หลงอุทัยฯ
ตอน ตะลุยตลาดเก่า
#เรื่องเล่าจากคลังภาพ #ลัดเลาะ
#ตรอกโรงยา #ตลาดเก่าบ้านสะแกกรัง
อุทัยธานีเป็นอีกจังหวัดที่มีแม่น้ำเป็นของตัวเอง นั่นคือแม่น้ำสะแกกรัง แม่น้ำเส้นนี้เกิดจากยอดเขาโมโกจูจากอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ มาบรรจบที่แม่น้ำเจ้าพระยาที่ตำบลท่าซุง ถือได้ว่าเป็นเส้นเลือดหล่อเลี้ยงคนอุทัยธานีมาช้านาน
ต่อเนื่องจากการเดินเที่ยววัดโบสถ์ในตอนที่แล้ว
ที่ใจกลางเมืองถัดจากแม่น้ำมาไม่กี่ก้าว ที่นี่คือตลาดสดเทศบาล แหล่งอู่ข้าวอู่น้ำของคนอุทัยฯ และถ้าเราย่างกรายมาในยามเช้า เราจะพบกับความคึกคักของตลาดแห่งการเริ่มต้นชีวิตใหม่
แต่ถ้าในยามบ่ายโดยเฉพาะ ของวันเสาร์มันก็จะเป็นตลาดในอีกรูปแบบหนึ่ง...
ตลาดเทศบาลเมืองอุทัยธานี 10 มีนา 2018
" เย็นย่ำเดินฮำเพลง ครื้นเครงกับของกินเล่น " ในยามที่รังสียูวีอ่อนกำลังลง ไปพร้อม ๆ กับการเสื่อมประสิทธิภาพของครีมกันแดด spf 50 pa+++ ที่ทาไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า
เป็นเวลาที่ตลาดริมน้ำกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ร้านรวงที่เก็บหนีแดดไปตั้งแต่ช่วงสาย ๆ เริ่มกลับมาตั้งขายได้ใหม่ เราเดินทอดน่องชมตลาดไปพลาง หาของกินไปพลาง พ่อค้าแม่ขายชาวอุทัยฯ เป็นคนอารมณ์ดี เราเดินไปคุยร้านโน้นทีร้านนี้ที ซื้อบ้างไม่ซื้อบ้างตามความชอบ จนมาสะดุดกับแผงขายของแผงหนึ่ง...
กับใบหน้าบ่งบอกความมีอารมณ์ดี ของหญิงชราวัยประมาณ 80 เชื้อชวนให้ลิ้มลองแผ่นแป้งกลม ๆ สีดำท่าทางเนี้อสัมผัสนุ่มเหนียว ที่แกทำมาขาย มีชื่อชวนสงสัยว่า " ขนมแดกงา " ชื่อแปลก ๆ แต่รสชาติเป็นเลิศ เนื้อแป้งเหนียวนุ่มหนึบหวานหอมชวนรับทาน กับราคาเหมือนแจกฟรี
แผงขายขนมแดกงาและขนมไทยอื่น ๆ
ผมเดินชมตลาดเทศบาลไปสุดทาง จนขนมแดกงาหมดเกลี้ยงถุง จากตรงนี้เราได้ของกินติดไม้ติดมือกลับไปฝากคนที่บ้านกันพอสมควร แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันเสาร์ เส้นทางของเราจึงยังไม่จบ ยังมีอีกตลาดที่ให้ได้เดินปวดน่องกันก่อนกลับบ้าน
ไม่ไกลจากตลาดริมแม่น้ำ เราเดินมาถึงตลาดเก่าบ้านสะแกกรัง ถนนคนเดินประจำจังหวัด หรือที่รู้จักกันในอีกชื่อที่ชาวบ้านเรียกติดปากว่า " ตรอกโรงยา " เพราะเดิมเคยเป็นสถานีสูบฝิ่นแบบถูกกฎหมาย แต่ตอนนี้คงไม่มีให้สูบ ไม่งั้นคงได้ไปนอนในเรือนจำที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
ถนนคนเดินตลาดเก่าบ้านสะแกกรัง (ตรอกโรงยา)
ถนนคนเดินที่นี่ค่อนข้างคึกคัก และเต็มไปด้วยสินค้ามากมาย ทั้งแบบรับมาขายและแฮนด์เมด แม้บรรยากาศจะคล้ายกับถนนคนเดินอื่น ๆ แต่สินค้าหลายอย่างก็ไม่เคยพบเห็นที่ไหน
ไม่ใช่แค่เพียงของใช้ ของกินก็มีทีเด็ดไม่แพ้กัน เราเติมท้องกันไปด้วยสรรพอาหารหลากหลาย และที่สุดยอดคือน้ำอโวคาโด้แสนเข้มข้น
ตอนนี้มาตรวัดปริมาณอาหารในร่างกายอยู่ประมาณคอ แต่เราก็ยังไม่พอแค่นั้น จัดแจงปลดตะขอกางเกงแล้วเดินหน้าจัดการจบทริปด้วย ร้านอาหารที่เป็นตำนานของเมืองนี้ คือเจ้ดาปลาลวก
ในที่นี้ใครมาเยือนอุทัยฯ ขอบอกเลยว่าร้านนี้ต้องมากินซะให้ได้ รสชาติเด็ดดวงจนต้องบอกต่อ เสียดายที่ผมไม่เหลือเรี่ยวแรงและสมาธิ จะเก็บภาพอาหารมายั่วน้ำลายกัน รู้ตัวอีกทีก็เกลี้ยงจานซะแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า
ตลาดถือเป็นเครื่องมือที่ดี ที่เราจะได้รู้จักผู้คนในท้องถิ่นให้ลึกซึ้งไปถึงการกินการอยู่ แต่ที่ผมชอบที่สุดก็คือการได้รู้จักนิสัยใจคอ ผ่านการเจรจาซื้อขายวัตถุทั้งสุกและดิบ ที่ส่วนใหญ่จะหาได้จากแหล่งผลิตไม่ไกลนัก
ในประเทศไทยยังมีอีกหลายตลาดให้เราได้ไปเดินจับจ่ายใช้สอย หากว่าการท่องเที่ยวของเราไม่ใช่แค่ชมวิวหรือการพักร่างแล้วล่ะก็ ลองไปเดินตามศูนย์กลางการค้าของชุมชนนั้น ๆ ดู ผมเชื่อว่าคุณจะได้พบเสน่ห์ของมุมมองการท่องเที่ยวแบบใหม่ ๆ อย่างแน่นอน
เขียนโดย โจน ทะยาน ตะลุย
ส่งท้ายกันด้วยแสงไฟของวัดอุโปสถาราม ยามค่ำคืน ก่อนกลับที่พัก
วัดอุโปสถาราม ยามค่ำคืน
อ่าน ซีรีย์ หลงอุทัยฯ ที่ link นี้
สามารถอ่านลัดเลาะ เรื่องเล่าจากคลังภาพ ได้ที่
ติดตามลัดเลาะได้ ทาง YouTube TraverseRE channel
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
