ความคิดเห็นบนคำถาม
ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ในทางพระพุทธศาสนา ?
29 พ.ค. เวลา 18:39 • ความคิดเห็น • 11 คำตอบ
”ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน เมื่อฝึกตนดีแล้วเราจะได้ที่พึ่งอันผู้อื่นหาได้ยาก“
หากนำมาเปรียบกับการปฏิบัติ... ดูเพิ่มเติม
คำตอบ (11)
- เราไม่อาจยืมจมูกคนอื่นหายใจได้การพึ่งพาตัวเอง จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง...
- ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนตีความเป็นสองนัยคือ๑.ในความหมายทางโลก คือการทำสิ่งต่างๆด้วยตนเอง เกี่ยวกับทางกาย การใช้ชีวิต๒.ในความหมายทางธรรม หรือพระพุทธศาสนาน่าจะเป็นที่พึ่งทางจิตวิญญาณ...
- กัลยาณมิตรที่ประเสริฐสุด ไม่ใช่ใครใดอื่นในโลกเลยแต่คือการกระทำที่ยอดเยี่ยมของท่านเอง เพราะ การกระทำทั้งหมดนั้นจะให้ผลเกิดกับตัวท่านเอง ไม่มีอื่น...
- คำนี้ ผมจำขึ้นใจเสมอครับ อย่าคิดจะพึงใครถ้าตัวเองยังทำไม่เต็มที่มากพอ
- เรื่องราวของการพึ่งพาตัวเองได้ ก็ทำให้เราเกิดความทะเยอทะยาน น้อยลงไป ใช้ความโลภโกรธหลง ที่จะไปคล้องเวรกรรม ทำลายคนนั้นคนนี้ ในการพึ่งพาตัวเอง ก็มีการหมั่นตรวจสอบตัวเอง ว่าเราทำเองได้มั้ย เช่น ของง่ายๆ กินข้าว ก็ล้างจานเอง เก็บกวาดเอง ไม่ต้องไปให้คนอื่นมาทำ...
- เมื่อเราพึ่งพาและเข้าใจตัวเองมากพอ การเห็นคุณค่าตัวเองจะสูงลิ่ว และ ปลดล็อคศักยภาพ ที่ตัวเองไม่เคยคิดว่าจะทำได้ครับ 🙂
- เราต้องฝึกพึ่งพาตัวเองและยืนอยู่ด้วยตัวเองให้ได้นำกายสังขารนี้ไปฝึกหัดปฏิบัติธรรมเพื่อคุ้มครอง...
- แม้ว่าเราจะศึกษาเรียนรู้พุทธศาสนามาอย่างเข้าใจดีแค่ไหน ก็ต้องมาปฏิบัติธรรมเพื่อหาทางพ้นทุกข์ด้วยตนเองจ๊ะ
