เขาปลาร้า
การเผชิญหน้ากับความกลัว
[Series หลงอุทัยฯ]
#เรื่องเล่าจากคลังภาพ #ลัดเลาะ
#เขาปลาร้า #อุทัยธานี #ผจญภัย
ผมว่าการผจญภัยเป็นเรื่องแปลกสำหรับมนุษย์ การนำตัวเองไปสู่สถานการณ์ และสภาพแวดล้อมที่ดูแล้วจะไม่เป็นมิตร กลับกลายเป็นสิ่งเย้ายวนใจให้ต้องทำ
แม้รู้ดีว่าผลลัพท์ในบางครั้ง มีโอกาสจะออกมาในรูปแบบของหายนะ แต่นั่นก็เหมือนการเติมถ่านหินให้กับหัวรถจักรไอน้ำ ที่กำลังวิ่งผ่านหุบเหวลึกสุดลูกหูลูกตา ถึงจะอันตรายแต่ทิวทัศน์ก็สวยงามเกินบรรยาย
*ก่อนเข้าเรื่อง*
ภาพ set นี้อาจจะคุณภาพแย่ซักหน่อยนะครับ มันเก่าเก็บ เอามาจากอัลบัมรูป ตอนนั้นถ่ายด้วยกล้องฟิล์มราคา 990 บาท ตามงบประมาณในวัยเยาว์
ในช่วงวัยรุ่น ผมกับเพื่อน ๆก็เคยผ่านการผจญภัยมาบ้าง ซึ่งก็ดูเหมือนมันจะเป็นช่วงวัยที่เราไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องกังวลกับสถานการณ์ข้างหน้า แล้วใช้ความอยากรู้อยากเห็นเป็นแรงผลักดันให้ลองทำสิ่งโน้นสิ่งนี้
ทว่าปัจจุบัน ความรับผิดชอบต่อครอบครัวและคนรอบข้าง โดยการตีกรอบตัวเองด้วยความไม่ประมาท ทำให้เราไม่อาจเลือกจะทำแบบเดิมได้อีกต่อไป คงหลือไว้แค่ความทรงจำของวันเก่า ๆ ให้เอาไว้เล่าสู่กันฟัง
Chapter 1
ไต่ลงสู่ความมืด
อุทัยธานีเป็นจังหวัดที่มีภูมิประเทศ เป็นพื้นราบแซมด้วยภูเขาหินลูกเล็ก ๆ โดยลักษณะภูเขาแบบนี้ ทำให้เกิดถ้ำน้อยใหญ่ซุกซ่อนตัวอยู่ บางถ้ำก็ถูกจับจองด้วยวัดและสำนักสงฆ์ บางถ้ำก็เป็นแหล่งท่องเที่ยว แต่ก็มีอีกมากที่ตกสำรวจ
ย้อนไปเมื่อ 20 ปีก่อน ในช่วงวันหยุดสิ้นปี พ.ศ. 2544 หรือ ค.ศ. 2001 ผม พี่ชาย และเพื่อนสนิทชื่อ ต้น เดินทางมายัง อำเภอลานสัก จังหวัดอุทัยธานี โดยมีที่หมายคือภูเขาลูกหนึ่งชื่อว่าเขาปลาร้า ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นโบราณสถาน เหตุเพราะมีภาพเขียนฝาผนังของมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นจุดประสงค์หลัก ที่ดึงดูดผมและเพื่อน ๆ ให้มาเยือนในครั้งนี้ เพราะผมเองก็เคยมาที่นี่สี่ครั้งแล้ว
ที่ตั้งของเขาปลาร้านั้น จะอยู่ติด ๆกับหุบป่าตาด หุบเขาดึกดำบรรพ์ที่ปกคลุมด้วยต้นตาด ซึ่งมีบรรยากาศเสมือนหลุดเข้าไปในยุคจูราสสิค อันเป็นที่เที่ยวชื่อดังของจังหวัดอุทัยฯ
เขาปลาร้าช่วงสิ้นปี 2544
จากการมาเยือนในครั้งก่อน ในขณะที่เดินลงจากยอดเขาปลาร้า ผมกับพี่ชายได้สังเกตโพรงถ้ำเล็ก ๆ ซุกตัวอยู่ในพุ่มไม้ข้างเส้นทางเดินเท้า ทำให้เกิดความสนใจใคร่รู้ว่า ทำไมถ้ำแห่งนี้ถึงได้หลุดรอดสายตาเรามาตั้งหลายครั้ง
ในครั้งนั้นเราไม่มีอุปกรณ์อะไรที่จะสามารถเข้าไปสำรวจได้ มีแต่ไฟฉายกระบอกจิ๋ว แสงไฟอ่อน ๆ พอให้ส่องไปเห็นว่าข้างในถ้ำนั้นลึกและสูงเกินกว่าจะปีนลงไปด้วยมือเปล่า เราจึงตัดสินใจกลับไปเตรียมความพร้อมก่อนจะกลับมาในวันข้างหน้า...
