ดั่งสายน้ำไหล (๒๘)
ที่จริงมนุษย์คนหนึ่งๆ ภายใต้อิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน เพียงเขาหมุนภาวะของชีวิตนี้ให้เข้าไปสอดคล้องกลมกลืนกับธรรมชาติกับกฎธรรมชาติซึ่งเป็นสากล ในตัวมนุษย์คนหนึ่งที่เรียกว่า วิถีชีวิต และถ้าวิถีชีวิตของคนหนึ่งๆ เข้าไปสู่กระแสของมหาวิถีของธรรมชาติเขาก็ปลอดภัย
สมดังภาษิตที่ว่า ถ้าเธอจะรักษาหยดน้ำสักหยดหนึ่งไว้ให้อยู่รอด จงเอาไปฝากมหาสมุทรไว้
เมื่อเราเจริญภาวนา เรากำลังทำกิจอันศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนเกินกว่าธรรมชาติ ธรรมชาติเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จริงๆ คือ พลังซ่อนเร้นอันมหาศาลและความงามอย่างไม่มีวันตาย ธรรมชาติมีการสร้างสรรค์ไม่รู้จักจบสิ้น
คำว่า ธรรมชาติ นั้น ชาวจีนโบราณเขาเรียกว่า ฟ้าดิน ฟ้าดินเป็นที่มาของสิ่งทั้งหมด แต่ฟ้าไม่ใช่หมายถึงท้องฟ้า แต่หมายถึงอะไรบางสิ่งที่ไม่รู้จักจบสิ้น
ดินนี่คือสภาพที่สัมผัสได้ ฟ้าดินกระทำร่วมกันเกิดเป็นชีวิตจิตใจ
ธรรมชาติทั้งหมดที่เราสามารถแลเห็นได้ภายใต้กรอบของลูกตาหรือกรอบทัศนะของความนึกคิดนั้น เป็นภาพสะท้อน เป็นแบบจำลอง แต่แม้กระนั้นก็ดีเรารู้สึกได้ต่ออาณาจักรซึ่งไร้ขอบเขตเสมือนหนึ่งความเงียบ เสมือนหนึ่งความเวิ้งว้างของห้วงอวกาศ นั่นคือชีวิต สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในชีวิตก็คือ สิ่งที่เราเรียกกันว่า น้ำจิตน้ำใจ สติปัญญา
รวบรวมจากคำแนะนำต่อกลุ่มธรรมจาริณี ในรายการภาวนาประจำปี พ.ศ. ๒๕๒๙ ณ อาศรมศานติ-ไมตรี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
