ปิ๊กบ้าน 0.1
หลังจากได้ยินเสียงครวญเสียงครางของครูในคราวนั้น จึงทำให้พวกฉันนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน เพราะมัวพะวงว่า ตอนที่เรากำลังหลับไหล ครูจะปลุกเราด้วยวิธีการครวญครางอีกครา
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมีแสงพระอาทิตย์เข้ามาครอบงำ จึงทำให้พวกเรานั้นสะดุ้งตื่นจากความฝันอันหอมกรุ่น
พอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย เด็กหนุ่มทั้งสองก็รีบมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารของโรงแรมอย่างเร็วรี่เพราะท้องไส้เริ่มอยากย่อยอาหารแล้ว
และอยากจะขอบอกอีกนะว่า อาหารของโรงแรม ผมสามารถจัดอยู่ในประเภทบุฟเฟ่ต์สายตัก เพราะเคาน์เตอร์ร้านอาหารเต็มไปด้วยเมนูละลานตา ตั้งแต่กะเพรารสจัดจ้านจนเจ็บท้อง ไปจนถึงเบรคฟาสที่เป็นอีกทางเลือกสำหรับผู้ที่ติดแกลมเป็นอย่างมาก ซึ่งความที่เป็นเด็กบ้านนอก จึงมีความรู้สึกอยากลิ้มลองไปเสียทุกอย่าง
อีกสักพัก ราวกับวิญญาณพีทอีทแหลกเข้าเริ่มเข้าสิง มือไม้เริ่มควบคุมไม่ได้จึงทำให้ตักทุกอย่างใส่จานแบบไม่ยั้ง ถึงขั้นที่ว่าอาหารที่อยู่ในจานเกือบจะล้นจนแถบจะไม่เห็นจานเลยทีเดียวเชียว
พอภารกิจในการตักอาหารนั้นเสร็จสิ้นลง แล้วพวกข้าน้อยก็ได้จัดหาที่นั่งให้ตัวเองอย่างสมเกียรติเด็กบ้านๆ (ใกล้ถังขยะเพราะกลัวว่าหากกินไม่ไหว แล้วถ้าหากใครสักคนเกิดอาการพะอืดพะอมขมคอขึ้นมา ก็จะเป็นการสะดวกให้แก่คนผู้นั้น ได้พุ่งไปหาถังขยะอย่างไวโดยไม่มีอะไรขวางกั้น)
ครั้นเริ่มกินอีกสักพักความรู้สึกอิ่มพลันเกิดขึ้นแบบฉับไว
แต่เมื่อมองจานตรงหน้า อาหารก็ยังเหลืออยู่อีกเยอะ ซึ่งถ้ายังฝืนกินต่อ คงย่อมหนีไม่พ้นเรื่องอาเจียนออกมา อย่างสายน้ำเจ้าพระยาที่ไหล่ลงสู่ทะเลอ่าวไทยอย่างเป็นแน่
อีกชั่วครู่ เด็กหนุ่มทั้งสองจึงตัดสินใจเอาอาหารไปฝากไว้ในถังขยะเปียก ด้วยใจที่ยังไม่อยากจะทิ้งเลย แต่ก็ต้องจำใจที่จะต้องทิ้งไป เพราะเวลาที่จะออกปิ๊กบ้านมันใกล้เข้ามาขึ้นทุกทีแล้ว
.
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
