน เย่อิงจึงออกจากที่ซ่อนตัวด้านนอก ใบหน้ายังมีคราบน้ำตา และร่องรอยความกังวลใจให้เห็น “เจ้าคงคิดว่าเป็นฝีมือของเบ้งเฮ็กด้วยอีกคนกระมัง”
ฮองเย่อิงพยักหน้า “คนร้ายปลอมแปลงเป็นท่านพ่อได้อย่างแนบเนียน แม้แต่ตัวข้าที่เป็นบุตรสาว ยังแยกแยะไม่ออกเลยสักนิด ข้าจึงคิดว่า มันต้องมาจากชนเผ่าโบราณอย่างแน่นอน จึงได้รับข้อมูลมาครบถ้วนเช่นนั้น”
จูกัดจิ๋นจึงกล่าวเสริมขึ้น “พอเกิดเรื่องขึ้น ข้าจึงย้อนไต่สวนกับสายข่าว มีคนพบเห็นคนแปลกหน้าสองคนเคยมาป้วนเปี้ยนอยู่ทางภายนอกหุบเขาเมื่อหลายเดือนก่อน เมื่อให้อธิบายลักษณะท่าทางแล้ว อาซ้อเชื่อมั่นว่า เป็นสองในห้านักรบเบญจพิษ นามว่า คางคก กับ กิ้งก่า ซึ่งหายตัวไปจากเผ่าม่านมานานแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมาแฝงตัวอยู่ในดินแดนฮั่น แต่ไม่อาจระบุว่า มันซ่อนกายอยู่กับขุมกำลังใด หรือกำลังคิดจะก่อการอันใด”
ขงเบ้งพยักหน้าพลางอธิบาย “แม้ว่าเราไม่เคยพบเห็นตัวตนของเบ้งเฮ็กก็จริง แต่จากการที่มันส่งคนมาแฝงตัวอยู่ก่อนแล้ว แสดงว่า เป้าหมายที่แท้จริงของมันคือการบุกรุกดินแดนฮั่นตั้งแต่แรก เพียงแต่ใช้ความขัดแย้งระหว่างมันกับเราเป็นข้ออ้าง สร้างเงื่อนไขในการระดมพล ดังนั้น การลงมือในวันนี้ ไม่น่าจะใช่แผนการของมัน แต่เป็นขุมกำลังลับกลุ่มอื่นที่กำลังวางแผนการใหญ่เช่นกัน”
ขงเบ้ง มองดูจูกัดจิ๋น ฮองเย่อิง ยังคับข้องใจในคำอธิบาย จึงเสริมเติมให้ “สายข่าวจากกังตั๋งมีรายงานเข้ามาเมื่อครู่ โลซก ผู้เป็นเสาหลักแห่งกังตั๋ง ก็ถูกลอบสังหารเช่นเดียวกันกับเรา และมือสังหารที่กระทำการล้มเหลวนั้น ก็บังเอิญมีใบหน้าคล้ายคลึงกันกับโลซกยิ่งนัก”
เสียงอุทานดังขึ้นจากคนทั้งสอง กลุ่มคนเหล่านี้ล้วนมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด พอได้รับข้อมูลเพิ่มเติม ก็พอจะจับความสำคัญของเรื่องราวได้อย่างรวดเร็ว จูกัดจิ๋นจึงกล่าวขึ้นบ้าง “แสดงว่า กลุ่มคนพวกนี้หาทางปลอมแปลงเป็นบุคคลสำคัญไปตามขุมกำลังต่างๆ เพื่อเกาะกุมโอกาสลงมือแล้วกระมัง”
ขงเบ้งได้แต่พยักหน้ายืนยัน “ถูกต้องแล้ว และถ้าเราคาดไม่ผิด เรากับโลซกอาจจะไม่ใช่เป้าหมายแรกๆที่พวกมันชิงลงมือด้วย”
คนทั้งสามตกอยู่ในภวังค์ความคิด รู้สึกถึงภัยอันตรายที่กำลังคืบคลานมาใกล้ตัว บุคคลที่รู้จักคุ้นเคยอาจจะเป็นตัวปลอมสวมรอยเข้ามาก่อการ
…
เช้าวันรุ่งขึ้น เหล่าทายาทมังกรไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆภายในหุบเขามังกรซ่อนเป็นการเปิดหูเปิดตา ล้วนนึกประหลาดใจที่จูกัดจิ๋นหนุ่มน้อยถึงกับมีความสามารถจัดการเรื่องราวตามลำพังได้ยอดเยี่ยมเพียงนี้ ไม่เสียทีที่เป็นพี่น้องกันกับอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดในกลุ่มทายาทมังกรเลย
ดูผิวเผิน หมู่บ้านหุบเขามังกรซ่อนเป็นกลุ่มคนที่มาอยู่อาศัยร่วมกัน เพื่อพลิกฟื้นพื้นที่เกษตรกรรม เพาะปลูกพืชพันธุ์ และเลี้ยงดูสัตว์ หากแต่ยังมีฉากหลังที่สามารถฝึกฝนฝีมือการต่อสู้ และเพิ่มพูนความเข้มแข็ง พร้อมจะรับมือต่อสงคราม โดยใช้ข้ออ้างเป็นการป้องกันตัวจากกลุ่มโจรภูเขาทั่วไป
“บางส่วนบางเรื่องเป็นพี่ชายทั้งสามช่วยแนะนำ ผู้น้อยเพียงแต่ออกหน้าเฝ้าดูแลในเบื้องหน้าเท่านั้นเอง มิกล้ารับคำชมเชยดอก” จูกัดจิ๋นกล่าวถ่อมตัว ยกคุณความดีให้กับจูกัดกิ๋น จูกัดเหลียง และจูกัดเอี๋ยน ตามลำดับ
บังทองฉวยจังหวะนั้น เอ่ยทักขึ้น “เพียงพวกมันใส่ชุดติดเกราะขึ้นมา ก็สามารถเป็นกองทัพหลักในการยึดครองเมืองใหญ่ใกล้เคียงได้ไม่ยาก การเติบโตของกำลังพลย่อมกระจายตัวได้อย่างรวดเร็ว เชื่อว่า เพียงเดือนสองเดือนก็สามารถสร้างเป็นขุมกำลังน้อยขึ้นมาได้แล้ว ยิ่งถ้าหากจูกัดทั้งสามร่วมประสาน คงยากจะรับมือได้”
ขงเบ้งโบกพัดขนนก หัวร่อแก้เก้อ ในขณะที่ทายาทมังกรคนอื่นขบคิดตามว่า ขุมกำลังใดจะเป็นเหยื่อการยึดอำนาจ ระหว่างเมืองอ้วนเซียของโจโฉ หรือเมืองเกงจิ๋วของเล่าเปียว อินทรี-สุมาเต๊กโชจึงเสแสร้งกลบเกลื่อน “ช้าเร็ว เครือข่ายสุมาก็ต้องมีความเคลื่อนไหว เจ้ามังกรวางผู้คน และสะสมกองกำลังไว้เช่นนี้ ก็เป็นทางเลือกหนึ่งให้กับพวกเรานั่นเองแหละ”
...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
