หากหลงรักคงต้องเขียนเป็นบทกวี แต่ถ้าลองคิดอีกทีเมื่อหลงทางก็ต้องเขียนเป็นเรื่องราว
ในวันที่สองของการแข่งขัน เมื่อการแข่งขันแบบธรรมดาสิ้นสุดลง ผู้เข้าแข่งขันบางคนเดินออกจากสนามด้วยความภาคภูมิใจในผลงานที่ตนสร้างไว้ แต่ก็มีอีกหลายคนที่มีสีหน้าเคร่งเครียดแกมผิดหวังเพราะคิดว่าตนยังทำไม่ดีพอ ซึ่งเราเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
ระหว่างที่การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศชิงถ้วยผู้ว่าชัชชาติจะเริ่มต้นขึ้น ความที่พวกเราเบื่อจากการอยู่ในฮอลนี้มาเป็นเวลาเกือบครึ่งวัน จึงขอครูพวกเรานั้นไปเดินห้างซักเล็กน้อย ซึ่งจะขอรออยู่ที่หน้าโรงหนังในห้างพรอมานาด เพราะคงคิดว่าครูจะจิตใจดีเลี้ยงหนังเราสักเรื่อง ป๊อปคอร์นสักถุง ก่อนกลับโรงแรมอย่างเป็นแน่
การเที่ยวห้างของเด็กดอยเริ่มต้นจากการเดินตัั้งแต่ชั้นหนึ่งไปจนถึงชั้นสุดท้าย
แล้วพอเดินผ่านร้านขายกีตาร์ ความที่ห่างจากมันมาเป็นเวลาหลายวัน เจ้ากิเลสตัวดีแอบกระซิบข้างหู โดยมันบอกว่าให้ลองเข้าไปในร้าน แล้วหยิบเอากีตาร์ที่ห้อยขายมาเล่นสักเล็กน้อย เพื่อเป็นการบันเทิงอารมณ์ตนเอง
ในเวลาเดียวกัน ขณะที่ข้าน้อยกำลังโซโล่กีต้าร์อย่างสนุกสนาน เจ้าของร้านก็ยืนกอดอกแล้วมองด้วยแววตาอย่างมึนงงสงสัยและสบสนว่า 'ทำไมไอ้หนูนี่ถึงเล่นกีต้าร์อย่างชำนิชำนาญเช่นนี้' แต่แล้ว เมื่อความเบื่อเข้าครอบงำ จึงทำให้ออกจากร้านนั้น เพื่อเดินเที่ยวต่อ
พอเดินไปถึงหน้าโรงหนัง แล้วนั่งรอที่โซฟาเกือบหนึ่งชั่วโมงครูก็ยังไม่มาสักที สองชั่วโมงผ่านไปครูก็ยังไม่มาสักที
ด้วยความที่เราขี้เกียจกับการนั่งรออยู่ตรงนี้ จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เดินกลับเข้าฮอลอีกครั้ง แต่เมื่อถึงฮอลกลับกลายเป็นว่าไม่เจอบุคคลที่เราตามหาแต่อย่างใด เพื่อนผมก็เลยแนะว่าให้โทรหาทั้งเฟสและไลน์แกก็ไม่รับ พอโทรเบอร์โดยตรงก็ยังไม่รับอีก แบตโทรศัพท์ก็กำลังจะหมดเต็มที
ณ เวลานั้น ความโมโหแกมรำคาญ จึงทำให้ผมเสนอความคิดให้วายุประมาณว่า "พวกเราอาจจะต้องเดินกลับโรงแรมเอง" เพราะโรงแรมมันก็ไม่ได้อยู่ไกลมากเท่าไหร่นัก แต่อีกใจนึงกลับมีความรู้สึกว่า หากเราทิ้งครูไว้ในห้าง แกก็จะพะวงตามหาเราไม่จบสิ้น
พอพวกเราเดินไปเดินมาอีกสักพัก เหมือนโชคชะตาจะเป็นใจ อยู่ดีๆก็เจอะเจอครูแบบไม่ทันตั้งตัว
เมื่อเจอะหน้ากัน ตัวกระผมนั้นก็ไต่ถามประมาณว่า 'ครูไปไหนมาครับ' ซึ่งแกก็เอ่ยมาด้วยสำเนียงและน้ำเสียงที่ปกติที่สุดว่า "ครูไปดูเวทีที่เด็กแสดงโชว์มา" เมื่อได้ยินคำตอบเฉกเช่นนั้น ก็เลยหันไปมองหน้าวายุว่ามันมีสีหน้าและแววตายังไง
ซึ่งสามารถวิจัยได้ว่า แววตาของมันในตอนนั้นดูสิ้นหวังเป็นอย่างมาก แต่ก็ช่างมันเถอะ
พอทุกสิ่งอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เราจึงเดินกลับโรงแรม เพื่อเก็บข้าวเก็บของไปเที่ยวละไมที่เมืองแกลง จ.ระยอง แอบบอกนิดนึงว่าการเดินทางเยือนทะเลอ่าวไทยในครั้งนี้ มันก็ยังไม่ธรรมดาอีกเช่นเคย เพราะมันยังมีช็อตเด็ดรออยู่อีกเพียบ
.
#โปรดติดตามตอนต่อไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