ภาพของถ้ำยังหลอกหลอนเรามาพักใหญ่ จนถึงวันที่เราตัดสินใจกลับมาอีกครั้ง กับอุปกรณ์ ร่างกาย และจิตใจที่พร้อมกว่า โดยคิดว่าจะสำรวจถ้ำแห่งนั้น แล้วจบด้วยการไปนอนค้างกันบนยอดเขา ที่ปกติก็ไม่ได้มีใครขึ้นไปค้างกัน
มาถึง ณ เพิงที่พักของเจ้าหน้าที่อุทยาน เราก็มีเรื่องให้ระทึกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม เจ้าหน้าที่ได้ยินข่าวว่ามีชาวบ้านพบเจอหมีอยู่บนเขาบริเวณนี้ จึงได้บอกให้เราระวังตัวหากจะขึ้นไป
ไม่รู้ว่าข่าวลือหรือเรื่องจริง แต่ทันทีที่ได้ยิน แผนเอาตัวรอดจากการเผชิญหน้าสัตว์ร้ายต่าง ๆ นานา ผุดขึ้นในหัวเป็นดอกเห็ด ถ้าเจอจะหลบอย่างไร จะหนีอย่างไร ใช้อะไรสู้กับมัน จนไปถึงขั้นต้องคลุกวงในกับหมี อย่างกับในหนังเรื่องทาร์ซาน แต่ที่แน่ ๆ ไม่มีแผนการไหนเลยในหัวบอกว่า "อย่าขึ้นไป"
ทางขึ้นเขาปลาร้านั้นเป็นป่าที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ แม้จะมีระยะทางประมาณเกือบหนึ่งกิโลเมตร แต่ด้วยความชันจนบางครั้งต้องปีนป่าย เวลาเดินขึ้นไปอาจใช้ถึง 2 ชั่วโมง
บรรยากาศเส้นทางการเดินขึ้นเขาปลาร้า ช่วงสิ้นปี 2544
งวดนี้เราแบกสำภาระการค้างแรมมากันเต็มที่ น้ำหนักแบกมาแต่ละคนประมาณ 10 กิโลกรัม การเดินขึ้นจึงยิ่งยากลำบากจนต้องหยุดพักกันหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะมาถึงหน้าปากถ้ำอันเป็นที่หมายแรกของเรา
จากตรงโพรงเล็ก ๆ หน้าปากถ้ำเราต้องค่อย ๆสไลด์ตัวลงไป ก็จะเจอกับห้องเล็ก ๆ ที่พอให้คน 3 คนลงไปยืนได้พอดี
และจากจุดที่เรายืนอยู่เดินไปอีกไม่กี่ก้าว ก็จะพบกับโถงถ้ำลึกประมาณ 5 ถึง 6 เมตร ซึ่งการมาในครั้งก่อน เรามองเห็นอะไรไม่ชัดเพราะไฟฉายความสว่างศูนย์จุดห้าแรงเทียน จึงได้แต่สันนิษฐานว่าน่าจะมีทางปีนลงไปได้ จนวันนี้ได้เห็นชัดแล้วว่าไม่สามารถจะลงไปด้วยวิธีปกติได้แน่ ๆ
ถ้ำตกสำรวจ ในเขาปลาร้า ช่วงสิ้นปี 2544
ในขณะที่กำลังจะถอดใจ ไอ้คุณพี่ชายผมมันก็ทำหน้ายิ้ม ๆ พร้อมกับหยิบบันไดลิงที่ทำเองจากเชือกและท่อ PVC ออกมา ผมถึงกับอุทานออกมาว่า เชี่... (ตัวหลังไปเติมเองนะครับ) พี่แก อมพะนำมาตลอดว่ามีเจ้าสิ่งนี้มาด้วย บอกตามตรงว่าผมทึ่งกับเรื่องนี้มาก
ไม่พูดพร่ำทำเพลง เราจัดแจงผูกบันไดลิงกับจุดที่คิดว่าหนาแน่น พร้อมกับเชือกอีกหนึ่งเส้นเพื่อกระจายน้ำหนัก
ตอนนี้ก็มาถึงขั้นตอนที่ยากที่สุดนั่นคือการตัดสินใจ
ถึงแม้จะมีอุปกรณ์ที่ดูเหมือนจะดี แต่ความมั่นใจในผู้สร้างสรรค์บอกเลยว่าเกือบติดลบ และถ้าหากจะไม่ปีนลงไปก็คงคาใจไปอีกนาน คิดชั่งใจอยู่พักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจว่า "เอาวะลงก็ลง"
