โอ้ระยองน้องต้องมาเที่ยวละไม
"เที่ยวไปตามตะวันบุกบั่นไปตามลม สนุกสุขสมหัวใจหงายคว่ำ ชีพที่ยาวนานหรือสั้นแค่เพียงคำ เอาตูดแช่น้ำแล้วเดินต่อไป..."
ในวันต่อมา เวลาประมาณเที่ยงๆ หลังจากที่พวกเราเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมก็รีบเดินออกมาหน้าปากซอยเพื่อโบกรถแท็กซี่ไปยังท่ารถจตุจักร โดยตอนที่โบกคันแรกคนขับบอกว่าส่งรถ คันที่สองบอกว่าส่งแก๊ส จนมาถึงคันที่สามเราถึงได้เดินทางต่อไป
พอขึ้นรถ แล้วเห็นหน้าคนขับ ทำให้ในห้วงคำนึงนึกถึงศิลปินเร็กเก้ผู้หนึ่งที่มีนามว่า 'ป๊อบมาเล่' มาในทันทีทันใด เพราะหนวดเคราของเขานั้น เฟิ้มอย่างกะฤาษีที่เพิ่งหลุดออกมาป่าใดป่าหนึ่งก็ว่าได้
เมื่อถึงท่า ครูติดต่อซื้อตั๋วรถมินิบัสจากกทมไประยอง ซึ่งในเวลานั้นเราสองคนขอแยกตัวออกไปเซเว่นเพื่อซื้อไส้กรอก แซนวิช และพิซซ่าเพราะตอนเช้าพวกเรายังไม่ได้เติมพลังด้วยอาหารเลยสักนิดเดียว
พวกเราใช้เวลาในที่แห่งนั้นประมาณสองชั่วโมงกว่า รถถึงจะเคลื่อนตัวออกมารับเราให้เดินทางกับเขาเป็นลำดับถัดไป
พอบรรยากาศของเมืองกรุงค่อยๆจางหายไปทีละนิด เด็กหนุ่มทั้งสองเริ่มมีอาการพะอืดพะอม คล้ายกับว่าทั้งสองกำลังมีความรู้สึกเมาบางสิ่ง ทั้งที่ไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลยแม้แต่น้อย ซึ่งปฎิกิริยานั้นทำให้ค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง เพราะหวังว่าการหลับจะช่วยบรรเทาอาการเหล่านี้ลงได้
แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างปลุกให้ตื่นจากความฝันอันหอมหวาน เพราะรถกำลังจอดแวะพักให้ผู้โดยสารทุกคนเข้าห้องน้ำห้องท่า เมื่อลงมาจากรถแล้วมองไปรอบๆ พบที่จอดรถกว้างขวางและอาคารทรงสี่เหลี่ยมตั้งตะหง่านอยู่กลางที่ดิน และฝั่งตรงข้ามมีต้นไม้ที่เรียงรายคล้ายกับโดมิโน่
อีกชั่วครู่ จึงเคลื่อนขบวนออกจากจุดพัก พวกเราเริ่มตั้งตาจดจ่อรอด้วยใจว่าเมื่อไหร่หนอเราจะถึงจุดหมายสักที พอเปิดกูเกิลแม็ปดูก็รู้ว่า ต้องใช้เวลาอีกสองชั่วโมงจึงจะถึง
แม้นอาจจะดูไม่นาน แต่ความขี้เกียจแกมใจร้อนทำให้รู้สึกเหมือนนานแสนนานราวกับกำลังเดินทางไปดาวอังคารเลยก็ว่าได้
นั่งไปได้อีกสักครู่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะเล่นเกมข้ามเวลาแต่ดูไปดูมาก็กลัวว่าเราจะเมารถมากกว่าเดิม แต่ถ้าหากจะฟังเพลงสักนิดหน่อยพอเป็นกระษัยหรือเป็นกำลังใจให้ชีวิต สัญญาณอินเทอร์เน็ตก็ไม่ค่อยจะเป็นใจสักเท่าใด ท้ายที่สุด จึงตัดสินใจสร้างละครสักเรื่องให้ตัวเองได้รับชมในทีวีช่อง "โลกของความฝัน" ไปพลางๆ
ตัดภาพมาที่ท่ารถ ณ เมืองระยอง เมื่อรถจอดเทียบท่าผมก็ก้มไปดูนาฬิกาพบว่าเวลาในตอนนี้ประมาณสามโมงกว่าๆใกล้จะสี่โมง ซึ่งขณะนั้นเองครูพยายามควานหารถที่สามารถไปส่งเราถึงโรงแรมในเมืองแกลงได้อย่างไม่ต้องกังวล
ผลสุดท้ายครูก็ได้เหมารถสองแถวไปส่งทั้งขาไปและขากลับ โดยระหว่างทางก็แวะเซเว่นอีกสักคราเพื่อซื้อของกินเผื่อไว้สำหรับมื้อดึก
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย รถสองแถวขับเคลื่อนไปอย่างเร็วรี่ จนเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งด้านหลังคิดในใจว่า "ตอนนี้ฉันกำลังแสดงหนังฟาสแปดหรือนี่"
ตัดภาพมาในตอนที่รถกำลังชลอเพื่อจอดหน้าโรงแรม เมื่อลงจากรถท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท แต่แสงไฟรอบๆโรงแรมช่วยให้มองเห็นบรรยากาศโดยรอบ ซึ่งสามารถบ่งบอกได้ว่าสถานทีแห่งนั้นบรรยากาศดูดีกว่า ตอนที่พักโรงแรมแถวคันนายาวเสียอีก เมื่อเช็คอินเสร็จแล้วได้รับกุญแจเรียบร้อยแล้ว พวกเราจึงรีบไปเปิดประตูเข้าห้องพัก
พอก้าวย่างเข้าห้อง บรรยากาศข้างในมันชวนให้อยากอยู่ที่นี่อีกสักอาทิตย์นึง เพราะทุกอย่างดูหรูหราและสะดวกสบายมาก มีเตียงนอนถึงสี่เตียงเรียงติดกัน ซึ่งมันกว้างพอที่จะให้เรากระโดดโลดเต้นบนเตียงได้ แต่เรามีความเป็นผู้ใหญ่แล้วเราไม่ทำอย่างแน่นอน
.
#เรื่องราวยังไม่จบอย่าพึงนับศพทหาร
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