ผมกับพี่ชายจึงตัดสินใจปีนลงไป โดยมีผมลงไปก่อน ตามด้วยพี่ชาย ส่วนต้นคอยอยู่ข้างบนเผื่อกรณีที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน อย่างน้อยจะได้มีคนช่วย
การค่อย ๆ หย่อนตัวลงไปด้วยเชือกและบันไดที่ไม่มั่นคง สู่พื้นที่มืดมิดที่ไม่คุ้นเคย ผมค่อยสอดเท้าเข้าไปในลูกบันไดแกว่งไปมาทีละขั้น บนความสูงใกล้เคียงกับดาดฟ้าตึกสองชั้น โดยที่มือยังจับเชือกไว้แน่นราวกับตุ๊กแก เพียงช่วงเวลาไม่กี่นาทีก่อนจะถึงพื้น กลับรู้สึกนานกว่าความจริงเป็นสี่ห้าเท่า
ไต่ลงสู่ถ้ำตกสำรวจในเขาปลาร้า วันหยุดสิ้นปี 2544
เมื่อเท้าสัมผัสพื้น ความรู้สึกแรกที่ออกมาคือความโล่งใจ และด้วยการลงมาที่ยากลำบากบวกกับต้องอาศัยอุปกรณ์ช่วย ทำให้มั่นใจว่าผมกับพี่ชายต้องเป็นคนกลุ่มแรกแน่ ๆ ที่ลงมายังถ้ำแห่งนี้
เราเริ่มเดินสำรวจไปรอบ ๆ โถงถ้ำที่ขนาดไม่ใหญ่มากนี้ ไปจนทุกซอกทุกมุม และพบว่ายังมีทางไปต่อได้อีก แต่ในขณะที่เดินไปเดินมา ไฟฉายผมก็ไปส่องกระทบกับวัตถุชิ้นหนึ่ง ที่บอกให้รู้ว่าเราไม่ใช่พวกแรกที่มาถึงที่นี่
ฟันของสิ่งมีชีวิตที่พบในถ้ำ
มันคือฟันของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง ที่ผมก็ไม่แน่ใจว่าคือตัวอะไร (ท่านผู้อ่านพอทราบช่วยบอกทีครับ) ผมจึงพอสัณนิษฐานว่า เจ้าของฟันซี่นี้คงจะพลัดตก ลงมาแล้วกลับขึ้นไปไม่ได้
แต่ผมก็เจอแค่ฟันซี่นี้ ไม่พบเจอส่วนอื่น ๆ อีก คาดว่าอาจจะมีอายุนานมากจนย่อยสลายไปหมด
จากจุดที่เจอฟัน ผมกับพี่ชายก็เดินต่อไปจนสุดทางและดูเมือนว่าจะไมมีที่ให้ไปต่ออีกแล้ว ที่นี่เราจะพบกับหินงอกหินย้อยประกายวิบวับ อากาศด้านในนิ่งสนิท แต่ก็ยังหายใจได้
เราจึงพักเหนื่อยกันครู่หนึ่ง แล้วก็บันทึกภาพตรงปลายทางของถ้ำเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึก ก่อนจะปีนออกแล้วเดินขึ้นสู่ยอดเขา เพื่อไปตั้งแคมป์ค้างแรมต่อไป
สุดทางถ้ำ
การได้มาเจอมาพบมาเห็นและไปอยู่ใน moment แบบนี้ ถึงรู้ว่าอันตรายแต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้ทำ และในทางกลับกันก็คงเสียดายหากล้มเลิกกันกลางคัน
เสี้ยววินาทีแห่งการตัดสินใจ ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญ เราไม่มีทางรู้ได้ว่าการตัดสินใจมันจะผิดหรือถูก แต่ถ้าเราคิดอย่าถี่ถ้วนถึงผลดีผลเสีย และยอมรับมันในทั้งสองด้าน ผมบอกได้เลยว่ามันคุ้มค่าสำหรับชีวิต
เอาล่ะ ผมว่าตัวหนังสือใน chapter 1 มันเยอะไปหน่อย
chapter 2 ไว้ ต่อตอนหน้าแล้วกันอย่าลืมติดตามนะครับ มีเรื่องแปลก ๆ หลอน ๆ รอให้อ่านอยู่ครับ https://www.blockdit.com/posts/609cbfc43365eb0c526ca949
เขียนโดย โจน ทะยาน ตะลุย
และติดตามชมได้ทาง YouTube
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
